De haardkamer

Ik vind flynn zo sweet ♥

En die stemmingswisselingen zijn wel een goed idee ^^
-
Courtney wierp een blik op haar buik, "Alsof je het niet ziet." zei ze plots wat geïrriteerd, alsof het aan hem lag. Iets wat niet de bedoeling geweest was, maar het was eruit. Toch bleef ze tegen hem aan zitten, het was fijn om zo te zitten, ondanks haar irriatie de plots ontsnapt was. Toch trok ze haar arm terug toen hij over haar ouders begon. "Nee, als ik het die ga vertellen laten ze me hier sneller verdwijnen dan jouw mensen." ze had van tevoren de kamer gechekt en ze waren weer alleen, net als de vorige keer. Ze keek lichtelijk boos voor zich uit bij de gedachte dat Flynn in zekere zin zou willen dat ze het haar ouders zou vertellen. Dat was zijn zaak niet, ging hem ook niet aan. Natuurlijk wist ze ook el dat ze niet ineens met een baby voor de stoep kon staan, maar toch.

"Je kan het toch niet tegenhouden" zei hij met een bezorgde glimlach terwijl hij zijn hand wat meer om haar heenlegde. "Het hoort bij zwanger zijn" voegde hij eraantoe. Hij negeerde haar toon gewoon even, zij was hiermee naar hem gekomen, dan mocht ze ook wel naar zijn reactie luisteren, en hoe lief ze ook was, hij zou wel eerlijk zijn. "En denk je niet dat je ouders er ook recht op hebben?" vroeg Flynn terwijl zijn ogen de haren zochten. "ze kunnen er nu toch niets meer aan veranderen" hij streelde ondertussen langzaam over haar buikje. "Als het je helpt wil ik wel mee om het te vertellen?" eigenlijk vond hij dat de taak van de vader en heel stiekem zou hij best de vader van Courtney's kindje willen zijn, ookal zou hij dat niet aan zichzelf toestaan te denken. Courtney keek boos en als een soort goedmakertje drukte Flynn nog een kusje op haar hand, die hij vastgepakt had en keek haar verontschuldigend en met puppy-ogen aan. Alsof hij haar wilde vragen niet boos op hem te worden.

Vourtney wist dat dat waar was wat hij zei, maar ze hoefde het er niet mee eens te zijn. Het zouden nog wijdere blousjes moeten worden de komende tijd. Gelukkig werd het kouder en waren dikke truien ook goed in het verdoezelen van lichaamsvormen. Toch verzachte haar blik wat, het was niet eerlijk om zich af te reageren op Flynn die over haar buik streelde, iest wat zelfs haar mondhoeken iets deed opkrullen. "Hmm, ik weet gewoon niet of het wel zo'n goed plan is." ze kroop weer wat dichter tegen Flynn aan, "Ik wil hier niet weg van jouw." mompelde ze terwijl ze zijn puppy-ogen niet kon weerstaan. Ze liet haar hoofd op zijn schouders rusten. "sorry, ik had niet moeten uitvallen."voegde ze er aantoe. Het was geen grote uitval egweest, tenminste op de manier waarop Courtney het kon maar toch.

"Het geeft niet hoor, het wordt iedereen wel eens te veel en ik kan het me in jouw situatie ook heel goed voorstellen" zei hij sussend terwijl hij nog een kusje op haar slaap drukte. Hij wist dat slecht was, maar zijn wereld draaide tegenwoordig om Courtney, zijn dagen op de momenten dat ze elkaar zagen. En dat waren er helaas veel te weinig. Hij had haar gemist. Zachtjes drukte hij zijn lippen op die van haar, hij had haar echt gemist, haar warmte, haar liefde, gewoon helemaal Courtney.

Courtney wist niet hoe ze moest reageren op zo veel begrip van Flynn. Ze was het niet gewend, tenminste niet op zo'n gemeende manier. Ze legde haar benen wat over die van Flynn heen zodat ze half bij hem op school zat. "Is bij jouw ook alels goed?" vroeg ze toen, haar gedachte waren gegaan naar zijn appartement, naar hun gesprek op de zolder avn het gebouw. Zachtjes kuste ze hem terug terwijl ze met haar hand in zijn nek kriebelde.

