Danszaal 1

"Oh, ik vind je er anders ook niet uitzien alsof je een nachtmerrie bent en ik weet waarover ik praat" glimlachte ze haar tanden bloot. Het was zo veel makkelijker te praten als ze danste. Dan was ze niet bang zich te laten zien. Deze jongen was aardig, heel aardig. Het liedje ging langzaam ten einde en Enzio tilde Emma op met zo veel gemak alsof ze een veertje was. Emma had het gevoel dat ze zweefde, een reusachtige glimlach lag op haar mond.

Enzio lachte. "Dat wil ik ook niet zeggen. Ik zei alleen dat ik in die choreografie een personificatie van de nachtmerrie ben." Hij schonk haar een glimlach. Hij hield haar gewoon in de lift en draaide een rondje met haar voor hij haar weer neerzette. Ze was aardig tegen hem. Hij vroeg zich af hoe ze zou reageren op zijn volledig ontbrekende verleden en dat lelijke brandmerk. It was nice to know dat ze een beetje voor hem opende.

Toen Emma weer met beide benen op de grond stond glimlachte ze breed naar de jongen. Hij had een geheim dat voelde ze. Maar anders dan anders viste ze er niet naar. "Dankje" zei ze simpel weg, terwijl ze hem nog steeds stralend aankeek. En ze draaide nog een extra rondje, nu met een big smile op haar gezicht.

Enzio glimlachte terug. "So, wat doet de ballarina nog meer?" vroeg hij Geïnteresseerd aan haar. Hij wilde graag vrienden met haar worden. Al was het maar omdat hij buiten het circus om nog geen echte vrienden had.

"Ik werk bij het tankstation, als je dat bedoelt" zei Emma met een lichte blos op de wangen. Ze hoopte dat haar arm-zijn de jongen niet afschrikte. Ze vond hem echt heel aardig en ze zou willen dat ze een vriend had op deze o zo grote school...

Enzio knikte. "Dat lijkt me wel lekker, een gewoon baantje." Hij glimalchtte naar haar, obviously NIET afgeschrikt. Hij had zijn hele leven in een reizend circus doorgebracht, en dat was absoluut geen luxeleventje. Heel veel trainen, drie shows per dag en alleen een echt bed en echte douches ipv een emmer koud water als ze in een van de twee weken in het jaar op de vaste staplaats een trainings week hadden, waarin ze in het goedkoop-hotel achtige bijgebouw van het complex verbleven.

Emma begon zich nu echt te ontspannen. Ze lachte om zijn simpele reactie. Oh wat was het een heerlijk los persoon, zo niet op haar lijkend...

Enzym haalde zijn schouders op. "Dat is tenminste lekker regelmatig en rustig, ik moet elke week weer met de rest de tent opbouwen en weer verhuizen." hij glimlachtte naar haar.

"Cool, wat doe je dan? kan je een stukje laten zien?" vroeg ze en ze besloot met hele andere ogen naar hem te gaan kijken. Te kijken met de ogen van een meisje en niet die van een buitenstaander.

Enzio lachtte zachtjes. "Iets laten zien is lastig zonder trapeze." Hij gaf haar een knipoog. "Maar ik werk dus met de trapeze, en de Silks." Hij glimlachtte. "En iets laten zien is lastig zonder Camille."

"Ah toe? Je kan toch wel het tipje van de sluier liften?" vroeg emma met haar allerliefste glimlach. Ze hoopte dat ze niet al te flirterig overkwam. Ze was niet zo goed in dit soort dingen...

Enzio dacht even na. "Ik heb misschien een filmpje op mijn telefoon..." hij pakte het ding in kwestie en bladerde door zijn bestanden. Even later had hij het gevonden. "Dit is gevilmd tijdens een avondshow." gaf hij als commentaar voor hij het filmpje startte. Het scherm was eenstemmig zwart, opeens ging er een spot aan, in het midden van de piste hing drie meer boven de grond een mooi donker meisje in een strak wit jurkje. Daar begon de show. Het volgende spot liet Enzio zien, hij droeg niet meer dan een strakke zwarte broek. Even later begon de show echt. Er zat een verhaal in, van een jongen die achter het meisje aan zat, maar elke keer dat hij bij haar was ging ze weer weg. Het was eigenlijk nogal tragisch. Richtingnhet einde werd hij steeds opringeriger tot ze uiteindelijk 'dood' ging toen hij haar uit woede wegduwde. Wat ervoor zorgde dat de nachtmerrie zichzelf ook liet 'vallen'. Hetneinde was ng tragischer dan het verhaal zelf.

Emma had de tranen in haar ogen staan toen het filmpje afgelopen was. "wow" was het enige wat ze kon stamelen. En ze keek Enzio vol bewondering aan.

Enzio glimlachtte. "Ik houd van optreden, het voelt heerlijk om te doen waar je van houden om dan te merken dat mensen het ook leuk vinden." Hij glimalchtte naar Emma.

"och als ik het ook eens zo zou kunnen bekijken" grinnikte emma. Haar gedrag paste eigenlijk helemaal niet bij haar. Maar ze vond het heerlijk. Eens een echte reactie te kunnen geven. Zonder zich meteen weer te moeten verstoppen.

Enzio lachtte. "Natuurlijk zou je zoiets kunnen, misschien niet op de trapeze en zo, maar jij hebt je eigen talenten." hij glimalchtte vrolijk naar haar.

