Het muzieklokaal.

Ian knikte. "Ik houd trouewns wel van disturbing eten. Bijvoorbeeld bosbessenpudding in de vorm van het menselijk brein met aardbeiensaus, of winegums in de vorm van organen. En drinkbaar nepbloed." Hij gaf haar een knipoog. "Girl, you're friends with an candy-vampire." Hij glimalchtte naar haar. Shoot, hij moest eigenlijk neit flirten met haa, ze was een friggin vriend, geen scharrel.

Mari glimlachte, ze wist niet echt wat ze moest zeggen, maar haar glimlach verbreedde een heel stuk bij die knipoog, iets wat ze zelf niet echt doorhad. "Candy Vampire klinkt echt leuk! That's your nickname from now on, dear Candy Vamp."zei ze glimlachend, oh damn, had ze nou net DEAR tegen hem gezegd?

Ian lachte zachtjes "Mij besty, dan ben jij vanaf nu...." Hij dacht na. "Bouncing-girl.Coz you're not exactly a ball, but you sure bounce around all the time." Hij gaf haar weer een knipoog die neit al te lang daarna gevolgd werd door een oncharmante gaap.

Mari grijnsde Ï don't know if I should see that as a compliment or not..." zei ze met een lichte frons, maar aan haar knipoog die volgde kon je zien dat ze het niet meende. "I like it..."voegde ze er nog aan toe met een knikje. "Begin je toch moe te worden, zelf na al die suiker?"vroeg ze hem, weer wat heen en weer wiegend op haar stoel.

Ian rolde met zijn ogen. "Ik gaap meestal als ik het koud heb, wat nu het geval is." (AN: Doet inge ook, is heel heel irritant) Hij glimalchtte naar haar. "Niet dat ik het niet op prijs zou stellen om me gewoon in mijn bed op te rollen en een winterslaap te houden."

Mari knikte glimlachend "Ik hou van de warmte van mijn bed, maar gewoon niet van slapen...." zei ze nog voor ze bij hem op schoot kroop. "Ik ben je deken wel..."zei ze, al was het in haar hoofd een stuk drukker, ongeveer: 'ÓMG moest dat nou? Waarom zit je nou bij hem op schoot? JE ZIT FREAKING BIJ HEM OP SCHOOT! ' "Als je me niet een te beweegelijk deken vind, natuurlijk."

Ian glimalchtte naar haar, maar van binnen paniekerde zijn systeem een beetje. Er waren meisjes die bij hem op schoot zaten\fungeerden als deken, en er waren meisjes die zijn vrienden waren. Dat ging niet samen. Mari was een meisje uit de tweede groep, want hij kon het haar niet aandoen om haar in de eerste groep te stoppen. Ze was niet zoals Jacky, haar hart zou gebroken zijn als hij na een nacht niet meer geïnteresseerd was op die manier. "Ik heb er geen probleem mee als je hier zit te bewegen, aleen denk ik niet dat je mijn denken wilt zijn, honey, ik ben neit echt een rustige slaper." Oh shit, daat ging hij al, hij noemde haar honey.

Mari glimlachte breed naar hem, hoorde ze het goed, had hij haar echt honey genoemd, of maakten haar gedachtern dat er van? "Wat maakt dat uit? Rustige slapers zijn een stuk saaier, ook als ze wakker zijn, dear." zei ze giechelend en ze bewoog een beetje op zijn schoot zodat ze fijner zat. "Je zit wel lekker..." Had ze dat laatste nou echt gezegd?

Ian kreeg zin om dankbaar op zijn knien te zakken en iedere godheid die hem te binnen schoot te bedanken dat ze het inuendo niet had opgemerkt. Hij was geen rustige slaper, het gebeurde wel eens dat hij een meisje bijna de hele nacht wakker hield. WONG THOUGHTS... Zeker als er een meisje op je schoot zat. Toen ze dat laatste zei glimlachtte hij naar haar. "It's not like you're the first to sit there." Hij gaf haar nogmeen knipoog.

Mri keek hem gespeeld verontwaardigd aan "You didn't save it for me? Bad cany vamipire!" 'beschuldigde' ze hem, maar ze gaf hem wel een knipoog toen ze uitgeaproken was. Ergens vond ze het jammer dat hij dat gezegd had, niet dat ze het gek vond; Ian was ook zo leuk. AARDIG! Ze. Bedoelde aardog.

