August's ouderlijke huis

Er kroop een grijns op August gezicht en als hij nu moest uiten hoe blij hij was, stond hij waarschijnlijk op het bed te springen van plezier. 'Dan weet ik denk ik wel hoe het tussen ons zit.' Zei hij terwijl hij dichter bij schoof. Misschien was hij iets te overmoedig, maar nu ze dit zei plus zijn vrolijkheid plus zijn verlangens, kon hij het gewoon niet laten. Hij boog zich naar voren en keek Alex nog even met lachende ogen aan, voor hij zijn lippen op die van haar plaatste. Hij was vergeten hoe zacht ze waren en hoe lekker ze smaakten, moest je nagaan hoe lang het geleden was.

Alex kon een brede grijns die op haar gezicht verscheen niet tegenhouden toen ze hem zo vrolijk zag. Hoe zou ze uberhaubt nee kunnen zeggen tegen die ogen, dacht ze nog voordat ze haar ogen sloot en eigenlijk niet zo heel veel meer dacht. Zachtjes kuste ze hem terug en schoof iets dichter naar hem toe. Het voelde beter als eerst. Ze had niet alleen iets meer vertrouwen in haar zelf op dit gebied, ze had meer het gevoel dat ze zichzelf kon zijn bij August. Nu wist ze dat hij echt bij haar wilde zijn. Hij was niet alleen de persoon die ze leuk vond, hij was ook een vriend.

August's hart sprong op toen ze hem terugkuste en hij liet zijn arm om haar middel heen glijden om haar dicht tegen zich aan te trekken. Zijn andere hand legde hij tegen haar wang aan om daar te strelen terwijl hij haar kuste. Een gelukzalig gevoel trok door hem heen dat verspreidde zich naar het uiterste puntje van zijn tenen en vingers. Hij opende zijn mond een stukje en liet zijn tong langs haar lippen strelen bij wijze van een stille vraag.

Alex had weer het gevoel dat haar lichaam in brand stond, alleen maar omdat ze zo dichtbij August was. Ze opende haar mond een stukje, ze vond het fijn dat hij het 'vroeg'. Het was niet zo dat ze er een probleem mee had, maar het gaf haar het gevoel dat ze de juiste keuze had gemaakt. Ze legde een hand in zijn nek en speelde met zijn haren door ze tussen haar vingers door te laten glijden.

August zou het liefst zich achterover hebben later vallen op het bed met haar, maar hij dwong zichzelf geduldig te zijn. Na met zijn tong de hare te hebben opgezocht, speelde hij daar even mee, maar trok hem al snel weer terug en sloot zijn mond. Een paar seconden hield hij zijn lippen nog op die van haar gedrukt voor hij uiteindelijk zijn hoofd terugtrok. Met een glimlach van oor tot oor keek haar naar Alex en hij boog zich weer naar haar toe. Niet om haar te kussen dit keer, maar hij bracht zijn mond dicht bij haar oor en fluisterde:' Ik hou van je.'

Alex hield haar ogen nog heel even gesloten met een glimlach op haar gezicht. Dat was voor haar de manier om zichzelf er van te verzekeren dat het allemaal echt was. Toen ze haar ogen opendeed zag ze dat August weer dichterbij kwam en bij zijn woorden verschenen er blosjes op haar wangen. Er was geen stemmetje meer die twijfelde aan hoe waar zijn woorden waren, ze kon zich helemaal gelukkig voelen. "Ik ook van jou," fluisterde met nog steeds een gelukkige glimlach op haar gezicht. Nu kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan dat ze niet eerder toegegeven had dat ze hem vertrouwde.

August's glimlach werd zo mogelijk nog breder toen ze de woorden sprak. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en tilde haar op terwijl hij opstond van het bed. Om zijn vrolijkheid te uiten, draaide hij een rondje met haar in zijn armen en zette haar toen weer voorzichtig neer. Zacht streek hij een blonde pluk uit haar gezicht weg en zei:' We moeten waarschijnlijk maar weer eens naar beneden gaan, anders gaan ze ook maar denken.' Hij gaf haar nog een kus op haar lippen en pakte tegelijk haar hand weer stevig beet. Die was hij niet van plan binnenkort los te laten.

