Grasveldje

Irina's wangen kleurden een beetje rood en ze glimlachte schaapachtig. 'Vast wel, wie wil dat nou niet?' vroeg ze, maar haar stem miste de sarcasme en ze nam maar snel een slokje chocomelk. 'proost' zei ze nog, maar het was te laat omdat ze er al van gedronken had.

---
Gaan ze nog wat krijgen of niet? We kunnen er wel een lateburner van maken ;dp

gingen ze wat krijgen dan? xD
Sorry mijn geheugen laat me echt in de steek de laatste tijd, hmm dat gaat wat worden in de toetsweek xD
Maar goed, ik vind het goed, maar jonathan raakt niet zo snel verliefd, tenminste niet bij de eerste ontmoeting
-
Jonathan haalde zijn schouders op, "Ik heb werkelijk geen idee." zei hij met een glimlach naar haar. Ook hij al al gedronken voor ze prooste, maar dat vond hij niet uitmaken. Zonder zijn blik van haar af te houden nam hij een slok van de chocolademelk die nu goed drinkbaar was.

Hhaa nee daarom dacht ik ook lateburner, maar het kan dat zij wel verliefd op hem is???
---

Irina glimlachte naar hem en nam nog een slok. Ze wist niet waar dat verlegen gevoelvan daarnet opeens vandaan gekomen was, maar het maakte niet uit want het was nu weg. Zijn grote bruine ogen keken haar aan en ze voelde zich een beetje ongemakkelijk onder zijn blik. 'Maar wat ging je doen voordat je over me heen liep?' vroeg ze maar snel, en hopend dat zijn starende blik zou stoppen.

Ja ik vind het goed, maar werd ze niet verliefd op phoebe?
-
Jonathan wende zijn blik af, hij had niet doorgehad dat hij stond te staren. Snel nam hij verder nog een slokje van de drank die nu leeg was. "Niets bijzonders, naar een paar vrienden toe, maar ikw as toch al te laat." glimlachte hij, "En jij, wat was jij eigenlijk aan het doen?"

Weet niet meer, maar in ieder geval kunnen ze wel daarvoor wat krijgen??? We kunnen ook doen dat Jonathan niet door heeft dat hij veerliefd is, dat is grappig xdd
---

Irina glimlachte. 'Ik lag gewoon muziek te luisteren, ik had geen zin om iets voor school te gaan doen, ik sta toch overal goed voor' zei ze waarna ze een slokje nam uit het half volle glas. 'Grappig eigenlijk,ik heb het gevoel dat ik je al heel lang ken, zijn we elkaar eerder tegengekomen?' vroeg ze opeens, omdat het gevoel de hele tidj door haar hoofd spookte.

haha is goed
-
Jonathan dacht eventjes na, in haar gedachten kon hij haar niet voor de geest halen, "Ik geloof het niet... Tenminste misschien wel in de gangen, maar niet zoals dit." zei hj nadenkend. In de tussentijd dronk hij nog wat van zijn chocomel die nu op was. Met een tik zette hij zijn mok terug op de tafel. "Hoezo? Kom ik je zo nbekend voor?"

Irina schudde haar hoofd terwijl ze de laatste slok doorslikte. 'Nee, ik bedoel dat het gewoon vertrouwd voelt' zei ze met een lieve glimlach, en ze hoopte dat hij haar woorden niet raar of vreemd vond, zoals zijzelf. 'Weet je, laat maar, het maakt niet eens uit' zei ze terwijl ze hem aankeek, het maakte ook niet uit, ze had het nu toch al verpest met haar gebrabbel over hoe vertrouwd het voelde om bij hem te zijn.

Jonathan keek haar lief aan, "Nee joh." stelde hij haar gerust, hij vond het niet raar klinken, "Ik snap wat je bedoelt." glimlachte hij. "Echt ik heb het gevoel dat je al meer van mij weet dan sommige vrienden van mij." hij keek haar even kort aan. Dat ze er misschien iets meer mee bedoelde had hij niet door, dar was jonathan gewoon te naïef voor.

Irina lachte opgelucht. 'O, gelukkig' zei ze met een glimlach en ze speelde een beetje met haar lege beker. 'Wil je nog wat drinken? Ze hebben lekkere koffie hoor, ik lust het alleen niet' zei ze en ze keek hem vragend aan. Hji was echt heel leuk, en zo lief, misschien werd ze toch een beetje verliefd op hem, nou ja, ze zag wel.

--
I have an idea for their first kiss (a)

oehh tell me
-
"Ook geen cappuccino? Dat is niet zo bitter als gewone koffie." hij keek haar even vragend aan. Zelf hield hij alleen van koffie als hij wakker moest worden, maar dan met enorm veel suiker zodat het wat zoeter was. Hijwas niet een enorme zoetekauw, maar koffie was anders gewoon niet weg te krijgen.

