Danszaal 2

Dit is toch een stuk kleinere danszaal dan Danszaal 1. Hier staan ook in de hoek een paar opgestapelde stoelen en daarachter een soort scherm die daar eigenlijk geen bedoeling heeft. Daarachter zijn de vangmatten en dit is toch echt de breakdance zaal want hier is één wand met spiegel en de andere wand staat vol met een grafitti van een roos en de doorns schreef Dance op de muur. Het zag er erg cool uit. De deur zelf was paars. De installetie kan expres niet zo hard maar heeft wel een enorm doordreunende bass.

Regels: Maak niks stuk
Personen: Boeit niet zo veel, hij kan alleen niet meer dan 20 mensen hebben.

Nickolas liep met Maud achter zich aan de zaal in. "hier is danszaal twee toch?" hij ging meestal naar een, en daar waren ook de meeste lessen. Maar deze was eigenlijk veel leuker. Hij had haar hand 'onbewust' niet los gelaten en liet hem nu pas los toen ze midden in de zaal stonden. "Goed, wat wil je dansen?" vroeg hij met een glimlach. Hij wilde met haar dansen, niet alleen. Kijken of ze het samen konden. Hij zelf had al een joggingbroek aan en een effen zwart t-shirt. Zij droeg nog haar nette kleding. "en waar was je van plan je om te kleden? of zal ik even voor de deur staan wachten?"

Maud knikte bij zijn vraag of hier danszaal twee was.' En ja mijn ouders zijn echt zo streng ik mag niks. Ik mag geen vriendjes, geen alcohol, niet uitgaan, eigenlijk als het hun uitkomt zelfs geen vrienden daarom heb ik er zo weinig.' Daarna schudde ze haar hoofd op zijn vraag of hij buiten moest wachten.' Hoeft neit hoor daar is een scherm en wat veel mensen niet weten is dat achter het scherm ook nog een mini ruimte is. Daar verkleed ik me altijd. Meestal dans ik 's avonds.' Ze vond het jammer dat zijn ahnd uit de hare ging. ZE wilde hem eigenlijk nog wel wat langer vasthouden.' En maakt niet uit, ik kan alleen geen klassiek. Als ik dans ben ik niet het verlegen en onzekere meisje. Dan gaat alle woede en verdriet eruit.' Ze liep naar een paar stoelen en toverde een grote gymtas eronder vandaan. Daarna liep ze naar het scherm en verdween achter het scherm. Snel verruilde ze haar normale blauwe spijkerbroek voor een grijze jogging broek en haar colbert en shirt verruilde ze voor een hemd en een kort vestje. Daarna trok ze ook haar sneakers aan en gelijk voelde ze de drang om te dansen. Ze liep weer naar Nickolas toe en glimlachtte vrolijk,' Mijn muziek!' Zei ze en liep gelijk met haar Ipod door naar de installetie.

Hij had wel een beetje medelijden met haar. "dus ik ben verboden" zei hij met een pruillipje, maar zijn ogen stonden lachend. Toen ze weer tevoorschijn kwam glimlachte hij breed naar haar. "goed, laat maar iets zien, ik doe met alles mee, behalve ballet" hij kon ook nog wel een heel klein beetje stijl, maar voor de rest niets klassieks. Hij kon het niet laten te denken dat ze er goed uitzag in joggingbroek. Hij pakte haar hand weer vast toen ze de muziek aangezet had en ze dansten een vreemd duet (ik weet ff niet hoe dat heet met dansen), wat toch helemaal leek te kloppen, aan het einde klapte Nick lachend in zijn handen en omhelsde haar, heel snel, en hij liet haar ook snel weer los. "en je bent hier met viool, ik wil niet weten hoe goed je daar dan in bent" zei hij lachend.

~~
vier jij geen kerst?

Maud maakte nog als tegen opmerking naar Nick,' Zie je jezelf als vriendje of vriend? Vriend is namelijk niet verboden.' Maar nog voordat ze verder kon praten stond de muziek aan en begonnen haar voeten automatisch te bewegen. En als de muziek éénmaal aanstaat is ze een ander persoon, durft ze sexy en los te zijn. Ze durft dan wel dichtbij jongens te staan, met ze te dansen, ze aan te raken. Het leek dan altijd net alsof ze iemand anders was. De dans voelde gewoon te kloppen, alles leek bij elkaar te komen en gewoon perfect te zijn. Toen hij haar omhelsde voelde ze zich helemaal goed en vertrouwd. hij was echt een hele goeie vriend voor haar.' Viool moet ook gewoon goed zijn anders is mijn leven over volgens mijn ouders.' Zei ze met een brede grijns.' Maar het was dus goed?' Vroeg ze weer onzeker.
~~
Vandaag niet, morgen wel en overmorgen ook maar vandaag niet.

