De muziekkamertjes.

Alex boog haar hoofd wat, ze wilde niet dat hij teveel zou verwachten. Dan zou hij toch alleen maar teleurgesteld worden. "Ik benn iet zo goed in rustige liedjes," mompelde ze haast onverstaanbaar. Ze zette haar papieren op de standaard en haalde diep adem en begon te zingen.
"I can be tough
I can be strong
But with you, It's not like that at all.
Theres a girl who gives a shit
Behind this wall
You just walked through it"
Ze bleef de hele tijd dat ze zong naar de grond kijken, bang voor wat ze zou zien als ze naar August keek. Zelf vond ze namelijk niet dat dit heel goed was, tenminste niet vergeleken met wat ze normaal zong.

August keek met zijn armen over elkaar geslagen glimlachend naar Alex. Ze was goed, maar dat vond hij al snel van iemand, aangezien hij zelf echt bagger kon zingen. Het was alleen jammer dat ze zou verlegen deed. Met een grijns kwam er een idee bij hem op, en hij draaide zijn gitaar bij zodat die weer voor hem hing. Als ze rustige liedjes zo moeilijk vond, maakte hij het toch wat makkelijker voor haar. Hij luisterde nog even goed naar haar gitaarspel en sloeg toen zijn snaren zachtjes aan zodat het geluid meer als achtergrond muziek fungeerde.

Alex keek verbaasd van de grond op toen ze de gitaarmuziek van August hoorde. Als vanzelf gingen haar mondhoeken omhoog en glimlachte ze naar hem.
"Damn, Damn, Damn,
What I'd do to have you
Here, Here, Here
I wish you were here

Damn, Damn, Damn,
What I'd do to have you
Near, Near, Near
I wish you were here."
Alex bleef dit keer tijdens het zingen naar August kijken en het feit dat hij meespeelde en een glimlach op zijn gezicht had maakte dat ze iets meer vertrouwen kreeg. Ze vond het leuk dat hij het liedje kende en met haar meespeelde.

August liep terwijl hij speelde rustig naar Alex toe met een glimlach om zijn mond. Hij ging vlak voor haar staan, maar nog net ver genoeg dat hun gitaren of handen elkaar niet raakten. Met glinsterende ogen en een glimlach keek hij naar Alex. Hij moest toegeven dat dit nog best wel heel erg leuk was, zelfs als hij niet de hele tijd met haar stonds te flirten. Hij wist niet eens of ze wel doorhad dat hij gewoon met haar flirtte, al was het wel overduidelijk geweest. Maar soms had je van die naieve meisjes, al wist hij wel zeker dat Alex dat niet was.

haha, tot zover zekerheid
-------
Alex moest haar best doen zich helemaal op het zingen te concentreren nu hij zo dichtbij stond. Het was een geluk dat ze al zolang gitaarspeelde dat het gewoon automatisch goed ging. Anders had ze allang een verkeerd akkoord aangeslagen. Vreemd genoeg ging het zingen juist beter en haar stem klonk steeds zekerder. Misschien gedeeltelijk omdat ze half was vergeten waar ze eigenlijk over zong. Het ging gewoon vanzelf. Pas toen ze het laatste akkoord aansloeg en het geluid langzaam wegstierf had ze door dat het liedje af was gelopen.

August sloeg voor de laatste keer de snaren en legde toen zijn hand erop zodat het geluid stopte. Hoewel het was afgelopen bleef hij dichtbij Alex staan en keek haar in haar ogen aan. Voorzichtig haalde hij zijn handen van zijn gitaar en liet die naar haar gezicht gaan. Zachtjes streek hij een pluk haar achter haar oren. ' Je zingt er goed.' Zei hij op lieve toon met een glimlach.

Alex had het gevoel dat haar benen uit kauwgom of elastiek bestonden toen ze zijn handen tegen haar gezicht voelde. "Dankje," fluisterde ze terwijl ze voelde hoe ze weer begon te blozen. "Bedankt dat je meespeelde," het was echt beter gegaan en zelfs iemand die verder niets van zang afwist moest dan gemerkt hebben. Nu ze erover nadacht kon ze eigenlijk niet geloven dat het echt was, dat het haar gebeurde.

August grijnsde licht en schoof zijn gitaar opzij, zodat die niet meer tussen hen in zat en hij nog dichter bij haar kon gaan staan, zodat nu alleen haar gitaar nog tussen hen lichamen in zat. Hij hield een hand op haar schouder en de andere liet hij langs haar arm naar beneden glijden, waar hij hem ergens ten hoogte van haar pols liet liggen. ' Geen probleem, ik deed het met plezier.' Zei hij wat hij ook meende.

