Danszaal 2

Nick merkte dat haar tranen vielen, maar zei er niets over. Hij droeg haar de zaal uit en glimlachte naar haar toen ze begon over een jongen. Het stak hem, waarom wist hij niet, tamelijk hard. Hij wilde dit niet horen maar zei niets. "Wanneer heb je hem ontmoet dan?" wilde Nickolas weten, misschien kende ze hem wel al lang voordat hij haar kende? Waarom dacht hij zo? "en waar?" het was meer een soort kruisverhoor, ookal wilde hij dat verbergen. Nick begon aan de traptreden, iets wat lastiger was dan het eruit zag, maar het zou ook enorm veel pijn doen als hij haar zou laten lopen. Trappen waren het vervelendst.

Maud begon nog erger te blozen. Ze zag het niet als een kruisverhoor maar eerder als iemand die echt geinteresseerd in haar was.' Vorige week, ik had ruzie met mijn ouders voor het eerst en toen ben ik een bar ingedoken. Daar kwam ik hem tegen. We hebben wat gedronken. Euhmm best wel wat eigenlijk. Daarom kan ik me niet zo heel veel herinneren maar ik weet zeker dat hij leuk is want hij heeft me los gekregen en iedere keer als ik aan hem denk krijg ik een raar gevoel in mijn maag.' Ze lachtte verlegen en wist dat trappen zwaar waren voor Ncik,' Ik kan ook gewoon lopen als je het zwaar vind.' Niet dat Maud veel woog maar traplopen met iemand in je handen is gewoon moeilijk. Toen pas realiseerde ze zich dat hij nu haar ribben kon voelen. Ze at haast niks dus je zag altijd haar botten als haar shirt wat opkroop of als iemand haar zo vasthield. Eigenlijk wilde ze Nick dat niet laten voelen. Het was iets waar ze zich heel erg voor schaamde. De verpleegster zei ook al dat ze veel en veel meer moet eten maar Maud kan gewoon nooit een hap door haar keel krijgen of ze spuugt het er even later toch uit.

"Neehoor, ik draag je" zei hij vastbesloten, het was niet zo dat ze zwaar was, en het zou lastiger zijn haar de trap op een andere manier op te helpen. Ze was verliefd, dat kon hij horen. Maar nu begon hij zich daar ook wel weer een beetje zorgen om te maken. Want ze hadden duidelijk zoveel gedronken dat ze niet meer precies wist wat ze gedaan hadden, maar wat betekende dat? Wat had die jongen met haar gedaan? Hij wist dat hij meteen van het ergste uitging, maar kon daar ook niets aan doen. "Los worden zou ook moeten kunnen zonder drank Maud, ik hoop dat je dat doorhebt?" het gevoel dat ze van hem kreeg, dat ze beschreef negeerde hij, ook omdat hij op dit moment precies hetzelfde voelde. Maud was veel te licht, dat merkte Nick, en hij voelde eigenlijk alleen botten in haar zij, waar hij haar vasthad. En dat was niet iets goeds, maar daar zou hij nu niet over beginnen.

Maud haalde haar schouders op,' Dat weet ik ook wel maar ik had nog nooit gedronken omdat het niet van mijn ouders mocht. Hij heeft me zover gekregen om toch wat te nemen. Zonder aan te dringen. Hij heeft het gewoon voorgesteld en ik voelde me gelijk bij hem op me gemak. Echt jij gaat hem ook aardig vinden dat weet ik zeker.' Ze glimlachtte toch wel geluk zalig en beet op haar lip. Ze wist niet eens of die jongen haar leuk vond maar dat maakte niet uit. Zij was verliefd en dat straalde er gewoon vanaf.' En het hoeft echt niet als je het niet aankan ik bedoel trappen is gewoon zwaar met iemand in je armen.'

Nick glimlachte om haar verliefdheid, maar van binnen kromp hij ineen. "Je bent niet zwaar en we zijn er al" zei Nickolas toen hij de bovenste traptrede bereikte (oké ik ga ff niet helemaal een nieuwe kamer aanmaken). "gaat het nog?" vroeg hij toen terwijl hij Maud onderzoekend aankeek. Hij duwde met een hand de kamerdeur open en gelukkig was er niemand. Heel voorzichtig liet hij haar op het bed zakken. De kamer was een beetje saaiig. Op wat foto's na stond er niet veel en de meeste kleuren waren een beetje grijzig en basische gehouden. Op het nachtkastje naast het bed stond een foto van Nick en zijn vader, toen deze al terminaal was en Nick bij hem op schoot zat. Boven het bed hingen nog wat foto's van zijn moeder en zijn zusje en op een kastje stond een foto met hem en de andere kinderen van de kankerafdeling. De foto had een dubbele uitstraling voor Nick, meer dan de helft van die kinderen had het niet gehaald, maar van de andere kant, hij wel. Op de foto was hij een klein kaal jongetje.