"Dat ligt eraan, zie jij jezelf als mijn vriendin of mijn vriendinnetje?" grijnsde hij naar haar. Nee hij voelde zich niet haar vriendje. Het was een mooi en lief en aardig en schattig meisje, maar hij voelde zich niet haar vriendje. Het had fijn gevoeld met haar te dansen, ze hadden elkaar om de een of andere manier bijna automatisch aangevuld. Het was vreemd omdat ze helemaal niet op dat verlegen meisje met het knuffeltje leek als ze danste. "Natuurlijk was het goed, wat dacht jij nou!" Nick keek haar enthousiast en vrolijk aan. Hij had onbewust nog een arm om haar heen liggen. Het voelde gewoon alsof dat zo hoorde.

Maud glimlachtte lichtelijk en was toch erg trots op zichzelf geweest,' vriendin zeker weten. Je bent echt geweldig maar ik zie je niet zo van goh ik vind je zo leuk.' Toch voelde het lekker om zijn arm om haar heen te hebben liggen. Daarna zette ze grote ogen op,' Meen je dat nou? Ik dacht echt dat ik een ramp zou zijn.' Haar ogen vonden die van hem en ze lichtte haast op van blijdschap toen ze zag dat hij het meende. Ze sloeg haar armen om hem heen en knuffelde hem even stevig daarna liet ze hem los.' Heel erg bedankt dat je met me wilde dansen, zoals ik al zei, jij bent echt heel goed.'

Nick lachte. Nee hij zag haar ook niet als 'goh ik vind je zo leuk' en toch was het niet leuk om te horen... Hij liet zich gewillig knuffelen en liet haar daarna, met een heel klein beetje tegenzin toch los. Hij wist dat hij goed was, anders zat hij hier niet, maar er waren zo veel mensen beter dan hij. "Natuurlijk dans ik met je, en als je weer een keer zin hebt om te dansen..." nick viste in zijn broekzak en vond een papiertje, dat lichtelijk verknotterd was, maar je kon wel lezen wat erop stond. "dat is mijn nummer" zij hij met een scheve glimlach. "oh, hij staat wel redelijk vaak uit" hij liet de reden daarvan maar even weg. In het ziekenhuis mocht je je telefoon niet aan hebben staan omdat dat de medische apparatuur niet ten goede deed. "of als je gewoon even zin hebt om te praten" wow, daar stond Nick zelf even van te kijken, hij was neit zo van het praten eigenlijk.
~~
zullen we bij de volgende meet dat hij haar ziet nadat ze in elkaar geslagen is door football team (a)

Maud pakte dankbaar het kaartje aan.' Thanks, ik zal zlef ook niet veel bereikbaar zijn want mijn ouders houden me eigenlijk vierentwintig uur zeven in de gate.' Ze haalde haar schouders op en pakte even zijn hand vast.' Laten we snel iets afspreken? Ik kan dna namelijk iets met mijn ouders afspreken want zo veel vrije tijd heb ik niet en als ik zeg dat ik met een leraar ga praten om hogere cijfers te krijgen laten ze me een paar uur met rust. Maar dat moet ik van te voren zeggen.'

~~

Is goed

"Tuurlijk, wanneer je maar wilt. Als ik niet opneem luister ik mijn voice mail af, dus dat komt wel goed, en Maud" hij hield haar hand vast en keek haar nu recht aan. "als je een keer iets nodig hebt, dan roep je maar hea?" zijn ogen wisselden van haar ene oog naar het andere. Ze moest hem kunnen vertrouwen. Hij wist dat Maud het niet makkelijk had en wilde graag dat ze met dat soort dingen bij hem kon komen. Wat had deze keuze op zich, dat hij een vriend van Maud was? Hij hoopte dat het Maud iets zou kunnen helpen, en ook voor hemzelf was het goed qua punten. Maar wat was er met de mensen die Maud pestten? Zou het erger worden? Had hij eigenlijk wel een keuze? Nee, eigenlijk niet, hij had allang toegegeven aan hun vriendschap.

Maud kneep kort in zijn hand en knikte,' Natuurlijk. Je bent één van de weinige vrienden en die wil ik echt niet verliezen. Sowieso vind ik het lief dat je er voor me wilt zijn. Maar mijn problemen wil je niet om je heen hebben.' Ze trok haar hand weg en liep weer naar het scherm,' Kan je volgende week? Dezelfde tijd hier?' Ze verdween achter het scherm en kwam weer met dezelfde kleren als eerst eruit. Haar blauwe spijkerbroek voelde weer heel stijf aan en gelijk merkte je dat zij veranderde. Ze ging naar beneden kijken als ze liep en haar schouders gingen hangen. Dit was niet het meisje dat ze wilde zijn maar het meisje dat ze was geworden.

