August's ouderlijke huis

Het is een vrij groot vrijstaand huis, in ieder geval groter dan het gemiddelde huis, en staat aan de buitenste rand van het centrum van New York. Hier wonen August's ouders. Hij is er zelf niet vaak te vinden en komt alleen af en toe langs, nu hij zelf ook een appartement heeft. Aan het huis ligt een grote tuin waar meestal de twee honden zijn te vinden, Hoover en Hyde. Alhoewel die bij de meeste mensen tussen hun heup en middel reiken, doen ze geen vlieg kwaad.

August schonk Alex even een vluchtige glimlach voor hij op de bel drukte. Hij was blij dat ze bij hem was, dat zou het misschien wat makkelijker maken, al betwijfelde hij het Het was alweer even nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen. Hij zat ook, godzijdank, niet meer in een rolstoel. Het enige wat nog te zien was van de vechtpartij waren een paar nog net niet helemaal genezen blauwe plekken van kneuzingen en onder zijn shirt verborgen het verband wat hij nog steeds om de steekwond tussen zijn ribben moest dragen. Het was vooral om hemzelf eraan te herinneren dat hij niet teveel mocht doen, al hielp de stekende pijn soms ook nog wel. Zodra hij voetstappen hoorde in de gang, spande zijn lichaam zich en probeerde hij het tevergeefs weer te ontspannen. Zodra de deur open werd gedaan klonk er een vrouwelijke stem. 'Oh August, wat fijn dat je even langs komt.' August glimlachte wat stijfjes en zei:'Heei mam.' Hij kuste zijn moeder op haar wang om dan de deur open te houden voor Alex.

~~
hoe ziet het nou eigenlijk met hun relatie? zijn ze weer bij elkaar of vertrouwt Alex August nog steeds niet helemaal?

Haha, ik weet het niet en Alex eigenlijk ook niet. Maar ik denk dat ze hem wel weer redelijk vertrouwt. Het is volgens mij nogal ingewikkeld XD
------------
Alex liet haar blik over het zeker niet kleine huis glijden, als je bedacht dat het zich ook nog in het centrum bevond was ze een beetje bang dat Augusts ouders op die van haar leken. Al mocht ze dan op Franklin High blijven had het hele incident de relatie tussen haar en haar ouders niet heel erg verbeterd. Eigenlijk dacht ze ook niet dat het ooit nog zou goedkomen. Zowek zij als haar ouders waren te koppig en te trots om er zelfs maar over na te denken contact met de ander op te nemen. Dus toch wat nerveus, al zou dat waarschijnlijk niets zijn in vergelijking met hoe August zich moest voelen, stond ze van haar ene been op het andere te wippen. Alex was nooit erg goed in stilzitten en nu ze ook nog gespannen was werd dat alleen maar erger. Het grootste deel van die spanning viel weg toen Augusts moeder oprecht blij leek hem te zien. Dat zou bij haar thuis heel anders gaan. In plaats van 'wat fijn dat je even langs komt' zou het eerste watzij te horen zou krijgen: 'wat doe jij hier' zijn. Voorzichtig liep ze het huis binnen toen August de deur openhield en keek daarna opgelaten rond. Om de een of andere reden vond ze het heel belangrijk een goede indruk achter te laten en had ze het idee dat dat niet zou lukken. Het gebeurde namelijk niet vaak dat ze een goede indruk achterliet.

Zijn moeder keek even nieuwsgierig naar Alex en daarna verwachtingsvol naar August. Die stond er een beetje ongemakkelijk bij en zei:' ehh dit is Alex.' Weer ging zijn moeder's blik naar Alex en ze stak haar hand uit. 'Leuk je te ontmoeten Alex. Ik ben August's moeder, Maria Luiza, maar zeg maar gewoon Maria.' Zei ze met een vriendelijke glimlach. Door haar woorden kon je het braziliaanse accent nog horen. Maria was een kleine vrouw, volslank, met lange zwarte haren. Ze was erg vriendelijk, maar had een Braziliaans temperament en een trots die ze hoog wilde houden.