Flynn trok haar nu helemaal op schoot en legde al zijn passie in de kus. Hij had haar zo gemist. Zijn armen lagen stevig om haar middel. Toen hij uiteindelijk toch de kus verbrak om te ademen, iets dat helaas nog harder nodig was dan zoenen. Hij hapte naar lucht omdat ze misschien net te lang door waren gegaan en hij glimlachte naar Courtney. "Jij bent hier, dus natuurlijk is alles goed" hoe cliché, maar hij meende het wel. Problemen waren geen probleem meer als Courtney er maar was. Het interesseerde hem geen zier dat hij of dood ging, of de rest van zijn leven moest vluchten, zolang hij maar deze momenten met Courtney had.

Courtney gaf hem een plagende stom, "Nee even serieus, heb je nog problemen gehad?" vroeg ze bezorgd. Ze zou zich niet kunnen voorstellen hoe Flynn misschien morgen al verdwenen kon zijn, dat zou ze niet aankunnen. Ze kon zich niet voorstellen om veredr te gaan zonder Flynn. Ze kuste hem nog een keer ,ditmaal op zijn wang, zodat hij gewoon antwoord kon geven. Haar blauwe ogen keken hem vragend aan.

Flynn schudde zijn hoofd. "niets bijzonders" hij zou haar niet vertellen dat hij boos geworden was. En al helemaal niet waarom. Hij zou ook niet vertellen dat ze aan haar echtheid twijfelden. "alleen dat ik misschien nog sneller weg moet dan normaal" en hij zou niet zeggen waarom. Ze hoefde niet al zijn problemen te kennen, ze had er zelf genoeg. Courtney lag als een soort opgerold katje bij hem op schoot en hij wilde haar niet van streek maken. "maar ik denk dat dat wel mee zal vallen, ik hem nog minstens een week" tenminste dat was wat hij dacht, hij kon het nooit met zekerheid zeggen. Hoe kon hij nou weten dat hij nog minstens twee maanden met haar zou hebben. De mensen waren er niet zo duidelijk over, zijn toekomst lag altijd in hun handen.

Courtney glimlachte, "Dat is sowieso kerst." zei ze opgelucht, kerst klonk als een soort mijlpaal, wat fijn was. Een soort houvast in de tijd dat ze samen zouden kunnen zijn. Het was jn om zo tegen hem aan te zitten, zonder dat er iets zou gebeuren. Maar haar gedachten dwaalde af naar kerst, ja op shchool zou er een kerstfeest zijn, maar de dagen erna was het de bedoeling dat ze het thuis zou doorbrengen, zoals bijna iedereen op de school deed. Direct vertrok haar gezicht. Dan zou ze wel moeten gaan, haar ouders zouden direct wat doorhebben.

Flynn voelde haar verstrakken en masseerde half haar rug, voor zover dat ging vanuit hun positie. "waar denk je aan?" wilde hij weten. Hij plande niet zover vooruit naar kerst, in een week kon er veel gebeuren. Zijn gevoel voor Courtney groeide steeds verder en hij werd er langzaam bang voor. Wat als het niet gezond was dat hij zoveel voelde voor een meisje dat hij net een maand kende? Was dit goed voor haar? voor hen? En Courtney had ook niet meer alleen zichzelf om aan te denken...

"Aan de kerstdagen." het was een prettig gevoel om gemasseerd te worden door Flynn, ondanks de houding waarin ze zaten. zonder verder wat te zeggen staarde ze naar het haardvuur. Het liefst zou ze gewoon samen met Flynn ergens in een hutje op de hei zitten, ergens in een warm bed verstopt onder de dekens zonder aan de buitenwereld te hoeven denken. Gewoon met z'n tweetjes.

Flynn kneep zachtjes in haar hand. "heb je er geen zin in dan?" vroeg hij terwijl hij haar vragend aankeek. Toen hij klein was had hij altijd enorm uitgekeken naar de kerstdagen, cadeautjes, met z'n allen thuis en het haardvuur dat knapperde naast een overvolle kerstboom. Ze bakten 's middags koekjes en 's avonds maakten ze warme choco en keken ze naar de christmas carrol. "laten we kerstkransjes gaan versieren samen" stelde hij met een glimlach voor. Daar had hij wel zin in, en het zou iets zijn om naar uit te kijken.

Courtney haalde haar schouders op, "Dan moet ik naar huis." zei ze met het schaamrood op haar kaken, ze kon de recatie van haar moeder zich wel voorstellen. "Maar kerstkranjes versieren klinkt als een goed idee." voegde ze er aan toe. Misschien zou hij mee naar haar huis kunnen. Ze wist niet of Flynn een soort pleegouders had om kerst mee te vieren, maar ze wist niet precies hoe ze het zou moeten vragen.

