Grasveldje

Jacky kwam wat overiend en keek hem aan,' Welke vorige keer? Schat ik wil je echt graag helpen maar als je zelf amper weet hoe?' jacky werd depressief van hem en nou was dat niet heel moeilijk want ze zat al een tijdje op het punt van instorten na de break up tussen haar en Stefan.

Ian haalde diep adem. Hij had dit alleen nog maar met Lauren gedeeld. "Mijn ouders zijn gescheiden. Tussen het begin van de ruzies en het scheiden zelf zat alleen erg erg veel tijd. Ik voelde me altijd rot dus uiteindelijk had ik mijn blonde haar zwart met rode punten geverfd." Hij lachtte zachtjes. "Het was nogal amateuristisch, anyway, mijn vader is zwaar christelijk, ik weet echt niet hoe het ooit heeft kunnen werken tussen hem en mijn goth moeder, en maakt me sinds dien uit voor zaken als 'satanist' en 'duivels gebroed'. Dor de ruzies en het geschreeuw begon ik mezelf gewoon in mijn kamer op te sluiten, wat betekende dat ik nooit meer mee-at en mezelf uithongerde. Dat ze er op school uiteindelijk achter kwamen dat ik graatmager was de druppel die de emmer deed overlopen en mijn moeder is toen prompt van mijn vader gescheiden. Hij en mijn zusje Daisy wonen nu in LA." Hij was even stil voor de tranen kwamen. Hij ging op zijn zij liggen en trok zijn benen naar zich toe, zich oprollend tot een bolletje. Met zijn gezicht de andere kant uit om haar neit te laten zien dat hij aan eht huilen was.

Jacky wist hoe het was om altijd maar sterk te lijken en nooit te huilen bij iemand. Snel kroop ze naar hem toe en streek over zijn haren en fluisterde zachtjes,' je bent er toen bovenop gekomen en dat gaat je dit keer ook lukken. Ik ga er voor je zijn. Je proberen te helpen waar ik kan.' Ze drukte een kusje op zijn slaap en wreef even met haar vrije hand over zijn rug.' je hoeft je voor mij nniet sterk te houden. Soms is het fijn om even jezelf te laten gaan.'

-
Miss #9 depri Ian maakt andere mensen ook depri.

oeh en dan is #10 Depri Ian is clingy
---
Ian draaide zich om en sloeg zijn armen om haar heen, om vervolgens zijn gezicht in haar schouder te begraven en gewoon te huilen.
--
Ik geef het toe... Ian is geestelijk niet helemaal gezond. Zo dat is eruit. Zelfs gewone Ian stopte alle gevoelens weg achter een grijns en bewees zichzelf dat hij leefde door mensen de stuipen op het lijf of tegen hem in het harnas te jagen.Dat was de enige reden dat die grijns toen bestond, omdat hij al zijn gevoelens op andere manieren wegstopte. Nu gebeurde het omgekeerde.

Jacky trok hem dicht tegen zich aan en bleef over zijn rug heen wrijven.' Rustig maar schat het komt goed. Ik ga er voor je zijn. Ik ga je helpen hier doorheen te komen.' Ze fluisterde het zachtjes in zijn oor en ging met haar hand door zijn haren heen. Ze was blij dat ze hem kon helpen. Hij had haar geholpen door naar haar verhaal te luisteren van dat ze bang was om moeder te worden van Jake. Het was toch wel heftig om dat zo onder je neus gedrukt te krijgen en Ian was cool en hielp haar er doorheen. Nu zou zij hetzelfde doen voor hem.

Ian bleef zich aan haar vastklampen terwijl hij huilde. Hoj klonk een beetje hysterisch om eerlijk te zijn. He was not in his right mind, to be exact. Hij was gebroken. Al een lange tijd geleden eigenlij. Normaal merkte je niet hoe fucked up hij was op emotioneel niveau, nu wel.

Jacky had echt met hem te doen.' Ohh schatje toch. Het gaat goed komen.' Ze drukte haar lippen tegen zijn slaap aan en wreef nog steeds over zijn rug.' Laat het er maar allemaal eruit ik zal je niet veroordelen.'

Na een poosje kalmeerde Ian weer een beetje, maar hij liet haar niet los. Hij bleef gewoon zo zitten, met zijn gezicht nog steeds begraven in haar nek. Hij was echt rustig nu. Adem in. Adem uit. Hij sloot zijn ogen. Hij voelde neit echt niets. The void, de leegte, het gebrek aan gevoelens was na de uitbarsting weer teruggekeerd. Oh Void, How much I missed you.

Jacky merkte dat hij rustig werd en stopte met haar liefkozende woordjes. Ze trok hem nog even dicht tegen haar aan.' Gaat het weer een beetje schat?' Vroeg ze met een zachte en lieve toon. Ze wilde nu helemaal dat hij weer gelukkig werd ze haatte het omhem zo te zien. Het was niks voor Ian om zo down te zijn.

down? DOWN?!?! Jacky heeft duidelijk nog niet gezien hoe hij kan reageren.... He is crazy right now....

Ian maakte zich een beetje los en knikte. "Het... gaat." zei hij zacht. Hij fatsoeneerde zijn nu een beetje geplette haar weer een beetje met zijn handen. Hij schoof een stukje van haar weg en haalde diep adem. "Het gaat weer denk ik." zei hij weer met een gebrek aan emoties.