Een ander meisje had misschien een gilletje geslaakt als ze zo werd opgetild, maar Alex niet. Ze lachte alleen en ook toen ze weer met twee benen op de grond stond kreeg ze een glimlach niet van haar gezicht. Nu ze August zo vrolijk zag kon ze niet anders dan ook vrolijk zijn. Eigenlijk dacht ze niet dat het wat uitmaakte en ze toch al aan het denken waren, maar het kon haar bijzonder weinig schelen. Ze had het gevoel alsof ze de hele wereld aankon, zijn familie stelde dan niet meer zoveel voor. Ondanks dat ze zijn hand hiervoor ook had vastgehouden voelde het anders. Misschien omdat ze zichzelf toestond er blij van te worden en het voor haar wat betekende. Ze vroeg zich af of ze verschil opmerkte, voor hen was er iets belangrijks veranderd maar ze wistnirt of het er voor de rest van de wereld anders uitzag.

August nam haar weer mee naar de gang, de trap af, ondertussen haar soms een klein kusje gevend. Blijkbaar had zijn moeder gehoord dat ze de trap afkwamen, want zodra ze in de hal stonden, kwam ze uit de keuken lopen. Toen ze de twee zo zag staan, gingen haar wenkbrauwen even omhoog. Ook al zag ze August niet vaak, ze was en bleef zijn moeder, die zelfs de kleinste veranderingen oppikte. Zoals nu, zag ze best dat August er veel vrolijker bij liep, net als Alex eigenlijk, als ze goed keek. Maar ze wist het verhaal er niet achter, dus liet ze het maar rusten. 'Daar zijn jullie, Alex eet je vanavond mee?' Vroeg ze met een glimlach. August die eigenlijk nu pas merkte dat zijn moeder naar hen toe kwam, scheurde zijn blik los van Alex, waarna hij even opkeek naar haar, maar meteen met een vragende hoopvolle blik terugkeek naar Alex.

Alex vond het verre van erg om af en toe August's lippen op die van haar te voelen, ze had het ook niet erg gevonden als ze gewoon boven waren gebleven. Maar ze begreep wel dat dat niet kon, hij wilde zijn ouders nog vertellen over het ziekenhuis enzo. "Euh... lijkt me leuk," zei ze met een glimlach. Ze zou graag nog wat langer hier blijven en ze dacht niet dat ze uberhaubt nee kon zeggen nu August zo naar haar keek. Het zorgde er bijna voor dat ze in de lach schoot, maar ze beet op haar wang om dat binnen te houden. In plaats daarvan glimlachte ze naar hem en gaf een kneepje in zijn hand. Ze merkte wel een verschil in zijn gedrag op vergeleken met toen. Toen had ze hem in ieder geval nog nooit zo vrolijk gezien.

August glimlachte blij, net als zijn moeder. 'Mooi, het is een tijd geleden dat het zo gezellig hier is geweest. We kunnen zo aan tafel, als jullie de tafel even kunnen dekken, dan haal ik die werkfreak even van zijn kantoor.' Zei ze waarna ze wegliep. August grinnikte een beetje en gaf toen een knikje richting de eetkamer. 'Kom.' Hij leidde haar mee naar de eetkamer met een grote tafel in het midden. Aan de zijkant stond een brede servieskast waar.. goh.. al het servies in stond. Hij maakte hem open en gaf een paar borden aan Alex om zelf bestek te pakken en die neer te gaan leggen.

Alex legde met een glimlach op haar gezich de borden op hun plaats. Gek dat zo iets simpels toch zo'n fijn gevoel gaf. Maar voor haar was het ook niet echt normaal. Haar ouders hadden het vaak te druk gehad om met haar en haar zussen te eten. Dan had Eleanore ook nog eens vaak haar balletles waardoor zei en Cassandra vaak alleen zaten in een toch vrij grote kamer. Ze kon zich die ongemakkelijke stiltes nog goed herinneren, het waren zo'n stiltes waarin je wenste dat je alleen was. Daarom hadden ze allebei altijd elke kans om bij iemand anders te eten aangegrepen. Al was het wel beter op Franklin High had ze daar ook niet het warme, huiselijke gevoel dat ze nu had.

