Kamer 166: Matthew, Jamie, Flavio en Dwight.

Dwight dacht diep na. Tja, hoe kon Flavio bewijzen dat hij daadwerkelijk geen dwerg was... Hij kon hem dingen vragen die alleen dwergen kunnen weten, maar hij zou ook kunnen ontkennen dat hij deze wist en vervloekte dwergen kunnen vreselijk goed liegen. "Er is niet echt iets... Ik ga denken." zei hij met een vastberaden knikje naar Flavio, hij vond hem nog steeds eng en dat was te merken aan zijn gezicht. "Als het er op neerkomt dat je geen dwerg bent en ook niet vervloekt, bied ik nu vast mijn excuses aan." besloot hij waarna hij diep zuchtte.

Flavio knikte. "Dan is die hierbij alvast aangenomen." Hij wierp een blik op het stk krijt dat nog op zijn bed lag. "Shit, ik was neit voor dat stuk krijt, neit om het bij te leggen met mijn kamergenoot." /hij gristte het van zijn bed en ging ervandoor. Richting de beeldendekunst vleugel.

Dwight keek de dwerg vol verwarring na en hij kromp een beetje in een toen deze bijna door het zout heenliep, niet alleen omdat hij het bijna weer verpest had, maar ook om zijn buitengewone immuniteit voor het spul op de drempel. Nadat de dwerg compleet uit het zicht was verdwenen draaide hij zich tot Matthew, de laatste die zich nog in de kamer bevond. Hij zei maar niets, bang voor een tweede belediging, of wat dan ook wat hij als een belediging zou kunnen opvatten.

Matthew zat verveeld op zijn kamer, op zijn schoot stond en laptop dat het nieuwste van het nieuwste was. Hij was bezig enkele spelletjes aan het doen. Niet iets met veel inhoud, het was het voornamelijk afknallen van de vijand wat er amusant aan was. Niet dat hij zo bloeddoratig was, maar het was een goed tijdverdrijf. Hij zat op zijn bed, tegen en kussen aan, gewoon omdat dat beter zat.

Cece rende wanhopig de jongenskamer in, volledig niet denkend aan het feit dat er ook mensen binnen konden zijn die haar niet verwachtten. Ze struikelde bijna over haar eigen voeten. Snel streek ze haar jurkje glad. Nu keek ze pas rond. Ze glimalchtte vrolijk naar Mattew. "Hallo." Ze schonk hem een van haar leukste glimlachjes.

Matthew schoot wat overreind toen er ineens een kortharig meisje binnengestormd kwam. "what the hell." mompelde hij terwijl hij zijn oortjes uit zjn oren trok. De verbaasde blik n zijn ogen was overduidelijk, "ehm... hoi?" Hij bekeek het gezichtje van het meisje even dat onder de sproeten zat. Hij klapte zjn scherm van de laptop half dicht voor hij haar weer aankeek, "Zoek je iets, of iemand?" hij keek even de kamer rond en kon niet bedenken wat hte meisje in hemelsnaam in deze kamer deed.

Cece knikte. "Eh.. Ik zoek iemand ja." Ze glimlachte en keek de kamer rond. Ze liet een geheel bij haar passende giechel ontglippen toen ze Dwights kant van de kamer zag. "Oh jeetje..." ze ze zacht. Ze schudde zachtjes haar hoofd, Dwight geloofde echt niet in de goede kant van de paranormale wereld. Daarna ging haar aandacht terug naar Mattew. "Ik was eigenlijk opzoek naar Dwight." Ze schonk de jongen een glimalch.

Jamie zat op zijn bed en had net een smsje naar Elena gestuurd dat ze best even langs kon komen omdat er nieamnd op de kamer was. Iets dat nietvaak gebuerde dus wilde hij er met alle plezier van gana genieten. Hij had een cd opstaan en zong zachtjes mee. Nee hij kon niet zingen maar het boeide hem ook niet heel erg.

Elena stond zenuwachtig voor de dichte deur. Ze had al een paar keer besloten op de weg hier naar toe om weer rechtomkeert te maken, maar had zich ook al die keren wee rbedacht, omdat ze wist dat ze toch ooit met Jamie moest gaan praten. Ze haalde diep adem, hield het even in en liet alle lucht weer ontsnappen in een zucht. Ze legde haar hand op de deurklink en drukte die naar beneden waardoor de deur openging. Tegelijk met dat ze naar binnenstapte, zette ze een glimlach op haar gezicht, wat haar best wat moeite kostte. ' Heei' Zei ze toen ze Jamie op zijn bed zag liggen. Ze sloot de deur weer achter zich en liep naar het bed toe. ' Wat een geluk dat je kamergenoten er niet zijn.' Zei ze terwijl ze op de rand van het bed ging zitten. Ze had van tevoren al bedacht wat ze zou gaan zeggen, omdat ze niet meteen met de deur in huis wilde vallen en ze wilde ook niet dat Jamie zou merken dat er iets mis was.