Alex hoorde een of ander accent in de woorden van Augusts moeder maar kon het niet thuisbrengen. Ze had ook niet echt veel van de wereld gezien of bijzonder veel wereldkennis ofzo. "Aangenaam," zei ze met een beleefde glimlach. Nog steeds stond Alex van haar ene been op het andere te wippen al probeerde ze het wat minder of in ieder geval wat minder opvallend te doen. Voor haar doen was ze best netjes gekleed. Een zwarte skinny en een oversized shirt. Geen muts of pet dus haar blonde haren hingen gewoon langs haar gezicht.

Even bleven ze stil staan, voor August snel vroeg aan Alex:' Heb je zin in wat te drinken?' Zonder op antwoord te wachten pakte hij haar bij haar hand en leidde haar mee naar de keuken. Voor ze echter daar naar binnen konden gaan, kwam er iemand van de trap aflopen. Een meisje, een jaartje ouder dan August, kwam op haar hakken naar beneden. Haar lange donkerbruine krullen, kwamen met gemak tot haar middel, waar een wit jurkje haar lichaam bedekte. 'Oh August, dat is ook voor het eerst dat jij een meisje meeneemt.' Zei ze met een duidelijk Brits accent. Er gleed even een schaduw over August's gezicht voor hij een kleine glimlach op zijn gezicht toverde. ' Oh hey Giselle, ja dit is Alex.' Zei hij vlug. Giselle kwam voor Alex staan en liet haar ogen keurend over haar heen gaan. 'Het is niet wat ik verwachtte bij jou, maar ach... leuk je te ontmoeten. ik ben Giselle, vriendin van August's broer.' Zei ze met een klein zuur glimlachje. August kon er wel om lachen, al deed hij het niet hardop. Giselle was echt een meisje-meisje, eigenlijk precies het tegenovergestelde van Alex.

Alex wilde net knikken maar kreeg daar niet echt de kans voor, niet dat ze het erg vond. Ondanks dat ze er geen idee van had hoe het tussen haar en August, of ze weer bij elkaar waren of gewoon vrienden, wist ze dat ze hem nog steeds leuk vond. Misschien nog wel... Ze verbood zichzelf dat te denken. Toegeven dat ze hem leuk vond was wel genoeg. Bovendien wist ze hoeveel pijn het had gedaan toen August duidelijk had gemaakt dat hij bij lange na niet hetzelfde voelde. Groetend stak Alex een hand op toen August haar voorstelde aan het meisje. Maar de beleefde glimlach verscheen grotendeels van haar gezicht toen Giselle voor haar kwam staan en ze voelde hoe ze rood werd. Is dat goed of slecht? Vroeg ze zich in haar hoofd af toen Giselle zei dat ze iemand als haar niet had verwacht bij August. Aan het zure glimlachje op haar gezicht dacht ze eigenlijk van niet. "Aangenaam," stamelde Alex. Op elke andere plek en in elke andere situatie had ze anders gereageerd op het meisje. Dan was ze niet zo verlegen en nerveus geweest en had ze vast wel een betere reactie gehad. Maar nu voelde ze zich niet heel erg op haar gemak.

August stond er maar wat ongeduldig bij en toen Giselle zei:' Als je even wacht, Samuel komt er zo aan,' schudde hij dan ook zijn hoofd. 'Die zien we zo wel, we gaan eerst even wat te drinken halen en daarna laat ik Alex het huis zien.' Giselle knikte en liep langs hen heen om met klikkende hakken door een deurr weg te lopen. August nam Alex mee naar de keuken die bestond uit twee grote kookeilanden tegenover elkaar en tegen de muur de nodige kastjes en een koelkast. ' Tenminste... als jij daar zin in hebt?' Zei hij, terugkomend op het aanbod van de rondleiding. Hij liet haar hand, met iets van tegenzin, los en liep naar een kastje om twee glazen te pakken en daarna de koelkast te openen. 'Waar heb je zin in?'