Maud knikte,' Ja het gaat bedankt.' Toen ze op het bed lag rolde ze zich op en begon naar de foto's te kijken.' Wil je me door de foto's heen praten, ik wil wel wat meer van je weten. Je weet van mij al zo veel nu.' Ze beet op haar lip en keek met lieve ogen naar Nick.' En het spijt me dat je mijn verliefdheid helemaal moet aanhoren. Ik moest het gewoon aan iemand kwijt.' Ze klopte naast haar op bed en gaf zo aan dat hij gewoon bij haar moest zitten. Ze hield toch best wel van gezelschap en vooral als het Nick was. Hij deed wat met haar, ze voelde zich heel erg op haar gemak bij hem.

Nick glimlachte kort naar haar. "het geeft niet, maar je kan het terug verwachten" zei hij lachend, nee dat kon ze niet, want hij was niet zo snel verliefd. "Hmm, niet overal hoort een leuk verhaal bij, ik waarschuw je even" zei Nickolas, maar de glimlach bleef op zijn gezicht staan. Zou hij haar alles vertellen? of zou hij gewoon een deel voor zich houden? "Nou goed, dat daarboven" hij wees naar de foto's boven haar. "dat is mijn zusje, en dat mijn oma, met mijn zusje, die vrouw helemaal links is mijn moeder" zei hij en hij liet zijn woorden heel even tot haar komen, anders zou ze het meteen weer vergeten.

Maud keek met best wat moeite boven haar en keek inplaats van naar de foto naar Nick terwijl hij vertelde. Af en toe keek ze naar de foto maar ze vond het veel leuker om naar Nick te kijken en hoe hij vertelde. Natuurlijk wilde ze weten hoe het zat met de foto's anders had ze het niet gevraagd. Ze keek naar de mensen die hij aanwees. Af en toe kon ze een klein spoor vinden van gelijkenissen maar Maud was nooit zo goed in dat soort dingen oppikken.

Nick ging bij haar op het bed zitten en pakte de foto van het nachtkastje. "dit is mijn vader." Hij had er niet zoveel moeite meer mee om erover te praten. Hij wist heel goed te verbergen dat het hem nog steeds pijn deed. Op de foto was duidelijk te zien dat zijn vader in het ziekenhuis lag omdat er overal slangetjes aan zijn gezicht vastgemaakt waren, maar hij had precies dezelfde oprechte en uitbundige lach als Nick en dat was ook op deze foto goed te zien. Zijn vader was tot het einde enorm optimistisch gebleven, was bijna lachend doodgegaan. Nick wist zeker dat als hij toen nog had kunnen lachen, hij dat gedaan zou hebben.

Maud kroop dicht tegen Nick aan en keek als een klein kindje van Nick naar de foto en weer terug,' Hij ziet eruit als een hele lieve en vrolijke man. Ik weet dus wel waar jij het vandaan hebt.' Ze keek nog een keer naar de foto. Het was voor haar al duidelijk dat hij er niet meer was. Maar toch vond ze het een mooie foto. De slangetje boeide haar niet veel het ging om de brede lach die haar zo aansprak. Nick had diezelfde lach en Maud was zonder dat ze het zelf wist allang voor die lach gevallen.

"Deze foto is van ongeveer een maand voor zijn dood." zei Nick, zonder verandering in zijn stem. "Deze is van toen hij nog helemaal gezond was" hij haalde een foto uit de rand die erachter zat. Hij glimlachte om haar opmerking over zijn lach, dat hadden al heel veel mensen tegen hem gezegd. Hij vond het wel prettig om over zijn vader te praten. "er lag een vrouw bij hem op de afdeling, en haar zal ik nooit vergeten, Laury heette ze, ze was kleuterjuf en haar kamer was helemaal volgehangen met kleurrijke sterretjes en andere zelfgemaakte frutsels, ze was altijd vrolijk en haar lach schalde door de kamers ernaast, bracht altijd weer een glimlach op het gezicht van de mensen die het niet meer zagen zitten." Laury was maar een jaar of dertig geworden, maar het was een geweldige vrouw geweest, vond Nick. Ze had zoveel indruk op hem gemaakt!