Jamie begon helemaal te stralen toen hij haar zo zag. En toen ze op zijn bed kwam zitten boog hij zich naar haar voorover en gaf haar een kus op haar wang.' Ik ben ook erg blij dat je kon komen. Hoe is het?' Hij streek een plukje haar uit haar gezicht en streelde zachtjes haar wang. De muziek ging wat zachter toen hij op de afstandsbediening drukte en hij had alleen nog maar oog voor Elena.

Elena voelde haar maag samentrekken toen hij haar een kus op haar wang gaf. Aan de ene kant zou ze hem willen wegduwen en zo ontiegelijk kwaad op hem willen worden, maar aan de andere kant bleef ze de gevoelens hebben en wilde ze geen ruzie maken. Terwijl ze zichzelf vertelde dat ze rustig moest blijven, knikte ze. ' Het gaat wel.' Zei ze wat kortaf. Ze durfde hem niet aan te kijken, bang dat ze dan in tranen uit zou barsten, maar dwong zich er toch toe om haar blik op hem te richtten en een waterig glimlachje tevoorschijn te halen. ' Met jou?'

Jamie zuchtte en schudde zijn hoofd terwijl hij zijn hand weg trok.' Zeg nou maar gewoon wat er is. Acteren is niet je beste kant schat.' Langzaam beet hij op zijn lip en ging met zijn hand door zijn haren terwijl hij haar bezorgd aan bleef kijken.

Jamie had gelijk, acteren was iets waar ze bepaald niet goed in was, vooral liegen. Ze vouwde haar handen in elkaar en haalde even diep adem voor ze zei:' Waarom heb je niet verteld dat je een leraar bent?' Bij de vraag keken haar ogen doordringend in de zijne, alsof ze hem schuldig wilde laten voelen en dat wilde ze eigenlijk ook. Nog steeds was ze boos op hem dat hij het niet meteen had verteld, of in ieder geval toen ze samen aan het dansen waren. Dat ze het van iemand anders had moeten horen had zoveel meer pijn gedaan.

Jamie wist dat deze vraag eraan zat te komen. Maar eigenlijk voelde het als nog als een schok.' Ik durfde het niet. Bang dat je me dan niet meer leuk zou vinden. Of eigenlijk, bang dat ik geen kans meer bij je maakte. Ik weet dat ik niet had mogen liegen. Maar ik wou je eigenlijk vertellen na de bijles. Want ik gebruik de tactiek van de leerling vaak omdat leerlingen meer op hun gemak zijn bij andere leerlingen als het gaat om bijles. Maar ik kon het je gewoon niet vertellen. Bang dat als ik het zei je ook gelijk je interesse voor mij kwijt zou zijn.'

Elena fronste haar wenkbrauwen waarna ze zei:' Hoe kun je dat nou zeggen? Leerling of leraar, je bent nog steeds dezelfde persoon. Ik zal je er heus niet minder om mogen. Het is alleen het probleem dat leerlingen en leraren niks met elkaar mogen hebben en dat weet je zelf ook wel.' De woorden klonken beschuldigend, verdrietig en boos tegelijk. ' En je had veel meer kans gehad dat ik je nie tmeer mocht, nadat Courtney me ervan vertelt had.' Het liefst zou ze nu gewoon willen gaan huilen en tegen hem aankruipen, zich afvragend hoe het verder moest, maar ze hield zich groot al was ze bang dat he tniet voor lang was.

Jamie kreeg grote ogen.' wacht even courtney heeft je verteld dat ik leraar ben..... Heeft ze nog andere dingen gezegd?' hij keek haar schuld bewust aan en pakte haar hand vast.' ik weet dat het niet mag en daarom wilde ik het je ook niet vertellen. Gewoon omdat jij dan in de problemen kan komen door mij.'

Elena keek even naar hun handen en trok toen haar eigen hand terug. Het kon niet, ze wilde niet in de problemen komen, ze wilde hem niet in de problemen brengen. Als hij het begreep, zou hij niet verder proberen haar bij zich te houden. Misschien was dat niet waar, want ook al wist Elena heus wel dat het niet kon, ze wilde met heel hart dat het wel kon. 'Nee, hoezo dan?' Vroeg ze op een licht argwanende toon. Zijn vraag voorspelde niet veel goeds, zelfs zij kon dat zeggen.

