De sportvelden

"oh nou, dan doen we dat toch, maar jij mag alles dragen, goed!" knipoogde hij. En hij pakte haar beet onder haar knieen en droeg haar mee naar onder de douche uit. Kijken wat ze zou zeggen!

"Eigenlijk... Ach laat maar. Is goed" giechelde ze. Heel erg vond ze het niet. Zeker niet.. "Laat me even los dan kan ik de spullen pakken" ze sprong uit zijn armen en raapte alle natte spullen bij elkaar. Breed glimlachend ging ze voor hem staan. "Nou, kom maar op" grinnikte ze. Ze keek in zijn twinkelende ogen en voelde zich gelukkig..

"Nee, te laat, nu mag jij mij dragen!" grinnikte Dennis met een jengelend-kind-stem. Met twinkelende oogjes keek hij haar aan. Hij vroeg zich af wat ze zou doen. Hij hoorde de wind fluiten om het kleedlokaal heen. Het was harder gaan waaien, dat kon je horen.

Ze keek hem met grote ogen aan.. Oke ze had wel armspieren, maar Dennis zou ze toch nooit van haar leven omhoog krijgen? "Ik kan het proberen?.." ze gooide de spullen op het bankje dat aan de muur van de kleedkamer bevestigt was. Ze liep op Dennis af en bekeek hem even. Hoe moest ze hem omhoog krijgen, niet zoals hij deed daar was hij gewoon te groot voor. "Uhm, Dennis?" vroeg ze aarzelend. "Hoe wil ik dat doen?" misschien had ze hem iets te serieus genomen.. Wist zij veel..

Wow, dat had hij niet verwacht. Hij had niet gedacht dat ze eropin zou gaan. Nu moest hij toch even denken, hoe zou hij hierop reageren? Hij besloot het anders aan te pakken en liep de kleedkamer uit. "Niet weggaan, ik ben zo terug!" riep hij nog, terwijl hij op blote voeten, met een kleddernatte broek en zonder shirt het gras opliep.

Huh? Wat ging hij nou doen. Nieuwschierig rende ze naar de deur en deed hem een stuk open. "Hee gekkie! Wat ga je doen?" riep ze nieuwschierig. Waarom zou hij nou weer op zijn blote voeten het grasveld op lopen? In dit weer. Straks overkwam hem nog iets ofzo. Werd hij geraakt door een bliksemflits. Weet zij veel. Ze was echt een beetje bezorgd. Dat had ze niet snel, maar ze had gewoon liever niet dat er iets met, uitgerekend Dennis, zou gebeuren.

Even later kwam dennis terug, terwijl hij een kruiwagen duwde. "Instappen!" grinnikte hij. En hij liep de kleedkamer weer in om de zeiknatte spullen te pakken. Hij had de bezorgdheid van Dawn helemaal niet gezien.

Ze glimlachte toen ze hem zag aankomen met een kruiwagen. "Haha, als je hem maar niet om laat vallen met mijn gewicht erin" zei ze lachend tegen hem. Ze stapte de kruiwagen in, met haar gezicht naar Dennis, zodat ze hem kon blijven aankijken. "En waar naar toe?" vroeg ze nieuwschierig. Ze kreeg kriebels in haar buik van de aanblik; Dennis met natte haren en zonder t-shirt.. Ze begon echt te denken dat ze een beetje heel erg verliefd aan het worden was....

Dennis gooide de natte schoenen naar Dawns hoofd en hij grinnikte. Hij vond het leuk om een meisje als vriend te hebben. Eens zien wat hij met haar zou doen. Hij rolde de kruiwagen naar voren en glimlachte even naar Dawn. "Vertel me maar waar je heen wilt!"

~Gewoon nieuwe meet?? ~heb al topic bij meets...

NEW
-----------------

Matt was zijn rek en strek oefeningen aan het doen, dat moest wel, anders verrekte hij straks nog iets, en deze school mocht hun sterspeler niet verliezen. Het klonk stom om het zo in zijn hoofd te zeggen, maar hij wist dat hij de beste speler van deze school was. Anders stond hij toch niet quarterback? Hij te rennen, snel en in een erg constant tempo. Hij voelde zich echt in zijn element, dit was wie hij was, en hij wist het zelf ook.

Jacky had besloten om een keer haar oefeningen te doen bij het sportveld. Het basketbal veldje was in beslag genomen door een paar irritante eerste jaars en ze was er dus bruut uit gestuurd. Normaal zou ze dat niet pikken maar vandaag maakte het haar niet zo veel uit. Haar gedachtes waren bij Stefan en dan leek alles mooi. Ze was van plan een paar rondjes te rennen daarna gewoon voor de lol een paar radslagen of iets waardoor ze haar lenigheid weer even kon oefenen.

Opeens rende er iemand naast Matt. Eerst merkte hij haar niet op, maar na een tijdje wel. Hij had haar al bijna ingehaald maar hield een beetje in. "Hoi" zei hij tegen haar. Er was geen spoortje vermoeidheid in zijn stem te vinden, hij rende zo vaak dat er wel heel veel voor nodig was om hem moe te maken.

jacky had niet echt op haar omgeving gelet en schrok toen ook best wel erg van de stem. Hierdoor remde ze wat af maar rende gelijk weer iets harder om naast de jongen te gaan rennen die haar daarnet had begroet en waar ze zo van geschrokken was.' Heey.' Zei ze met een stralende lach. Er lagen twee meiden op het veld en ze zouden er of omheen moeten gaan rennen of eroverheen. Jacky vond eroverheen leuker. Dus versnelde ze haar pas en sprong alsof het niks was over de twee meiden heen om vervolgens naar de jongen te kijken die daarnet naast haar had gerend.

