De sportvelden

Nick was iemand die hield van vroeg opstaan. Hij had een verschrikkelijk irritante biologische klok. Nu was het zes uur in de ochtend en hij vond het heerlijk de koele ochtendlucht langs zijn blote armen te voelen waaien. Hij droeg een wijde grijze joggingbroek en een gewoon zwart t-shirt. Hij had een basketbal meegenomen, maar zag nu dat er al iemand was. De basketbal liet hij voor wat het was en hij liep naar het veld toe. "Nog een tegenstander nodig?" vroeg hij met een grijns.

Jacky keek op en rende naar de jongen toe.' Euhm nou ik was niet echt iets aan het doen. Ja rondjes aan het rennen maar dat is het enige. Dus heb je een idee wat we kunnen doen? Waarbij we onze kleding wel aanhouden.' Er kwam een grijns op haar gezicht en ze wist gewoon dat het flirten automatisch ging. Of de jongen het nou leuk vond of niet, zelfs in de ochtend was Jacky gewoon Jacky, een wandelende flirt.

Nick snapte haar opmerking even niet, toen het kwartje viel grijnsde hij licht, maar zonder emotie. "wat dacht je van een wedstrijdje" zei hij droog. "als je wilt in ons ondergoed, of nee, de verliezer moet in zijn ondergoed" zei Nick met een enorme glimlach nu. Misschien zou hij haar zelfs laten winnen. Hij pakte de bal van de grond en gooide hem naar haar toe. "doe je mee of niet?"

Jacky begon breed te grijnzen,' Die staat, en weet je zeker dat je er gelijk een weddenschap aan wilt hangen? Niet dat ik het erg vind, ik hou van weddenschappen. Maar ik zit niets voor niets in het jongensteam met Basketbal.' Ze grijnsde en stroopte haar mouwen op.' Maar rustig maar, ik zal je niet al te hard aanpakken.' Kort stak ze haar tong naar hem uit en ging er goed voor klaarstaan.

"Goed" zei hij met een uitdagende grijns. Zodra ze begon te spelen pakte hij de bal van haar af en dribbelde weg, binnen de kortste keren had hij de middellijn gepasseerd en hij gooide de bal in de basket. Uitdagend keek hij haar aan, met zijn hoofd dicht bij dat van haar. "jouw beurt" zei hij terwijl hij nu zijn tong terug uitstak.

Jacky schoot in de lach en had niet verwacht dat hij zo goed zou zijn. Maar ze kon hem wel aan. Hoopte ze, maar ze zou anders ook echt in haar ondergoed gaan. Dat is gewoon wat bij Jacky hoorde, ze zette een weddeschap en hield zich er dan ook echt aan. Snel pakte ze de bal en begon te dribbelen. Snel dribbelde ze op de jongen af en maakte een schijnbeweging voor ze de andere kant op hem passeerde en daarna de bal in de basket te dunken. Ze pakte de bal weer en liep naar de jongen toe,' Jij weer, en mag ik weten wat de naam is van deze leuke jongen?'

"Dat mag, nadat dit leuke meisje de hare heeft verteld" zei Nick, die helemaal niet doorhad dat hij ook aan het flirten was. Hij gooide de bal vanaf de plek waar ze stonden in de basket. Hij wist niet wanneer hij voor het laatst zo goed was geweest in basketbal, maar het was een welkome wending.

Jacky floot tussen haar tanden door,' Moooii schot, die moet je me leren. Dat weet ik zeker dat ik de jongens afmaak bij de volgende training. Maar Ik ben Jacky aangenaam.' Zei ze vrolijk terwijl ze zich omdraaide en naar de bal toe liep. Daarna begon ze gelijk te dribbelen en streek een plukje haar uit haar ogen terwijl ze voor de jongen nu nog zonder naam kwam en langs hem draaide maar de controle over de bal verloor omdat ze misstapte. Zachtjes vloekte ze in zichzelf. Ja ze kon tegen haar verlies, nee ze kon niet tegen het feit dat ze iets honderd keer had geoefend en het nu nog steeds fout deed. Draaien was haar zwakste punt, net als van ver schieten. Schijnbewegingen en dunken waren dingen waar ze wel goed in was.

