Danszaal 2

Stefan liep rustig de danszaal in. Hij had zijn gewone kleren aan. Hij had vandaag alleen in de middag lessen om te geven en hij had zijn sportkleren in de lerarenkamer achter gelaten. Toen hij eenmaal binnen was kreeg hij Jacky snel in het oog. 'Heey,' zei hij rustig. Hij pakte een stoel en ging bij haar zitten, niet heel dichtbij gewoon ver genoeg om dit te laten lijken als een gewoon gesprek tussen leraar en leerling. iets wat het absoluut niet ging worden. 'Hoe gaat het?' vroeg hij haar toen. Hij verwachtte dat ze een kater ahd dus hij sprak niet al te hard.

Jacky glimlachtte dankbaar naar hem voor dat hij zijn stem zachter had laten klinken.' Wat denk je? Ik heb een enorme kater en heb gisteravond allemaal dingen gezegd die ik niet meende. Ik voel me super.' Dat laatste klonk enorm sarcastisch en ze rolde met haar ogen. Maar glimlachtte toch wel onzeker naar hem.' Het spijt me echt van gister.' Mompelde ze zachtjes en beet op haar lip terwijl ze naar haar handen keek.

Stefan glimlachte een beetje. 'Het spijt me dat ik hierheen ben gekomen,' fluisterde hij tegen haar. Hij beet kort op zijn lip. 'Als je wilt dat ik wegga dan ga ik weer, dan neem ik ontslag en zoek ik wle een andere manier om Jake te onderhouden,' zei hij tegen haar. Hij wilde haar niet kwellen, hij wilde dat zij hierin ook geen keuze had. 'Ik mis je Jacky, en als ik hier geen leraar was geweest dan zou ik het echt nogmaals willen proberen. Alleen niet nu, niet als ik niet tegen idereen kan zeggen hoe gelukkig ik met je ben,' zei hij tegen haar. Zijn stem klonk nog steeds zacht, misschien maakte hij het met deze woorden alleen maar erger, maar ze moest het weten van hem.

Jacky beet op haar lip en kreeg weer tranen in haar ogen.' Ben, ben je dan niet bang dat het eindigd net als de vorige keer? In een hoop geruzie? En nee blijf, ik vind het een goed besluit dat je hier bent komen werken. Het is een goeie baan, je doet waar je goed in bent en wat je leuk vind. En over een jaar ben ik van school af. Maar Stefan, ik heb je echt gemist. Die woorden van gister? Ze zijn niet waar, ik hou nog steeds van je en dat zal denk ik altijd blijven. Jij bent onvervangbaar.' Ze streek even kort over zijn wang maar ging oten toch met een pijnlijk gezicht opstaan.' Maar goed, ik begrijp dat het nu niks kan worden.' Ze voelde de stenen weer tegen elkaar aan vallen en gelijk greep ze naar haar hoofd en kreunde zachtjes.

Stefan schudde zijn hoofd. 'Het kan wel, alleen dan moeten er alleen dingen duidelijk zijn. De vorige keer zijn we te hard van stapel gelopen, het ging allemaal zo snel. Misschien, als we het nu rustig aan doen...' zei hij tegen haar. Hij doelde op het feit dat ze gewoon af en toe gezellig iets gingen doen, als vrienden. Dan zouden ze over een jaar kunnen kijken of het iets zou worden. Hij schoot omhoog toen ze naar haar hoofd greep en duwde haar terug in haar stoel. 'Rustig blijven zitten,' zei hij tegen haar.

JAcky lachtte om zijn bezorgdheid maar bleef toch zoals hij zei zitten.' Hmm Stefan dan kwel ik mezelf alleen maar. en sowieso mensen weten ons verleden wel. Als wij nu weer met elkaar omgaan zal dat verdacht zijn. Ik wil niet de oorzaak zijn van jouw ontslag.' Ze keek hem met een zachte en lieve blik aan. Die blik die altijd alleen maar kwam als ze naar Stefan keek.' Ik zou het graag opnieuw proberen maar dat moet echt wachten dan tot volgend jaar. Wanneer ik van school af ben.'

