Kamer 195: Lizz, Ally, Aurora en ...

Aurora trok haar wenkbrauwen op. "En je verwacht nu dat ik voor je applaudiseer? op mijn knieën ga? Dat kan je vergeten, sorry." Aurora grijnsde. "Hoer." Dat laatste mompelde ze heel zacht, maar toch uitdagend, en hard genoeg om te verstaan.

"Hou nu je bek" siste Allyshia, ze kon de reactie van Lizz heel goed begrijpen en keek Aurora woedend aan. *kuche*"kleuter"*kuche*. Ze wist dat het niet eerlijk was maar Lizz had haar niets misdaan, anders dan Aurora.

Lizz sprong op en keek ongelovig en woedend naar het meisje wat haar zonet hier had genoemd. ' Wat zei je daar?' Riep ze kwaad uit terwijl ze naar haar toe liep. Als het meisje zo door bleef gaan zouden er echt klappen gaan vallen.

"Je hoorde me wel." Aurora glimlachte naar het opgesprongen meisje, en ging weer verder met haar lied, Het begon al redelijk af te worden. Een melodie had ze nog niet, nou ja, voor het refrein nog niet echt.

Lizz stond nu naast het bed en haar ogen spuugden haast vuur. ' Dat dacht ik ook ja.' Zei ze voor ze uihtaalde om het meisje hard op haar wang te raken. En nee het was geen meisjesachtige bitchklap, zo aardig was Lizz niet. In plaats daarvan raakte ze haar vol met haar vuist.

Aurora's armen schoten beschermend voor haar gezicht, maar ze voelde de vuist haar wang al raken. Even vertrok haar gezicht van pijn, maar daarna kreeg het een gemene schittering. 'Ik wil wedden dat er nog een hele hoop mensen zijn die nog niet van je baantje weten. Ik wil het best vertellen, hoer.' Ze had haar armen niet terug getrokken, want ze verwachtte ieder moment dat deze dame haar zo'n beetje in elkaar zou rammen.

Lizz kwam met haar knieen op het bed zitten en in plaats van nog een keer haar gezicht proberen te raken, ramde ze hard in de maag van het meisje. Ze kwam dichtbij genoeg bij haar gezicht zodat ze sissend kon zeggen:' Jij houdt je mond dicht, anders blijft het hier niet bij.' Ze stond weer op en beende woedend naar de deur om de gang op te lopen en de deur met een harde knal achter zich dicht te smijten.

Aurora ving de klap in haar maag op. 'Verdomme.' Vervolgens rende achter ze het meisje aan. 'En dan? Dan is het al gebeurd. Valt niets terug te draaien. Zou je het niet jammer vinden als iedereen wist van je baantje, hoer?' Meteen had ze al allemaal plannetjes. Een fototoestel, een kopieer apparaat, en... Als ze zou slapen... Dan zou Aurora wel eens laten zien wat zij kon. Ze glimlachte bij het idee.

Ally had niet tussen beiden durven komen, vrouwen waren erger dan mannen wat dit betreft wist ze en ze liep nu achter Aurora aan zodat die geen stomme dingen zou doen. "hé, jij" riep ze. "laat het voor wat het is oké?" ze wist heel goed dat het onredelijk was, maar ze had geen zin in gedoe, niet nog meer. Ze keek opgelaten naar het meisje.

"Ooh, nee hoor, ik red me wel. Ik heb zóóóóó'n leuke camera. Straks slaap je, en dan..." Aurora knipte met haar vingers. "...Is het ineens al gebeurd." Grinnikend liep ze weer de kamer in, terwijl ze uitdagend naar de "hoer" staarde.

Allyshia snapte de verbinding niet helemaal maar besloot dat ze maar beter niet in haar eigen bed kon slapen vannacht. Er zou vast wel ergens een gewillig persoontje te vinden zijn die haar zijn bank leende, of zijn bed. Ally keek alsnog woedend naar het meisje, maar hield zich in, zei niets. Ze was niet iemand die anderen aanvloog zoals lizz gedaan had. Maar ze was ook niet iemand die over zich heen liet lopen, nee ze was meer iemand die anderen het vuile werk op lieten knappen.