Alex ogen werden even groot toen hij nog dichterbij kwam. Vanaf haar schouder en pols gingen er een soort stroomschokjes door haar lichaam heen, het voelde nieuw maar zeker niet verkeerd. Haar ogen schoten even naar zijn gitaar die nu aan de kant lag en naar haar gitaar die nog steeds tussen hen in zat. Zonder er echt over na te denken maakte ze haar keuze. Voorzichtig haalde ze de band van haar schouder en legde haar gitaar aan de kant, August de hele tijd aan blijven kijkend. "Is dat je talent, muziek?" Vroeg ze met een zachte stem. Hij had zo makkelijk gewoon mee kunnen doen en voor zover zij het had gemerkt had hij geen enkele fout gemaakt.
------
Ik heb een plannetje (volgens mij had je het al gezien bij de spam) maar ik weet niet of het iets is wat August zou doen. Zou ik een PM sturen?

ja pm het maar even, want ik weet het niet zo goed meer :p
~
August stapte niet nog dichterbij toen ze haar gitaar afdeed. Dan zou hij tegen haar aan hebben gestaan en daar vond hij het nu niet het goede moment voor. ' Ja, ik speel meerdere instrumenten, al zijn piano, gitaar en saxofoon mijn favoritet.' Zei hij zacht. Eigenlijk best apart, zo'n gesprek op zo'n moment, niet dat hij het erg vond. Hij wilde haar aan de ene kant nu gewoon zoenen, maar aan de andere kant vond hij het spelletje veel te leuk om nu al te beeindigen.

Alex was zelfs nu nog, ze dacht niet heel erg helder meer, onder de indruk. Ze kon alleen gitaar spelen en had zo het vermoeden dat een piano en saxofoon het niet heel erg lang zouden overleven als zij zich ermee ging bemoeien. Waarschijnlijk hadden haar ouders het wel geweldig gevonden als ze piano had leren spelen in plaats van gitaar. Hoe vaak had ze wel niet aan moeten horen dat ze gitaar, en dan vooral elektrische gitaar, helemaal niets voor meisjes vonden. Het was echter maar een klein mispuntje als je het vergeleek met de rest van haar gedrag. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht bij het terugdenken aan die dingen. Ze was het nooit zat geworden haar ouders woedend te zien.

Ach wat kon het hem ook schelen, bedacht August zich toen Alex even niet leek op te letten. Hij liet zijn armen om haar middel glijden, overbrugde de rest van de kleine afstand die nog tussen hen in zat en drukte zijn lippen op die van haar. Het kostte hem moeite om niet om zijn eigen actie te lachen, hij was en bleef onverbeterbaar. Hij sloot zijn ogen en zachtjes streek hij met een hand over haar rug terwijl hij haar zoende.

Alex had het kunnen verwachten en ergens had ze dat ook, maar het kwam toch als een schok. Zodra ze zijn lippen op de hare voelde verstijfde ze dan ook. Heel erg lang duurde dat echter niet. Er raasde een gevoel door haar heen dat ze nog nooit gevoeld had, iets dat niet zo raar was aangezien dit een heel nieuwe ervaring was. Al die romantische films en boeken waar ze eerst om had gelachen leken opeens heel wat realistischer. Dat August er niet hetzelfde idee bijhad als zij kwam geen moment in haar op. Ze leefde nu in haar eigen sprookje. Voorzichtig legde ze haar armen om zijn nek. Dit zag je in alle films en bovendien voelde het natuurlijk aan.

August had van alles verwacht, maar was blij dat ze niet terugtrok, maar hem terugzoende. Omdat hij niet al te opdringerig wilde zijn, liet hij een keer zijn hand door haar haren gaan en verbrak de kus weer, maar bleef wel met zijn gezicht dicht bij dat van haar. Met een grijns keek hij haar aan en zei zacht:' We zijn echt goed bezig met oefenen weetje.' Hij grinnikte en gaf haar nog een kusje op haar lippen. Het voelde goed om weer een scharrel te hebben, maar dat liet hij natuurlijk niet merken aan Alex. Hij wist heus wel dat meisjes liever niet gezien werden als een speeltje dat na verloop van tijd saai word en je het dan links laat liggen

Alex dacht dat ze intussen wel een hoofd als een tomaat zou hebben. Haar hoofd voelde heel raar licht aan, maar het voelde niet verkeerd en er lag een wat dromerige glimlach op haar gezicht. Het duurde wel even voordat zijn woorden tot haar doordrongen. "Uhu." Stemde ze uiteindelijk in. Ze kon niet ontkennen dat het fijn had gevoelde, erg fijn.

August grinnikte weer, deze keer om het rode hoofd van Alex en haar late antwoord. ' Gaat het?' Zei hij met een lach. Hij had niet bepaald het idee dat Alex gewend was om te flirten, laat staan zoenen. Nog steeds hield hij haar vast, haar lichaam tegen het zijne aangedrukt.

sorry ff kort film begint weer ^^

Alex kon niet anders dan glimlachen bij het horen van August's lach, ze vond dat hij een leuke lach had. Eigenlijk vond ze alles wat hij deed wel leuk, bedacht ze zich. "Ja, het gaat goed." Er lag een brede glimlach op haar gezicht. Eerlijk gezegd was ze verbaasd dat haar stem zo normaal had geklonken. Want ze voelde zich niet normaal, niet slecht, maar ook niet normaal.