"Nickolas" zei Nick simpel, terwijl hij achter haar aan ging en bij haar misstap de bal gemakkelijk van haar overnam. "Hmm, misschien moet je daar nog even aan werken" zei hij met een grijns. Hij dribbelde vlug weer naar de basket. En wonder boven wonder ging de bal er, alweer, in. Misschien wilde hij haar gewoon heel erg graag in ondergoed zien, onbewust dan. "en ik zal het je leren, maar pas als ik je helemaal ingemaakt heb en jou in je ondergoed hier over het veld zie rennen" Grinnikte hij toen hij weer terug bij haar was en haar de bal aangaf.

Jacky schoot in de lach,' Daar hou ik je dan aan. En ik denk dat je nog even verder moet dromen met je helemaal inmaken. En ik weet dat ik de draai moet oefenen. Ik heb hem al zo ontzettend vaak geoefend toch gaat hij iedere keer fout.' Snel begon ze met de bal te dribbelen en maakte twee keer een schijnbeweging daarna gooide ze de bal met een mooi boogje in de basket.' Hmm jij staat één punt voor. Daar moet verandering in komen want ik wil eigenlijk wel weten wat er onder die kleding zit.' Ze grijnsde breed en keek hem uitdagend aan terwijl ze hem de bal gaf en haar gezicht dicht bij die van hem was.

"hmm, het is wat je wilt, of je wilt winnen, of je wilt dat ik je die worp leer, kies maar" zei hij met een grijns. Toen ze zo dichtbij was kon hij haar letterlijk ruiken, ze rook zoetig. Hij vond het niet erg dat ze zo dichtbij kwamen veegde kort met zijn wijsvinger over haar wang, waarna hij zijn kans schoon zag en weer op het doel afstormde. "Ik zie jou liever dan dat ik zelf in mijn ondergoed moet" grinnikte hij.

Jacky ging gelijk achter hem aan en wierp hem toe,' Geldt dat dan ook niet voor mij, ik zie jou liever dan mij, maar goed ik wil die worp ook wel heel graag winnen. Ik laat je waarschijnlijk wel winnen.' Nee ze zou gewoon verschrikkelijk hard worden ingemaakt maar als zij kon zeggen dat ze hem had laten winnen vond ze dat al helemaal goed. Ze probeerde de bal af te pakken maar de eerste keer mislukte het. Daarna gooide ze gewoon haar gewicht in de strijd en gaf hem met haar heup een soort duwtje waardoor ze bij de bal kon maar ook tegelijkertijd haar eigen evenwicht kwijt raakte en zich tegen Nick liet vallen die door haar op de grond viel. Gelijk schoot ze in de lach,' Sorry, karma hé? Ik speel even een keer niet eerlijk en ik beland op een mega leuke jongen. Zo zie je maar, ze willen gewoon dat ik vaker niet eerlijk speel.' Ze had haar handen aan weerszijde van zijn hoofd gezet om zich overeind te duwen maar ze bleef nog heel even liggen en naar zijn gezicht en in zijn ogen kijken.

Nieuw
-
Layla zat net als de rest van de school op de tribune van het sportveld. Er was een wedstrijd bezig tussen Franklin High en een conccurende school in New York. Maar erg actief was ze niet met de wedstrijd bezig. Haar brandwonden deden pijn, ze jeukte en door de warmte die er was voelde ze zich ook niet echt goed. Bijna iedereen zat in een t-shirt of een hempdje, maar zoals gewoonlijk droeg zei een vestje over haar armen heen en had ze een blousje aan. Zoals gewoonlijk waren het zachte stoffen die zo min mogelijk irriteerde op haar huid. Al bijtend op haar wang keek ze naar de wedstrijd.

Gabe rende over het veld, achter een bal aan, en hij doelde, maakte een doelpunt en met z'n allen gingen ze uit hun dak. De chearleaders deden wat hun taak was en hij glunderde. Mensen om hem heen, aandacht, en hij had die aandacht verdiend omdat hij dat doelpunt gemaakt had. Ze gingen verder en hij zette zich voor 200% in. Zo was hij, als hij ergens voor ging, ging hij er helemaal voor. Zijn vrienden waren hier, op het veld, op deze mensen kon hij vertrouwen. Gillende meisjes waren een leuke bijkomstigheid die hoorde bij het sporter zijn. Ellis had het niet zo goed opgevat toen hij het gisteren met haar uitgemaakt had, na een verkering van, wat zei ze ook alweer, negen uur? Nouja, ze was het gewoon niet, waarom zou hij dan langer wachten met wel het goede meisje vinden? Vandaag had hij alweer een nieuw meisje op het oog, en zij was duidelijk in hem geïnteresseerd, haar naam was Synthia en ze had mooie donkerbruine lokken en een cappuchino kleurige huid, donkere, zwoele ogen. En haar lichaam. Gewoonweg perfect. Ze zouden elkaar na de wedstrijd zien in de koffiebar. Hij had er al zin in, maar liet zich er nu niet door afleiden. Hij sprintte over het veld, en paaste de bal naar zijn medespeler, die scoorde.

