Kamer 163: Sahirah, Leila, Arianne , ?

Leila's deel van de kamer laat gelijk veel over haar weten: overal is de muur beplakt met posters, foto's en andere blaadjes met onder andere haar eigen veelgebruikte uitspraken. Haar nachtkastje is bezaaid met boeken en knipsels uit bladen die veelal over nieuwe bands gaan. In Leila's kledingkast hangt een grote hoeveelheid aan kleurige danskleding en (voor haar) gewone kleding. Maar Leila's sneakersverzameling neemt eigenlijk de meeste ruimte in.

Zo.

tada:)

(:
--

Leila liet zich met een tevreden zucht op haar bed ploffen. Het matras was hard, precies zoals Leila het graag had, waardoor ze half terugveerde. Zo bleef ze even op haar buik liggen. Het was een vermoeiende dag geweest door die nieuwe dans die ze had moeten leren, maar het was het waard! Leila vond het altijd leuk om nieuwe dingen te leren en deze moves waren ook echt vet! Langzaam kwam ze toch iets overeind, gooide haar haren los en ging in kleermakerszit zitten. Ze zou zo wel een douche nemen. Daar knapte ze altijd van op!

Ik doe wel even dat ze net aangekomen is, okay?
=
Sahirah had die middag haar spullen naar de slaapkamer gebraccht. Er was tot haar opluchting toen niemand geweest. Hoewel een van de bedden al in gebruik was. Toch had ze gehoopt dat nu ze terugkwam haar kamergenootje wonderbaarlijk verdwenen was, ze kon zich een kamer delen niet voorstellen. Maar helaas, er zat een meisje met opvallende paarse haren op het bed. De naam van haar kamergenootje was wel genoemd, maar deze was niet in haar geheugen blijven hangen. Stil sloot ze de deur achter haar dicht en begon ze richting haar bed te lopen.

Leila keek nieuwsgierig op toen de deur plotseling werd geopend. Dat moest haar nieuwe kamergenootje zijn. De vorige leerlinge waarmee ze een kamer had gedeeld, was vorig jaar van school gegaan. Leila wachtte tot het meisje helemaal binnen was voor ze haar een vrolijke "Hoi!" toeriep. Hoe heette ze ook alweer? Iemand had het haar verteld.. Het lag op het puntje van haar tong. Sarah? Sasha? Nee. Nja, Leila had toch voldoende tijd om dat te vragen. "Alles goed?" voegde ze aan haar woorden toe terwijl ze het meisje met haar ogen volgde.

Sahirah had gehoopt ongemerkt bij haar bed te kunnen komen. Maar dat was natuurlijk erg onrealistisch. Toch schrok ze van de harde 'Hoi' waarmee ze begroet werd. "Ehm halloo." haar donkere ogen namen het paarsharige meisje in zich op. Het meisje leek ontzettend vrolijk te zjn, echt iemand aan wie ze behoefte had... Inzichzelf zuchtte ze. Ze knikte bij de vraag of alles goed was, ja hoor geweldig. De vraag maakte wel duidelijk dat de school haar kamergenootje niet ingelicht hadden over haar probleem. Ze wist niet of ze daar blij mee moest zijn, maar Sahirah was in iedergeval niet de persoon die het zou vertellen, tenminste nog niet. "Met jouw?" was de verrassende wedervraag.

Leila liet haar hoofd een beetje schuin hangen, zoals ze altijd deed als ze geïnteresseerd was. Iets aan het meisje, maakte haar treurig..
Ondanks dat bleef ze glimlachen. "Ook goed hoor." antwoordde ze. "Alleen.." haar handen haalde de sneaker van haar rechtervoet. "oef..bezweet. Kijk uit." Ew, zweetvoeten. Zo goor! "Ik ben Leila trouwens." sprak ze weer tegen het meisje terwijl ze haar andere sneaker uittrapte.

Sahirah kon een glimlachje niet onderdrukken toen ze richting haar voeten wees die waarschijnlijk stonken. Het waren leuke sneakers, het kon ook meehelpen dat ze van dat soort schoenen hield. Een stuk beter dan die onmogelijke stilleto's waar je je enkels zowat in breekt. "Oh, ik ben Sahirah." noemde ze ook haar naam, terwijl ze de naam Leila in haar hoofd prentte. Ze zou het vast niet meer vergeten, het was toch haar kamergenootje.