August glimlachte en zei zacht:' Mooi zo.' Hij haf haar een kus op haar neus en liet zijn armen van haar afglijden, maar niet voordat hij met een hand over haar heupen had gestreeld. Als Alex zo weinig ervaring had als hij dacht dat ze had, kon dit nog best wel eens leuk worden. Hij deed een stap naar achteren en pakte zijn gitaar weer, waarna hij een blik op zijn horloge wierp. ' hmm, ik vond het erg leuk, maar ik heb afgesproken met een vriend, dus ik moet nu gaan.' Zei hij alsof er niks tussen hen gebeurd was. De grijns op zijn gezicht vertelde echter anders. Hij had inderdaad met een vriend afgesproken, maar hij dacht dat het maar beter was om achter te houden dat de vriend een drugsdealer was.

Alex voelde een teleurstelling toen hij zei dat hij wegmoest, maar ze verborg dat snel door haar gezicht af te wenden en haar gitaar weer te pakken. Het leek best wel lang geleden dat ze het liedje voor hem had gespeeld en nog veel langer geleden dat ze chagerijnig hier naartoe was komen lopen. Ze keek hem weer aan toen ze zeker wist dat ze haar gezichtsuitdrukking onder controle had. Ze keek naar hem met een scheve glimlach, "ik vond het ook erg leuk." Ze beet aarzelend op haar lip, ze wilde hem vragen of en wanneer ze hem nog kon zien. Maar ze durfde niet, bang dat hij het een rare vraag vond. Zeker omdat hij niet van plan was over zoiets te beginnen.

August stopte de gitaar weer in de daarvoor bestemde koffer en stopte zijn papieren ook weer in zijn tas. Toen hij zich naar Alex wendde, zag hij hoe ze stond te twijfelen. Hij liep met een glimlach naar haar toe en zette de koffer en de tas weer naast hem neer. ' Wat als ik jou mijn nummer geef, dan kun je smsen wanneer je weer tijd hebt om te oefenen, of voor iets anders.' Hij grijnsde ondeugend, nadenkend wat ze de volgende keer konden doen. Hij had altijd tijd, het was geen probleem voor hem om een les te skippen, aangezien hij de handtekening van zijn ouders perfect kon namaken.

Alex begon meteen te glimlachen en maakte in haar hoofd een soort vreugdedansje. Het leek wel of ze hem elke keer dat hij glimlachte leuker begon te vinden. Snel haalde ze haar mobiel uit haar tas en maakte met een ondeugende glimlach snel, voordat hij het door zou hebben, een foto van hem om bij zijn nummer te zetten. Met diezelfe ondeugde glimlach gaf ze hem haar mobiel zodat hij zijn nummer erin kon zetten. "Dat komt wel goed," ze wist zeker dat ze hem zou smsen en ookal dat ze een hele tijd zou zitten tobben over wat ze in dat smsje zou zetten.

August lachte om de plotselinge foto die van hem werd genomen. Hij pakte haar mobieltje aan en toetste zijn nummer in. Een kort moment aarzelde hij, voor hij bij zijn naam een hartje zette. Daarna ging hij snel terug naar het gewone menu, zodat ze het niet meteen zou zien. Hij gaf haar mobiel weer terug met een laatste kus op haar mond erbij. Hij pakte zijn gitaar en tas weer op en sloeg ze om zijn schouder. ' Ik zie je wel weer.' Zei hij met een verleidelijke grijns, waarna hij de kamer uitliep.

Alex glimlachte terwijl ze zijn lippen op de hare voelde, ze kon zich niet herinneren wanneer ze zich zo goed had gevoeld. "Doei," zei ze terwijl ze haar hand als groet opstak. Ze probeerde er zo normaal mogelijk uit te zien, maar eigenlijk zou ze het liefst op en neer willen springen. Zo blij voelde ze zich op het moment en ze kon nu al niet wachten tot ze hem weer zou zien. Zodra hij uit het zicht was leunde ze tegen de muur met haar ogen dicht en beet ze glimlachend op haar lip. Ze wist dat oefenen er niet meer van zou komen, ze kon zich nu echt niet meer concentreren. Dus pakte ze haar gitaar in en liep nog steeds glimlachend de kamer uit.

Sahirah had een viool geleend van het muzieklokaal, met toestemming. Maar ze had geen idee hoe ze de kamertjes binnen moest. Ze had tegen de deur staan duwen van enkele lege kamertjes, maar ze waren allemaal op slot. Een beetje teleurgesteld keek ze naar de dichte deuren. Had ze eindelijk een viool in haar handen, iets wat ontzettend vertrouwd aanvoelde, kon ze er niet op spelen.

Liam had zijn gitaar bij zich en rommelde met het kleine sleuteltje in zijn hand. Zachtjes zong hij voor zich uit terwijl hij naar de kamertjes liep. Een stukje verder liep hij door langs het meisje die naar de deuren zat te kijken. 'Heb je wel een sleutel?' Vroeg hij droog en zwaaide even vlug heen en weer met de sleutel die hij had geleend van de conciërge. Hij maakte daarna een deur voor hemzelf open en keek het meisje weer aan.