Alex kon niet zeggen dat ze het heel erg vond dqt Giselle wegging. Bij Augustvoelde ze zich wel redelijk op haar gemak maar ze wist niet goed hoe ze zich moest gedragen bij zijn familie en iedereen die daar bij hoorde. Al was ze zo'n soort huis redelijk gewend had ze zich ook nooit echt thuisgevoeld bij haar ouders thuis, net zoals ze haar ouders ook geen echte ouders vond. "Lijkt me leuk," zei ze met een glimlach. Het was niet zo dat ze het huis van August zo graag wilde zien maar dan zou ze waarschijnlijk alleen net August zijn en hoefde ze niet de hele tijd bij zijn familie te zijn. Bovendien was ze wel benieuwd naar zijn kamer. "Euh... Een cola ofzo." Het maakte haar niet zo heel veel uit en ze lustte voor zover zij wist alles.

Nu hij alleen met Alex was, voelde hij de spanning ook al snel wegebben. Hij wilde liever even vergeten dat hij eigenlijk nog wat moest vertellen aan zijn ouders. Hij pakte de cola en onderdrukte de neiging om nog iets van bacardi erbij te pakken, wat hij normaal wel zou doen. Hij was nog steeds niet helemaal gewend dat hij zijn 'regels' had aangepast. Hij schonk de cola in de twee glazen en liep naar Alex toe om er eentje aan haar te geven. Hij ging achter haar staan om een arm om haar heen te slaan als in een soort omhelzing. Hij zou haar het liefst willen zoenen, maar was bang dat ze zou weigeren of zelfs boos zou worden. Hij snapte nog steeds niet helemaal hoe het zat, hij wist bijna zeker dat Alex wel íets voor hem voelde, maar hoever dat ging wist hij dan weer niet.

Alex nam de cola aan en nam een klein slokje. Toen ze August achter zich voelde en zijn arm om zich heen voelde sloeg ze die niet weg. Ze leunde licht tegen hem aan. Zo dat het nog wel te voelen was maar zo licht dat je niet kon zeggen of het expres was of niet. Ze vond het fijner dan ze zou toegeven om weer zo dicht bij August te zijn en met haar ogen dicht kon ze echt helemaal geloven dat hij alles meende. Dat deed ze ook al bijna, bijna. Er was altijd nog dat stemmetje in haar achterhoofd dat hij eerst ook zo was geweest en dat er toen ook niets van waar was geweest, maar meestal negeerde ze dat stemmetje gewoon en genoot van de tijd die ze met hem had. Nadat ze zo een paar seconde had gestaan draaide ze haar hoofd en grijnsde. "Krijg ik die rondleiding nog," zei ze waarna ze haar tong uitstak en zich met een beetje spijt uit de omhelzing losmaakte.

August had haar het liefst alsnog willen kussen, maar nam snel een slok van zijn cola om die neiging te onderdrukken. Toen ze zich losmaakte, knikte hij opgewekt als antwoord op haar vraag en pakte haar bij de hand. Hij leidde haar mee de keuken uit om haar eerst maar eens de benedenverdieping te showen. Alles was licht en de inrichting was erg modern, met de nodige tierelantijntjes. Één ruimte liet hij echter maar ongemoeid. Het kantoor van zijn vader, het was ook niet echt bepaald interresant en zijn vader zat daar waarschijnlijk te werken en August wilde hem liever niet storen. Zodra ze de woonkamer inliepen, zag hij op de bank Giselle die tussen de benen van Samuel lag. 'Oh hey August, heb je ook je meisje meegenomen? Pas maar op hoor, straks kom je niet meer van haar af, kijk maar naar mij.' Zei de jongen die heel erg op een oudere versie van August leek, opgewekt. Terwijl Giselle een tikje op de neus van Samuel gaf, vetrok August gezicht even. Samuel was niet altijd handig met zijn woorden, maar hij was ook de enige die van August's 'losbandige' bestaan had afgeweten, vooral omdat hij er zelf ook in had gezeten. Samuel wist echter niet dat bij August dat leven tot voor kort nog heel aanwezig was geweest. Hij besloot de opmerking maar te negeren en zei met een grijns:' Ja, ik ben Alex nu even aan het rondleiden, straks krijg je wel de kans om haar echt te ontmoeten.' Hij had er nu niet echt zin en hij dacht Alex ook niet helemaal. 'Wil je naar boven?' Vroeg hij haar zacht waarbij hij haar met glinsterende ogen aankeek.