Layla merkte dat er een jongen speelde die ze kende, als ze het goed had had ze hem een of twee keer bijles gegeven. Hij leek een van de favorieten in het veld te zijn. Haar donkere ogen volgde Gabriël over het veld heen die duidelijk in zijn element leek te zijn. Ze had niet veel verstand van sport, sinds de brand van sport was ze al haar interresse erin verloren. Ook hield ze niet van deze drukte, er waren altijd wel emnsen die een sigaret leken te moeten aansteken. Dat soort mensen dachten er niet bij na, ze hoefde even neit op te letten en je kon iemand in lichterlaaie zetten. Maar dat was niet de reden dat Layla erbij was, nee wat de onbewuste reden was, was Gabriël, haar nieuwsgierigheid naar hem die ze ontkende.

Aan het einde van de wedstrijd renden Gabriël en zijn team nog een ererondje over het veld, ze hadden de eer van Franklin High hoog gehouden. Iedereen vertrok naar de kleedkamers, en de tribune liep langzaam leeg. Maar Gabriël bleef staan, waarom wist hij niet, hij keek om zich heen. Snoof de geur op van het platgetrapte gras en glimlachte. Hij hield van deze plek. Hij zag nog een man zijn sigaret doven, en daarna weglopen, en dat was de laatste. Alleen dat de sigaret niet helemaal uit was. Gabriël had dat niet gezien, en was op het gras gaan zitten, tot een deel van de tribune opeens vlam vatte. De droogte van de laatste dagen had het hout droog gemaakt.

~~
sorry als dit niet zo je bedoeling was maar ik wist ff niet hoe ik hem anders bij haar uit moet laten komen.

Layla had alleenig op de tribune gezeten, ze bleef ook zitten terwijl de tribune langszaam leegdruppelde. Overal om haar heen werd enthousiast en vrolijk gepraat over de overwinning die het team behaald had. De eer was gered en het leek dat er een spontaan feest zou ontstaan op de campus. Layla wachte altijd tot het rustiger werd, dat scheelde een hoop gedrang en gedoe. Iets wat ze beter wel had moeten doen, haar reukzintuig pikte de geur van brandend hout op. Met een geschrokken gezicht draaide ze haar hoofd opzij. Op nog geen twee meter vandaar had de bank vlam gevat. Layla begon te trillen, niet een beetje maar echt te shaken van angst. Het vuur breidde zich langzaam uit, als vurige tongen uit de hel die op haar afkwamen. Niet in staat om zich te bewegen, van schok en angst staarde ze naar het vuur. Layla hoorde een harde gil, niet wetend dat die van haarzelf afkomstig was. Iets waardoor ze een soort van bij haar positieven kwam. Al struikelend sprong ze over de bank voor haar heen, zo snel mogelijk naar beneden. Iets wat niet zo makkelijk ging omdat er tussen de banken ook nog ruimtes zaten waar ze steeds in struikelde, maar in haar blinde paniek moest ze zo snel mogelijk weg, weg van het vuur.

Gabriël hoorde een gil en zijn hoofd schoot naar de plek waar de gil vandaan kwam. Hij keek naar een stukje brandende tribune. Het was niet heel groot maar hij zag dat Layla, zo heette ze toch?, dat meisje wat hem bijles gaf helemaal uitflipte. Hij rende op de brandende tribune af en trapte het vuur met zijn sportschoenen uit. Het was binnen de kortste keren gedoofd. Hij keek naar Layla die nog steeds half struikelend over de tribune probeerde weg te komen, en door zijn sportiviteit, en omdat hij niet door angst gedreven werd, had hij haar snel bijgehaald, pakte voorzichtig haar arm vast. "Layla?" vroeg hij zachtjes, omdat hij gezien had dat haar ogen nogal geschrokken stonden. "Layla, het is al uit" zei hij weer, met rustige stem. Hij voelde haar arm trillen onder zijn greep. "Het is uit" zei hij weer. Wachtend tot het bij haar binnen zou komen.

