Het balkon

'Acteren bestaat toch uit veel meer dan alleen maar irritante huppels spelen?' Vroeg Liam aan haar en trok zijn wenkbrauwen omhoog. Hij schudde zijn hoofd toen ze zo tegen hem begon te praten. 'Niet zo tegen mij praten als je het niet meent.' Zei hij en zuchtte zachtjes. Hij had vroeger nooit echt liefde of aandacht gekregen en als hij het kreeg, wou hij dat het echt gemeend was. Hij keek haar aan en haalde daarna zijn schouders op voor haar vraag.

Nyeri haalde haar schouders alweer op en keek even naar de sterren.' Ik heb normaal de hele zielige rollen. Ik heb een keer een moeder moeten spelen die van haar zoon gescheiden werd en daarna zag hoe haar zoon werd vermoord. Ik ken dat soort rollen zo langzamerhand wel. Ik vind het fijn om eens iets anders te doen alleen dit is gewoon zo verschrikkelijk om te doen. Maar goed....' Ze draaide zich weer naar Liam toe en liet haar hand per ongeluk tegen die van hem aan gaan en begon te glimlachen en kort een beetje te grinniken.' Weetje ik praat nu wel de hele tijd over mezelf maar heb jij nog wat gedaan vandaag?'

'Aha. Ja, de hele tijd zielige rollen maken je ook niet erg gelukkig.' Zei Liam tegen haar en keek kort met een oogrol naar zijn hand, waarna hij even klein glimlachte. 'Eigenlijk heb ik niet zoveel gedaan, een beetje zingen, een beetje zitten hier op de rand. Mijn leven is niet erg intressant.' Zei hij tegen haar en keek naar Nyeri. Zonder die vele make-up vond hij haar veel leuker.

Nyeri grijnsde vrolijk en gleed toen van de balkon rand af en trok Liam mee. Nu stonden ze gewoon op het balkon. Ze keek hem vrolijk aan.' Kan je dansen? Ik heb namelijk heel erg zin om te gaan dansen. Nee ik kan het zelf ook niet echt maar dat boeit niet.' Ze glimlachtte en gooide haar haren even naar achter. Nyeri voelde dat ze van binnen afbrak. Dit hele gedoe en geflirt was niets voor haar maar ze merkte dat ze nu twee personen was en één persoon had een hekel aan de andere. Nyeri had een hekel aan Julia maar Julia had dit keer het voortouw in haar lichaam en gedachte.

Liam ging zonder tegenstribbelen de balkonrand af maar keek haar wel met een vreemde blik aan. 'Kun je tegen mij niet gewoon normaal doen? Ik ontwijk meestal mensen die zo doen als jij nu doet.' Zei hij met een droge grinnik tegen haar. 'Maar nee, ik ben echt helemaal niet goed in dansen.' Zei hij tegen haar en haalde een hand door zijn haren. 'En ik ga het nu ook niet doen.' Voegde hij eraan toe.

Nyeri schudde haar hoofd,' Als ik tegen jou normaal ga doen dan ga ik tegen iedereen normaal doen. juist tegen mensen die ik heel erg mag moet ik zo gaan doen zodat ik me echt in de rol kan gaan voelen. En geloof me ik vind het ook niet leuk om te doen.' Ze zuchtte diep en keek naar haar nagels.' Je bent saai. Je wilt niet eens iets leuks met mij doen. Of heb jij een ander idee om te doen?' Haar blik gleed over zijn lichaam heen en ze beet even verlekkerd op haar lip. Nyeri was niet zo. Die wilde nu zo graag wegkruipen in ene hoekje en huilen. Ze wilde zo niet zijn maar ze moest volhouden het was voor een rol. Een rol waar ze verder in kon komen met haar acteren. Acteren was hetgene waar ze voor leefde en waar ze voor wilde blijven leven. Een jongen mocht daar geen verandering in brengen.' En mijn soort meiden kunnen ook heel erg aardig zijn hoor. Je moet ze alleen een kans geven. Misschien ga je ze dan wel leuk vinden. Ik vind jou in ieder geval wel heel erg aardig.' Haar ogen twinkelde en Nyeri merkte dat Julia iets begon te voelen. Of was zij het zelf? Ze wist het niet meer. Twee personen in één lichaam was raar en voelde niet goed.