Alex keek nieuwsgierig rond en vergeleek het huis onbewust met het huis van haar ouders. In sommige opzichten leek het op elkaar maar dit huis was veel moderner ingericht. Wat niet erg raar was als ze haar moeder met die van August vergeleek. Ze vond het fijner, zeker omdat het veel lichter was. Als ze ooit een huis zou hebben, nu woonde ze op Franklin High en in de vakanties kon ze meestal wel bij Steve logeren, zou dat meer op dit huis lijken dan op het huis waar ze was opgegroeid. De overbodige details was echter wel iets dat haar vertrouwd was. Ze glimlachte vriendelijk naar de broer van August. Even gleed haar blik van zijn broer naar August en weer terug. Ze leken echt op elkaar en gek genoeg voelde het daardoor minder ongemakkelijk dan ze had gedacht. Ze moest haar best doen niet te grijnzen of grinniken bij de opmerking van zijn broer. Van haar mocht hij denken wat hij wilde maar zij was niet degene die ging zeggen dat hij ernaast zat. Haar blik gleed weer naar August toen die weer begon te praten, hoeveel ze ook op elkaar leken, ze had liever August. "Is goed," zei ze glimlachend aankeek.

August glimlachte lief en gaf een kneepje in haar hand voor hij zich weer naar de anderen richtte. 'Ik laat Alex de bovenverdieping even zien, we zijn zo weer terug.' Samuel grijnsde veelbetekend en zei daarbij:' Ach haast je maar niet, maak alleen niet te veel lawaai.' Het liefst had August hem een klap gegeven, al wist hij dat zijn broer het niet slecht bedoelde. Hij trok Alex dus maar mee en zei zodra ze de kamer uit waren:' Sorry voor mijn broer, soms kan hij nog wel.... nouja zoals een broer zijn.' Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij begon de trap op te lopen. 'Heb jij eigenlijk broers of zussen?' Vroeg hij geinteresseerd. Hij wist eigenlijk niet heel veel van haar, in het begin was hij vooral bezig om haar te laten doen wat hij wilde en daarna om haar vertrouwen terug te winnen.

Alex voelde hoe ze rood werd bij de opmerking van zijn broer. Oke, misschien moest iemand het hem toch vertellen. Ze was dan ook blij met de manier waarop August reageerde en glimlachte dankbaar naar hem. "Ik heb twee zussen," zei ze zachtjes en met een bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht. Het waren in haar ogen geen echte zussen, in ieder geval zou je hen niet herkennen als zussen. Ze hadden wel alle drie blond haar en je zou kunnen zeggen dat ze wel wat op elkaar leken maar innerlijk was zij heel anders. "Je hebt mijn ouders gezien he?" Het was geen vraag, gewoon een vaststelling, maar ze dacht dat ze August zo het gemakkelijkst duidelijk kon maken hoe haar zussen waren. "Het zijn echt kinderen van mijn ouders," zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. Cassandra en Eleanore waren perfecte kinderen in de ogen van haar ouders. Cassandra kon soms nog wel aardig zijn, maar dan moesten Eleanore en haar ouders niet in de buurt zijn. Maar Eleanore liep echt 24/7 met haar neus in de lucht.