August begon zo langzamerhand wel wat nerveuzer te worden, al werd het grotendeels nog onderdrukt door zijn vrolijkheid. Hij moest het toch een keer vertellen, zijn ouders hadden hem in het ziekenhuis al het hemd van zijn lijf gevraagd, maar hij had altijd de vragen ontweken. Aan tafel zou waarschijnlijk het beste moment zijn om het te vertellen, want dan was iedereen er. Gyselle ook, maar dat deerde hem niet zo erg, die zou dacht hij, over niet zo lang ook wel lid zijn van de familie. Terwijl hij de glazen die hij uit de kast had gepakt begon neer te zetten, kwam uit de deur van de keuken Gyselle aanlopen met een pan om die met een onderzetter eronder op tafel te zetten. Achter haar aan kwam Samuel met twee schalen die zich naar Alex richtte toen hij zei:' Je hebt de pech dat Gyselle er is, anders had mam waarschijnlijk een van haar heerlijek Braziliaanse gerechten gemaakt, maar ze weet dat deze dame daar niet van houdt.' Hij gebaarde naar Gyselle die verontwaardigd terugkeek.

Alex grijnsde naar Samuel. "Ik denk dat ik alles wel lekker vind," zei ze. Dat was waar, dacht ze, ze lustte voor zover zij wist alles en in deze toestand zou ze zelfs genieten van spruitjes, iets dat ze nooit echt lekker had gevonden. Ze was al heel erg lang niet zo vrolijk geweest. Dat de rest van Augusts familie zich misschien af zou vragen waarom er zo'n verschil zat in haar gedrag maakte haar niets uit. Eigenlijk kon ze nu niets bedenken dat haar iets uit zou maken. Omdat ze niet helemaal belachelijk over wilde komen zorgde ze er wel voor dat ze niet met een glimlach van oor tot oor rondliep of ineens begon te huppelen. Oké... Dat lAtste zag ze zichzelf nog niet doenn, maar toch.

sorry voor het lange wachten, maar ik heb het laatste dagen (en komende dagen ook) heel erg druk met PTA-week en nog wat andere dingen, dus ik reageer niet echt snel
~~
August wierp een blik op Alex voor hij de keuken inliep om als het nodig was daar nog te helpen. Toen hij vroeg of hij nog wat kon doen, wees zijn moeder naar nog twee schalen die gevuld waren met eten. Hoofschuddend pakte hij de twee op om ze naar de eetkamer te brengen. Het leek alsof hun moeder hen altijd maar vet wilde mesten. Op het moment dat hij de twee schalen neerzette, kwam ook zijn vader binnenlopen. Een aardig grote man, niet echt de slankste meer en het grijs was duidelijk in zijn haar te zien. 'Hé jongens.' Zei hij vermoeid terwijl hij op een van de stoelen ging zitten. Even wachtte August af of zijn vader Alex zou opmerken, maar toen hij dat niet deed, sloeg hij een arm om haar heen en na een glimlach, liep hij samen met haar naar hem toe. 'Hey pap, dit is Alex.' Zijn vader keek op en er kwam een verbaasde blik in zijn ogen bij het zien van Alex. 'Oh ehh.. aangenaam Alex, ik ben Pedro.' Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak met een glimlachje. August was niet verbaasd dat zijn vader weer eens moe was, die man zat zelfs als hij ziek was nog op zijn laptop om de aandelenkoersen bij te houden.

geeft niet, wij hebben volgende week ook proefwerkweek
-----------
Alex glimlachte aarzelend naar August's vader, maar echt bang voor een vervelende reactie was ze niet. Hij was tenslotte Augusts vader. Met een iets zekerdere glimlach schudde ze zijn hand. "Aangenaam," zei ze. In sommige opzichten leek Pedro wel op haar vader, die was ook altijd aan het werken. Maar ze wist zeker dat haar vader August niet zo had begroet. Ze aten zowiezo niet zo samen met de familie, het gebeurde bijna nooit dat ze haar ouders tijdens het eten zag. Meestal was een van de twee voor zaker ergens anders of moest er worden overgewerkt. Daarna richtte ze zich weer naar August en glimlachte. "Het eten ziet er lekker uit," zei ze waarna ze heel even haar hoofd tegen zijn schouder aanlegde. Maar al snel haalde ze haar hoofd weer weg. Was dat stom? Had ze dat niet moeten doen? Vroeg ze zichzelf af. Ze voelde hoe er blosjes op haar wangen verschenen maar dat probeerde ze tegen te houden en zo goed mogelijk te verbergen.

August glimlachte naar Alex en streek even over haar iets rode wang. ' Dat moet je maar tegen me moeder zeggen.' Zei hij met een lichte grijns waarna hij een vluchtig kusje op haar lippen drukte. Waar de meeste jongeren zich zouden schamen om ook maar een beetje intiem om te gaan met hun vriend of vriendin voor hun ouders, daar had August helemaal geen last van, eveneens als zijn broer, die ook vaak genoeg met Gyselle stond te zoenen als zijn ouders erbij waren. Hij liet haar los om een stoel naar achteren te schuiven voor haar om daarna naast haar op een stoel te gaan zitten. Zijn moeder kwam ook weer de eetkamer binnen om te gaan zitten en keek even de tafel rond waarbij ze opgewekt zei:' Nou eet smakelijk dan he.'

