Casa Jones-Rosetti

Lindsay hiel haar eigen lunt koppig vol. "Ja, maar dat ben jíj, dat jij nou zo nodig elke mogelijkheid voor seks aanpakt, betekend nog niet dat mijn baby dat ook doet. En ik weet zeker dat hij al gestopt is, hij rookte omdat hij een depressie had.
--
En geluid van genot Ontsnapte uit Adams mond en zinn vingers begonnen weer aan Flavio's broek te knutselen terwijl hij toegaf aan diens zuigzoenen, hij stond op school toch sl bekent als "Die knul met de zuigzoenen" of "blaunek" onder sommige leerlingen. And of course he wanted Flavio, bad.

Hannah glimalchtte. "Jees, doe niet zo preuts. Ik dacht altijd dta mijn lammetje mega schattig was en pas zijn eerste zoen zou hebben als hij dertig was of zo, daarin heb ik me ook misrekend." Ze glimalchtte naar Lindsay,
----
Flavio glimlachte en zijn eigen vingers begonnen aan Adams broekknoop te sleutelen. Hij keek met een glimlachje om hoog naar Adam. "Ti Amo." Fluisterde hij hees. Hij had amper door dat hij in het italiaans verviel

Lindsay zuchtte "Sorry, ik ben gewoon bang dat pa er achter komt en hem uit huis zet..." gaf ze rustig toe "Ik ben daardoor meerstal wat overbezorgd, ik bedoel hij is al zeventien en mag best zelf zijn beslissingen maken, maar toch."
-
Oh god, hees en Italiaans, voor Adam kon iets niet sexier klinken. "Ti amo..." fluisterde hij bijna onverstaanbaar door de lucht die hij tegelijketijd uitblies van genot.

eeeeen.... toen had inge geen zin om verder te schrijven voor Flavio om een of andere reden....
---
Hannah knikte. "Hier zijn ze veilig, zeg maar, op school is Flavio ook lastig gevallen door een paar homofoben, maar hier thuis maakt het echt niet uit." Ze glimlachte. "Mijn ouders zijn erg accepterend, in tegenstelling tot zijn moeders famillie, dat stelletje over-enthausiaste paus aanbidders heeft hen uit de famillie gebannen." Ze haalde haar schouders op. "HEt had erger gekunt."

Xd
---
Lindsay's ogen werden groot. "Nee..." zei ze ongelovig "Gaat het wel goed met hem? Ik hoop dat Adam wijs genoeg is om hem te beschermen tegen die homofoben en te steunen in zijn 'verbanning' anders verban ik hém uit de familie!"

Hannah glimlachtte "Rustig maar, het gedoe met de homofoben schijnt opgelost te zijn. Vraag me niet wat er nu precies is gebeurd is." ze haalde haar schouders op. "Glavio verzekerde me ervan dat het goed zit nu, dus ik ga niet klagen. En dat met de famillie is geen probleem. Het waren toch allemaal kleingeestige sukkels. Al zijn Mattia en mijn ene tante wel chill, maar de rest niet echt. En het was al 4 jaar geleden dat Flavio tegenover ons allemaal de kast uit kwam."

Lindsay beet op haar lip en knikte zacht. "Dan is het goed..." zei ze zacht. "Adam is nooit echt uit de kat gekomen, pap had al heel lang door dat zoals hij het zegt Adam 'geen echte man' was, dus het was niet nodig. Hij werd echt heel boos toen Adam naar Franklin ging, hij vond het een verwijfde school..."

poosje later
----
Flavio had niet eens een poging gedaan zijn krullen weer te fatsoeneren. Hij had zijn witte T-shirt inmiddels verwisseld voor een mouw-loze witte coltrui, en neit eens vanwege de zuigzoenen, maar omdat hij die dingen op school niet kon dragen vanwege de kou. Hij glimalchtte haast ondeugend over zijn schouder naar zijn vriendje.

Adam grijnsde naar Flavio, zijn Bril lag vergeten op de grond en zijn sjaal verborg de meeste zuigzoenen, al kon je er nog veel te veel zien. Het boeide hem niet echt. Hij had een heel apart, voorzichtig loopje waar je niet omheen kon, al probeerde hij het zo goed mogelijk te verbergen. "Nou..." zei hij zuchtend "Na u." hij opende de deur en wachtte op Flavio om als eerste naar beneden te gaan.