Liam zuchtte zachtjes en keek haar eventjes aan. Hij schudde zijn hoofd toen ze verlekkerd op haar lip beet, hij moest toegeven ze knap was en wat ze nu aan had benadeelde dat zeker niet, maar toch vond hij het niets. 'Niet doen. Ik vind Nyeri veel leuker.' Zei hij tegen haar en sloeg zijn armen over elkaar. 'Dat soort meiden zijn niet mijn typ, sowieso, ik ga niet met dat soort mensen om, ze ontwijken me meestal.' Zei hij tegen haar en keek haar aan. Hij vond het jammer, want ze was een knappe meid, ze was ook gewoon een leuk persoon, maar degene die ze nu speelde vond hij niet leuk, het was gewoon niet Nyeri.

Nyeri deed een stapje vooruit en liet haar hand even over zijn bovenarm gaan.' Kom op geef me op zijn minst een kans. Ik kan wel leuk zijn. Maar jij hebt al een oordeel over mij gemaakt voor dat je me echt kent. Dat wil je niet dat wij bij jou doen en dan moet je dat niet nu bij mij doen.' Nyeri verging van de pijn en vooral van zijn woorden. Hij vond haar leuker maar juist nu moest zij in die rol blijven. Deze rol zorgde ervoor dat Liam verder van haar vandaan stapte dat de enige vriend die zij had en echt had kwijt zou gaan.' Alsjeblieft? Geef me een kans.'

Liam beet even zachtjes op zijn lip, hij twijfelde. Hij pakte haar hand vast die over zijn bovenarm ging en schudde zijn hoofd. 'Je bent dit niet en daarom vind ik het ook niet leuk, ik houd niet van nep.' Zei hij hoofdschuddend tegen haar. Hij zuchtte zachtjes. 'Straks weet ik niet eens meer wie je bent en ik dacht dat ik eindelijk iemand had gevonden waar ik het wel goed mee kan vinden.' Zei hij op spijtige toon en liet toen haar hand los. Hij stapte naar achter.

Dat deed Nyeri pijn. En dat was iets dat ze al een lange tijd niet meer had gevoeld. Kleine dingen deden geen pijn meer. Beledigingen deden geen pijn meer maar dit..van hem ja dat deed pijn.' Ik euhm..' Ze beet op haar lip en er kwamen tranen in haar ooghoeken.' Ik ga.' Ze wilde weglopen maar struikelde over haar hakken en schopte ze snel uit. EN pakte ze vast. Daarna keek ze nog een keer met een gekwetste blik naar Liam. Ja dit was Nyeri niet Julia. Daarna rende ze van het balkon weg en wilde ze zo snel mogelijk van Liam vandaan.

Liam wou achter haar aangaan, maar hij zou niet weten wat hij moest doen. Zijn woorden terug nemen? Hij meende wat hij had gezegd. Hij beet hard op zijn lip. 'Sorry.' Zei hij terwijl hij zijn hoofd weg draaide. Ook dit deed hem pijn. Hij was het weer kwijt voor zijn gevoel. Het kleine beetje liefde, misschien wel meer dan hij dacht, eigenlijk vond hij haar leuker dan hij in zijn gedachte had, maar hij liet het weer uit zijn vingers glippen. Maar wat had hij er ook aan als het meisje nep deed, hij vroeg zich af of het alleen de gespeelde rol van Nyeri was die hem leuk zou kunnen vinden. Hij wou er niet over na denken, het deed hem teveel pijn op dit moment. Hij draaide zich helemaal om en ging weer op de rand zitten, tegen zijn tranen vechtend.

Nyeri was achter de klapdeuren blijven staan. Ze was daar aan de grond genageld door zijn zachte sorry. Ja ze had het gehoord. MAar wat ze ermee moest doen wist ze niet. Zachtjes zakte ze in elkaar en ging tegen de muur aan zitten en sloeg haar armen over haar benen heen. Als ze hem echt leuk vond moest ze nu terugkomen. De tranen stroomde over haar wangen en ze zat in tweestrijd met zichzelf. Julia vond Liam leuk maar was het echt alleen Julia of ook Nyeri zelf? Ze wist het niet. Liam had gezegd dat hij haar aardig vond maar niks wees er toen op dat hij haar leuk vond alleen dat hij Julia niet leuk vond en zelfs geen kans wilde geven. Had ze hem nu afgestoten. Haar snikken was geluidloos maar haar ademhaling was nog wel te horen. Maar ze wist neit of Liam ook maar iets doorhad en als hij het wel doorhad of hij haar zou willen helpen.

