De vijver

Ryan glimlachte als bedankje, 'Jíj bent echt mooi.' zei hij met een knipoog en hij draaide zijn gitaar naar zijn rug. 'Lauren... Ik zou trots zijn als ik jou mijn vriendin kon noemen vanaf vandaag... Heb je daar enig bezwaar tegen?' zei hij met een klein stemmetje en een superschattige glimlach naar de grond. Even keek hij op naar Lauren, waardoor hij meteen rood werd, hij was nog steeds vreselijk verlegen in haar bijzijn.

Lauren keek hem met grote ogen aan. Nog nooit had een jongen haar zo lief verkering gevraagd. 'Natuurlijk' zei ze met een zachte stem. Die glimlach was echt super schattig, en zijn ogen, en zij haar, en zijn neus, en wat niet? Voorzichtig gaf ze hem een kusje op zijn mond en glimlachte naar hem.

Ryan grijnsde, 'I... I think I love you...' zei hij zacht en hij gaf Lauren nog een verlegen kus. Lauren was zo mooi en lief en alles waar hij al jaren van droomde, dit was zo onwerkelijk voor hem. Maar het maakt hem elukkiger dan ooit.

Lauren keek hem aan en glimlachte, Echt raar, ik ken je pas net, maar ik hou ook van jou, zo vreselijk veel' zei ze zachtjes en ze duwde haar lippen weer op die van hem. Deze keer hield ze die ook daar, en ze legde haar hand in zijn nek. Ze moest wel op haar tenen staan anders kon ze er niet goed bij. Voorzichtig deed ze haar mond open, en ze proefde zijn zachte, zoete lippen. Zijn geur bedwelmde haar, en ze had geen notie meer van tijd of plek, alleen maar van Ryan.

Ryan was even verstijfd door de invloed die Laurens woorden op hem hadden. Maar al snel kwam hij in actie en beantwoorde hij de kus. Lauren smaakte geweldig, waarnaar kon hij niet precies plaatsen, naar van alles. Naar Lauren. Zijn handen ontmoetten elkaar laag op haar rug en lagen daat bovenop elkaar om haar nog wat dihter tegen zich aan te trekken.

Lauren glimlachte tegen zijn lippen en pakte zijn pet waarna ze hem op de grond gooide. Met haar hand ging ze door zin haar, waardoor het helemaal door de war ging en ze hoopte dat hij niet boos zou worden, maar zijn haar was zo zacht. Gewillig liet ze zich iets dichter tegen hem aandrukken en hoopte dat dit geweldige gevoel nooit meer weg zou gaan.

Ryan geïnkte in de kus en trok even terug, 'Dacht je dat je daar zomaar mee weg kon komen? Verkeerd gedacht.' zei hij met een grijns en hij storte zich weer in de kus, hij ging nogal overdreven met zijn handen door Laurens haar om haar terug te pakken met een aantal goede klitten.

Lauren grinnikte en zoende hem terug. Bij andere jongens zou ze waarschijnlijk haar haren goedgedaan hebben, maar bij Ryan maakte het haar niet zoveel uit hoe ze eruit zag, hij hield toch wel van haar. Nou ja, dat hoopte ze.

-
sorry, geen interessant bericht maar ik moet eten... xoxo (kom je vandaag weer op school??)

Ze bracht haar mond naar zijn oor. 'Dat was niet zo lief' zei ze, met een klein lachje en haar lippen raakten bijna zijn oorschelp. Natuurlijk meende ze het niet, hij was echt super lief en je hoorde het ook in haar stem. 'Ik heb trouwens nog een vraagje voor je' fluisterde ze nog zachtjes.

Ryan trilde van denot door de warme adem van Lauren, 'Ik ben ook niet lief...' zei hij zacht maar hij bracht zijn handen wel terug naar haar heupen. 'Vraag maar raak.' zei hij met een grijns en hij beet zacht in Laurens oorlel.

Lauren had geen idee meer wat ze wilde zeggen en kon niet meer helder nadenken. 'eh...' begon ze en ze sloto haar ogen zodat ze zich op haar vraag kon concentreren. 'Mijn ouders hebben... nee hadden een vakantiehuisje in Frankrijk en ik vroeg me af of je mee wilde deze vakantie.' vroeg ze voorzichtig.

--
Doen we dat hij weet dat haar ouders dood zijn?

Is gucci, is vast al wel ter sprake gekomen.

Ryan glimlachte droevig om haar verspreking, hij vond de dood van haar ouders vreselijk, had er zelfs een nacht om gehuild, al kende hij de mensen niet. Hij begreep nu wel waarom ze opeens zwart haar had gehad en zich zo anders had gedragen. Hij drukte zijn lippen een beetje troostend tegen haar voorhoofd voor hij haar aankeek. 'Natuurlijk wil ik dat, zeker omdat het samen met jou is...' zei hij en hij voegde er maa niet aan toe dat hij van iedereen een ratis vakantie zou aanpakken, al zou dat natuurlijk een stuk minder leuk worden.