Emma glimlachte dankbaar naar hem. Ze grijnsde van oor tot oor. Was dat zojuist een compliment? Haar gezicht liep rood aan. Maar ze bleef naar Enzio glimlachen. Deze jongen was echt, echt en oprecht. Ze vond hem geweldig. Langzaam liet ze hem steeds dichter bij zich komen. Haar ijsmanteltje smolt. Langzaam liet ze een nieuw persoon binnen in de altijd afgekapselde kamer van haar hart.

Enzio knikte. "Dus, ik neem aan dat je wil dat ik het je zeg als het circus weer in New-York is?" Hij glimlachte naar haar. "Dan kan je de show live bekijken, samen met alle geweldige acts van mijn familie." Hij gliamclhtte naar haar. HEt was geen genetische familie, maar wel geestelijk. Alle mensen van alle drie de circussen die onder het bestuur van cirque du freak viel. Dat was waarom ze als vaste staplaats een heel complex konden hebben, omdat ze winst maakten op alle drie de tenten.

"Ik wil niet alleen dat," zei emma zachtjes. "Ik wil een ereplaats en ik wil voorgesteld worden aan de olifanten" zei ze lachend. En ze zou willen weten hoe hij het deed. Voor zo veel mensen allemaal tegelijk. En met een groepje van maar twee mensen. Bij het woord familie schoten de tranen in Emmas ogen en ze hoopte maar dat Enzio het niet gezien had. Snel knipperde ze haar tranen weg.

--------------------
heeft enzio eigenlijk al iemand?

Enzio lachtte. "Ik kan je moeilijk aan non-existente olifanten voorstellen, maar wel aan de pony's en paarden, de tijgers en de hondjes." Hij gaf haar een glimlachje. "Ik neem je sowieso mee naar de middernachtsshow en je krijgt natuulijk een mooi plaatsje vooraan." Hij glimlachte naar haar. "De middernachtsshow is het vetst, die is aleen op vrijdag avond en is bedoeld voor het wat oudere publiek. Het is minus de wat meer kinderachtige acts. Er zijn drie shows per dag, en een vierde op vrijdagen, maar niet iedereen doet eme aan alle shows. Ik en Camille doen aan allemaal mee, maar wat ik je net liet zien aleen in de laatste twee. In de middagshow hebben we een iets meer voor kinderen geshikt verhaal. Dan is de act Sonne und Mond, zon en maan." Hij glimalchtte naar haar

"huh, de naam van het circus was toch frans? Waarom zijn de acts dan Duits benaamd?" keek ze hem vragend aan. "Jammer van die olifanten, maar stiekem ben ik een groot paardenfan! Wat is je lievelingsdier?" vroeg ze. "en jij neemt me mee, ik hoef dus niet zelf te zoeken?" grinnikte ze. Terwijl ze een kriebel in haar buik voelde. Stiekem hoopte ze dat hij haar om een date zou vragen, een echte. En terwijl ze het dacht begon ze te blozen.

-----------
heeft ie al iemand of niet?

nog niet, maar ik denk dat hij nog even moet realiseren dat hij emma wel erg veel mag ^_^" Hij is in dat soort dingen neit echt iemand die het snel doorheeft
---
Enzio lachtte zachtjes. "Een vraag tegelijk. Ja onze acts hebben duistse namen terwijl het circus van origine frans is. Dat komt omdat ik en Camille allebei tweetalig zijn, met als tweede taal Duits." Hij glimalchtte naar haar. "En punt twee, mijn lievelings dier is een slang met op de tweede plek een slechtvalk." Hij lachtte zachtjes. "Een slang omdat die, nogal obvious, ook erg lenig zijn en een slechtvalk omdat die van alle dieren de hoogste snelheid kan bereiken." hij legde een hand achterin zijn nek. "En dan de laatste vraag, ja ik neem je mee, ookal zal ik zelf ook optreden, zal ik kort daarna weer naast je zitten." Hij schonk haar ene ietwat schaapachtige grijns.

oké
________________________
"oh sorry!" glimlachte emma. Terwijl ze hem aankeek. Hij had eigenlijk een hele leuke glimlach... "Oh kan dat dan, zomaar tussendoor in het publiek gaan zitten? En je laat me toch niet schrikken dan he? Ik heb het niet zo op slangen..." zei ze ietwat terneergeslagen. "maar hé, mag ik deze dans?" glimlachte ze haar tanden bloot terwijl ze een nieuw nummer aanzette.

Enzio knikte. "Natuurlijk wil ik met je dansen." zei hij met een glimalchje en pakte haar handen weer en danste weer met haar. "Natuurlijk kan ik dat gewoon, Iedereen kont natuurlijk voor mij." Zei hij heel plagerig, zodat ze tenminste goed doorhad dat hij eht niet meende. Hij liftte haar weer en draaide met haar rond voor hij haar weer neerzette. Hij vond het leuk om met haar te dansen. Nu ze wat minder verlegen tegenover hem was, was het vele leuker met haar.

Emma voelde hoe Enzio over de botten van haar borstkast wreef toen hij haar neerzette. Ze wist niet zeker of hij het gemerkt had, ze hoopte van niet. Eigenlijk was ze veel te dun... Ze lachte even om zijn grapje al was het meer een schattig soort giechel. Ze voelde zich nu echt ontspannen, zeker omdat hij met haar danste. Ze deelden hun lichaamstaal. En dat voelde goed. Ze lachte en liet hem haar leiden. Haar hoofd werd leeg. Zijn.