De vijver

Jules grinnikte toen het eerst mislukte, maar hij vond het leuk dat ze het probeerde, soepel deed hij het nieuwe gebaar na, dat ging niet zo moeilijk worden om te onthouden, aangezien hij weinig namen op deze manier moest onthouden.

Jacky gooide wat water in zijn gezicht en schudde lachend haar hoofd," Ik doe heel erg mijn best hoor. Ik kan ook niet oefenen met mijn naam omdat niet iedereen gebarentaal kent." Ze grinnikte zelf wel maar begon haar kleding weer te zoeken." Ik krijg het echt koud. En in het water gaan werkt voor mij niet in een voordeel. Ik denk dat ik dan alleen maar chaggerijnig word."

Ook Jules hees zichzelf nu omhoog uit het water, water drupte aan alle kanten van hem af en hij ging op zoek naar zijn t-shirt, wat hij na zich kort een soort van uitgeschud te hebben over zijn hoofd trok en het doorweekte bijna meteen helemaal met water. Ook zijn broek ging gewoon aan en zijn vest gooide hij naar Jacky, aangezien die het nogal koud leek te hebben.

Jacky had haar broek gevonden en haar toch wat luchtige blouse. Die had ze aangetrokken en ook die leken gelijk te doorweken van het water. Daarna kroop ze in het vest van Jules en grijnsde dankbaar naar hem en knikte vriendelijk." Hmm dus wat is je talent of heb je dat al verteld en ben ik het gewoon vergeten? Mijn korte termijn geheugen is niet zo goed."

"Nee volgens mij niet, maar mijn korte termijn is waarschijnlijk nog erger, ik fotografeer" Bij die woorden werden zijn ogen groot en hij greep verschrikt naar zijn broekzak, waa rhij een kleine camera uithaalde, die gelukkig niet helemaal dooweekt was, opgelucht haalde hij adem en knipte een foto van hoe Jacky nu stond, het was een spontane foto, en daar hield hij wel van. Het was een mooie foto vanaf zijn oogpunt en had een soort mysterie in zich.

Jacky schrok niet vna de foto maar ze vond het ook niet bepaald zo geweldig. Foto's zorgde ervoor dat ze er altijd beter of mooier uitzag. Normaal zou je daar blij mee zijn maar JAcky vond het als een soort verwachting die je creeërde voor andere mensen en dat widle ze niet. Ze glimlachtte naar Jules en vond het wel leuk dat hij eerlijk was over zijn eigen korte termijn geheugen. Het waren gewoon leuke weetjes vna andere.

Jules liet haar de foto zien, een meisje in een te groot vest dat stond aan de waterkant met druppend haar. Niet bepaald charmant, maar het was wel een mooie foto omdat het een verhaal vertelde. "Ik ben een plaatjesdenker" knipoogde Jules. Hij stopte zijn fototoestel weer weg, na een foto gemaakt te hebben van nog wat dingen die normaal niemand opgevallen zouden zijn, zoals, in dit geval, een op de grond liggende denneappel. Hij deed het zo dat het licht er anders op viel. En het toch iets anders dan een dennenappel leek, een soort oneffen terreintje, maar dan scheef gezien, een wolk van bobbels.