Courtneys ouderlijke huis

Courtney beet op haar lip, ze begreep wat hij bedoelde, haar moeder kwam tussenbeide voor ze iets kon zeggen, "Wat vreselijk, maar het zal vast niet the middle of nowhere zijn, dan kunnen jullie toch gewoon blijven bellen, webcammen en al die andere technologieën waar ik te oud voor word." dat was onzin want haar moeder was pas rond de 35, dat kreeg je als je een tienermoeder was. Courtney keek even naar haar moeder die nergens van af mocht weten en toen naar Flynn. "Daar wil ik gewoon nog niet denken." zei ze terwijl ze zijn hand weer zocht. Het was waar dat ze er niet aan wilde denken, maar ze wist dat het nu heel dichtbij zou komen.

"Het probleem is dat mijn ouders allebei drijgen een Burn Out te krijgen, waardoor ik eigenlijk wel verwacht dat het middle of nowhere zal zijn, dus waarschijnlijk wordt dat lekker ouderwets brievenschrijven" hint hint hint, dit probeerde hij er al een tijdje door te krijgen bij het pp. "Binnen nu en een maand zullen ze me waarschijnlijk uit het appartement willen..." dat was minder, maar hij gaf een kort kneepje in Courtneys hand om aan te geven dat hij daarover nog niet uitgepraat was. Lief keek hij naar Courtney en hij streelde een pluk haar die in haar gezicht ing, achter haar oor.

De hint kwam niet helemaal door, ze dacht dat hij het voor haar moeder zei. Haar moeder keek Flynn geschrokken aan, "Zou je niet in je appartement kunnen blijven? Je bent toch oud genoeg om op jezelf te wonen?" Courtney glimlachte even naar Flynn voor ze naar hara moeder keek, "Ik geloof dat Flynn dat ook wel erdoor heeft proberen te krijgen, maar zijn ouders wilden het risico niet lopen." zei ze om het onderwerp proberen af te sluiten, voor ze iets verkeerds zou zeggen.

"Precies" zei Flynn. Hij keek Courtneys moeder kort aan en keek daarna weer naar Courtney. Hij vroeg zich opeens heel erg af hoe ze zich voelde en probeerde het van haar gezicht af te lezen. Ze zag er nog steeds moe uit. Leek zich al iets beter te voelen dan straks, nu haar moeder haar even vast gehouden had. Flynn vroeg zich af waar haar vader was, en hoe die hierop zou reageren. Hoe die over dit alles zou denken. Hij voelde de drang haar heel even te zoenen, maar durfde neit met haar moeder erbij. Dus nam hij genoegen met een lichte knipoog richting haar.

Courtneys moeder knikte, "Wat vervelend voor jullie." zei ze terwijl ze opstond, "Jullie eten toch wel mee vanavond?" vroeg ze toen. "Ik maak zelfgemaakte pizza en ik denk dat je vader." hierbij keek ze even naar Courtney, "je dolgraag wilt zien." Courtney keek op haar beurt vragend naar Flynn. zolang hij hier was zouden die mannen waarschijnlijk niet komen om hem mee te slepen naar de andere kant van de wereld. Al was het maar voor een paar uurtjes.

Flynn knikte, tegen Courtney kon hij zoiezo geen nee zeggen. "Zo lang je wilt" hij keek haar even lief aan en knikte toen naar haar moeder. Voor hem part bleven ze slapen. Als Courtney dat nodig had zou hij er alles voor over hebben het waar te maken. Courtney wist niet dat het helemaal niets uitmaakte of hij hier was of ergens anders. Ze zouden wel een manier vinden hem naar buiten te lokken en hem onbemerkt weg te krijgen. Hij had het vaak genoeg meegemaakt, onder kerstvieringen of barmitzwa's. (of hoe je dat dan ook schrijft).

Courtney knikte naar haar moeder, "Weet papa het al?" vroeg ze toen, haar moeder knikte. "Hij had je graag willen zien, maar hij kon niet weg op de zaak." zei ze met een treurig glimlachje, "En nee hij is alleen maar bezorgd, niet boos." voegde ze er aan toe voor Courtney zich daar zorgen om ging maken. Courtney haalde opgelucht adem voor ze naar Flynn keek, "Zal ik m'n kamer laten zien?" het was niet dat deze zo bijzonder was, maar ze wilde precies weten wat de mannen hadden gezegd.