Flavio glimalchtte en liep de kamer uit. Hij glimalchtte en trok Adam half mee de trap af en de woonkamer in. Hannah keek daar op van de kop thee, de thee die ze inmiddels voor haar en Linds had gemaakt. Beiden werden onderworpen aan een strenge kritische blik voor ze een conclusie trok"Linds, ik zei het toch, ze zijn stout geweest." Ze gebaarde naar de zuigzoenen in Adams nek. Flavio werd knalrood, maar ontkende niet.

Linds keek op van haar eigen thee en opende haar mond om wat strengs te zeggen, maar het werd langzaam een brede grijns toen ze zag hoe de jongens erbij lipen. "Oké, verbergen moeten jullie noch leren..." zei zei en ze gaf de jongens de beroemde Gallagher-knipoog. Adam werd ook rood en ging met een zucht op een van de stoelen zitten, met een grimas van de lichte pijnsteek die hij voelde met het neerkomen. "Was het lekker?" vroeg Lindsay op een engelentoontje en Adam werd nog roder.

Flavio was zelf ook knal en knal rood en ging op de enige overgebleven stol zitten. Hij hield zijn mond maar dicht, er zou toch niets zinnigs uitkomen. "Aww ... Hai perso la capacità di parlare?"Aww... Did you lost the ability to speak? Zei Hannah plagend, met een zwaar amerikaans accent. ze porde haar broertje in zijn zij.

Lindsay trok een van haar wenkbrauwen op "Ik weet niet wat dat betekende, maar jullie geven maar beter antwoord op mijn vraag." van binnen flipte ze, maar ze speelde graag met haar kleine broertje. "Als je het ecjt zo graag wilt weten..." begon adam met een zucht en zijn blik op zijn voeten. "Dan was het... Heerlijk." hij werd knalrood en bewoog wat ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel. "Ah, dat is dan mooi voor jullie, de thee hier is trouwens ook heerlijk! Ook een kopje?" vroeg ze, en ze schonk al een glas voor Adam vol, die zou toch wel ja zeggen.

Flavio knikte. "Graag" zei hij met een glimlach tegen Lindsay. Jeetje, net had hij er nog niet over nagedacht. Wat zou ze wel niet van hem denken. Ze had hem nog amper gesproken, op dat zeer beschamende gesprek buiten na. Om een ongemakkelijke stilte te voorkomen wendde hij zich naar Hannah. "Così .. quando sono mamma e...." Hij zuchtte. "Sorry, ik ben lastig met van taal wisselen." Hij glimlachtte verontschuldigend naar de twee niet-italiaans-sprekenden "Dus, hannah, wanneer komen Mams en Paps thuis?" Hannah haalde haar schouders op. "Hoe moet ik dat weten?"

Lindsay glimlachte naar Flavio en schonk ook voor hem wat thee in. Op de een of andere manier had hij helemaal geen slechte indruk bij haar achter gelaten, hij had een goede uitstraling, en dat betekende meer voor haar dan zijn daden.
"Praat gerust Italiaans hoor," zei Adam zacht "ik kan er uren naar luisteren zonder ook maar en beetje te weten waar het over gaat." voegde hij er aan toe en hij keek op van zijn schoenen om naar Flavio te glimlachen, de blik van hun zussen nauwkeurig ontwijkend... Shit, Hannah, wat voor mislukte indruk had hij bij haar achtergelaten? Alhoewel, zij was wel degene die hen condooms, chocoladesaus en glijmiddel had gedoneerd...

Favio glimalchtte terug naar Adam. Het was zo'n suikerzoete ik-houd-van-jou blik. Hij was helemaal van de wereld. Er was niets anders belangrijk dan die lieve zachte ogen die voor een keer niet verstopt waren achter een bril. Het kon hem niet meer schelen wat Lindsay van hem vond. Het was dom geweest om daarover te piekeren, alles wat er toe deed was de liefde die ze samen deelden. Zijn hand zocht die van Adam op op de tafel en pakte hem zachtjes beet. Ondertussen was Hannah met een vertederde glimlach naar de twee jongens aan het kijken.