Matt sprong over de meisjes heen, die begonnen te gillen, maar hij trok zich er niks van aan en ging weer naast het meisje van daarnet rennen. Hij schudde zijn hoofd, sommige meiden waren echt gestoord. "Hoe heet je?" vroeg hij het meisje, hij had wel zin in een gesprek, het was te lang geleden dat hij met iemand gepraat had.

JAcky kon een kleine grijns niet laten toen de meiden begonnen te gillen en rende rustig met de jongen verder.' Ik ben Jacky aangenaam, jij bent? Wacht jou ken ik wel, jij bent Matt. En wat ben jij gemeen dat je mij niet herkent.' Ze keek nep verontwaardigd en grijnsde toen breed. Ze keek even naar zijn lichaam en daarna weer naar zijn gezicht. Hij was knap dat was duidelijk. Daarna keek ze even naar voren naar waar ze heen rende.' Kunnen we iets sneller? Ik heb energie te veel.'

Matt pijnigde zijn hersenen, maar wist echt niet waar hij haar van kende. "Ehh, echt?" vroeg hij "En waar ken ik je dan van". Hij was er wel gewend aan dat mensen hem kenden. Meestal niet als Matt, eigenlijk bijna altijd als Bear, zo noemde iedereen hem eigenlijk. "En zeg maar Bear, ik vind Matt een stomme naam".

Jacky grijnsde,' Je hoeft me niet te kennen alleen haast iedereen kent mij hier wel. en dat kan verschillende redenen zijn, ik rook dus ik ken het hele rokers groepje en zij mij. Euhmm ik ben het enige meisje in het basketbal team daar kennen ook veel mensen mij van. Ik ben gewoon heel aanwezig en praat graag tegen onbekende mensen. En vooral, ik kan heel impulsief zijn en heb geen schaamte dus je kan me ook kennen van domme acties die ik heb begaan. Zo herkenden een paar mensen me vandaag omdat ik mijn bh liet zien bij het koffiebarretje. Maar ik liet eigenlijk gewoon mijn tattoo zien die op de zijkant van mijn lichaam staat.' Ze grijnsde en versnelde haar pas zodat ze de wind echt heerlijk door haar rode haren voelde gaan.

Matt zuchtte opgelucht, en versnelde ook iets, het was nog steeds langzamer dan zijn normale tempo. "Gelukkig, ik dacht al" zei hij glimlachend. Ze had mooi haar, hij hield van bijzondere mensen. Hij vond zichzelf niet bijzonder, zijn zusje was wel bijzonder, jammer dat zijn vader dat niet gezien had. "Je lijkt op mijn zusje" zei hij opeens, het floepte gewoon uit zijn mond. En hij had er nu al spijt van.

Jacky keek even raar op maar lachtte toen,' Ik hoop dat dat een compliment is? Ik neem aan van wel als je het over je zusje hebt.' Kort ging ze met haar hand door haar haren heen en zei toen ook echt uit het niets,' Ik wil sprinten. Zullen we wedstrijdje doen? Ik weet jij gaat sneller zijn maar anders is het geen uitdaging voor mij.'

Matt glimlachte even. "Ja, dat is een compliment" zei hij. "Oké, ik vind het goed. Drie, twee, één". Bij één begon hij te rennen, op zijn hardst. Hij was niet voor niks een sportman en vloog als een pijl uit een boog weg, en was binnen tien seconden aan de ander kant vanhet veld.

Jacky schoot ook weg bij één alleen was ze langzamer dan Bear. Niet veel maar toch wel wat. Voor een meisje dat sowieso een kop kleiner was dan de jongen met wie ze een wedstrijdje had gedaan en die ook nog eens een sport man was vond ze dat ze het aardig deed. Ze kwam vijf seconde later aan dan Bear maar was niet buiten adem zoals de meeste jongens en meisjes zouden zijn als je net zo snel sprintte als Jacky. Sprinten was het onderdeel waar Jacky goed in was. Samen met dunken. Dat kon ze ook haast vlekkeloos.

Bear lachte. "Goed gedaan" zei hij en hij gaf haar een high five. "Wat gaan we nu doen?" vroeg hij haar, hij moest gaan sporten. Alleen hij wist niet goed wat ze van plan was. In je eentje een bal overgooien ging nogal moeilijk, dus hij hoopte dat ze een potje wilde basketballen of gewoon een balletje wilde gooien.

Jacky fronsde even,' Euhmm ik zou eigenlijk mijn lenigheid weer even oefenen maar ik verwacht eigenlijk niet dat jij daar zin in hebt dus wat dacht je van gewoon even wat overgooien. Het is niet echt iets dat ik vaak moet doen maar ik vind het niet erg om te doen.' Ze grijnsde om de high five en voelde zich echt lekker op haar gemak. Nou voelde zij zich eigenlijk altijd wel op haar gemak maar dit was gewoon fijn.' Jij zit hier natuurlijk voor je football maar weet jij ook waarom ik hier zit? Ik bedoel je kende me niet, maar wat vind je bij me passen qua talent?'

Matt pakte een bal die een paar meter verderop lag en gooide hem met een geoefende beweging naar Jacky. "Weet niet. Schilderen, dansen, gitaar spelen?". Hij noemde gewoon wat random talenten, omdat hij echt geen idee had.