De sportvelden

Op het terrein van Franklin High liggen meerdere sportvelden. 1 voor rugby en voetbal, 1 voor tennis, een atletiekbaan, noem maar op. Hier wordt dagelijks getraind door degenen die buiten hun school de tijd vinden om in een team te komen of gewoon in hun vrije tijd wat willen sporten.

regels: sloop geen van de sportatributen
personen:-

Elena trok de hoge staart die ze van haar haren had gemaakt nog een keer recht voor ze zich weer richtte op de bal voor haar. Het ding had een donkerroze tint, het was dan ook haar eigen bal. Ze was er een soort van gehecht aan. Haar blik ging even naar het doel aan de andere kant van het veld en gleed weer terug over het lege veld naar de bal. Ze gaf een tikje met haar voet tegen de bal en zette het op een lopen, de bal steeds meetikkend. Ze maakte wat schijnbewegingen tussendoor en probeerde wat dingen uit. Toen ze bijna bij het doel was aangekomen, trapte ze hard tegen de bal aan, die in de rechterhoek van het doel het net in vloog. Met een voldane grijns, zette ze haar handen op haar knieen en hijgde even uit. Het was wel weer moeilijk om na de luiervakantie in conditie te komen, al had ze natuurlijk wel wat gesport, maar niet zoveel als gewoonlijk.

In haar outfit die ze met veel moeite had uitgekozen, zodat het perfect bij haar zou passen, liep Courtney over de atletiek baan. Het was eerder joggen te noemen en vooral om in vorm te blijven. je kon niet zeggen dat ze te weinig bewoog met haar strakke schema die ze aan moest houden om in topvorm te blijven. Maar ze was niet de enige op de school, dat wist ze. In haar oren zaten twee roze oordopjes die fonkelde door twee diamantjes aan de zijkanten. Het waren geen echte, nee zo gestoord was ze ook weer niet, maar het zag er leuk uit. Daa ging het om. Na nog eens tien minuten hardgelopen te hebben besloot ze dat het tijd was voor wat drinken. Op haar gemak liep ze naar de rand van het veld om haar flesje water te pakken.

Elena pakte de bal weer uit het net en begon met hooghouden. Ze was er niet bepaald erg goed in, daarom vloog de bal ook na korte tijd hoog door de lucht. De roze bal landde ergens bij de rand van het veld en stuiterde nog even door waardoor het flesje water wat er stond omgegooid werd. Daarna rolde hij verder naar het meisje wat waarschijnlijk naar dat nu omgegooide flesje op weg was. Elena grinnikte even in zichzelf en ging in looppas achter de bal aan. 'Sorry, ik heb het hooghouden nog niet helemaal onder de knie.' Zei ze met een grijns tegen het meisje.

Toen ze nog geen tien meter van haar flesje was zag ze dat het omgegooid werd. Niet echt een probleem want de dop had er netjes opgezeten. Anders was de kans op vieze insecten erin veel te groot. Ze huiverde al bij het idee. Met haar voet wist ze nog best behendig de bal te stoppen toen deze aan kwam rollen. Ze pakte de bal met een hand op en keek naar het meisje wat de bal waarschijnlijk geschoten had. Ergens kende ze haar, het meisje had net als zij dat edereen haar ooit wel eens gezien had. "Nee dat blijkt." ze grinnikte kort terwijl ze de roze bal in de richting van Elena gooide.

Elena grijnsde om de opmerking van het meisje. Ze kende haar wel, soms zaten ze ook wel eens aan dezelfde tafel tijdens het eten, maar ze kon niet op haar naam komen. Ze ving de bal handig en klemde die tussen haar arm en haar middel. ' Ik ben Elena.' Zei ze terwijl ze een pluk haar die was losgeschoten uit haar gezicht veegde.

computerlokaalheid ^^

Courtney knikte bij het horen van de naam van het meisje, "Courtney." noemde ook zij haar naam terwijl ze nogmaals bukte, ditmaal om het flesje op te pakken. Er even met haar mauw langs te gaan en er een flinke slok van nam. Ja ze had zich meer ingespannen dan gepland, of tenminste van te voren te weinig gedronken. "Maar waarom sta je alleen te voetballen?" vroeg ze nadat ze de dop er weer op gedraaid had.

Toen ze de naam hoorde, kwam er wel vaag weer iets op bij Elena. Ze liet haar blik op het flesje water wat Courtney in haar hand had vallen. Ze was het zelf vergeten en nu ze erachter kwam voelde ze de droogte in haar mond opkomen. ' Vanmiddag zijn er try-outs voor het team, dus ik was nog even aan het oefenen. Het zal niet veel moeite kosten om erin te komen, aangezien ik vorig jaar er ook al in zat, maar toch kan oefenen geen kwaad.' Zei ze glimlachend.