Liam was stil, beet op zijn lip om zijn tranen tegen te houden. Hij wist het niet, hij wist niet wat hij met zichzelf aan moest. Hij had het idee dat hij toch wel alles verpeste. Maar hij hoorde haar, hij hoorde haar ademen, hij wist dat ze er nog was. Na eventjes draaide hij zich half om om naar haar te kijken. Ze huilde, huilde ze om hem, om wat hij gezegd had of omdat ze die rol zo klote vond? Hij liet zich van de rand afglijden en twijfelde. Hij wilde naar haar toe, hij wilde haar vertellen dat alles goed kwam, dat alles goed was. Maar hij zou zijn eigen woorden niet geloven. Hij beet op zijn lip en liep toen schoorvoetend naar haar toe. Hij boog door zijn knieën en ging op zijn hurken naast haar zitten. 'Niet huilen.' Mompelde hij zachtjes tegen haar.

Nyeri keek met betraand gezicht naar Liam.' Sorry dat je me zo moet zien. En dan bedoel ik niet het betraande gezicht maar die domme barbie. Ik wil haar niet zijn. Niet bij jou.' Haar stem was onregelmatig en ze wist niet zo goed hoe ze zich moest gedragen.' Het spijt me ik heb je zelfs geprobeerd te vermijden voor zolang ik deze rol moest spelen. Maar jou vermijden was moeilijker dan ik had verwacht. Ik wist dat je een hekel aan Julia zou hebben.'

Liam zuchtte hoofdschuddend en keek haar treurig aan. 'Ja, ik heb een hekel aan haar. En misschien moet ik leren om te doen alsof het me niets uitmaakt, maar ik twijfel er altijd aan of mensen me wel echt mogen. En als jij dan zo'n rol speelt, dan weet ik echt niet meer wat echt of nep is.' Zei hij tegen haar en deed moeite om zijn eigen woorden te volgen. 'Wees haar gewoon niet bij mij, oke? Misschien is dat dan nog een grotere uitdaging, weer omschakelen bij anderen.' Stelde hij op een gedempte toon voor en stak twijfelend zijn hand naar haar gezichtje uit om wat tranen weg te vegen. Hij was nog niet zo goed in lief zijn.

Nyeri knikte maar beet toch wel op haar lip,' Ik vind het gewoon moeilijk want als ik in een rol zit dan voel ik alles wat diegene voelt. Zo vond het het verschrikkelijk dat Julia je probeerde te versieren. Ze vind je trouwens wel echt leuk hoor. Je kan haar best een kans geven. Maar weet dat op een gegeven moment Julia niet meer bestaat omdat het stuk afgelopen is of wanneer mijn leraar aangeeft dat ik eindelijk mag stoppen met Julia buiten de acteer lessen zijn.' Het was moeilijk om het te vertellen want normaal snapte niemand hoe zij zich voelde als zij acteerde.

Liam beet op de binnenkant van zijn wang en dacht even over haar woorden na voordat hij besloot antwoord te geven. 'Is het alleen Julia die me wel echt leuk vind?' Vroeg hij zachtjes aan haar terwijl even naar zijn handen keek terwijl hij dit vroeg. Hij wist het niet, maar er was een gevoel in hem gekropen dat hem bang maakte, hij was bang om lief te hebben. Maar het was niet die Julia, het karakter, dat hij leuk vond. Hij beet op zijn lip, hij wist het echt niet, hij haatte het gevoel.

Nyeri knikte dan wel ze was niet heel zeker van haar zaak.' ik denk het wel. Ik mag niet iemand leuk vinden liefde doet alleen maar pijn. Ik doe mensen pijn ik heb mezelf met rede Nyeri genoemd.' Ze keek hem met grote ogen aan en wreef even over zijn wang heen.' sorry hoe graag ik ook wil ik hou mezelf tegen. Voor je eigen bestwil. Ik doe mensen pijn. Julia niet. Dat domme kind kan alleen maar om zichzelf geven.'

Liam beet even zacht op zijn lip en zuchtte. Hij pakte haar hand voorzichtig beet en keek hier even naar. 'Ik ben ook niet zo goed in, liefhebben. Ik heb nooit echt een persoon gehad dat echt om me gaf, of niet dat ik weet in elk geval.' Zei hij tegen haar en liet haar hand los. 'Maar Julia is echt mijn type niet en als ze over een tijdje weer weg zou gaan, ik weet niet of ik zoiets zou trekken, het zou echt verwarrend zijn weet je. Het is verwarrend.' Zei hij tegen haar en schudde warrig zijn hoofd.

