Het muzieklokaal.

Mari giehelde "Misschien moeten we samen gaan minderen, weten wij ook eeens hoe het is om écht te slapen." stelde ze half serieus voor. "Koffie is mijn zuurstof!" gaf ze eerlijk toe "Als ik er te weinig van krijg, val ik flauw, daarom is het me nog niet verboden door de dokter, maar ik moet het echt minder drinken, dat besef ik zelf ook."

Ian lachte zachtjes. "Mijn huisarts is allang tevreden als ik genoeg eet. En lichamelijk in orde ben." Hij ging met een hand door zijn blond\rode lokken. "Nee, snoep is mijn liefde. De hoeveelheid echt voedsel die ik eet blijft beperkt tot het minimum. Candy is my life." Hij glimalchtte naar haar.

Mari grijnsde "Dat je daarbij zo dun kan blijven! Mijn complimenten." zei ze met een door haar zittende houding onduidelijke buiging. "Als ik alleen maar snoep zou eten, zou ik nooit meer slapen en zeker een heel stuk dikker worden, ondanksbhetvfeit datvik constand beweeg."

Ian haalde zijn schouders op. "Een van mijn vrienden, Clover, heeft een keer gesuggereerd dat ik een zwart gat in mijn maag heb waar alle callorien in verdwijnen of zo." Hij lachte zachtjes. "Maar ik ben vóór mijn snoep verslaving een poos veel te dun geweesd, dus ik vind dat ik er recht op heb."

Mari goechelde "Klinkt als een logishe verklaring." zei ze knikend en serieus voor zover Mari iets serieus kon zeggen. "En dat is écht een goede reden om veel te eten." gaf ze toe met een glimlach en ze stampte in haar ebthousiastme op de pedaal van de bassdrum, waardoor er een harde, lage knal door de ruimte klonk.

Ian knikte. "Inderdaad." Hij had geen zin er verder op in te gaan. De enige die hij er buiten het gezin om ooit over had verteld, vrijwillig dan, was Lauren. Die wist van de verknipte gezinssituatie, en van alle problemen, en het feit dat hij een paar jaar lang amper at. Alles. Het voelde eigenlijk aan de ene kant als een opluchting en aan de andere kant als een zorg dat hij het haar had verteld.

Mari beet op haar lip. "Pijnlijk onderwerp?" vroeg ze met een sorry-blik. "Sorry, ik ben soms netviets té positief en kan mensen daarmee behoorlijk raken..." zei ze zacht, spelend met een roze pluk haar.

Ian knikte. "Nogal." zei hij ietwat gespannen voor hij op een luchtig, geheel anders onderwerp over ging. "Maar je drumt, doe je nog iets?" vroeg hij met een vriendelijke glimlach.

Mari knikte voorzichtig, ze haatte het zo als ze mensen onbewust pijn deed, zelf had ze een vrij normale jeugd gehad uds ze kon daar lastig rekening mee houden. "Ik speel piana!" zei ze enthousiast, blij een ander onderwerp te hebben "en ik zing heel graag, maar ik ben niet zo heel goed... Jij?"

Ian glimalchtte naar haar. "Ik zing, met een soort specialiteit voor liedjes in vreemde talen of metg een accent." het hele zinnetje werd gezegd met een zwaar russisch accent. "en ik speel orgel natuurlijk." zei hij met een grote glimlach, en deze keer een spaans accent. "Maa jij zingt dus ook?" vroeg hij met een lieve glimalch. "Kan je wat laten horen? Jij hebt immers mij al horen zingen."

Mari gichelde "Je accenten zijn geniaal!" zei ze met een brede grijns en je kon zien dat ze het echt geweldig vond. "OEh, orgel. Ik vind dat wltijd zo mooi, maar heb nooit het geduld gehad het te proberen..." zei ze eerlijk en ze wiebelde wat op haar piepende drumkruk. "Ik ben helemaal niet zo goed, dus zo graag wil je me nou ook weer niet horen zingen, geloof me.

a few changes with Ian:
1. He is in love with Mari, though he is completely ignoring his feelings for her
2. In alle meets na deze is zijn haar geverfd, voor de kleurtjes zie avatar
----------
Ian glimalchtte naar haar. Hij dacht niet dat hij wat anders kon dan glimlachen with her around. "Aww.. come on, Pretty please?" hij keek haar met zijn beste puppy oogjes aan, nu waren zijn ogen voor de verandering hun normale doodgewone blauw, aangezien hij een uur geleden nog in zijn bed had gelegen en zijn lensen neit in had. Dat was ook waarom hij in een zwarte joggingbroek en een saai grijs shirt rondliep en zijn voor een jongen redelijk lange blond-rode lokken in zo'n schattig mini paardestaartje had gedaan. "Prettyplease with an cherry on top?"

Ah.... Iove his hair ...
And Mari's in love wwith him, but she never was in love before so she doesn't know it.
-
Mari glimlachte breed "Oh god, how can I say no to you ?" vroeg ze met een knipoog aan hem en ze stond op zodat ze meer berijk had bij jet zingen, niet dat ze heel veel langer werd. "Uhm.... A song... A song... Got it." zei grijnsde, nam diep adem, en begon te zingen.
When the world gets too heavy
Put it on my back,
I'll be your levy.
You are taking me apart
Like bad glue on a get well card.

It was always you
Falling for me.
Now there's always time.
Calling for me.
I'm the light
Blinking at the end of the road.
Blink back to let me know.


(t is always van panic!)