Maud ging in kleermakerszit zitten en keek naar de foto die hij in zijn handen had en luisterde goed naar wat hij vertelde.' Hmm ze klinkt als een geweldige vrouw. Jouw vader lijkt me ook heel erg aardig. Ik zou hem graag hebben ontmoet.' Ze pakte zijn hand vast en kneep erin. Toch wilde ze de hand van Nick niet meer loslaten.' Mag ik vragen waar hij aan dood gegaan is?' Ze wilde nog steeds meer over Nick weten maar dit wat hij haar nu verteld was eigenlijk al erg veel voor haar om te verwerken. Er ging een pijnscheut door haar buik toen ze haar rug rechtte en ze kromp weer in een. Gelijk liet ze zichzelf weer zakken. Dan maar blijven liggen.

Nick legde een hand op haar zij toen hij zag dat ze pijn had. "hij had kanker, botkanker geloof ik en nierkanker, maar dat weet ik niet zeker" voegde hij eraan toe. Hij wist het niet precies, zijn vader had verschillende soorten gehad. "en helaas was het niet iets dat ze even weg konden snijden, voor mijn moeder was het heel moeilijk omdat ze er totaal niet over kon praten en al helemaal niet met hem, omdat hij er heel gemakkelijk over deed. "ik ga er alleen maar aan dood" zei hij altijd en "dat is niet het einde van de wereld" voor mij was het daarom makkelijker, voor haar werd het alleen moeilijker" zei Nick terwijl hij de foto terug zette en even naar Maud keek. "sorry dat ik zoveel praat, maar ik heb het hier nog niet aan iemand verteld en het is fijn dat iemand erover weet" zei hij iets minder zeker dan hij zijn verhaal van net gedaan had.

Maud kwam wat meer omhoog en drukte zachtjes haar lippen op zijn wang.' Ik ben allang blij dat ik er voor je kan zijn. Dat je mij in vertrouwen neemt.' Gelijk merkte ze dat ze niet omhoog had moeten komen. Snel stond ze op en met een pijnlijk vertrokken gezicht liep ze de badkamer in om vervolgens boven de wc te gaan hangen en daar ging het laatste beetje van haar maaginhoud. Gelukkig waren de jongens kamers hetzelfde als de meisjes kamers qua indeling dus kon ze gewoon normaal de wc vinden. Toen het er allemaal uit was mompelde ze zachtjes,' Ohh het spijt me zo erg.'

Nick glimlachte onbewust bij het kusje op zijn wang, een vreemd gevoel in zijn onderbuik maakte dat hij zich ietwat minde zeker voelde. Hij vloog achter haar aan toen ze opeens richting de wc rende en hij liet een glas vollopen met water dat hij aan haar gaf. "wat spijt je?" wilde hij toen weten. Hij ging bij haar op de grond zitten en keek haar aan. Ze zag er niet goed uit en Nick veegde wat haren die aan haar gezicht geplakt zaten uit haar gezicht. Hij kon zich voorstellen als ze zich vies voelde. "wil je misschien even douchen?" vroeg hij terwijl hij haar aankeek met indringende en bezorgde ogen.

Maud keek hem met ogen vol schaamte aan.' Het spijt me dat ik jou hiermee moet opzadelen. Ik bedoel het overgeven en met mij opgescheept zitten in je kamer.' Ze ging niet in op het douchen. Ze wilde wel graag alleen was bang dat ze dan te veel gebruik maakte van zijn gastvrijheid. Ze pakte het glas water van hem aan en nam een kort slokje om even haar mond mee te spoelen. Dat water spuugde ze ook weer uit in de wc daarna nam ze een normaal slokje en moest toch toegeven dat ze blij was dat het Nick was en niet iemand anders. Hij was in een hele korte tijd super veel voor haar gaan betekenen.