Ian keek haar sip aan. "Please don't leave meeeee." zei hij dramatisch en hij heild haar vast alsof ze dat ene touw was dat voorkwam dat hij in een lavaput viel. "I'll do friggin anything, but please don't leave me." Hij glimalchtte naar haar. "Ik offer zelfs mijn snoep en nepbloedvooraad op."

Mari grijnsde "Anything, hmm?" mompelde ze zacht en ze daht diep na. "i wont leave you, if you don't leave me..." het klonk dom, maar dat was alles wat ze wilde op het moment, dat Ian bij haar bleef.

Ian gliamclhtte. "Good enough for me. Al denk ik dat je me op een moment moet latne gaan om me om te laten kleden, want ik ga niet in joggingbroek en grijs shirt naar school." Hij gaf haar een knipoog. Ze had hem al eerder volledig gekleed gezien, en snapte vast wel dat zijn voorkeurskleding nogal anders was.

New

Raf had de hele weg hierheen zijn arm niet van Dana's middel weggehaald. Zodra hij een van de geluidsdichte kamertjes binnenkwam voelde het weer als die eerste middag en er verscheen een gelukkige glimlach op zijn gezicht. Al was het dan niet echt dezelfde plek voelde het wel zo. Hij ging op de pianokruk zitten en klopte met een brede glimlach op zijn schoot. Al zou het zo niet de gemakkelijkste houding zijn om vanuit te zitten was het zeker wel de prettigste en dat vond hij nu even belangrijker. Hij dacht niet dat ze hier gestoord zouden worden.

Dana twijfelde geen moment en liet zich op zijn schoot vallen. Ze haalde uit haar tas een paar tabbladen. Eén ervan die ze zelf erg mooi vond was Birdy skinny love. Ook had ze Hero of War van Rise against maar die kon eigenlijk alleen met gitaar. Iets wat ze wel aan het oefenen was maar nog niet echt heel goed klonk.' Hmm jij nog voorkeuren schat?' Vroeg ze hem twijfelend toen ze van de blaadjes naar hem keek en hem even kort een kus gaf.

Raf keek naar de tabs van Dana en grinnikte. "Ik weet dat ik vrij hoog kan zingen maar zo hoog als Birdy kom ik echt niet," zei hij terwijl hij zijn hoofd licht schudde. Zelfs als hij het een octaaf lager zou zingen zou hij het niet allemaal halen. Zelf pakte hij ook zijn tas waar hij een map met liedjes uithaalde. Heel netjes was hij niet dus het was even zoeken voor hij de duetten had gevonden. De blaadjes waar mogelijkheden opstonden hield hij even vast. Er verscheen een grijns op zijn gezicht toen hij bij een zeker liedje aankwam. Hij keek even schuin naar Dana of zei het ook gezien had. Met een snelle beweging haalde hij het blaadje tussen de andere uit en hield het haar voor. 'Lucky' stond in grote letters bovenaan.

Dana schoot in de lach en schudde haar hoofd," Het was ook omdat ik die met de gitaar aan het proberen ben. Ik had ook niet verwacht dat jij het zou redden maar als er iemand was die het wel redde dan was jij het hoor schat." Ze leunde tegen hem aan en had haar ogen even voor een moment gesloten toen hij door zijn bladeren aan het zoeken was. Toen ze haar ogen opende keer ze naar de vrolijke letters die het woord ' Lucky' weergaven. Het zorgde ervoor dat er een brede grijns op haar gezicht kwam en ze drukte zachtjes een paar kusjes in zijn nek en pakte toen de tab van hem over en bekeek hem nog een keer. Hij was niet moeilijk en ze kon hem haast uit haar hoofd spelen maar ze moest even de moeilijke grepen weer oefenen. Dus kort sloeg ze een paar tonen aan en toen gaf ze weer de tab terug aan Raf.' Let's go.' Zei ze vrolijk en met een brede verliefde glimlach.

Ik had net een hele post getypt, druk ik op verzenden, doet internet het niet XD nu moet ik weer opnieuw
--------------
Raf ging wat rechter zitten zodat hij beter zou kunnen ademhalen tijdens het zingen en hij niet vanuit zijn keel zou gaan zingen. Op zich maakte dat voor nu niet zoveel uit maar als hij dat ook tijdens een voorstelling zou gaan doen zou hij halverwege hijgend neervallen. Eigenlijk kende hij het uit haar hoofd, maar toch liet hij zijn blik even over de tekst glijden. Hij wist heel goed dat je, ook al kende je de tekst, je opeens iets kon vergeten of het verkeerde zingen. Dat laatste gebeurde vooral als een bepaalde melodie vaak terug kwam. Nadat hij dat gedaan had knikte hij even voor zichzelf en glimlachte naar Dana voordat hij begon te zingen. "Do you hear me? I'm talking to you. Across the water, across the deap blue ocean. Under the open sky, oh my, baby I'm trying." De woorden kwamen gemakkelijk en soepel over zijn lippen dus kon hij zich beter concentreren op Dana. Nog steeds vond hij het indrukwekkend hoe ze pianospeelde, het zag er zo sierlijk uit.