New
_______
Arianne liep met stevige passen door de gang. Ze keek naar de deuren, om het juiste nummer te zoeken. Zodra ze er was opende ze direct de deur zonder te kloppen. Waarom zou ze? Achter haar aan liepen Diane, natuurlijk met haar koffers, en Cara die druk aan het telefoneren was. Arianne was nog helemaal opgemaakt en liep natuurlijk in haar designer kleding. Ze kwam net van een shoot af dus het was nog erger dan normaal. Ze was een beetje geschrokken van de kamer. 'Oke dit moet echt andes,' begon ze meteen te praten. Diane knikte en legde haar koffers bij de kast neer. 'We zullen het regelen met je vader.' zeize toen. 'Mooizo.' zei Arianne. Ze trok zich niets aan van de andere mensen in de kamer.

Sahirah had o phaar bed gezeten, zoals gewoonlijk zag ze er niet echt uit. Haar ingevallen wangen en ogen deden haar aan een soort wandelend lijk denken, haar geweldige slobberende sweatshirt hielp ook niet echt mee aan haar uiterlijk. Net als de geschokte blik die op haarblik af te lezen was. Ze had net een van de bladen van haar kamergenootte per ongeluk in handen gekregen, daar was Matt op te zien. Haar Matt, waar een prachtige vrouw een zoen op zijn wang drukte. En de koppen logen er niet om. Haar ogen werden nog groter toen er iemand de kamer binnen kwam, of eigenlijk meerdere personen. Licht angstig deinsde ze iets naar achteren op haar bed. "W..wwie ben jij?" vroeg ze angstig, ze had niet eens de tijd genomen om het meisje te herkennen.

Arianne draaide haar hoofd met een ruk om haar het meisje. 'Ow, hallo.' zei ze toen met een grijns. 'Ik ben je lieftallige nieuwe kamergenote.' zei ze toen. Ze draaide zich weer om naar Diane. 'Zou je ook kunnen regelen dat alle "problemen" van de kamer worden verwijderd.' Het was duidelijk waar ze op doelde, ze doelde op het meisje dat op het bed zat. Arianne had uitdrukkelijk gevraagd om een kamer voor zichzelf. Cara en Diane namen al genoeg ruimte in in haar leven. Daar hoefde ze neit ook nog eens een paar kamergenoten bij.

Sahirah mocht dan niet de meest slimste zijn in schoolvakken, maar dit was iets wat ze al te goed begreep. "Pardon." zei ze ditmaal wat stoerder, iets wat haar direct wat deed veranderen. Op straat had ze vaak genoeg geleerd om voor zichzelf op te komen, zeker voor een slaapplek. En nu ze er een had met een echt bed was ze niet van plan daar weggestuurd te worden. "Als dit je niet bevalt, ga dan maar opzoek naar een andere slaapkamer."

Arianne draaide zich om naar het meisje. 'Ik ga je eventjes iets duidelijk maken, Ik ben Arianne Loren. Ja die met die rijke vader en de beroemde moeder. Dat is overigens niet waarom ik hier zit. Ik zit hier omdat dit mijn Toekomst is. Iets wat jij hier nooit zult hebben. Daarbij komt dat ik hier meer te zeggen heb dan jij je ooit kunt voorstellen.' zei Arianne tegen het meisje.

Sahirah wist nu dat ze het meisje kende, zei was HET meisje. Iets waardoor ze de woede in haar op voelde borrelen, en niet alleen door de woorden die het meisje gesproken had. "O jij bent die stomme slet." zei ze zacht, maar waarschijnlijk wel duidelijk verstaanbaar. Ondertussen klauterde ze van haar bed af,en ging ze overeind staan. Ze balde haar vuisten binnen de zak van haar sweatshirt. Die Arianne haalde het bloed onder haar nagels vandaan, niet omdat ze die worden sprak, maar eigenlijk vooral omdat ze het hart van Matt zou hebben gestolen.

Arianne lachte eventjes honend. 'Ow wacht. Jij bent Sahirah.' zei ze lachend. 'Dan ben ik inderdaad de slet,' zei ze tegen haar. Dat mens hoefde niet te weten dat Matt haar gewoon weg had afgewezen, en ze hoefde al helemaal niet te weten dat Arianne haar had "verdedigd" tegenover Matt.

Sahirah was verbaasd dat Arianne haar naam kende, een beetje wantrouwend ging haar blik naar de twee andere dames die misschien haar naam verteld hadden. Zonder iets te zeggen, of enige waarschuweing liep ze naar het meisje toe en gaf haar een stomp in de buik. Het was een reactie die vaak beter werkte dan woorden.