Lauren glimlachte. Hij was zo lief en aardig, en ze snapte niet waarom hij haar nooit opgevallen was. Ze streek met haar hand over zijn kaak. 'Fijn, mag je wel van je ouders?' vroeg ze voor de zekerheid. Niemand had zin in ruzie met de ouders van haar vriendje. Gelukkig was ze al een beetje doorgegaan met haar leven, en kon ze nu over ouders praten zonder er helemaal van streek door te raken.

Ryan grinikte, dat was echt een vraag die hij en zijn vrienden uit zouden lachen, regel nummer 1: Toestemming is nutteloos. Maar voor Lauren zou hij het zeker vragen, zeker als het langer dan twee dagen was. 'Vast wel, maar ikbel nog wel even...' zei hij, hij loog niet, hij zou echt bellen. Hij was toch al van plan even te melden dat hij nu een vriendin had, als ouder is dat altijd fijn om te weten.

Lauren lachte even zachtjes. 'Ik weet dat het stom klinkt hoor, en je hoeft het niet perce te vragen als je niet wilt.' zei ze met een lieve glimlach en ze sloeg haar armen om hem heen waarna ze haar hoofd tegen zijn borst legde. Hij rook zo vreselijk lekker, en ze sloot even haar ogen omdat dit was waar ze voor altijd wilde zijn.

Ryan schudde zijn hoofd, 'Nee ik bel wel, met sowieso weer eens met ze praten...' zei hij met een glimlach en hij legde zijn kin op Laurens hoofd (HOOFDKNUFFEELLL♥). Í love you...'flausterde hij en hij sloot zij ogen om even te genieten van het moment.

Lauren glimlachte, al kon hij dat niet zien. 'Ik ook van jou' zei ze. Toen opeens schoot haar iets tebinnen waar ze nog niet aan gedacht had. 'Ik heb nog een vraag, maar je hoeft geen antwoord te geven' zei ze ze zachtjes en ze keek hem met onzekere ogen aan.

Ryan glimlachte, 'Stel maar, je maakt me nieuwsgierig...' zei hij, hij kon geen vraag bedenken waarop hij geen antwoord zou hoeven t e geven, tenzij hij heel persoonlijk was, zo persoonlijk dat hij het niet aan Lauren wilde vertellen.

Lauren dacht even na hoe ze haar vraag het beste kon formuleren. 'Nou, toen je bij mij kwam studeren zei je dat alles wat je van me wist op roddels gebaseerd was, maar wat voor roddels waren dat dan?' vroeg ze voorzichtig en ze keek hem met grote vragende ogen aan.

ouch, dit was inderdaad een vraag die hij liever niet beantwoorde. 'Niet veel, dat je van de one night stands was enzo...'zei hij eerlijk, het waren er echt niet zo veel en Lauren hoefde zich geen zorgen te maken, maar toch voelde het ongemakkelijk.

'Ow...' zei Lauren zachtjes, en ze legde haar hoofd weer tegen zijn borst. 'Nou ja, die tijd is nu voorbij' en er kwam een geforceerde glimlach op haar gezicht. Ja, natuurlijk was het waas, maar het deed toch pijn als mensen zo over je dachten. 'Van jou ik echt' voegde ze nog toe.

Jacky had haar kleding aan de kant liggen en had zich helemaal onderwater gedompeld. Het was weer eens een spontane actie geweest om te zwemmen dus ze had alleen haar ondergoed aan. Het boeide haar niet als ze gezien zou worden. Ze schaamde zich niet. Ze zag ondergoed als zwemkleding dus waarom je ervoor schamen? En ze had een goed figuur dus daar hoefde ze ook niet over te twijfelen.

Jules liep richting de vijver en keek om zich heen, het was rustig hier en de zachte winterzon scheen over zijn gezicht. Toen hij zag dat er een meisje aan het baden was wilde hij zich eerst omdraaien, maar hij besloot dat dat niet zo'n slim plan zou zijn, omdat hij dan niet eer kon zien wat het meisje zei. Dus kuchte hij. "Eh hoi" zei hij, je kon al bijna niet meer horen dat hij zichzelf niet kon horen en zijn stem klonk heel natuurlijk. Het was een mooi meisje, ja dat moest jules toegeven.

Jacky keek naar de jongen en glimlachtte." Heey, sorry als ik je in verlegenheid heb gebracht. Ik euhmm heb nou éénmaal geen schaamte." Ze zwom naar de kant en legde haar armen over de rand heen en keek hem met vragende ogen aan." Jij bent?" Ze vond het altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Kort gleed ze met haar hand door haar haren en gebaarde dat hij moest komen zitten.

"Geeft niets" zei hij terwijl hij ging zitten. Nee ze had geen schaamte, maar ze had ook neits waar ze zich voor moest schamen. Hij las haar lippen soepel af, zolang er geen haren voor hingen of ze met haar hand voor haar mond ging praten kwam dat allemaal goed. Hij stak zijn hand uit. "Jules, jij?" vroeg hij, terwijl hij naar het kleddernatte meisje keek. Zo warm was het niet en hij had wel respect voor dit meisje. Eigenlijk was hij wel benieuwd naar het water, en waarom zou hij niet een keer gek doen. Eigenlijk was hij verlegen, maar vandaag leek hij dat even van zich af geschud te hebben.