Dana twijfelde nog steeds iedere keer als ze zelf moest gaan zingen. Ze wist eigenlijk ook niet waarom want Raf had haar allang duidelijk geprobeerd te maken dat ze geen verschrikkelijke stem had. Toch moest ze even diep inademen en daarna keek ze even naar Raf en toen wist ze weer waarom ze het niet erg vond om met hem te zingen. Hij zou nooit beledigend naar haar zijn, heel misschien zou hij haar een tip geven zoals hij dat soms wel eens deed als ze er lang naar smeekte.' Boy I hear you in my dreams, I feel your whisper across the sea, I keep you with me in my heart, you make it easier when life gets hard.'

Het kon Raf werkelijk niets schelen dat Dana eigenlijk niet zo vaak zong, hij vond het toch het leukste om met haar te zingen. Zeker als ze iets samen zongen, zoals nu bij het refrein want hij vond dat hun stemmen samen goed klonken. Het zou kunnen dat hij bevooroordeeld was, net zoals het voor hem heel moeilijk was om te zeggen wat er nog beter kon aan haar zang. Dat was niet alleen omdat hij het niet wilde zeggen, maar ook omdat hij het meestal gewoon niet merkte. Voor hem was ze perfect. "I'm lucky I'm in love with my best friend. Lucky to have been where I have been. Lucky to be coming home again. Ooh ooh ooh."

Dana vond het heerlijk om met Raf te zingen ze dacht even niet meer na en haar gedachtes gingen naar de eerste ontmoeting en daardoor zette ze helaas te laat in. Gelijk herstelde ze zich met een brede grijns op haar gezicht en zong verder,'They dont know how long it takes, waiting for a love like this, every time we say goodbye, I wish we had one more kiss, I wait for you I promise you, I will.'

Raf merkte wel dat Dana iets te laat weer begon met zingen, maar ook maar half. Met de hele tijd diezelfde gelukkige glimlach op zijn gezicht zong hij het liedje af. Waarschijnlijk had hij zelfs als hij het had geprobeerd die glimlach niet van zijn gezicht af gekregen, zelfs al was hij normaal best goed in het verbergen van zijn emoties. Naar Dana kijkend luisterde hij naar het slotakkoord dat langzaam wegstierf.

Dana keek naar hem en schoot in de lach,' Hmm heb je niks beters om naar te staren?' het was duidelijk dat ze een grapje maakte en ze drukte weer kort haar lippen op die van hem.' Soms heb ik het idee dat ik jou niet heb verdient, je bent zo goed voor mij!' Zelegde haar hoofd op zijn schouder en kute zachtjes zijn nek.' Maar ik ben allang blij dan dat je hier met mij bent in plaats van met iemand anders.'

Raf schudde grijnzend zijn hoofd, hij wilde nog iets zeggen van: 'natuurlijk niet'. Maar hij werd afgekapt door de kus van Dana, niet dat hij dat erg vond. Hij vond het wel jammer dat Dana zo over zichzelf dacht. In zijn ogen was ze geweldig, perfect. Dan kon hij toch onmogelijk beter zijn. Maar hij wist dat het geen zin had om er tegenin te gaan, Dana was minstens net zo koppig als hij dat was. Dus sloeg hij alleen zijn arm om haar heen en sloot zijn ogen om van haar aanwezigheid te genieten.

Dana was blij dat Raf er niet tegenin ging. Ze wist hoe graag hij dat wilde. Zijn arm om haar heen voedlde zo goed dat ze wilde dat de tijd stilstond. Gelijk toen ze aan tijd dacht schoot het door haar hoofd dat ze nog naar een vergadering moest gaan van een probleem kind die zij ook lesgaf.' Raf hoe graag ik hier ook met jou zit ik moet gaan. Spreken we morgen af? De zolder? Dan gaan we van hhet weekend wel naar central park zoals je wilde.'