Nyeri zuchtte zachtjes,' sorry voor alles. Ik denk dat ik maar beter weg kan gaan. Zolang ik de rol van julia speel zal ik proberen uit jou buurt te blijven. Helaas betekent dat ik jou lang niet ga zien. Daarom ik jou toch iets geven. Van Nyeri zelf. JULIA is weg.' eigenlijk was ze nog steeds aan het twijfelen of ze het echt moest doen. Het zou nog erger verwarrend zijn. Maar diep in haar was de beslissing al gemaakr. Langzaam boog ze zich voorover en drukte zachtjes haar lippen op die van Liam. Het was een lichte aanraking niets meer want gelijk haalde ze haar lippen weer weg. Er tonden rode blosjes op haar wangen en haar blik was vol met twijfel. Maar je kon ook iets anders onderscheiden. Je kon als je goed keek liefde vinden in die kleine kralen oogjes van Nyeri.

Liam was daar stil van, ook als was het maar een kleine korte aanraking. Hij was stil door de zachte lippen van Nyeri die die van hem zacht hadden aangeraakt. Dit soort liefde kende hij niet en het maakte hem zwakker dan hij zich ooit gevoelt had. En toch, voelde het ergens toch ook goed en een kleine glimlach, waarmee zijn ogen mee lachte, ontstond rond zijn lippen. 'Dank je.' Zei hij terwijl hij haar aankeek, gelukkig was hij het persoon dat eigenlijk bijna niet helemaal rood werd, toch waren er kleine blosjes op zijn wangen te vinden. Hij raakte kort haar wang aan. 'En als de rol afgelopen is, is het dan wel weer mogelijk voor mij om je te zien?' Vroeg hij aan haar.

Nyeri beet op haar lip. Die vraag was moeilijker dan Liam ooit zou kunnen weten.'Ik euhmm...ik weet het niet.' Ze wilde liefhebben. Of nou ja ze wilde Liam liefhebben. Hij was geweldig en zo anders dan ze gewend was van mensen. Maar liefhebben ging fout, het zou pijn doen. Niet alleen Nyeri zelf maar ook Liam en dat wilde ze niet. Ze wilde de jongen die nog zo anders was dan al die andere geen pijn doen. Ook had ze zichzelf beloofd niet verliefd te worden op de verrotten. Nou vond ze niet dat Liam daar bij hoorde maar ze wist het niet. Straks was dit gewoon één grote grap en was zij er met open ogen ingetrapt. Er vormde tranen in haar ogen en ze schudde uiteindelijk haar hoofd,' Ikke bang zijn van niet.'

Liam beet op zijn lip en knikte langzaam. Hij begreep het wel, dacht hij, hij was ook bang om te liefhebben. Altijd al geweest. Hij was bang dat anderen hem pijn zouden doen, zoals zijn moeder ooit gedaan heeft. Hij slikte een brok in zijn keel door. Hij boog zich nog even kort naar haar voorover om een kus op haar wang te drukken en ging daarna overeind staan. 'Dat is jammer.' Zei hij en zijn stem klonk moe, zwaar, je kon er al zijn pijn en zorgen in horen als je maar goed genoeg luisterde. Hij probeerde zwak te glimlachen, zoals hij altijd deed, een neppe glimlach opzetten en doen alsof het hem niets uitmaakte.

Nyeri kwam ook overeind en keek diep en recht in zijn ogen.' Ik wil wel maar ik mag niet. Ik ga jou pijn doen net als ik iedereen pijn doe. En jij zal mij pijn doen net als alle andere mensen mij pijn hebben gedaan. Dat van mijn pijn maakt niet uit. Daar leef ik al mijn hele leven mee maar jou pijn doen wil ik niet. Dat mag ik niet.' Kort streken haar vingers over zijn wang heen. Met moeite sloeg ze haar ogen neer en draaide ze van hem weg.' Ik jou erg leuk vinden Liam.'

'Iedereen zal je op een gegeven moment pijn doen, je moet alleen zien wie het waard is.' Zei Liam tegen haar en haalde even diep adem om zichzelf te kalmeren. Hij keek weg en wou haar vertellen dat het niet uitmaakte als ze hem pijn deed. Maar hij wist zelf wel beter dat hij heel anders zou reageren als ze hem wel pijn zou doen. Het zou teveel naar boven brengen van vroeger, het zou hem meer pijn doen dan bij normale personen. 'Misschien is het dan maar beter. Ik ben niet goed met liefde, ik zou je snel pijn doen en dat zou ik niet willen.' Zei hij tegen haar. 'Jij bent ook leuk.' Voegde hij eraan toe en je hoorde dat hij het meende.