Hij knikte "graag" Hij begreep de onderliggende vraag. Hij zou het haar vertellen, dat was haar goed recht. Hij stond op en trok haar mee omhoog. Stiekem was hij ook wel een beetje benieuwd naar het huis waar Courtney haar hele leven gewoond scheen te hebben voor ze naar Franklin ging. Een huis vol herinneringen met waarschijnlijk een stoffige zolder waar de babywiegjes nog op stonden. Hij had zo'n huis nooit gehad, ja toen hij nog heel klein was, maar van het huis wist hij niets meer, helemaal niets.

"Roep je voor het eten mam?" vroeg ze terwijl ze de gang opliep. Voor ze de trap op liep kon ze het niet laten om hem een klein kusje te geven. Ze vond het fijn om bij hem te zijn, voor hoe lang het nog zou duren. Courtney trok Flynn mee de trappen op, aangezien ze de bovenverdieping had moesten ze er twee opklimmen. Daarna kwamen ze in een mooie kamer, in lichte tinten ingericht, niet overdreven roze, maar wel met meisjesachtige accenten aangezien het al in geen jaren was veranderd. Ze sliep er toch zo weinig dat het tijdsverspilling was. "En wat vind je ervan?" vroeg ze aan Flynn terwijl ze zich naar hem toe draaide.

Flynn liet zich gewillig mee slepen en drukte boven heel kort zijn lippen op haar lippen voor hij om zich heen keek. Het was een gezellige kamer, ookal was hij nog een beetje meisjesachtig. Om de een of andere reden ademde hij Courtney uit. "geweldig" zei hij met een grijns. "alleen jammer van dat roze" hij hield niet zo van roze, wist niet waarom. Het was een verzachte kleur van rood misschien? Nee hij wist het niet. "Het is rustig en ik vind het mooi" zei hij, met een lieve glimlach.

Courtney grinnikte, "Tja, het is teveel moeite om alles over te schilderen voor de paar weken per jaar dat ik er ben." ze gaf hem nog een kusje voor haar gezicht ernstiger werd en z e hem op haar bed trok. Niet om hem uit te kleden, maar om hem nu serieus aan te kijken, "Waarom belde ze?" vroeg ze. De deur stond dan nog wel open, maar de houten trap zou iedereen verraden die naar boven zou lopen om hen af te kunnen luisteren.

Hij wist dat dit kwam, maar nog veranderde de uitdrukking op zijn gezicht. De glimlach die er eigenlijk de hele tijd al opgeplakt zat verdween. "Ze willen me hier zo snel mogelijk weg hebben, ik zal overgeplaatst worden tussen nu en een maand, dus ze kunnen me elk moment op komen halen" zei Flynn, terwijl hij haar serieus aankeek. "Ik heb geprobeerd het te rekken, maar dan wordt het te gevaarlijk of zoiets" voegde hij eraantoe. "Maar Courtney" hij pakte nu allebei haar handen en keek haar recht aan. "Ik wil niet dat jij je de hele tijd druk loopt te maken, als het moet moet je me vergeten en gewoon met iemand anders verder gaan, je mag best weten dat het heel onwaarschijnlijk is dat ik nog een keer terug kom"

"zeg dat niet." zei ze zacht. Ze wist dat de kans klein was dat ze hem ooit nog zou zien, maar die kans was er wel. Desnoods zou ze er zelf voor zorgen. "Je moet hier niet om mij blijven, je mag niet vermoord worden door mij." zei ze niet alleen omdat het hoorde, maar omdat ze het meende. "Is er niet iets waardoor we nog in contact kunnen blijven?" ze had haar schok al weggeslikt in de woonkamer over die maand, dus nu moesten ze praktisch blijven.