Layla voelde hoe er blauwe plekken op haar benen veroorzaakt werden doordat ze haar schenen stootte tegen de houten bankjes aan, hoe haar enkel pijn begon te doen toen ze ergens achter bleef hangen, maar dat was allemaal niet belangrijk. Ze moest weg van het dodelijke vuur dat in haar ogen tien keer zo groot was dan het werkelijk het geval was. Toen iets of iemand haar arm vastpakte voelde ze hoe er een schok door haar heen ging, ze dacht dat het het vuur was, maar de stem die erbj te horen was kalmeerde haar wat. Met ogen die duidelijk paniek uitstraalde keek ze achterom en zag dat Gabriël haar vast gepakt had, van hem ging haar blik naar de plaats van het vuur, waar nu niet meer dan een verkoolde houten bank te zien was. Ze voelde hoe haar adem onbedaarlijk snel ging, hyperventilatie, probeerde ze zich staand te houden. Haar kniëen knikte nog steeds terwijl ze haar blik op de verbrande bank bleef houden.

Gabriël wist even niet wat hij moest doen en trok haar toen maar omhoog tegen zich aan. "rustig ademen Layla, rustig aan" zei hij zachtjes, met haar half in zijn armen. Hij merkte dat hij haar staande hield. Ze voelde slap aan, alsof ze zo om zou vallen. Hij merkte dat ze als gehypnotiseerd naar de verkoolde resten van de bankjes keek. "Het is uit, het vuur is weg." fluisterde hij, omdat hij zo dichtbij haar was dat ze dat wel zou kunnen horen. Haar ogen stonden wild, als die van een ree dat vluchtte voor een auto, of een stel jagers. Voorzichtig wreef Gabe over haar rug, in rustgevende rondjes.

Layla was zo ver weg van haar positieven dat ze het nauwelijks opmerkte dat ze zo dicht tegen Gabriël stond, ze kon zijn stem wel horen. De stem die vertelde dat ze rustig moest ademhalen en haar vertelde dat het vuur weg was. Maar haar lichaam was nog zo in de vluchttoestand dat het allemaal langer duurde voor het goed en wel tot haar doordrong. Met moeite wist ze haar adem langzaam te reguleren, in die tien minuten bleef ze dich tegen Gabriël aanstaan terwijl ze zich langzaam wist te ontsnappen. Toen ze eenmaal in staat was om wat uit te brengen knikte ze even. "sorry." mompelde ze beschaamd, hoewel ze nog haar tranen in had kunnen houden, wat een beste prestatie was.

"Geeft niks" zei Gabriël zachtjes. "Gaat het weer?" hij keek haar onderzoekend aan. Hij durfde haar nog niet los te laten, bang dat ze dan alsnog om zou kiepen. Dat maakte dat ze nog heel dicht bij hem stond, iets waar hij zich niet zo van bewust was. Hij dacht er ook niet aan dat hij eigenlijk nu een afspraak had met zijn meisje. Het meisje met de cappuchinokleurige huid. Hij was haar alweer vergeten. Niet dat hij nu aan een nieuw meisje dacht, maar de oude was hij weer vergeten, wat hij wel niet oud noemde. Hij had haar die middag 'leren kennen' en was verre van verliefd. Hij wreef nog steeds over Layla's rug, en kwam met zijn gedachten weer terug.

Layla knikte wat onzeker. Ze schaamde zich dood voor Gabriël, die vast dacht dat ze gestoord was of iets dergelijks, maar niemand kon haar enorme angst voor vuur begrijpen. "Ja ik denk het wel." voorzichtig deed ze een stapje naar achter. Ze was het niet gewend om zo dicht tegen mensen aan te staan, ze was veels te bang dat mensen dan wat zouden zien van haar littekens en brandwonden die nu extra leken op te spelen door de herrineren eraan, maar ook door de onverwachte aanrakingen van gabriël die niets wist van haar gevoelige huid onder haar kleding.

Gabe liet haar los. "Fijn, dan ga ik me nu eens douchen, of moet ik je nog even naar je kamer brengen?" zijn stem was lichtelijk bezorgd, maar hij begon haar ervan te verdenken bij hem weg te stappen omdat hij stonk, naar zweet, en dat leek hem niet eens zo heel erg raar.

Layla schudde haar hoofd, "Nee dat is niet nodig." ze was niet vaak op de slaapkamer te vinden van haar klas, ze hield er niet van om tussen al die mensen te zitten. "Ik red me wel." voegde ze er aan toe, hoewel ze merkte dat haar stem nogal bibberig klonk. Ze probeerde een zwakke poging tot een glimlach en liep toen langzaam weg, aangezien haar benen nu toch wel pijn deden van de plekken.