August grinnikte een beetje en zei:' Ik heb medelijden met je.' Ze liepen de trap verder op, waar hij haar over de bovenverdieping begon rond te leiden. 'Dit is eigenlijk mijn favoriete kamer.' Zei hij voor hij een deur opende en haar naar binnen leidde. Achter de deur verstopt, lag een ruime kamer in dezelfde stijl als het hele huis, maar in de kamer stond een grote verscheidenheid aan instrumenten. Een vleugel, meerdere gitaren bas en elektrisch, twee saxofonen en nog een paar andere instrumenten. 'Vind je het leuk?' Vroeg hij met een grijns die vertelde dat hij er best trots op was.

Alex haalde haar schouders op. Eerst, toen ze nog bij haar ouders woonde, had ze zichzelf ook erg zielig gevonden. Maar nu was ze weg en dat vond ze eigenlijk wel prima. Nieuwsgierig keek Alex de kamer in en haar ogen werden groot van verbazing. Ze wist dat August op Franklin High zat omdat hij instrumenten bespeelde, maar dit... "Kun je ze allemaal bespelen?" Zei ze met ontzag in haar stem terwijl ze een stap de kamer inzette. Zelf kon ze alleen een gitaar bespelen en daar was ze al trots op. "Natuurlijk vind ik het leuk," zei ze en ze draaide haar hoofd om breed naar hem te grijnzen. In het begin had zij haar elektrische gitaar moeten verstoppen omdat ze niet dacht dat haar ouders het goed zouden vinden als ze wisten wat ze had geleerd.

August liep achter haar de kamer in en schudde zijn hoofd. ' Jammer genoeg niet, maar ik ga het wel proberen.' Zei hij met een grijns. 'Mijn ouders bespeelden ook instrumenten, maar nu hebben ze het vaak te druk, dus heb ik de kamer eigenlijk voor me alleen, want mijn broer die heeft er al helemaal niks mee.' Hij liep verder de kamer in en liep naar de twee saxofoons. 'Die is van mijn vader en deze van mij.' Hij glimlachte een beetje terwijl hij het zei. Hij wist nog wel dat zijn vader vroeger soms samen met hem ging oefenen. Dan liepen ze door het hele huis te spelen tot zijn moeder er helemaal gek van werd.

Alex keek goed uit dat ze niets aanraakte of om liet vallen terwijl ze achter hem aan liep. Ze had het talent dingen die belangrijk voor iemand waren per ongeluk kapot te maken. Heel onhandig was ze niet maar aangezien ze met de meeste dingen niet echt voorzichtig was had je al snel een ongelukje. Oprecht geïnteresseerd keek ze naar de saxofoons en luisterde ze naar de woorden van August. Daarna keek ze naar hem en de lichte glimlach op zijn gezicht bracht ook een glimlach op dat van haar. Ze vond het leuker dan ze had gedacht om meer over August en zijn leven te weten te komen. Hoe ze het precies moest beschrijven wist ze niet maar het woord dat in haar opkwam was echt. Het voelde rustig aan, niet geforceerd en ze voelde zich echt op haar gemak.

August werd weer wakker uit zijn gedachten en draaide zich naar Alex om. Het was best raar om Alex dit allemaal te laten zien, ook omdat hij nog nooit een meisje mee naar huis genomen had, eigenlijk niemand buiten zijn familie. 'Zullen we maar naar de laatste kamer gaan?' Vroeg hij waarbij hij haar alweer bij de hand pakte en meenam. De laatste kamer was zijn slaapkamer, die er, toen ze naar binnenstapten, onnatuurlijk netjes uitzag. Dat was ook geen wonder als je bedacht dat het al een hele tijd geleden was dat hij hier was geweest of zelfs in de kamer had geslapen. Het was een lichte kamer en alles was erg simpel ingericht, zeker geen tierelantijntjes. Wel stonden al zijn oude spulletjes er nog of in ieder geval de spullen die hij niet op Franklin High of in zijn appartement had. Er waren bijvoorbeeld genoeg posters van muzikanten waar hij fan van was geweest. (moest je nagaan hoe lang hij al niks aan zijn kamer had gedaan) Het was eigenlijk wel een beetje in de stijl van een typische 15-jarige jongenskamer.