Nick knikte "ik denk het wel, zelfde tijd, zelfde plaats" zei hij met een grijns. Haar woorden stelden hem niet echt gerust, hij was een van haar weinige vrienden en ze had veel problemen, dat hoorde hij wel. Hij keek op zijn horloge "die vioolles houd ik nog van je tegoed, ik moet nu eigenlijk gaan" zei hij twijfelend, terwijl hij naar de deuropening liep maar bleef staan. "ik zie je?" vroeg hij half.

Maud knikte,' Is goed, maar dan niet bij viool les. Ik neem volgende week wel gewoon mijn viool hier naartoe mee. Deze zaal word haast nooit gebruikt omdat de lessen in de andere zaal worden gehouden dus ik verwacht niet dat hier mensen zijn.' Ze verstopte haar gymtas weer en liep naar de deur.' Natuurlijk zie ik je.' Zei ze met een vrolijke glimlach en deed de deur open en begon snel naar haar kamer te lopen om haar viool op te halen en daarna door te gaan naar viool.

Een week later
~~
Nick keek op zijn horloge. Hij begon zich nu toch wel een beetje ongerust te maken, ze was al bijna een half uur te laat. Of ze was hem vergeten, dat kon natuurlijk ook. Hij ijsbeerde door de kamer. Hij vond Maud helemaal niet het type om te laat te komen. Hij begon nu aan zij 56e rondje, ja hij telde ze. Had hij iets te doen.

Maud strompelde zo snel mogelijk naar de deur. Ze had nog steeds een theedoek tegen haar neus aan omdat het gewoon maar niet wilde stoppen met bloeden. Toen ze bij de deur was bleef ze even staan en zuchtte even. Eigenlijk wilde ze niet naar binnen. Ze wou nu gewoon rechtsomkeerd maken en weggaan. Maar dat kon ze Nick niet aandoen. Ze mocht hem echt heel erg maar hoe ze er nu uitzag was ze bang voor zijn reactie. Snel nam ze een grote hap lucht en deed toen toch de deur open.' Sorry dat ik zo laat ben. Ik werd euhmm... op gehouden.' De football jongens hadden haar te pakken gekregen in haar vrije tijd. Er was niemand in de buurt geweest die haar kon helpen dus was ze gedoemd geweest. Haar oog zag er dik en rood uit, hij begon nu ook al paars te worden. Ze liep moeilijk omdat iedere keer als ze rechtop ging staan ze de schop in haar maag weer voelde. En haar enkel deed enorme pijn maar dat had ze niet eens tegen de verpleegster gezegd, dan wist ze zeker dat het geen ongeluk was. Dat wist ze nu ook wel maar Maud had stug volgehouden dat het wel zo was.

Nick schrok op van de deur. Zijn ogen werden groot en er begon al ergens woede te koken. Hij pakte vlug een stoel van de stapel en liep toen naar haar toe om haar er naartoe te ondersteunen, ze zag eruit alsof ze enorm veel pijn had. Toen hij haar zover had gekregen dat ze even ging zitten zakte hij op zijn hurken en keek haar indringend aan. "wie heeft dit gedaan?" wilde hij weten, met ingehouden woede. Hoe kon iemand dit doen? Zijn hand lag op haar bovenbeen. Met de andere hand raakte hij heel voorzichtig de zwelling bij haar oog aan. Het voelde warm tegen zijn koude vingers.

Maud wendde haar hoofd af zodat zijn vingers haar dikke oog niet maar aankonden raken.' Als je blieft bemoei je er niet mee. Je brengt jezelf dan alleen maar in grote problemen.' Ze beet op haar lip en wilde weer in huilen uitbarsten. Ze was gewoon een mikpunt daar kon ze niks aan doen maar ze ging Nick niet meer haar mee naar onder brengen.' Het is niks echt.' Ze draaide haar gezicht weer naar hem toe en legde de theedoek weg want eindelijk was het gestopt met bloeden. Ze keek naar haar voeten en beet nog wat harder op haar lip. Ze probeerde duidelijk de blik van Nick te ontwijken.

Voorzichtig pakte Nick haar hand vast. "Dat noem je niks?" vroeg hij zachtjes. "ik vraag me af wanneer het wel iets is" plotseling sprong hij op en begon rondjes te lopen door de kamer. "maud wie weet hiervan?" wilde hij weten, zijn stem was opeens hard. Hij zou die mensen wel eens een lesje leren. Hij liet haar niet uit zijn ogen, die groot waren geworden, wie had in gods naam het lef gehad om aan haar te komen? Wie was er zo zielig om Maud aan te vallen, hij wist zeker dat zij niet degene was die hiermee begonnen was.