Courtney keek haar wat verbaast aan, "Hebben we een school voetbal team dan?" het kwam er een beetje dommig uit. Maar Courtneys aandacht ging meestal alleen uit naar de football spelers, of het basketball team en van die sporten. Ze had geen idee dat er een meisjes team was. Met haar hand bond ze een extra elstiekje rond haar staart, niet dat het echt nodig was.

Elena lachtte een vrolijke lach waardoor haar hele gezicht opklaarde. 'Tuurlijk, wist je dat echt niet?' Een grijns sierde haar gezicht terwijl ze het zei. Ze mocht Courtney wel, ze wist nu al dat ze in sommige opzichten op elkaar leken. Niet alleen zag ze dat aan het kleine beetje gedrag wat ze had meegekregen in de paar minuten dat ze haar nu kende, maar ook aan haar uiterlijk. Courtney zag er goedverzorgd uit, dat hoefde niet meteen iets te betekenen, maar toch vatte Elena het zo op. Ach zo slim was ze nou ook weer niet.

Courtney lachtte, het was een oprechte lach, "Nee echt niet, nouja dan hebben ze maar geluk ook, want ik kan totaal niet met een bal omgaan." nee, zij was niet van de sporten. Hield het wel bij haar dansstijl. Was veiliger en leuker voor iedereen. In haar hand draaide ze het halflege flesje water rond tussen haar rode nagels. "Maar veel succes dan in iedergeval vanmiddag." ze grijnsde naar haar, het was raar dat ze elkaar al een tijd van gezicht kende maar elkaars namen nog niet eens kende sinds enkele minuten.

Elena moest weer lachen om de opmerking van Courtney. ' Dankje.' Zei ze, wat ze ook meende. Ergens was ze toch wel zenuwachtig, ook al was het waarschijnlijk dat ze in het team kwam, toch bleef er die kleine kans dat dat niet zo was. ' 'Zullen we anders daar even gaan zitten?' Vroeg ze, gebarend naar de tribune naast het veld. Ze had eigenlijk niet zo veel zin meer om te staan, haar benen voelde toch redelijk moe aan en straks zou ze vanmiddag te moe zijn voor de try-outs. Ze wilde het met haar witte broekje niet riskeren om op het gras te gaan zitten.

Courtney knikte, "Goed plan." ze bewoog even haar benen door ze om ste beurt eventjes een paar centimeter van de grond te halen. Het zou een ramp zijn als ze stijf zouden worden. Dat betekende gewoon een dag niet trainen, op zich lekker maar dat betekende weer een week nodig hebben om weer in vorm te komen. "Waar heb je trouwends die bal vandaan?" vroeg Courtney terwijl ze richting de tribune liepen. Die roze bal was toch wel gaaf!

Elena keek even naar de roze bal onder haar arm toen Courtney ernaar vroeg. ' Mijn vader kocht hem voor me toen we in Bulgarije waren, me broertje kreeg een groene. Blijkbaar weet hij nog wel dat we van voetbal houden of me moeder heeft het hem verteld.' Ze lachte erom, al was het een grapje dat zei vooral begreep. Haar vader was heel lief, maar jammer genoeg niet zo vaak thuis. Haar moeder daarintegen wel, die werkte parttime en zorgde voor haar broertje, al was die nu ook al 15. Bij de tribune aangekomen, liep ze een paar treden omhoog en liet zich daar op een bankje zakken. ' Maar jij bent hier zeker niet op deze school omdat je zo goed kan sporten, of heb ik dat mis?' Zei ze met een grijns.

Courtney lactte, die bal was van ver gekomen. Ze zou niet eens kunnen aangeven waar in Europa Bulgarije precies lag, terwijl topografie niet eens zo'n strukelblok was voor haar. Het was gewon namen uit je hoofd leren met een plekje op een kaart erbij. Courtney nam naast Elena plaats op de tribune. Ze hadden geluk, het football team kwam net het terrein opgelopen. Klaar om aan hun opwarming te beginnen. "Nee dat klopt, ik dans" verklaarde ze haar aanwezigheid op deze school. Ze hield haar hoofd wat scuhin terwijl ze het elastiekje alweer uit haar haren trok. Haar rode haren vielen als een waterval rond haar hoofd heen, "En jij dan, ik wed dat football niet je enige talent is hier."

Elena wierp even een blik op het footballteam dat begon aan hum warming-up. Ze snoof vermaakt, omdat ze zo vier van de jongens met wie ze gezoend had eruit kon pikken. Ja ze was kieskeurig met jongens, maar dan vooral met relaties. Zoenen maakte haar niet veel uit met wie dat was, al was er natuurlijk wel de standaardeis dat hij knap moest zijn. Voor Elena was het nooit zo moeilijk te vinden, de jongens die het bepaalt niet erg vonden om met Elena te gaan waren in grote getalen. ' Ik zing en dans ook nog wel, maar met zang ben ik hier op school gekomen.' vertelde ze Courtney terwijl ze haar blik weer op haar wendde. 'wat dans je?' vroeg ze er geinteresseerd acheraan.