Admas glimlach verbreede zich, hij kneep zacht in Flavio's hand en legde zijn nu nog vrije hand er stevig bovenop, dat alles met nog steeds de vreselijk verliefde blik in zijn ogen. "Ik was vergeten wat liefde was..." fluisterde Lindsay met een brede glimlach "En bang dat Adam het nooit zou vinden met zo'n vader... Maar nu zie ik het... This is love. True love."

Flavio was overduidelijk met zijn gedachten NIET aanwezig. Hij bleef alleen maar verliefd naar Adam kijken.
--
Hannah knikte naar Lindsay. "Ik was altijd, altijd bang dat Flavio nooit door zou hebben dat neit iedereen hem ziet als een klein schattig jochie, maar dat mensen hem ook echt leuk kunnen vinden op deze manier." Ze veegde een non-existent traantje weg. "Ze worden zo snel groot."

Voor Adam geldehetzelfde, hij staarde alleen naar Flavio met een blik die vuur deed smelten.
-
Lindsay knikte "Ik ga mijn baby wel missen hoor, maar hij is in goede handen." zei ze met een brede, liefdevolle glimlach naar haar broertje, al was hij niets vergeleken met die van hem.

De sfeer werd gebroken door de voordeur die geopend werd. De eerste die de kamer betreedde was een kleine vrouw, zelfs kleiner dat Flavio. Ze droeg een simpele knie lange paarse bloemenjurk met wit ceintuur en haar heup lange zwarte krullen waren los. "I miei figli!" My children! Riep ze vrolijk. En ze liep op hen af. Flavio en Hanah stonden ook allebei op om hun moeder te knuffelen in een soort groepsknuffel. Het was al een lange poos geleden dat ze al haar kleintjes had gezien, laat staan dat ze samen waren geweesd.

Adam stond ook op (een beetje ongemakkelijk) en wachtte geduldig tot Flavio's moeder haar eigen kinderen had begroet. "Leuk U te ontmowten, mevrouw Rosetti. Ik ban Adam, vriendje van Flavio, maar dat wist u waarschijnlijk al." hij stelde zich een beetje klungelig voor door de zenuwen die zo plotseling gekomen waren. Lindsay liep ook om de tafel een en glimlachte vriendelijk naar mevrouw Rosetti. "En ik ben zijn zus, Lindsay, aangenaam."

Flavio's moeder glimlachte. "Please, just call me Alice (op zijn italiaans uitgesproken: Aa-lie-tshie)" Haar Engels had een zwaar italiaans accent. Ze Knuffelde Adam en Lindsay ook. "In Italia familly is really important. You are part of our familia from now on." ze glimalchtte naar de twee. Flavio deed gewoon neits anders dan Adams hand vast houden, glunderen en heel trots kijken.
--
schuingedrukt is italiaans uitgesproken

Adam werd een beetje overvallen door de knuffel, maar hij knuffelde Alice wel terug, net als Lindsay trouwens. Hij glimlachte en knikte "I don't even know if I can say that..." gaf hij toe en hij werd lichtrood. Lindsay glimlachte liefjes naar Alice "Don't feel sttacked if he calls you Alice." (als in op zn engels)

Alice glimalchtte. "No problem dear, Hannahs boyfriend can't ether." Hannah glimalchtte. "Yea, It's sad that he isn't here, you know, but he had some buissness here in the states. he drops by after breakfast tomorrow." Flavio glimalchtte naar Adam. "Mamma, che cosa andiamo a mangiare stasera? Spero maccheroni, io amo la nostra ricetta di famiglia." Mom, what are we going to eat tonight? I hope macaroni, I love our family recipe. vroeg hij met een kleine glimalch aan zijn moeder. "Flavio, cara, siamo noi." Flavio, dear, we are. ze glimalchtte naar hem en woelde door zijn haar voor ze naar de keuken vertrok. In tegenstellign tot Hannah konden ze wel in het italiaans pratne tegen elkaar in top snelheid.

Adam verdronk weer eens in Flavio's Italiaans "oh, Ti amo..." mompelde hij zacht en hij kustte Flavio kort maar teder, diens hand niet loslatend. "Uhh, wat?" vroeg Lindsay verward aan Hannah toen Alice in de keuken verdwenen was.