Maud keek met tranen in haar ogen naar Nick.' Nick alsjeblieft hou op, zoals ik zei, dit is niks. Ze kunnen jou ook makkelijk aan. Ik wil niet dat ze jou iets aandoen. Dus laat het zitten. Je wilt mijn problemen niet.' Ze stond op liep half struikelend naar Nick. Daarna pakte ze zijn hand vast en zorgde er zo voor dat hij stopte met rondjes lopen. Ze keek hem met smekende ogen aan.' Echt ik wil niet dat jij je ermee bemoeid. Daarvoor beteken je alweer te veel voor mij.' Ze kneep kort in zijn hand en deed toen toch een stapje terug naar de stoel en liet zijn hand los maar bleef hem nog wel smekend aankijken.' Die football jongens denken gewoon dat ze alles zijn.' Gelijk merkte ze dat ze zich had versproken en legde een hand over haar mond heen en schudde haar hoofd.

Nick voelde hoe de moed hem in de schoenen zonk. Het football team... Hij dacht na, wat zou het op zich hebben als... Hij pakte Maud's hand weer vast, nu ze maar zo'n klein stukje van hem verwijderd stond. "het football team?" hij keek haar ongelovig aan, niet dat hij haar niet geloofde, maar dan waren ze nog mild geweest. De rest van haar woorden waren niet eens tot hem doorgedrongen, tot nu, ze gaf om hem. "Maud, als ik er iets aan kan doen zal ik er iets aan doen" zei hij zachtjes. Toen legde hij een arm om haar middel, waarmee hij haar een heel klein beetje optilde zodat ze voortdurend ondersteund werd. "nu breng ik je naar je kamer, want van dansen komt toch niets en je moet nodig even liggen" zei hij, met een bezorgde, maar lieve ondertoon in zijn stem.

Maud schudde haar hoofd,' Natuurlijk niet het hele football team anders zou ik echt nog wel een paar gekneusde ribben erbij hebben misschien zelfs een gebroken been. Nee drie jongens van het team. Maar euhm ik wil echt niet naar mijn kamer. De webcam staat automatisch aan en als mijn ouders te zien krijgen dat er een jongen op mijn kamer is flippen ze helemaal. En sowieso als ze zien hoe ik eraan toe ben gaan ze flippen.' Ze beet op haar lip maar het voelde toch heel erg verlichtend dat hij haar een klein beetje optilde. Ze hield haar hand stevig om zijn bovenarm vast en vond het heel fijn om zo dicht bij hem te staan.' En ik wil juist dat je er niets aan doet. Anders sleep ik jou mee in mijn problemen dat is nergens voor nodig.'

"Dan gaan we naar mijn kamer" zei Nick vastbesloten. "je moet ergens gaan liggen." Hij merkte hoe zijn ondersteuning ontvangen werd. "Hoe was je trouwens van plan vanavond daar binnen te gaan dan? Je kamergenootjes opdragen het licht niet aan te zetten?" wilde hij weten. HIj vond het maar niets dat haar ouders zo enorm irritant beschermend deden. Ze lieten Maud helemaal niet zijn wie ze wilde zijn. Ze had hem al lang mee gesleept, of ze dat bewust gedaan had of niet, maar doordat ze zijn vriendin werd had ze hem meegesleept.

Maud schudde haar hoofd,' Ik zorg dat ik een doekje over de webcam gooi. Daar ben ik zo langzamerhand een pro in geworden. Maar ik kan dat nu even niet.' Ze beet op haar lip en keek naar haar schoenen.' Ik euhmm dankje voor wat je allemaal voor me wilt doen.' Ze wist niet echt hoe ze zich moest voelen. Ze voelde zich dankbaar maar ook een beetje opgelaten. Ze was niet gewend dat mensen haar zo graag wilde helpen.

"Natuurlijk help ik je, je bent mijn vriendin" zijn beste vriendin eigenlijk, maar dat zei hij er even niet bij. Hij had ook wat vrienden in het football team en zou eens met hen gaan praten, kijken wat er aan deze situatie gedaan kon worden. "Kom, dan breng ik je even naar een bed?" stelde Nick voor terwijl hij haar nu maar helemaal optilde.

Maud klampte zich goed vast aan Nick en knikte toen dankbaar,' Dat zou heel fijn zijn.' Ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan en liet even een paar tranen ontsnappen. Het deed overal pijn en ze schaamde zich tegenover Nick dat ze er zo uitzag en dat ze zichzelf niet kon verdedigen.' Oké laten we het over iets anders hebben. Euhmm ohh ja ik wou je nog vertellen dat ik iemand leuk vind.' Er kwamen blosjes op haar wangen en ze keek niet naar Nick.' Ik moet het echt aan iemand kwijt maar niemand leek naar me te luisteren. En toen bedacht ik me dat jij misschien wel blij voor me kon zijn. Zijn naam is Micheal.' Dat dacht Maud in ieder geval. Ze wist het echt niet meer zo goed want ze had gelijk heel veel alcohol achterover gegooid. Iets dat ze eigenlijk ook nooit deed.