Jamie schudde zijn hoofd.' Niks laat maar. Ga alsjeblieft weg. Ik bedoel. Het is duidelijk te zien dat je mij niet meer hoeft omdat je niet in de problemen wilt komen. Sorry maar dan hoef ik het ook niet. Ik vind je echt heel erg leuk en ben bereid mijn baan daarvoor op te geven. Maar ik snap het. Ga maar.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek haar nu met een verdrietige blik aan.

Elena vergat haar argwaan net zo snel weer als die gekomen was door Jamie's woorden. In haar ogen ontstonden tranen en ze schudde haar hoofd eveneens. ' Natuurlijk wil ik je nog wel, maar denk nou eens na. Ik wil niet dat jij je baan verliest vanwege mij, ook al maakt het jou niks uit.' Zei ze. Het was raar om dit tegen hem, de leraar, te zeggen, terwijl hij dit eigenlijk tegen haar zou moeten zeggen. Ze schoof wat dichter naar hem toe en legde een hand op zijn bovenbeen. Ze wilde niet weggaan, want dat zou betekenen dat ze hem niet meer zou kunnen zien.

Jamie keek haar droevig aan.' Ik snap jou wel maar ik wil gewoon bij je kunnen zijn. Dat was ook de enige reden waarom ik had gezegd dat ik het geheim wilde houden. Ik wil bij je kunnen zijn maar dat gaat niet als iedereen van ons weet.' Hij sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar een kus op haar voorhoofd.' Niet huilen dat is nergens voor nodig. Anders spreken we alleen af buiten school. En ik blijf je wel gewoon helpen met je bijles.' Hij trok haar dicht tegen zich aan en verstopte zijn gezicht in de holte tussen hals en schouder.

Elena sloeg haar armen om zijn nek aan en legde haar hoofd tegen haar schouder met haar gezicht naar zijn hals gericht. Ze snoof zijn geur op, waardoor ze een beetje kalmeerde, en beet zacht op haar lip. Ze wist dat ze niet zonder Jamie kon, niet als ze hem elke dag zou zien, maar niet meer met hem zou kunnen praten. Misschien had Jamie gelijk, als ze dit goed zouden doen, zou het best kunnen werken. Ze drukte zacht een kus in zijn nek waarbij ze haar ogen sloot. ' Ik denk dat je gelijk hebt.' Fluisterde ze zacht tegen zijn huid.

Jamie ging met zijn vingers door haar haren en drukte weer een kus op haar voorhoofd.' Ik ben blij dat je mee wilt doen. Ik had eigenlijk niet verwacht dat je mij zo leuk zou vinden om zelf ook een risico te lopen.' Nee hij wilde haar niet angst in jagen maar hij wilde dat ze zeker was van haar zaak en dat hij haar niet ergens in dwong.' Ik bedoel ik vind dat je eerlijk moet zijn. Dus als je het niet meer wilt moet je het duidelijk aangeven. Ik wil je tot niks dwingen.'

Elena keek naar zijn gezicht alsof hij gek was en fronste even licht. Ze ging wat meer overeind zitten en duwde hem achterover op het bed. Ze schopte zelf haar schoenen uit om zich op hem te laten zakken en haar lippen op die van hem te drukken. Na een paar seconden liet ze zijn lippen weer los en keek hem met twinkelende ogen aan. 'Zie ik er echt uit alsof ik ergens toe gedwongen word?' Vroeg ze met een lach om haar mond. ' En ook al zou je me dwingen, ik zou toch niet zonder jou kunnen.'

Jamie grinnikte om haar actie en trok haar wat dichter tegen zich aan nu ze op hem lag.' Hmm minder gepraat meer gezoen.' Mompelde hij met een brede grijns waarna hij haar weer een kus gaf en met zijn vingers haar heup en buik streelde. Nu hoopte hij toch echt dat al zijn kamer genoten gewoon nog even een tijdje weg konden blijven. Hij wilde even voor een wat langere tijd dan een kwartier alleen zijn met Elena. Hij ging van die kus over op een zoen door zijn mond open te doen en kort langs haar lippen te likken.

Elena liet het haar geen tweede keer zeggen en zoende hem gewillig terug. Ze hield haar lippen nog even gesloten om hem te plagen en beet toen zachtjes in zijn onderlip waarna ze ook haar mond opende. Ze zocht met haar tong die van hem op en speelde er een beetje mee. Tegelijkertijd genoot ze van zijn strelingen en ging ze met een hand door zijn haren heen en met de andere masseerde ze zijn schouder zachtjes. Het voelde zo geweldig, om alleen al zo tegen hem aan te liggen, het zoenen en strelen was natuurlijk wel een erg prettige bijzaak.

~
eigenlijk vind ik dat er zo wel iemand binnen moet komen X)