Nick spoelde de wc even door en hielp haar toen overeind. "Kom, neem nu maar lekker even een douche en dan kan ik hopelijk nog heel lang opgescheept zitten met jou op mijn kamer" zei hij met een glimlach terwijl hij naar de deur liep. "Hier, een handdoek en wat kleren, ik hoop dat je het niet erg vind als ze een beetje te groot zijn, maar ik geloof niet dat het handig is om nu naar jouw kamer te lopen" zei Nick. Hij liep de badkamer uit en sloot de deur achter zich ging op het bed zitten en dacht even aan de gebeurtenissen van net. Hij vond het prettig dat hij kon helpen, maar hoopte dat het genoeg was. Hij maakte zich zorgen om Maud, ze was veel te dun, dat had hij wel gevoeld en nu moest ze ook nog overgeven.

Maud knikte dankbaar. Daarna bleef ze heel even staan bij de spiegel en het wasbak. Ze zag er bleek uit en haar blauwe oog stak nu echt fel af van de rest van haar gezicht. Ze streek wat plakkerige haren uit haar gezicht en beet op haar lip. ze baalde ervan dat Nick haar zo moest zien. Gelijk gleed haar gedachte even naar Micheal. Zou hij zoiets voor haar willen doen? Wcht nee stop, zei ze tegen zichzelf. Ze mocht Micheal niet met Nickolas vergelijken. Snel kleedde ze uit en ging onder de douche staan. Het was pijnlijk om rechtop te moeten staan maar de warme stralen van het water voelde echt heel lekker aan. Haar gedachtes gingen naar Micheal en hoe leuk ze hem vond. Maar iedere keer als ze daaraan dacht kwam Nickolas er ook doorheen. Ze zei streng tegen zichzelf dat Nick gewoon een hele goeie vriend was en dat ze Micheal echt heel leuk vond. Toen ze klaar was deed ze haar haren in een knot en sprong in de kleren van Nick. Het voelde eigenlijk wel fijn aan om in de kleren van Nick te zitten. Daarna keek ze naar zichzelf in de spiegel. Er was wat meer kleur op haar gezicht gekomen en ze kon weer normaal glimlachen. Ze leek alleen nog dunner door het veel te grote shirt van Nick. Kort beet ze op haar lip en liep toen toch maar de kamer binnen en ging op bed zitten.' Bedankt.' Zei ze zachtjes en lievelijk tegen Nickolas en ging op het bed liggen en rolde zich op terwijl haar blik nog steeds op hem was gericht.

Nick keek op toen ze uit de badkamer kwam. Ze zag er al iets beter uit door de warme douche stralen. Hij wilde zijn armen om haar heenslaan toen ze bij hem op het bed kwam zitten, maar bedacht dat dat een beetje raar zou zijn. "Graag gedaan hoor" ze zag er schattig uit in zijn kleren en hij trok de deken een stukje over haar heen, knipte toen het licht aan omdat het al donker begon te worden. "gaat het weer?" wilde hij weten terwijl hij haar aankeek. Het was kerstmis, maar hij dacht niet dat ze vandaag naar haar ouders zou gaan. Hij had wel aan een klein cadeautje voor haar gedacht en pakte het onder het bed vandaan. "mery christmas" zei hij met een glimlach terwijl hij het aan haar gaf. Het was niet veel, alleen een kleine tas met een extra vakje waar ze haar knuffeltje in kon doen zodat ze die niet de hele tijd zou laten vallen, of hij in elk geval niet op zou vallen.

Maud legde haar hoofd op zijn been en keek naar het pakje.' Gelukkig heb je ook iets voor mij. Ik had namelijk ook iets voor jou en ik was bang dat jij je anders ongemakkelijk zou voelen.' Ze maakte eerst haar cadeautje open en haar mond viel open toen ze hem zag.' Ohh hij is perfect.' Ze pakte haar eigen tas erbij en pakte haar knuffeltje eruit. Daarna stopte ze hem in het vakje die ervoor gemaakt leek zijn. Ook viste ze zelf nog een cadeautje uit haar tas. Het was een cd mix. Het was een mix waar ze zelf helemaal weg van was.' Je hoeft het niet bepaald iets te vinden maar deze mix maakt mij altijd blij als ik aan het dansen ben.' Ze gaf het zwart ingepakte cadeautje aan Nick en liet haar oude tas weer vallen. De nieuwe hield ze dicht tegen haar aan en ze keek even naar boven naar Nick zijn gezicht.' Ik vind hem echt heel mooi.' Over de muziek en over de tas hebbend.

