Kamer 301: Nyeri, Cece , Emmalynde +????

Deze ruimte heeft 4 bedden, een kleine opbergruimte voor ieder persoon, vloerkleed en een bureau dat je met zn vieren zal moeten delen. De kleine badkamer is mooi ingericht in warme kleuren en heeft een mooie spiegel.

Cece's deel van de kamer is erg Cece. Er staan potten met bloemen die een geneeskrachtige of beschermende waarde haden. zoals Feverfew, mint en witte heide. In haar kast en op eht kastje naast haar bed staan allerlei stenen en kristallen, allemaal uitgekozen om hun betekenissen en werkingen. Ze heeft het bed bij eht raam ingenomen en heeft prismas en een windgong opgehangen. Boven haar bed hangt een dromenvanger en haar kastje staat vol met bokeen over stenen, bloemen, kruiden en dergelijken. Ze heeft het voor elkaar gekregen het er niet te raar of overdreven uit te laten zien. Haar grote gouden harp trekt misschien wel de aandacht. Het is geen echt goud.

deharp:

Nyeri heeft niet veel spullen en daarom ziet haar deel van de kamer er maar saai uit. Ze hoeft ook niet veel spullen. Het enige wat ze heeft zijn een paar kleding stukken en een kleine knuffel van een hond die ze toen ze klein was had gekregen van haar ouders.

Boven Emmalyndes bed hangt een boekenplank met haar balletschoenen erop en een gitaar die schuin ligt. In de hoek achter haar bed staat een ongeopende koffer. Haar kleren blijven daarin zitten. Op haar nachtkastje staat een foto van haar kleine broertje, die emma in de vakanties bezoekt in het weeshuis. Daarnaast ligt een amulet wat voor haar altijd ongeopend zal blijven. Er zit een foto in van haar ouders in de goede tijden. Toen haar vader nog leefde en haar moeder nog een moeder was. Verder heeft ze een kleine boekenkast waar ze haar schoolboeken heel geordend neer kan zetten. Haar spitzen hangen aan het hoekje van haar bed.

Cece duwde de deur open en trok Dwight naar binnen. Ze ging linea recta naar haar harp en begon de gebroken snaren te vervangen. De harp was haar erg dierbaar. Ze had er heel hard voor gewerkt. Voor ze begon te stemmen keek ze op naar Dwight. "Kijk gerust in mijn boekenkast hoor, er zitten misschien wat dingen tussen die je interessant vind." Ze glimalchtte naar hem voor ze zich weer naar haar harp wendde.

Dwight moest Cece's hand nu wel loslaten, dus dat dee hij braaf, al was hij er alles ehalve blij mee. Hij knikte "Ik ben nieuwschierig geworden naar die kristallen van je..." verteld hij met een glimlach en hij verplatste zich naar d boekenkast, voor zover hij Cece kende, was dit deel van de kame heel erg Cece. Hij ging met zijn vinger langs de rugen van de boeken en haalde er uiteindelijk een tussenuit. Het was een mooi boek en het was duidelijk dat shet mee dan een paar keer gelezen was.

Cece worstelde nog even met de toonhoogtes etc. voor ze tevreden was. "Geliefd publiek. Cecile Jamesson gaat nu voor jullie spelen." Ze glimalchtte en maakte theatraal een buiging voor ze goed ging zitten. Ze pakte haar harp erbij en liet hem tegen haar schouder rustten voor ze begon te spelen en zingen.
"Lullaby,
Close your eyes,
Dream of peaceful days gone by.

Clear blue skies,
Shining bright,
Close your eyes and dream.

Dream that you're flying free,
See all that you can see,
Travel to where the world's will meet."

Zoals het hoorde Zong Cece de tekst zacht en leifdevol, zoals een slaapliedje gezongen hoorde te worden, er waren veel versies van dit liedje en ze had geen idee waarom ze deze koos, maar ze had deze gekozen, so be it.
---

Toen Cece egon te spelen sloeg Dwight het boek snel docht, hij wilde elke beweging elk geluid dat Cece maakte goed in zich opnemen. Ze zong... Er was geen ander woord voor, magisch. Maar dit keer bedoelde hij het niet in de zin van een vervloeking.

Toen ze klaar was keek Cece op naar Dwight. "En wat vond je? " ze glimalchtte. "Ik vind persoonlijk dat ik hem weer goed gestemd heb. Oevenen ging zo lastig met drie gebroken snaren." Ze gaf hem een knipoog en stond op. Ze huppelde naar het raam en controleerde of alle prisma's goed hingen en het licht juist braken.