Whaha ik heb geen idee hoe haar dansstijl heet xd
-
Courtney wende haar blik van het veld af om Elena aan te kunnen kijken. Zingen, dat was iets wat Courtney totaal niet kon. Nee, tenzij je iemand zocht die ruiten brak en mensen wegjoeg was je aan het goede adres. "Ik dans vooral modern, maar dan met meer acrobatie er door heen. Ik heb geen idee of het een naam heeft. Maar ja dat doe ik." ze grinnikte om haar vage beschrijving, al zou het waarscchijnlijk redelijk begrijpbaar zijn.

Elena grinnikte om de beschrijving van haar stijl. Toch begreep ze het wel en knikte ze. ' Ik vooral hiphop en streetdance al kan ik ooit wat stijldansen, maar eerlijk gezegd vind ik het verschrikkelijk, maar ik moest het leren van mijn ouders.' Ze glimlachte een beetje en trok toen ook het elastiekje uit haar haren, waarna ze er even mee schudde, zodat ze allemaal weer op hun plaats vielen.

Courtney lacte om het laatste. "Heb ik even geluk dat ik te oud was toen mijn moeder met dat idee aan kwam zetten." Niet dat ze te oud was om het te leren, maar ze had zich al te veel toegelegd op haar eigen dansstijl om dat er ook nog naast te doen. "Maar met een leuke danspartner moet het vast geen probleem zijn?" ze keek haar even plagend aan.

Dawn liep het sportveld op, ze had haar nieuwe voetbalschoenen aan. Rood met zwart. Ook droeg ze haar simpele zwarte sokken en een rood strak topje. Het was warm, dus ze had geen zin gehad in een zweterig voetbalshirt. Ze had haar bal mee, natuurlijk, en begon te dribbelen. Ze schoot de bal het goal in en begon warm te lopen. Ze volgde vandaag haar eigen schema. Ze had niets beters te doen dus ja...

Dennis rende het sportveld op. Hij droeg zijn gekleurde zonnebril. Hij hoopte maar dat hij niet in zijn eentje hoefde te voetballen. Dan voelde hij zich zo vriendloos. Zijn knalgroene shirt viel goed op en stak vreemd af tegen zijn oranje voetbalschoenen. Tot zijn grote genoegen was er een meisje rondjes aan het rennen om het voetbalveld heen. Zijn mond vertrok in een brede glimlag. 'HEEY!' riep hij over het veld heen, zo hard dat er een echo klonk.

Dawn keek op toen ze iemand hoorde roepen. Ze zag een jongen met een felgroen shirt en oranje voetbalschoenen lopen. Oké rare combinatie. Maar als je aan het voetballen was, wat maakte het dan ook uit? Ze rende zijn kant op. Ze hijgde amper, "uh hoi" zei ze verlegen. Ze glimlachte. Zo te zien kwam hij om te voetballen, nou eindelijk... Ze was nog niemand tegen gekomen die haar liefde voor voetbal deelde. Ze bekeek de jongen eens goed, hij zag er niet verkeerd uit.. Hij was best schattig met zijn zonnebril..

Dennis nam het meisje even op. Ze zag er zeker niet verkeerd uit. Ze leek alleen een beetje verlegen. Dat vond hij jammer. Daarom gooide hij de voetbal naar haar toe. 'Potje?' Dat werkte vaak het allerbeste. 'Laat maar zien wat je kunt' knipoogde hij, nog steeds met een big smile op zijn gezicht.

Ze kreeg een grote glimlach op haar gezicht. Haar verlegenheid ebde een beetje weg. "Nou kom maar op." zei ze enthousiast. ZE had wel zin in een wedstrijdje.. Al helemaal tegen een jongen, die waren altijd net iets fanatieker dan meisjes. Die zeikten alleen maar over de modder. "Groot veld?" vroeg ze "Of half?" ze wees naar de goals die tegenover elkaar stonden op de heflt van het veld. Ze begon al te lopen naar de ene kant van het veld, ze had liever een groot veld. Ze draaide zich vragend om.

'Groot veld natuurlijk!' riep hij. Lekker uitwaaien. Eén tegen één, niet makkelijk om te winnen dacht hij, maar hij zou het dat meisje eens laten zien! Hij rende met een onuitwisbare grijns op zijn gezicht naar achter. 'Ik ben Dennis by the way, coole school hier! Waarom ben je hier?' voegde hij erachteraan.