Alex was opgelucht dat August het niet stom leek te vinden en ze glimlachte licht. Het voelde allemaal zo echt en toch te goed om waar te zijn aan. Alsof het een heel realistische droom was, maar als dat het geval was zou ze voorlopig nog niet wakker worden. Ze ging naast hem zitten en keek met nu toch wel wat honger naar het eten. Even keek ze vragend naar August, zou hij het zo gaan vertellen? Ze wist dat hij zijn ouders al heel wat had verteld maar ook dat hij nog wat wilde zeggen, wat dat precies was wist ze niet maar dat zou ze dan zo wel merken.

Iedereen begon op te scheppen, zo ook August die wat van het heerlijkgeurende eten op zijn bord legde. Hij wist zijn nervositeit aardig goed te verbergen, misschien iets te goed, want hoe meer hij zijn gezicht in bedwang probeerde te houden, hoe emotielozer het werd. Hij wendde zijn blik even naar Alex en glimlachte wat moeilijk naar haar. Hij vond het waarschijnlijk nog wel het moeilijkste om het aan haar te vertellen. Zijn familie kon hem moeilijk uit hun leven bannen, maar Alex kon als ze wilde zo opstappen. Hij nam eerst maar wat water, want zijn mond begon steeds droger aan te voelen, nu hij wist dat hij het zo toch echt moest gaan vertellen.

Alex schepte ook wat van het eten op en prikte wat aan haar vork. Ze stopte het in haar mond en besloot dat het er niet alleen lekker uit zag en raak. Het smaakte misschien nog wel beter, al kon dat ook gedeeltelijk komen doordat ze best honger had. Ze glimlachte terug naar August en toen ze zijn ongemakkelijke uitdrukking zag pakte ze onder de tafel zijn hand en gaf er een zacht kneepje in. Ze wist niet wat hij wilde gaan vertellen en maakte zich er ook geen zorgen over. Eigenlijk dacht ze zelfs dat ze het misschien zelf al wist en dat August zich zorgen maakte om niets. Al snapte ze het wel, zij werd ook doodnerveus zodra ze iets aan haar ouders moest vertellen, wat het ook was.

August was blij met het kleine gebaar en wreef even met zijn duim over de rug van haar hand. Er werd heel wat gepraat en gelachen aan tafel, maar op dit moment deed hij niet mee aan de gesprekken. Hij was te druk bezig met te bedenken hoe hij het onderwerp moest aansnijden en vooral wat hij moest gaan zeggen. Het eerste punt bleek niet al te moeilijk te worden, doordat, na een korte stilte waarin iedereen at, tot Pedro opeens zei:' Hoe zit het eigenlijk met je school August? Heb je die tijd die je in het ziekenhuis lag wel weer kunnen inhalen?' August verslikte zich bijna en kuchte even. 'Ehhh....ja, het was ook niet heel lang dat ik daar lag, dus het viel wel mee.' Zei hij met zijn blik strak op zijn bord gericht terwijl hij de blikken die op hem waren gericht zowat kon voelen. Het enige wat hij erover verteld had, was dat hij in een gevecht terecht was gekomen, maar verder niets, hij had het maar bij 'verkeerde plaats, verkeerde tijd' gehouden. Het werd tijd dat hij dat deed. ' Trouwens, daarover....' Begon hij zacht, maar kon maar moeilijk bedenken hoe hij verder moest. ' Ik ehh...' Hij slikte en vervloekte zichzlf. Hij was zich maar al te goed bewust ervan dat iedereen hem nu vol belangstelling aankeek. ' Het was niet zomaar.... dat gevecht.' Het kwam er aarzelend uit wat perfect matchte met zijn rode wangen.