Alex had door dat ze het eerste meisje was dat August had meegenomen, dat hadden Samuel en Giselle immers gezegd. En ook al lag het iets anders dan zij dachten maakte het wel dat ze zich speciaal voelde. Dat August nog helemaal niemand had meegenomen wist ze niet en misschien was dat maar goed ook omdat ze zich anders opgelaten zou gaan voelen. Nu was ze alleen nieuwsgierig naar Augusts kamer. Grijnzend lei ze zich op het bed ploffen en keek rond. Haar blik gleed over de posters en nadat ze de hele kamer had rond gekeken knikte ze goedkeurend. Alex had wel een aantal jongenskamers gezien en had dus wel een beeld inhaar hoofd gehad. Want ja, ze had er over nagedacht hoe Augusts kamer eruit had gezien.

August bleef een tijdje ongemakkelijk bij de deuropening staan terwijl Alex zijn kamer bekeek. Uiteindelijk sloot hij de deur, liep hij verder naar binnen en liet zich naast Alex op het bed zakken, al deed hij dat niet al te dichtbij. ' Het is vreselijk, niet?' Zei hij grijnzend. ' Ach ik kom er niet al te vaak, dus je kunt het me niet kwalijk nemen.' Hij keek opzij naar haar met twinkelende ogen. Even gleed zijn blik over haar gezicht, van haar ogen, naar haar lippen die hij zo graag wilde kussen.

Damn, ik wil Alex laten zeggen dat ze hem weer vertrouwt, maar dat zalnze niet helemaal uit het niets doen XD
-------------------
Alex haalde haar schouders op, ze vond het niet vreselijk. Ze kon zich wel voorstellen dat August het niets meer vond maar volgens haar was er nog steeds wat over hem uit op te maken. De kaner was dan wel een heel stuk netter dan ze had gedacht, maar de posters vertelden je al iets. Eigenlijk vroeg ze zich wel af wat er van haar kamer was geworden. Zou die nog hetzelfde zijn als toen ze die had a htergelaten of zouden haar ouders hem helemaal leeg hebben gehaald en werd hij nu voor iets anders gebruikt. Ze wist niet wat ze liever had en ze wilde het ook liever niet weten. Maar daar wilde ze nu niet aan denken, ze zou er niet vrolijker van worden. Dus draaide ze haar gezicht naar August toe en glimlachte. Hij was een vrij goede afleiding.

August glimlachte terug, maar wendde toen zijn blik weer af. Hij speelde wat met een draadje aan zijn broek, terwijl hij zich met de seconde ongemakkelijker voelde. 'Alex... hoe zit het nou... tussen ons?' Vroeg hij plots, maar op een voorzichtige toon. Vragend keek hij op naar haar, maar tegelijkertijd vroeg hij zich af of hij het wel wilde weten. Wat als er niet uitkwam wat hij hoopte, misschien had hij dan helemaal geen kans meer. Maar hij wilde het te graag weten.

Alex beet op haar lip, ze wist dat ze dit steeds voor haar uit had geschoven omdat ze bang was een keuze te maken. Dat was niet aardig geweest tegenover August, dat zag ze nu wel. Twijfelend keek ze naar haar handen. "Ik... Euh..." Ga je nou alweer zeggen dat je het niet weer!? Dacht ze boos tegen zichzelf. Dat was niet aardig en... en niet de waarheid. Bij die gedachte keek ze op naar August en als ze nog iets nodig had gehad om haar te overtuigen was dat de voorzichtige toon in zijn stem of de vragende blik in zijn ogen. Hij wilde echt dat ze hem weer vertrouwde. "Ik weet niet hoe het tussen ons zit," zei ze met een glimlach. "Maar ik weet wel dat ik je vertrouw."