Stefan keek haar recht aan, er stond een liefdevolle blik in zijn ogen. 'Ik weet niet of ik een jaar kan wachten,' zei hij zachtjes tegen haar. Hij keek heel eventjes weg, hij wist niet of hij wel een jaar kon wachten, hij wist niet of hij dat wel wilde. Hij wist niet of zijn baan belangrijker was dan haar. 'We kunnen het altijd proberen, ze wisten toen ze me aannamen dat jij hier was. Ze wisten van onze relatie. Het is een risico dat zij hebben genomen,' fluisterde hij. 'Ik kan niet tegenhouden dat ik naar je verlang, ik kan niet tegenhouden dat ik van je houd,' fluisterde hij toen. Hij keek haar weer recht aan.

Jacky ging wat dichter bij hem zitten en pakte zijn hand beet en kneep er kort even in.' Hou alsjeblieft een jaar vol. Hoe graag ik ook bij je wil zijn. Ik wil ook dat je deze baan houdt. Het past bij je. En zij hebben een risico genomen maar jij ook. Jij wist dat ik hier was, jij wist dat je geen relatie met mij mag aangaan.' Ze beet op haar lip om zijn laatste woorden. Het liefst wilde ze nu haar lippen op die van hem drukken. Dit was nou wat zij noemde, lief.' Ik ben blij dat je nog steeds iets voor me voelt. Ik ben blij dat ik nog steeds iets met je doe. Maar hoe graag ik ook wil dat we nu weer samen komen weet ik niet of het een goed idee is.' Ze streek over zijn wang heen en keek de ruimte even kort rond. Er was niemand en er leek ook niemand buiten op de gang te zijn. Kort boog ze zich voorover en drukte haar lippen kort op die van hem. Niet eens twee seconde of ze haalde ze er alweer vanaf. Met dezelfde liefde volle blik keek ze hem aan.

Stefan kuste haar gretig terug en keek een beetje beteuterd toen ze zich al zo snel weer terug trok. 'Alsjeblieft, laat me geen jaar wachten,' smeekte hij haar toen. Hij ging nog een poging wagen, als ze erbij bleef dat hij moest wachten zou hij dat doen. Al zou het ontzettend lastig voor hem zijn. 'Misschien kan ik zelfs iets regelen met de directrice. Alsjeblieft,' zei hij toen met een smekende blik in zijn ogen.

Jacky keek hem aan en kneep nog een keer in zijn hand.' Jij was diegene die zei dat we niks mochten hebben. Schat hoe graag ik het ook wel. Het gaat gewoon niet. De kans is te groot dat we gepakt worden en al probeer je een deal te sluiten met de directrice denk jij dat ze overstag gaat? Sorry maar dat lijkt me niet.' Ze wilde nog wat zeggen maar de jongen met wie ze de vorige keer ook was, Daniël de deur open deed en hun kant op keek hield ze dat maar voor zich. Ze stond op en liet de hand van Stefan uit die van haar glijden.' Ik zal zorgen dat er geen volgende keer meer komt. Ik blijf van de drankfles af.' Zei ze met een onschuldig lachje en liep naar de deur. Daar stond Daniël breed grijnzend. Wat hij hier deed was voor Jacky een raadsel.' Ohh en Meneer, ik zou graag op uw aanbod voor bijles ingaan. Wat dacht u van morgen in het lokaal van Julia. Daar zit haast nooit iemand meer dus kunnen we in alle rust praten.' Het was een hint voor Stefan en ze hoopte dat die het snapte. Daarna draaide ze zich naar Daniël toe en vroeg hem met een vrolijke stem,' WAt doe jij hier?' Maar zonder antwoord te krijgen trok hij haar naar zich toe en drukte zijn lippen op die van haar.' AFmaken waar we een paar dagen geleden gestopt waren.' Zei hij met een grijns en legde zijn handen op haar kont. Jacky keek nog een keer naar Stefan en trok toen Daniël mee de gang op en liet Stefan daar in de zaal zitten.

Stefan knikte. 'Is goed, dan zie ik je morgen,' zei hij tegen haar. Hij vond het verschrikkelijk dat ze hem meneer noemde, dan voelde hij zich zo oud en ver van haar verwijderd. Hij had zin om die jongen op zijn bek te slaan, alleen had hij niet het idee dat dat nou zo goed zou zijn voor zijn baan. Daarbij kwam dat hij en Jacky op het moment gene relatie hadden. Dit jaar niet, nog een jaar wachten, nog een jaar en dan konden ze wat krijgen. Dat duurde hem te lang, dat wist hij nu al. Maar hij zou wachten.

oki ik begin wel bij het lokaal.