"Weet je, jij hoeft je geen zorgen te maken. Alleen ons hoertje." Aurora glimlachte, en ging weer op haar bed zitten. Ze begon het al erg leuk te vinden hier.

Lizz kon het kind niet uitstaan en was ook niet van plan hier nog langer blijven. Eerst wilde ze eigenlijk gewoon weggaan en wachten tot de meisjes sliepen, maar ze bedacht nu dat ze net zo goed ergens anders kon slapen. Clint woonde op loopafstand en zou het vast geen probleem vinden als ze voor een nachtje bij hem kwam. Ze liep snel weer de kamer binnen en griste onder haar bed de tas met kleren vandaan en propte er nog wat andere kleren uit haar kast bij. Daarna liep ze snel naar de badkamer, om de nodige toiletspullen in te pakken en weer naar de deur te lopen. 'Denk maar niet dat iemand zo'n kinderachtig arrogantje gaat geloven.' Zei ze nog boos voor ze wegliep.

"Oh nee?" Aurora zwaaide met het fototoestel. "Ik wil ook wel wat filmpjes voor je maken. Waar werk je, hoer?" Het meisje zou waarschijnlijk een lange tijd aan haar nieuwe bijnaam vastzitten. "Wat jammer nou, verlaat je ons?" Haar mond vertrok in een grijns. Eerst, toen ze met dit alles begon, had ze gedacht dat zij de kamer uit geschopt zou worden, dat zij de machteloze zou worden, maar dit ging nog aardig goed.

Tussendoor (new)
~~
Ally hing op haar bed, ze was gebroken en nu had ze zichzelf ziekgemeld, vanmiddag zou ze wel gewoon gaan werken, voor geen goud zou ze dat missen. Maar ze was doodmoe en had verhoging, nog net geen griep. De verpleegster in de ziekenkamer had haar gezegd nog maar een paar dagen in bed te blijven en daar was ze dus ook.

Jake stond voor haar deur, hij had van de administratie weten los te peuteren welke kamer van Ally was, hijzelf had geen kamer. Hij woonde in de buitenwijk van New York en had hier dus geen kamer toegewezen gekregen, deels gewoon omdat hij het niet wilde. Hij was zenuwachtig, bang dat hij al te laat was. Bang dat Ally al was meegenomen. Hij bonsde drie keer op de deur en wachtte tot er open zou worden gedaan. Telkens weer spookte de zinnen van de mail door zijn hoofd. Bescherm haar, ze is nooit veilig. Er trok een rilling door zijn lichaam heen. Hij wilde haar niet verliezen aan de gang. Dat kon gewoon niet.

Allyshia kuchte kort, en stapte toen uit bed, ze rilde toen ze haar voeten op de koude vloer zette en besloot maar gewoon haar deken mee te nemen. Ze was heel bleek en haar neus stak rood af tegenover haar witte gezicht. ze trok de deur een stukje open. "Ja" zei ze met een kuch ertussendoor. Toen pas keek ze op, Jake. Haar ogen werden groot en toen weer klein, hij zou haar toch met rust laten. "ik dacht dat we een afspraak hadden?" vroeg ze hees en met verstopte neus. Maar ze trok wel de deur een stukje open zodat hij naar binnen kon lopen, hij zag er nogal overstuur uit.

Jake zijn ogen werden groot toen hij haar zo ziek en zwakjes in de deuropening zag staan. Hij stapte naar binnen en keek haar nog steeds aan. Hij wist niet hoe hij nu tegen haar moest beginnen, hij wilde haar in elk geval niets over de gang vertellen. 'Ik kan me daaraan niet houden, Ally, het spijt me,' fluisterde hij tegen haar. Hij had zijn armen om haar heen geslagen en trok haar tegen izch aan. Hij moest weten dat ze er nog was, het maakte nit uit dat ze ziek was. Ook al was ze ziek, ze was nog steeds prachtig. Hij hield ook van haar als ze ziek was.