Alex wist niet heel goed wat ze van de nu nog vage uitleg van August moest denken. Ze had grotendeels hetzelfde verhaal als zijn ouders gehoord. Maar ze zag wel dat August zich ongemakkelijk voelde, al dacht ze dat dat kwam doordat alle ogen nu op hem gericht waren. In haar hoofd probeerde ze het volgende gedeelte van Augusts verhaal te bedenken. Was hij dronken geweest? Ze had zelf namelijk niet zo'n heel goede ervaringen met een dronken August. Of misschien was het een uit de hand gelopen ruzie, veel verder dan dit kwam ze niet. Ondanks dat ze al heel wat minder naïef was dan toen ze August ontmoette was ze nog steeds erg onschuldig. Zeker als je het vergeleek met haar uitstraling en houding. Ergere dingen kwamen dan ook niet in haar op. Ze wendde haar blik even af om nog wat eten in haar mond te stoppen en hem hopelijk wat minder ongemakkelijk te laten voelen. Toch kon ze niet onderdrukken dat ze nieuwsgierig was naar wat hij te vertellen had. Het moest wel belangrijk zijn, anders zou hij niet zo nerveus zijn.

August keek even op en zuchtte. Het was waarschijnlijk gewoon een kwestie van het er in een keer uitgooien. ' Nou één van die jongens kende ik een soort van... van vroeger, hij verkocht... bepaalde dingen... ook aan mij.' Het kwam er hakkelend uit en hij keek even schuldig, maar ook hulpzoekend opzij naar Alex. 'Wat bedoel je met 'bepaalde dingen'?' Vroeg zijn vader op een wantrouwige toon. August beet op zijn lip. Hoe moest hij nou gaan zeggen tegen zijn ouders dat hij drugs gebruikte? Maar Samuel was hem voor, waarschijnlijk ook omdat die wel wist waar August het over had. ' Ik denk dat je drugs bedoelt?' Zei hij voorzichtig met een nieuwsgierige blik op August. Hij had nooit gedacht dat zijn broertje nog steeds vastzat aan die zoi. August richtte zijn blik weer op zijn bord en knikte. Hij durfde niet op te kijken naar zijn ouders die met een duidelijk geschokte uitdrukking op hun gezicht naar August keken. Ook niet naar Alex, want hij was bang dat die hem nu verafschuwde.

Alex keek hem met een niet begrijpende uitdrukking aan tot zijn broer over de drugs begon. Een beeld van een zakje met witten pillen dat uit August's zak viel verscheen voor haar ogen. Toen had ze er niets van gedacht, dat het medicijnen waren ofzo. Nu viel dat echter op zijn plaats, daarom had hij natuurlijk ook niet gewild dat hij ze het zag en het zakje zo snel weer had weggetrokken. Ook toen hij in de discotheek zo anders had gedaan... Ze had gedacht dat hij dronken of op zijn minst erg aangeschoten was geweest maar dit paste veel beter. Met een geschrokken en gekwetste blik liet ze onbewust zijn hand los. Hoe stom was ze wel niet geweest om het niet te merken? En waarom had hij haar niets verteld? Hij wist zo'n beetje alles wat er over haar te weten, over hoe het met haar ouders zat en had haar op haar kwetsbaarst gezien. Een stemmetje in haar hoofd schreeuwde dat hij het nu toch zei, dat hij dat vast niet had gedaan als hij haar niet vertrouwde. Maar toch voelde het niet goed. Hij gebruikte drugs... Nog steeds of was hij gestopt aangezien hij zei dat die jongen het spul vroeger aan hem had verkocht.

August keek opzij zodra Alex' zijn hand losliet. Haar gekwetste blik raakte hem diep. 'Het spijt me.' Zei hij nu meer tegen haar dan tegen de anderen aan tafel. Hij had er spijt van dat hij had gebruikt, maar ook dat hij het niet eerder had verteld. ' Ik wist niet dat je daar nog steeds mee bezig was.' Zei Samuel. August schudde zijn snel hoofd voor iemand het verkeerde idee kon krijgen. 'Nee ik ben een tijdje geleden gestopt.' Dat was dan wel zo, nog steeds kwamen de afkickverschijnselen soms terug. Hij had niet gedacht dat die er nog steeds waren, maar toen hij het had opgezocht, had hij gelezen dat het best jaren kon duren voordat de afkickverschijnselen van harddrugs helemaal verdwenen waren. 'Wist jij dan dat hij drugs gebruikte?' Zei opeens zijn moeder tegen Samuel, die rood werd en zei: 'Eeh ja, maar dat was jaren geleden, nog voor Franklin High.' Zodra hij dat gezegd had, kreeg hij een dodelijke blik van August toegeworpen, aangezien het nou ook weer niet de bedoeling was dat ze wisten dat hij al jaren aan de drugs was.