"Ik ben zo snel niet dood" zei Flynn sussend. "En ik wil alleen dat je weet dat je mijn zegen hebt om iemand anders te zoeken, ik wil niet dat je je hele leven aan mij blijft hangen, oké? Ik zal jou nooit vergeten, maar voor mij ligt dat anders" zei hij zachtjes. "En zoals ik eigenlijk in de woonkamer al duidelijk probeerde te maken, ik probeer erdoorheen te krijgen dat ik op de een of andere manier toch nog brieven met je kan schrijven, maar de kans dat het lukt is heel onwaarschijnlijk. Het is me gewoon niet gegeven om vaste dingen vol te houden. Ik moet altijd ALLE banden doorsnijden, dus als het me lukt en ik kan een, misschien zelfs twee brieven schrijven, moet je er altijd van bewust zijn dat dat opeens op kan houden, en dat is dan niet omdat er iets gebeurd is, maar omdat het te gevaarlijk is. Mijn leven is altijd helemaal aan elkaar gebonden met dingen die net niet te gevaarlijk zijn, en voor mij zijn heel veel dingen gevaarlijk." zei hij terwijl hij haar aan bleef kijken. "Het gaat tegen alle principes van mijn hele beschermings team in om nog een enkele verbindende draad achter te laten. Hij raakte kort het kettinkje om haar nek aan. "het zal lijken alsof ik er nooit geweest ben, maar er zijn een paar dingen die ze niet zullen missen, omdat ze niet weten dat ik ze heb" zei Flynn. "waaronder die afgedragen joggingbroek, die je zo lekker vindt zitten en dat kettinkje, meer kan ik niet hier laten" Zijn hart zou hij ook hier laten, maar dat hoefde hij echt niet ook nog hardop te zeggen. Dat wist ze wel. De kans bestond dat ze aan zijn echtheid ging twijfelen, als hij uiteindelijk weg was, maar die ketting zou dat idee tegenwerken.

Courtney kon zich niet voorstellen hoe vreselijk die manier van leven zou moeten zijn. Hoe afschuwelijk het was om telkens te moeten vluchten, niet meer dan een herinnering bij sommige mensen achterlatend om uiteindelijk door iedereen van wie je, al was het kort, gehouden had, vergeten te worden. Met haar vingers pakte ze even het hartje rond haar nek vast en sloot het even in haar handpalm. Zonder wat te zeggen sloeg ze haar armen om hem heen. "Ik zal je niet vergeten. Elke brief die ik zie zal ik bewaren."glimlachte ze naar hem. "Zou het ooit mogelijk zijn om terug te schrijven?" vroeg ze. Ze kon begrijpen dat zijn locatie geheim moest zijn, dat het niet mogelijk was om daar naar te schrijven.

Hij trok haar een beetje meer op zijn schoot en sloeg zijn armen ook stevig om haar heen. "Dat probeer ik er doorheen te krijgen", brieven achterlaten was makkelijk, sturen ging nog wel, maar dat was al heel moeilijk, alleen dat terugkrijgen was bijna onmogelijk. "En ik heb je ook niet gevraagd me te vergeten, dat zou ik ook niet willen, maar het zal makkelijker zijn me gewoon te vergeten Courtney en ik wil het niet moeilijker maken dan het zoiezo al is. Ik zal er alles aan doen ooit terug te komen." hij keek haar kort aan en sloeg zijn ogen neer. "ik ga je missen" zei hij zachtjes. Dat had hij nog nooit tegen iemand gezegd, ook niet tegen zijn zusje, dat was al zo lang geleden.

Courtney voelde zich verdrietig, maar liet het niet te veel merken, ze had geweten dat het zou komen, dat het snel zou komen, maar het was iets waar ze niet stil bij had willen staan. "Ik jouw ook." ze kon er mooie romantische doekjes omheen wikkelen, maar dan zou het niet zo gemeend geklonken hebben als ze dat gedaan zou hebben. Dicht kroop ze tegen hem aan, zonder wat te zeggen. Ze zou niet weten wat ze moest zeggen.
-
wanneer gaat Flynn verdwijnen?

straks denk ik (volgende week voor hen)
~~
Flynn zei ook niets en hield haar even alleen vast. Er waren geen woorden nodig als ze het over zoiets hadden. Met Courtney niet. Alles leek heel vanzelfsprekend en niets gedwongen, hun woorden voelden echt, ookal waren ze erg cliché. In oude films was het altijd veel erger.

~~
owke nu weet ik ook nix meer hier...

Is goed, gaan ze dan nog een keer meeten, dat hij dan nog afscheid kan nemen of niet?

of ik maak gewoon de brief die ze vindt, wat vind jij?

Ja, dat is altijd mooi

okee dan maak ik de kluisjesgang aan en dan post ik het daar.

Is goed

oh ik denk dat ik Courtney echt de eerste paar dagen in een wrak laat veranderen en dat ze daarna met elke jongen flirt om Flynn te proberen te vergeten xD (ja ze bliijft een aparte xd)

ik kan flynn ook niet zo lang missen dus ik laat hem 'na twee maanden' weer terug komen ofzo...

yeahh <3