Dwight maakte wat stamelende geluidjes alsof hij iets wilde zeggen maar de woorden niet kon vinden "Het was... Ik ben sprakeloos. Het was magisch..." sprak hij uiteindrlijk toch zijn eerste gedachte uit. "Geen knoflook?" vroeg hij en hij verplaatste zich langzaam in haar richting.

Cece glimlachte. "Dank je voor het geweldige compliment." Ze glimalchtte. Ze keek onmiddelijk naar het raam. "Nee, prisma's, windgongen en planten die voor bescherming staan ." Ze glimlachte vrolijk. "Ik blijf een meisje, Dwight, en knoflook is niet mooi, en de meeste mensen vinden het stinken. Ik vind het zelf lekker en lekker ruiken, maar de meesten delen die mening niet." Ze draaide een rondje in haar kamer en liep toen naar haar boekenkast. Na even zoeken had ze het gevonden en gooit het naar Dwight toe. "Hierin staan de meeste edelstenen met hun waarden beekenissen en uitwerkingen in uitgelegd."

"Mijn fout, ik vergeet altijd dat jullie meisjes van glimmertjes houden." verontschuldigde Dwight zich grappend. "Ik vind zelf dat de geur van knoflook heerlijk is, al denk ik dat ik het binnen nu en een week van de ramen moet verwijderen door mijn kamergenoten..." legde hij uit en hij ging met een zucht op Cece's bed zitten. Hij was niet goed in vangen dus het boek belandde voor zijn voeten. "Bedankt..." zei hij en hij sloeg het open, meteen werd zijn andacht getrokken naar een zwarte steen bovenaan de pagina.

Cece ging naast Dwight zitten, meekijkend over zijn schouder. "Dat is onyx" ze glimalchtte. "Zowel een onheilssteen als een helende steen. mHij is goed voor huid haar en nagels en werkt goed tegen tegen misselijkheid, overgevoeligheid voor het weer en maag- en darmklachten." Ze liet haar kin op zijn schouder liggen. "Hij hoort bij de steenbok." voegde ze er zacht aan toe. Haar kennis over planten en stenen en hun betekenis was nogal groot.

Dwight knikte alsof hij alles wat Cece gezegd had had begrepen. "Hij is mooi." was zijn enige reactie op al haar uitleg over de steen. Hij sloeg een beetje aarzelend een arm om haar schouders en trok haar iets dichter naar zich toe. "Welke van deze stenen denk jiji dat een goede bescherming voor mij in petto heeft?" vroeg hij met een halve glimlach.

Cece tikte nadenkend tegen haar wang met haar wijsvinger. "Er zijn heel veel stenen geschikt voor bescherming. Kan je me misschien je sterrenbeeld geven. Ook je oorsprong en woonplaats zijn belangroijk. Trouwens waartegen wil je je vooral beschermen en zijn er nog andere zaken waarvoor een steen welkom is, want dan zou ik kunnen combineren. Sommige stenen hebben anast een beschermende werking ook een helende." Ze keek hem vragens aan.

Dwight dacht na, maar eerlijk gezegd was hij alle vragen al weer vergeten. "Zoveel vragen zonder antwoorden.." zei hij maar, hij vond het wel een goede camouflage voor het feit dat hij alleen op Cece lette en voor geen meter op wat ze precies zei.

Cece glimalchtte. "Aarde aan Dwight, ik vroeg uw sterrenbeeld." Ze gaf hem een knipoog. Ze had heus wel door dat hij amper oplette, aleen neit dat het hem om haar ging. "Veel stenen zijn sterrenbeeld gerelateerd weetje." Ze glimalchtte en liet hem haar gewoon zo vasthouden.
---
ben bezig ana nieuw karakter, Enzio word awesome.

I always lov your peeps, suprise me.
En ik.weet Dwights sterrenbeeld zelf niet eens...
Nou.
-
"S-sterrenbeeld?" vroeg dwight en hij schudde zijn hoofdals een hon die water in zijn oren had "Oh! Mijn sterrenbeeld..." zei hij, maar hij gaf nog teeds geen antwoord op haar vraag.
-
kunt u het ff opzoeken, zit op mobbie.