"Hoe is het met Lauren" vroeg Allyshia met verstopte stem omdat haar neus helemaal dichtzat. Haar voeten bleven ijskoud, en ze verstarde toen hij haar vastpakte. Ze duwde zich niet van hem af, maar aanvaarde de knuffel ook niet. Ze keek hem niet aan en durfde dat ook niet. Eigenlijk vond ze het wel fijn dat hij er was, het maakte dat ze zich minder alleen voelde, maar hij bracht haar door de war, waar kwamen al die gevoelens vandaan? ze voelde verliefdheid, stiekem, maar daardoorheen zwermden woede en verdriet, die in overmaat aanwezig waren.

Jake nam haar mee richting het bed en liet haar daar weer op liggen. 'Geen idee,' zei hij tegen haar. Hij ging op een stoel naast haar bed zitten. 'Je moet rusten,' zei hij toen en hij keek haar recht aan. Hij voelde een drang om voor haar te zorgen, om haar te beschermen. Hij snapte zijn gevoel voor haar nog steeds niet, maar hij wist wel dathij gek werd als hij niet bij haar was. Zeker nu ze gevaar liep.

Ze knikte. Hij hielp haar daar niet echt bij. Ze ging op het bed liggen en rilde een keer terwijl ze de dekens om zich heentrok. Haar gedachten gingen al de hele tijd om hem heen, maar ze schoot er niet veel mee op als hij in haar kamer was. "wat doe je hier?" wilde ze weten terwijl ze heel snel en kort zijn blik ving. ZE vond het vreemd dat hij hier was nadat hij de vorige keer zo plotseling verdwenen was. "en je hebt geen antwoord gegeven op mijn vraag, hoe is het met Lauren?" haar ogen spugden vuur, een beetje dan.

'Ik antwoordde net dat ik geen idee had hoe het met haar gaat,' zei hij tegen haar. Het maakte hem ook niet uit, Lauren was niet belangrijk voor hem, hij hield van Ally, niet van Lauren. Lauren was alleen prettig voor de seks, meer niet. 'Ally ik kan jou niet ontlopen,' zei hij toen rustig. Hij kon niet uit haar buurt blijven, dat zou haar ditmaal niet beschermen.

Ally keek hem vanonder haar deken inschattend aan. Wat moest ze hiermee? "eerst is het gevaarlijk voor me als ik je zie, en nu kan je me niet ontlopen..." zei ze, wat er minder boos uitkwam dan dat het bedoeld was. "Jake weet je, het hoeft voor mij allemaal niet meer, ga alsjeblieft weg" hij had haar al zo vaak pijn gedaan dat ze er nu geen in meer in had. Ze kreeg geen hoogte van hem het ene moment kuste hij haar vol passie, het volgende moment liet hij haar als een blok vallen, ze hoefde maar met haar ogen te knipperen of de situatie was veranderd. het maakte haar boos, hij gebruikte haar voor iets, ze wist het zeker, maar waarvoor? Ze begreep niet zo goed waar dit allemaal om ging. Ging dit om zijn mislukte leven, of wilde hij haar leven verpesten?

Jake schudde zijn hoofd. 'Het spijt me dat ik het je niet goed uit kan leggen, alleen...' zei hij zachtjes. 'Ze weten teveel, daarom maakt het nit meer uit of ik bij je ben of niet. Je loopt toch wel gevaar,' ging hij daarna verder. Hij keek haar niet aan, hij keek overal naar, volgde met zijn ogen de muren, keek naar de grond. Hij keek overal behalve in haar ogen. hij was bang dat ze boos zou worden, hem er echt uit zou zetten.

"Ze, Jake, meen je dat?" Ally's stem ging omhoog en werd harder. Alleen kon haar stem dat nu even niet aan waardoor ze een hoestbui kreeg. "Je loopt uit je duim te zuigen dat ik gevaar loop, maar je hebt niet zo ver gedacht dat ik misschien een naam ofzo wil horen?" Haar ogen spugden woede. Hij keek haar niet eens aan, hoe geloofwaardig was hij nu nog? Hij kon haar niet eens recht in haar gezicht liegen. Ze zou hem kunnen schieten, niet letterlijk, maar oooh wat had ze een hekel aan hem nu. Toch vond ze zijn aanwezigheid niet onprettig, en dat was iets vreemds, omdat ze zich beroerd voelde, wist dat ze er beroerd uitzag, een hekel aan hem had en eigenlijk zou moeten slapen.