Arianne voelde de klap in haar buik. Dit was erger dan het meisje dat haar in de gang had geslagen. Wat was dit voor een plek? Twee mensen op een dag hadden haar geslagen, het werd echt tijd dat die bodyguard kwam. Juist opdat moment knalde de deur met een klap open. Een grote man kwam binnen, niet eng groot maar wel gewoon erg groot en breed door de spieren. Cara had Arianne naar een bed toegeleid en had nu bezorgd een arm om haar schouder heen geslagen. iedereen was stil, te verbijsterd door wat het meisje had gedaan. De grote man daarin tegen liep richting Sahirah. 'De volgende keer dat je dat soort stunts uithaalt zal ik je botten moeten breken. En het mooie is dat ik er nog voor betaald wordt ook.' zei hij met een zware stem tegen haar. Het was beangstigend.

Sahirah keek spottend toe hoe Arianne deed alsof ze net totaal in elkaar geslagen was. De stomp was niet eens hard geweest, zoveel kracht bezat haar lichaam niet. Maar het had er wel voor gezorgd dat het meisje haar mond hield. Gelukkig maar. Ze wilde zich omdraaien naar haar bed toen de deur met een klap open ging. Alleen al met de aanblik op de man deinsde ze iets naar achteren. Ze vond ze nog steeds doodeng, op Matt na dan, en enkele andere die haar een beetje op het gemak had kunnen zetten. Haar grote donkere ogen keek de man even aan, maar ze zei niks.

Arianne ontrok zich van de zorg van Cara. 'Jij.' brieste ze tegen het meisje. 'Dit gaat je je studiebeurs kosten of in elk geval je kans om hie rop school te blijven zitten.' brieste ze verder. Ze was boos, en dat was niet zo geweldig voor het meisje waarschijnlijk. 'Ze trappen je van school vieze junk.' schreeuwde ze nog steeds. 'Ik snap niet dat Matt jou ooit leuk heeft kunnen vinden.' riep ze nu. 'Hij heeft gewoon last gehad van een vlaag verstandsverbijstering om met een junk zoals jou om te gaan.' riep ze verder. Ze stond nu vlak voor Sahirah. Haar ogen vlamde, ze was woedend. 'Jij, Sahirah, gaat hiervoor boeten,' siste ze nu.

Sahirah kreeg bij die woorden de neiging om haar aan te vliegen. De haren uit het mooie kopje van het meisje te trekken, maar de bodyguard de erachter stond belette haar het echt te doen. "Lever een junk dan iemand met zo'n karakter." beet ze het sterretje voor haar neus toe. "Ik laat me niet door iemand met kapsones van deze school trappen." vervolgde ze haar zin. Ze was dan wel een stuk kleiner dan het meisje, ze voelde zich ook een stuk kleiner, dat betekende niet dat ze zich zo op de kop liet zitten. Als mensen over haar drugsgebruik begonnen kon ze echt kwaad worden. En als ze van school gestuurd zou worden zou ze er zelf wel voor zorgen.

'Het maakt niet uit of ik kapsones heb of niet.' zei Arianne ineens weer rustig. 'Jij hebt zojuist geweld gebruikt tegen mij. Een leerling van deze school. Ik heb twee mensen die het sowieso kunnen beamen dat jij mij hebt geslagen. Dat is de reden dat je hier van school wordt getrapt, of misschien alleen geschorst maar het zal je een tijd van je lessen kosten.' zei ze met een gemeen lachje. Zij was hier degene met de kaarten in handen, niet het meisje voor haar. Ze was weer de rust zelfe, maar dan op oorlogspad.

Sahirah keek haar kwaad aan, "Dan wil ik ook wel weten wat de school vind van een of andere reus die zomaar de kamer van meisjes binnengestormd komt, waarschijnlijk zullen ze dat ook niet al te acceptabel vinden." Het was niet het beste argument, mar ze was zich vooral aan het focussen op haar vuisten die ze straks langs haar lichaam probeerde te houden.

'Jo staat ingeschreven als een persoonlijk bewaker. Als het voor hem nodig is om ergens binnen te stormen om mijn veiligheid te garanderen is dat toegestaan.' zei ze met een zelfvoldane glimlach. Zij had de touwtjes in handen, niet dat mens voor haar.

Sahirah keek spottend naar het mesje dat het over haar veiligheid had, "Dus je bent bang voor mij." concludeerde ze hieruit terwijl ze haar handen over elkaar sloeg, nou dat had ze mooi geregeld. Iemand die bang was voor iemand al zij. Haast lachwekkend. "Moet ie zeker ook ff alle scherpe dingen verwijderen, en de muren en hoeken van tafels beplakken emt watten, je zou je toch maar eens stoten."