Cece knikte. "Ja een sterrenbeeld. Ik ben zelf van 21 Juni, dus ik ben een Kreeft. " Ze keek hem met een glimlach aan. "En dat gaat goed samen met Schorpion, vissen, maagd en stier en slecht met stenbok. al zijn er uitzonderingen. Ik ben alleen niet zo bekend met synoptrie, dat is ene soort van relatiehoroscoop."

Dwight trok een moeilijk gezicht alsof zijn verjaardag van heel diep moest komen. "9 Oktober... Sxhorpioen dis, of kreeft... Wat is ht verschil?" vroeg hij erward, nog steedseen beetje heel erg afwezig. Hij hoopte schorpioen, aangezien Cece net had gezeg dat dat bij de hare pastte, toch..?of amaakt zijn joofd dat er van.

sorry ik had de tabel scheef afgelezen, is een weegstaal
---
Cece fronste een beetje en dacht even na. "Nee, volgens mij is dat nog net een weegschaal." ze dacht even na en rende naar haar kast met stenen. "Maar dan heb je wel geluk." riep ze hem toe, half in een kist verstopt. "Dan ben je goed compadible met zwart toermalijn, en die beschermt tegen bijna alle vormen van negatieve energie. Elektromagnetische straling, zwarte magie en vervloekingen en stress en spanning." Ze kwam triomfantelijk overeind met een amulet met een stuk zwarte glanzende steen in haar hand. "Gevonden." Ze liep weer naar het bed en ging achter dwight op haar knieen zitten. Ze knoopte het ding bij hem om, en had er geen enkel probleem mee dat ze zo dicht bij hem was.

Dwight keek toe hoe Cece zocht naar het amulet dat zo perfect bij hem paste dt het eng was. Ergens was hij teleurgesteld dat hun sterreneelden niet bij elkaar pasten, al waren het uit zijn oog maar sterren. Toen Cece zich opeens zo dicht bij hem bevond dat hij haar lichaamswarmte goed kon voelen voelde hij zichzelf rood worden. "En dat... Dat geef je me zomaar?" vroeg hij met overslaande stem.

Cece most een giechel onderdrukken toen ze zijn stem hoorde overslaan. "Natuurlijk. Dwight, ik heb heel veel stenen, en van veel soorten zoms wel 10 stukken, dus niet zeuren. Het is een gebaar van een vriend voor een vriend." Ze glimlachte. "En ik wil dat je nog steeds op aarde bent als we vanavond op eenhoorn zoektocht gaan." Ze giechelde nu wel. HEt klonk wer verlept.

Dwight schraapte zijn keel om zijn stemgeluid te herstellen. "Dat is lief van je..." zei hij op een zachte toon. Ergens deed het vriend tot vriend gedeelte hem pijn, maar dat negeerde hij, voor zover dat mogelijk was. "Ik wil daarna inderdaa ook nog gewoon leven." was hij het met haar eens. "Als je beloofd dat jij ook bij me blijft..." dat laatste zei hij zacht en met een zwoele glimlah, hij wist niet echt waar deze vandaan kwam, maar hij was.er.

Cece knikte. "Ik beloof dat ik morgenochtend nog steeds leef en klaar sta om op onderzoek uit te gaan." Ze schonk hem een verlegen glimlach die het nog zou kunnen winnen van zijn zwoele glimlach. "Weetje, dat zal dan de eerst keer in mijn leven zijn dat er iemand mee gaat op eenhoorn zoektocht." Ze schonk hem een blije glimlach.

Dwight glimlahte "Daar ben ik trots op." sprak hij na waarheid "Wist je dtdit de eerste keer is in mijn levendat iemand mij verteld over het paranormale in ik degene ben die het niet geloofd in plaats van precies andersom?" vroeg hij op zijn beurt, bijna bezijkend onder d glimlah van Cece.

Cece giechelde. "Ik heb dat zelf al lang gehad. Mijn papa Chase houd ook van elfjes, hij noemt mij altijd zijn elfje. Vroeger vertelde hij altijd verhalen over paranormale wezens die gewoon ongeloofwaardig waren joh." Ze glimlachte. "Hij vertelde altijd dat de goede fee mijn moeder was. Inmiddels weet ik dat ik een vondelinge was en dat mijn familie onnatraceerbaar is, maar toch."

"Dus je stamt af van de koniingin van alle kleine gemene wezentjes die mij en mijn broertje Alan al jaren irriteren?" vroeg hij grappend, ookal was hij serieus over het feit dat hij en Alan er al jaren bang voor waren, zoals gewoonlijk sprak hij over Alan alsof deze gewoon thuis met het zout speelde.