Ian knipte met zijn vingers op de maat en luisterde met een grote glimalch. Ze was niet de beste ter wereld, amar dat was hij ook niet. Maar hewt was Mari een vriendin van hem, en dat maakte het bijzonderder.
....
Ian geloofd oprecht dat hij slecht is in relaties dus hij durft het niet aan, en duikt nog steeds met redelijkwillekeurige meisjes in bed. Xd, als zij achter haar gevoelens is moet ze eigenlijk aan iemand vragen wat die weten iver Ian en of hij iemand heeft of zo, dat moet ze eigenlijk aan jacky vragen, die is met hem naar besd geweesd,
En erachter komen dat hij met willekeurige meisjes in bed duikt, en dan als hij toegeeft aan zijn gevoelens en schattig gaat doen dan moet ze eigenlijk niet in zijn schattigheid geloven.

Good idea c:

-
Toen Mari uitgezongen was glimlachte ze zenuwachtig naar Ian "Wat vond je? Misschien een beetje een rustig ldje voor mijn drukke doen maar ik kon nergens anders opkomen, dus ik denk dat ik het te snel heb gezongen." zei ze snel en luid en ze moet diep adem halen toen ze ging zitten omdat alles kwijtging aan die zin zonder adempauzes.

Ian glimalchtte. "Het was hardstikke goed, ik heb geen op of aanmerkingen." Hij ging weer met een hand door zijn haar. Ug, hij begon zich te storen aan de saaie kleur. Hij was toe aan wat anders. "Hé, kan jij me ergens mee helpen, wat vind jij dat ik met mijn haar moet doen, drie kleuren, rood zwart en witblond in het midden, of rood met zwarte punten?" Hij keek haar vragend aan.

Mari grijnsde, ze was blij met zijn commentaar. "dankje! Al drum ik toch liever..." zwi ze met een knipoog en ze keek hem voor het eerst labger dan een feactiw van een seconde per keer aan, oh god wat waren zijn ogen mooi. "uh..." zei ze even voor ze haar hoofd schudde als een natte hond en weer tot de wereld kwam. "Hmmm, moeilijke keuze... Kan je niet afwisselen? Doe ik ook, de ene keer is het roze met blond, san grown met blond, dan paars... Je snapt waar ik heen wil..." zei ze na een paar bliksemsnelle opsommingen.

Xd, zij mag zijn lens-loze blauwe ogen dan mooi vinden, hij doet dat niet
----
Ian dacht na. "ik weet niet, ik houd er nooit zo van om mijn haar te verfen, dus ik houd het meestal in een kleur. Aleen deze huidige kleur begon me te vervelen." Hij glimalchtte naar haar. Jeetje, wat zagen haar ogen er mooi uit als ze lachtte... foute gedachte Ian. Hij mocht haar echt, en daarom mocht hij zich van zichzelf niet zo voelen. Hij was slecht met relaties. Hij had niet meer dan scharrels. En de paar meisjes die meer verwachtten liet hij altijd achter met een gebroken hart.

Daarom c:
-
Mari knikte "Ik kan begrijpen dat je verven vervelende vind, ik vind het goede tijddoding, beter op en neer stuiteren met verf in je haar dan zonder, niet?" zei ze snel en ze snakte naar adem voor ze verder ging "Ik kan ook begrijpen dat dit dan saai is geworden... Ik zeg drie kleuren, hoe meer, hoe beter! En daarnaast heb je nu al gekleurde punten dus is dat weer iets heel nieuws."

Ian lachtte. "Daar heb je ene punt, ik denk dan dat ik inderdaad voor de drie kleuren ga, dat zie je namelijk ook nooit. Uniek zijn is iets leuks." Hij speelde met een paar losse plukjes die uit zijn paardestaart waren gesprongen, dat reeg je als je haar NET lang genoeg was daarvoor. "Ik ga het ook nog een eindje korter laten maken, nu vind ik het een tikje te lang weetje."

Mari grijnsde "Dat bedoel ik, unieke mensen zijn leuke mensen." zei ze knikkend en ze stond op om een rondje rond het lokaal te lopen, al bleef haar blik op Ian gericht. "Het is inderdaad vrij lang, ja. Maar dat is ook leuk! Al denk ik dat met drie kleuren korter inderdaad leuker is." zei ze knikkend en glimlachend.

Ian knikte. "Inderdaad." Hij viste twee oogbol lolly's uit zijn broekzak. "Ook een?" Hij hield haar een van de lekkernijen voor. Hij deelde ze nooit, NOOIT. Al zijn andere Halloween snoep? natuurlijk. Maar nooit zijn lolly's. Mari was anders, een soort anders die ervoor zorgde dat hij zijn best voor haar wilde doen, om haar aandacht te verdienen.

Mari keek even gefacineerd naar het snoepje voor zr Ian aankeek, breed glimlachte en knikte "heel graag!" zei ze en ze pakte de lolly van hem aan. "Bedankt." zei ze met een nog bredere glimlach ennze bestudeerde het vreemde snoepje nog goed voor ze deze in haar mond stopte en van de smaak genoot.

Ian glimalchtte. "Ik houd echt van deze dingen, een extratje is dat de meeste mensen ze nogal creepy vinden." Hij glimalchtte naar haar voor hij zijn eigen lolly in zijn mond stak.

Mari knikte en haalde de lolly even uit haar mond om te antwoorden, "Ik heb ergens het gevoel dat ik op een oog zuig.... Wat heel disturbing is, maar ze zijn vreselijk lekker." ze grijnsde toen ze de lolly weer in haar mond stopte, Ian zag er zo leuk uit als hij glimlachte, maar ze verbande die gedachte: Ian was een vriend.