Grasveldje

Jonathan glimlachte even dankbaar naar haar om de zachte aanraking van medelijden. Zijn blik veranderde langzaam in vragend. "Hoe bedoel je?" Veel mensen zeiden dat ze begrepen hoe je je moest voelen, maar Irina leek er echt gevoelens bij te hebben, alsof ze ook zo iets meegemaakt had.
-
Lauren en Courtney moeten weer een keer meeten vind ik (A)

Jaa je hebt gelijk, zat ik ook al aan te denken, waar?
---

Irina zuchtte. Ze had geen problemen met de dood van haar ouders, maar het was toch niet fijn om erover te praten. 'Ik heb geen ouders meer, al heel lang' zei ze en ze staarde even in de verte en keek hem toen weer aan. 'Dus in zekere zin begrijp ik je wel' zei ze, niet opgewekt, maar ze probeerde het gesprek iets minder zwaar te maken.

meisjes badkamer? ik begin wel
-
Jonathans blik werd troostend, niet medelijdend omdat hij wist hoe vreselijk die blikken op den duur konden worden. Ook hij legde op haar beurt zijn hand even op haar schouder. Hij keek even voor zich uit terwijl hij de gedachten aan zijn zusje uit z'n hoofd verbande. "Waar moeten we nu heen?" vroeg hij toen ze buiten de schoolhekken waren. Ook een poging om het gesprek luchtiger te krijgen.

Oké, is goed
---

Irina glimlachte. 'Het is een koffiezaak onder het appartement van mijn broer, vandaar dat ik het ken. Het is twee straten hier vandaan. Eerst naar links' zei ze terwijl ze naar links liep. Ze had een tinteling gevoeld toen hij haar schouder aangeraakt had, zoals je dat wel vaker voelde en als je dan een beetje kippenvel kreeg. Niks bijzonders, maar het voelde toch fijn.

Jonathan knikte, "Misschien ken ik hem dan wel." zei hij nadenkend. Dat ging snel genoeg als je al jaren op een school zat. Dan had je zo alle drinkgelegenheden in de buurt uitgeprobeerd. "Het heette iets met beans toch?" vroeg hij nadenkend terwijl zijn donkere ogen haar even vragend aankeken.

Irina knikte. 'Ja New York beans, veel mensen van school komen daar, het is wel gezellig' zei ze met een glimlachje, blij dat Jonathan leek te weten waar het was, en de tent zelf ook wel oké leek te vinden. Misschien zou ze vanavond wel bij haar broer en zijn vriendin blijven logeren, het was toch weekend en ze had een hekel aan haar kamer op school omdat je altijd alles moest delen en sommige mensen niet van andermans spullen af leken te kunnen blijven. 'Woon je hier in New York?' vroeg ze.

"Oja ik ken het wel." hij glimlachte nu ook. Het was een leuke tent, hij kwam er niet vaak, maar hij had er geen slechte herinneringen aan. Ditmaal schudde hij zijn hoofd. "Nee helaas niet." hij kon er doekjes om winden, maar hij vond New York gewoon een enorm gave stad. Elke dag was er wel iets te beleven. Zelfs nu hij er op school zat bleef de stad bijzonder. "Ik kom uit het o zo bijzondere North-Carolina..." niet echt iets bijzonders om mee op te scheppen. "En jij?"

'Ik woonde bij mijn ome in een klein dorpje een paar honderd kilometer hiervandaan, maar ik woon nu in New York, op school maar ik logeer vaak bij mijn broer' vertelde ze terwijl ze naar zijn knappe gezicht keek en zich afvroeg of ze misschien ooit verliefd op hem kon worden. Hij had in ieder geval vreselijk mooie ogen, en daar viel ze wel op. En hij was natuurlijk heel aardig, misschien iets te lief voor hem, maar ze wist zeker dat als het niets zou worden ze in ieder geval goede vrienden zouden kunnen zijn.

Jonathan knikte terwijl hij de deur van de koffiebar voor haar openhield. "Dus je broer woont ook in New york?" concludeerde hij terwijl hij de deur weer dicht liet vallen en weer naast haar ging lopen. "Tja ik woon voornamelijk op school, en in degrote vakantie ga ik terug naar huis." het was best fijn om na een heel jaar je huis weer te zien.

Ze wees naar boven en grinnikte. 'Ja ik heb net gezegd dat hij hierboven deze winkel woont, maar misschien was de context van de zin niet heel duidelijk' zei ze terwijl ze naar binnen stapte en de warmte van de winkel haar tegemoetkwam. 'Lekker warm hierbinnen' zei ze terwijl ze haar handen uit haar zakken haalde en er even in blies zodat ze snel warm zouden worden. 'Lijkt me fijn om een thuis te hebben met ouders en zo' mompelde ze opeens, iets wat ze eigenlijk nooit zei, maar wel stiekem dacht.

Jonathan grinnikte, "Of ik zat niet op te letten." zei hij terwijl ook hij zijn handen uit zijn zakken haalde maar tegen elkaar wreef om ze warm te laten worden. Jonathan knikte begrijpelijk. "Ja dat snap ik..." hij wist niet hoe hij hier beter op zou kunnen reageren. Er was eigenlijk ook geen goede manier om op te reageren. Weer legde hij even kort zijn hand op haar schouder. "Kom dan gaan we wat te drinken halen." zei hij met een glimlachje op zijn lippen.