Kijk, ze worden dus vrienden enzo, en dan gaat ze hem helpen met een stuk wat hij moet oefenen voor school... snap je 'm??
--

'Op zich lust ik wel koffie hoor, maar je hebt gelijk, cappuccino is wel een stuk beter' zei ze met een glimlach en ze wenkte Randy zodat hij hun bestelling op kon nemen. Hij gebaarde dat hij aan de telefoon was en er zo aan zou komen. 'Wat wil je eigenlijk na school gaan doen?' vroeg ze, aangezien dit zijn laatste jaar moest zijn, als je 19 was.

dus met een zoenscene? :p
=
Jonathan glmlachte even verontschuldigend, "Ik weet niet precies, sowieso hoop ik dat ik in de musical wereld aan de slag kan gaan, hoewel ik weet dat broadway niet voor mij is weggelegd." zei hij eerlijk. Zo goed was hij gewoon niet, of hij moest heel hard gaan oefenen, nog harder dan gewoonlijk.

jaaaaa.. goed idee of niet? Want uit hunzelf gaan ze niet zomaar zoenen dacht ik zo...
---

'Dat is cool. En waarom niet broadway, als je groot durft te dromen komt het misschien nog wel eens uit' zei ze met een knipoog. 'Je zingt echt heel goed, dat meen ik echt'. Met haar vingers tekende ze figuurtjes op de tafel, omdat dit raar was om te zeggen tegen een jongen die je pas net kende.

Niet zo snel in iedergeval xD Als Jonathan eenmaal verliefd is is hij veel te bang om te snel te gaan xd
-
Jonathan bloosde niet, maar vond het compliment wel ontzettend lief en wist niet precies hoe hij moest reageren. "Dankje." zei hij met een glimlachje. "Wie weet heb je gelijk." zei hij met een vrolijke blik naar Irina. Hij vond het prettig om zo met haar te praten. Gewoon over van alles en nog wat.

Ik weet niks mee, nieuwe meet??

haha, ik wist ook niet echt meer wat

En ja is goed, waar?

(reageer wel heel traag ivm school -.-)

De bibliotheek... begin jij? (ik ben ook bezig met school;d)

okay komt eraan

Courtney lag met een dikke jas, dat wel, met haar ogen gesloten op het zachte gras. Het mocht dan wel winter zijn, maar door het waterige zonnetje en de windeloosheid was de temperatuur nog best te doen als je je er naar kleedde. Ze was net nog bij Tim geweest en voelde zich intenst gelukkig terwijl ze daar lag. In haar oren had ze haar muziek aanstaan om extra te genieten van het moment.

Flavio glimalchtte en streek zachtjes over de kleine, al krullende, blonde haartjes op het hoofdje dat hem lachend aankeek. Hij wist waar het blonde haar en de krullen vandaan kwamen, maar haar ogen waren zo veel lichter dan die van hem en Adam, hij vond het wel bijzonder, dat ijsblauw. Hij trok haar schattige wollen panda muts wat steviger over haar bolletje. Het was nog zo koud buiten. Hij glimalchtte naar Adam, die de kinderwagen duwde. "Ze vind het altijd wel fijn buiten. Is ze makkelijker stil te houden." Zei hij met een glimlachje.

Adam glimlachte, 'Ik vind het zelf wat koud, maar als ze maar stil is en blij vind ik het goed.' zei hij met een blik over de kinderwagen naat het schattige gezichtje van zijn dochter. Een beetje afwezig liet hij zijn blik afdwalen naar het grasveldje, het duurde even voor hij Courtney herkende maar toen hij dat deed hield ze zijn blik vast.

Courtney merkte ondanks haar gesloten ogen dat er iemand naar haar staarde. Ze opende haar ogen en draaide zich wat in de richting van de blik. Er ging een schok door haar heen toen ze degene herkende van wie de blik kwam. Het was een soort schok die ze niet kon plaatsen, het was een mengeling van jaloezie, van nieuwsgierigheid maar ook boosheid. Zonder haar blik van Adam, flavio maar zeker van de kinderwagen te houden ging ze overreind zitten.

aar Courtney. Toen hij haar zag zitten glimlachte hij en zwaaide. Daarna wendde hij zich weer naar zijn verloofde die de kinderwagen duwde. "Gaan we naar haar toe?" vroeg hij aan de jongen in kwestie. Hij kende zelf Courtney ampe, dus het zou niet zijn keus moeten zijn.

Het duurde even tot de vraag van Flavio tot Adam doordrong, iets aan de blik van Courtney beviel hem van geen kanten. 'Huh? Oh... Courtney... Ik weet niet... Ik denk dat ze niet al te blij is om ons te zien...' zei hij een beetje afwezig, zijn blik nog steeds op Courtney gericht.

Courtney glimlachte niet terug naar Flavio, maar bleef wel naar ze kijekn. Ze had ze al een paar keer eerder met de kinderwagen gezien, maar dat was niets meer dan een glimp in haar ooghoek, dit was anders, nu had ze er het volle zicht op. Ze wist niet echt wat ze zou moeten doen, maar uiteindelijk besloot haar lichaam om overeind te komen en richting de twee ouders te lopen. "halloo..." in haar stem klonk twijfel, miscshien was dit niet zo verstandig.