"Je hebt snel gezien waarvoor ik het vakje gedacht had" zei Nick lachend. "En ik ben blij dat je hem leuk vindt" grijnsde hij, hij pakte het cadeautje aan van haar en scheurde de papier eraf. Hij stond met tegenzin op, het had wel prettig gezeten met haar hoofd op zijn been, hij liep naar de cd~speler en stopte de cd erin. Hij zou niet gaan dansen, dus drukte hij op play en liep hij lachend en half dansend terug naar het bed, waar hij bij haar kwam zitten en zijn benen optrok. "klinkt goed" zei hij met een grijns terwijl hij een soort van onbewust over haar haren streelde. "vier je vandaag geen kerst met je ouders?" wilde hij toen weten, hij zelf moest over ongeveer drie uur thuis zijn. Hij twijfelde, misschien had Maud wel zin om mee te komen, zijn moeder zou het geen probleem vinden en zijn zusje al helemaal niet.

Maud schudde haar hoofd,' Mijn ouders zijn in het buitenland dus er valt voor mij niet veel te vieren. Maar zeg geen sorry of dat je het jammer voor me vind. Ik vier al vanaf mijn 5e geen kerst meer omdat sinds dien mijn ouders gewoon van her en der vliegen dat ik ze gewoon nooit meer zie. Ja ze houden me in de gaten door de webcam, bijlesleraar en nog een paar docenten hier op school. En er is voglens mij één leerling die ook op mij moet letten maar die is nu ook met kerst dus daar heb ik ook geen last van. Ik was eigenlijk van plan gewoon naar het restaurant van mijn vader te gaan daar kent het personeel mij en met hun vier ik eigenlijk altijd kerst.' Haar vader had een hele restaurant keten. Maar er stond er maar één in amerika.

Nicks glimlach vertrok, maar hij zei niet dat hij het erg voor haar vond. Ookal vond hij dat wel. "Kom je met mij mee dan? Mijn moeder smeekt me zo ongeveer elk jaar iemand mee te nemen, maar meestal komt dat er niet van." vroeg hij luchtig. Hij wilde niet dat ze kerstmis alleen moest vieren, en bovendien was hij erg op haar gezelschap gesteld. Hij vond haar ouders wel heel erg controle zuchtig, maar hij zei er niets over. "Je kan het restaurant wel bellen dat je met een vriendin kerst gaat vieren?" Stelde hij toen voor, terwijl hij haar afwachtend aankeek.

Maud schudde haar hoofd,' Ik hoef het restaurant niet te bellen. Tony zorgt er altijd voor dat als ik ergens heen wil hij me deking geeft. Hij heeft al vaak genoeg gezegd dat ik een keer naar vriendinnen moet gaan met kerst en dat hij wel vertelde dat ik daar zoals altijd heb gegeten. Dus Tony weet wel dat als ik er niet ben hij me moet dekken.' Ze kroop weer nog wat dichter tegen Nickolas aan.' Ik ben blij dat ik eindelijk met iemand kerst kan vieren. Maar weet je zeker dat je moeder dat goed vind? Ik wil niemand tot last zijn.' Haar ogen stonden dromerig en ze dacht even over Micheal. Waar zou hij nu zijn? Wat zou hij doen? Ze wist het niet en gek genoeg wilde ze het ook niet weten want Nickolas kwam weer door haar gedachte.' Je betekent veel voor me Nickolas. Je bent mijn beste vriend.' Ze was nu heel bang dat ze hem weg zou jagen door dat te zeggen.

"Natuurlijk vind mijn moeder het goed, ze zal in de zevende hemel zijn en we hebben toch elk jaar te veel, jij wordt onze kerstengel" zei Nickolas lachend, "We zullen alleen wel uit moeten leggen waarom we dit jaar een kerstengel met een blauw oog hebben" hij trok een scheef gezicht, hopend dat ze hierom kon lachen. Haar woorden waren fijn en deden hem aan de andere kant ook pijn. Ze zag hem als haar beste vriend "Dat komt goed uit, want je bent ook mijn beste vriendin hier" zei hij toch maar, zijn echte, toch redelijk vertwijfelde gevoelens wegstoppend. Hij had veel vrienden, maar allemaal maar gewone vrienden, vrienden met wie je wat lol kon beleven en meer ook niet. Maud was anders op dat gebied, hij had het gevoel dat hij haar ook echt iets kon vertellen en dat ze hem niet zomaar in de steek zou laten als haar dat even zo uitkwam, anders dan andere vrienden.