Dezelfde tinteling ging door haar schouder als de vorige keer, en ze glimlachte lief naar hem. 'Ja dat lijkt me een goed idee' zei ze terwijl ze naar de bar liepen. Koffie vond ze eigenlijk helemaal niet lekker, dus ze bestelde hier altijd de chocomelk. Ze verkochten die alleen in de winter, en het was echt goddelijk. Randy, de man achter de bar wist wat ze wilde en begon het al in te schenken. 'He Irina, hoe is het?' vroeg hij terwijl hij de dampende beker neerzette. Ze antwoorde dat het goed ging en glimlachte naar de aardige dertiger. 'En wat wil je vriend?' vroeg hij terwijl hij Jonathan vriendelijk aankeek.

Jonathan glimlachte, ja ze had niet overdreven dat ze hier vaak kwam. Zelfs in zijn stamkroeg kende de barman zijn naam bij lange na niet. "Doe maar hetzelfde." zei hij met een blik op de chocolademelk die bij Irina stond, eentje waar een heerlijke geur van afkwam en dus moeilijk te weerstaan was. En als Irina het dronk moest het wel goed zijn, zij was hier degene met de meeste ervaring.

Irina glimlachte naar Randy. 'Is mijn broer thuis?' vroeg ze terwijl de beste vriend van haar broer de chocomelk in schonk. 'Ja hij is boven, maar ik zou hem niet storen, Nathalie is er' zei Randy met een lachje en Irina lachte met hem mee. Ze pakte de chocomelk van de toonbank en gaf Randy een knipoog. 'Bedankt' mompelde ze en ze zocht een tafeltje waar ze ging zitten en haar jas uit deed en hem over haar rugleuning legde. 'Alles is gratis hier voor mij' gaf ze als uitleg, met een glimlachje.

Jonathan nam tegenover Irina plaats nadat hij zijn jas uitgetrokken. "Dat is handig." hij nam voorzichtig een slokje van de chocomelk die echt heerlijk was. "Dan zou ik hier niet meer weg te slaan zijn." zei hij toen hij het geproefd had. "Het is heerlijk." hij glimlachte vrolijk naar haa.r

Irina glimlachte. 'Ja ik breng hier een hoop vrije uurtjes door, het is gezelligom hier huiswerk te maken, of ik speel gewoon wat op de piano daar' zei ze, en ze gebaarde naar de oude piano die in de hoek stond, die nog prima klonk ondanks zijn aftandse uiterlijk.

Jonathan keek naar de piano die hem nog niet eens wat opgevallen was. "LAat eens wat horen?" vroeg hij nieuwsgierig . Hij nam nog een slokje van de hete chocolademelk die jezelf helemaal verwarmde van binnen. Heerlijk om dit koude weer.

Irina knikte en glimlachte. 'Oké, maar je moet het zeggen als je het niets vind, ik heb een nogal aparte stem' zei ze en ze stond op, waarna ze achter de piano plaats nam. Even dacht ze na, maar ze wist wat goed bij haar stem paste, en al snel begon ze te spelen en zingen;

Jonathan stond ook op en ging naast de piano staan. Toen ze klaar was met zingen klapte hij in haar handen, "Dat was echt gaaf. En je stem is niet apart maar uniek." zei hij bewonderend Hij stuurde haar een vrolijke grijns.

Irina glunderde bij zijn applaus en ook van nog wat andere mensen die in de winkel zaten en maakte een soort mislukte buiging. 'Nou jij' zei ze met een glimlach, 'zeg maar welk liedje, ik speel wel' haar vingers stonden al klaar op de toetsen. Ze had een muzikaal gehoor, dus kon bijna alle liedjes meteen spelen, of ze moest het echt niet kennen, maar dan zocht ze akkoorden op iPod.

"Ik ben voornamelijk goed in musical liedjes hoor." waarschuwde hij haar. Het was een hele ander manier van zingen dan zij deed. Hij dacht even na en noemde toen de titel van een bekend musical nummer (ja ik weet niet echt musical nummers xd). "Ken je die?" vroeg hij haad. Vast wel.

Irina knikte, 'Ik hou echt van starship ik ben benieuwd hoe je stem klinkt' zei ze met een glimlach en toen begon ze te spelen. Ze kende dit liedje uit haar hoofd, zo mooi vond ze het..

--
Deze iswel goed denk ik:

nooit van gehoord xd
-
Jonathan begon te zingen toen ze op het goede punt was, toen hij even later was keek hij met een vragende blik en een glimlach op zijn lippen naar Irina. "en wat vond je ervan?"

whaha, het is een onbekende musical, but I love ittt </3
---

Irina keek hem met open mond aan. 'Wow, ik dacht dat Joey Richter goed was, maar jij zingt dit gewoon nog beter, ik ben echt verliefd op je stem' zei ze met een glimlach en ze keek hem met enthousiaste ogen aan.'Kom, anders is straks de chocomelk kuod' zei ze en ze ging weer aan de tafel zitten.

Jonathan lachtte naar haar. "Daar zal mijn stem blij mee zijn." zei hij vrolijk terwijl hij achter haar aan liep. Het had hem toch een kick gegeven dat er was geaplaudiseerd voor hen. oOk al was hun hele 'optreden' ongepland geweest. Hij pakte zijn chocomel op, "Proost." zei hij vrolijk tegen haar.