Indd jacky heeft hem nog niet echt gek gezien alleen down xD
~~

Jacky keek hem oprecht bezorgd aan.' Je weet toch dat ik er voor je ben. Als jij jeniet goed voelt, je belt of smst maar en ik kom wel. Ik wil jou weer vrolijk zienen ga daar alles aan doen.' Ze streek even over zijn wang en glimlachtte toen naar hem. Ze was allang blij dat hijeven uitgehuild had. Meestal hielp dat wel. Bij haar in iedergeval wel.

Mm o Ian weer normaal te krijgen moet er denk ik een erg erg goede psychiater (zijn psychiater heer Mandy McDonalds), een hoop geduld en liefde en een grote ommekeer bij zijn vader aan te pas komen...
---
Ian knikte naar haar. "Zal ik doen." Zei hij kalm, zijn stem een tikje schor van het huilen. Hij haalde nog eens diep maar trillerig adem. "Ik ben bang Jacky." zei hij erg erg zacht. "Bang voor mezelf, voor wat ik zou kunnen doen." Hij keek haar met grote zwarte ogen aan. Zijn gekleurde lenzen waren goed op hun oplek gebleven tijdens het huilen.

Jacky pakte zijn hand beet en drukte er kort een kusje op.' Je hoeft niet bang te zijn. Ik help je erdoorheen. En er zijn vast heel veel mensen die je ook willen helpen. Wees maar niet bang we slepen je er wel doorheen.' Jacky kneep kort in zijn hand en glimlachtte liefdevol. Zij was vast niet de enige die Ian graag vrolijk wilde zien. Ze zou er dus ook alles op alles zetten om iedereen een beetje aan te sporen een oogje in het zeil te houden.

ik wil dat jacky en lauren meeten, dan word jacky uit haar "het komt wel goed" droom geholpen
---
Ian knikte toch maar, al zag hij er een beetje ongelovig uit. Hij speelde met een los draadje van zijn zwart met witte sjaal en keek naar de grijze lucht.

Jacky werd dus echt moe van Ian. Zij had zo ook haar problemen waar ze mee moest dealen. Dus ze liet zijn hand los en ging weer liggen.' Weetje ik mis Stefan echt heel erg.' Ze hoopte dat hij ook maar een beetje intresse zou tonen zo niet dan was ze klaar hier. Ze wilde nu even niet nog meer problemen dan wat ze zelf al had.

Ian draaide zijn hoofd naar haar toe. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij met zoveel gevoel als hij kon opbrengen. Hij wilde het echt weten. Hij gaf om Jacky.

Jacky haalde haar schouders op,' na de zoveelste ruzie besloten we dat het niet goed ging komen. We hielden nog steds van elkaar maar paste gewoon niet bij elkaar. En voor Jake was het geruzie van ons ook niet goed. Toch mis ik hem nog iedere dag.' Er kwamen weer tranen in haar ogen maar ze negeerde ze. Ze wilde niet huilen. Ze moest en zou sterk bljjven. Ze had al veel te vaak om Stefan gehuild.

Ian knuffelde haar kort. Hij wilde niet weer een stormvloed van emoties van zijn kant ontketenen. Hij glimalchtte een semi-glimalch naar haar. "Ik vind het een dappere beslissing van je. Je verdient iemand die van je houd en bij je past, je meot jezelf neit voor minder weggeven." zei hij op een lief toontje, zover hij dat kon als blanco-Ian

Jacky vond het lief dat hij zo tegen haar deed. Voora omdat ze wist dat hij het moeilijk had.' Ik ben erg blij dat je dat zegt maar dat geld ook voor jou. Je bent echt bijzonder en super leuk. Je mag jezelf niet aan de eerste de beste opersoon geven. Behalve als ik die eerste de beste persoon ben natuurlijk.' Zei ze met een grote glimlach op haar gezicht.

Ian lachte zachtjes. Het was een holle lach, maar een lach en dat telde. "Zal ik onthouden, Jacky, dat zal ik onthouden." Zei hij, de glimlach was al aan het vervagen en zijn blik was al een beetje afweziger aan het worden. Zijn handen begonnen weer met losse draadjes van zijn sjaal te wriemelen.

Jacky was blij dat ze een lach had weten te krijgen en gaf hem een kus op zijn wang,' Ik ga nu maar je weet het he? Even bellen en ik ben er voor je.' Na die woorden stond ze op en pakte haar tas. Ze liet haar vingers nog even over zijn wang strelen en toen liep ze weg richting het schoolgebouw.

Ian knikte en keek haar blij na voor hij zelf opstond en wegliep.

Het mocht dan wel kouder worden, op het grasveld was het nog steeds redelijk druk. Jonathan was opweg naar de andere kant van het veld want daar zouden een aantal vrienden van hem zitten. Met zijn gedachten bij de muziek die hij in zijn oren had liep hij haast nietsziend over het veld heen. Het was een wonder dat hij nog niet iemand omver gelopen had.

Irina lag op het veld terwijl ze probeerde de laatste restjes zonlicht van het jaar probeerde te vangen. Ze had een grote koptelefoon op haar hoofd, omdat ze oortjes zo saai vond. Haar rode haren hingen in een vlecht over haar schouder en ze lette niet op wat er gebeurde, tot ze opeens een voet in haar zij voelde, en merkte dat er iemand over haar struikelde. Vliegensvlug deed ze haar ogen open en keek naar de jongen die haar omver had gelopen.

Oké nog knapper, hij had zich zelf omver gelopen. Geschrokken keek hij naar het meisje over wie hij gevallen was. "Sorry." en dat meende hij, terwijl hij haastig van haar af kroop, "Ik liep te dromen, gaat het?" hij was oprecht geschrokken, bang dat hij haar pijn gedaan had. Dat was weer typisch iets voor hem. Zijn bruine ogen keken haar bezorgd aan.