Brandon herinnerde zich weer dat er nog een andere jongen was bij het horen van het geklap. Grijnzend draaide hij zich om en boog voor de grap. Maar die grijns verdween echter grotendeels van zijn gezicht toen hij de inmiddels wel heel bekende vraag hoorde. "Van mijn broer, ik heb danslessen gehad en van mijn crew," somde hij het rijtje op. "En voordat je het vraagt, dit is mijn eerste jaar en ik ben Brandon," zei hij met een glimlach. Hij vond het leuk dat mensen vonden dat hij zo goed kon dansen, maar hij werd een beetje gek van elke keer weer die zelfde vragen en hij voelde zich ook ongemakkelijk als er constant vragen op hem werde afgevuurd.