Flynn bemerkte haar zenuwen. "zijn ze zo erg?" vroeg hij toen maar. "is het niet je eigen keuze of je het houdt of niet?" vroeg hij, waarbij hij een troostend kusje op haar voorhoofd gaf. "Dan gaan we samen kerstkransjes versieren" glimlachte Flynn naar haar. "mijn 'ouders' zijn met kerst niet thuis, dus ik hang denk ik wat op school rond..." zei hij. Misschien was er wel ergens een of ander gezellig event waar hij naartoe kon ofzo...

Courtney schudde haar hoofd, "Ze zijn hartstikke lief, maar mijn moeder heeft mij altijd willen behoeden voor dezelfde fout van het teenmom zijn... En dan kom ik hier mee aanzetten." met haar hand gleed ze even over haar buik, "Ze zullen me dan echt niet meer naar Franklin High laten gaan." tenminste dat was iets wat courtney verwachte. Toen hij vertelde had ze het gevoel aloof hij haar gedachtes kon lezen, "Je zou met mij mee kunnen gaan?" stelde ze voor, "Maar ik kan je niet verzekeren dat het zo gezellig zal worden." er kon zelfs een glimlachje van af bij Courtney terwijl ze aan een kerstweekend met Flynn dacht.

Flynn legde zijn hand weer op haar buik en aaide er zachtjes overheen. "Ik weet zeker dat ze dat niet zal doen, OMDAT ze diezelfde fout gemaakt heeft. En ik weet niet of het een fout is Courtney, het is iets dat gebeurt" hij drukte zijn lippen nog een keer op die van haar. "Als je ouders dat goed vinden graag, anders had ik nog ergens moeten zoeken waar ik een kerstfilm vandaan haalde om in mijn eentje te gaan kijken" zei hij met een scheve grijns. "En zolang ik bij jou kan zijn maken we het toch gewoon gezellig?" stelde Flynn voor. Het was enorm klef, maar zo waar. ZE zouden kerstkransjes maken en versieren en wist hij veel, rondlopen in een kerstmankostuum??

whaha dan hoeft courtney in iedergeval geen buikvulling te kopen xD
-
Courtney wist niet of haar ouders het zo licht op zouden nemen als Flynn deed, maar ze had er geen zin in om tegen in te gaan. Ze zouden het wel merken. Zachtjes kuste ze hem terug. "Ik weet zeker dat ze het goed vinden, hoe meer zielen hoe meer vreugd." zei ze waarna ze hem nog een kusje gaf en zo mogelijk nog dichter tegen hem aan kroop. "En je hebt gelijk, we maken het gewoon gezellig." beaamde ze zijn woorden.

Flynn vlocht zijn vingers door die van haar en ging gemakkelijk liggen, met haar hoofd op zijn borst zou hij de week gemakkelijk kunnen overleven, letterlijk en figuurlijk. Hij zou proberen er nog te zijn volgende week. Maar wat als? Wat als de ouders van Courtney hem niet mochten? Dat was niet iets waar hij ooit al over nagedacht had. Hij had nooit een meisje zo leuk gevonden dat hij met haar mee naar huis ging. Wat als er iets misging en hij het meteen helemaal verpeste? Hij wist dat hij altijd bij Courtney wilde blijven, maar dat maakte het ook eng. Onbekende ouders en wat als Courtney hem als ze langer bij hem was toch niet zo leuk vond? "Waar wonen je ouders?" vroeg hij nu met toch een licht zenuwachtige onderklank in zijn stem. Hij wilde dit goed doen, wilde dat alles goedkwam. Courtney was niet heel blij met de zwangerschap, en had hij er verkeerd aan gedaan om haar van de abortus af te houden? Flynn wist het niet. Stiekem zou hij willen dat het kindje niet van die homo was die hij nog nooit gezien had, hij zou willen dat het kindje in Courtneys buik van hem was, ookal zou hij dat nooit tegen wie dan ook zeggen en al helemaal niet tegen Courtney.

Courtnet hoorde de zenuwachtige klank in zijn stem en wreef even met haar duim langs zijn hand, "Hier in New York, aan de andere kant dat wel. Maar als het misgaat zijn we binnen een paar uur terug hier." Tja een paar uur, het bleef een enorme stad. Bij het idee alleen al begon ze te glimlachen, met Flynn erbij leek het allemaal een stuk minder erg. Ze wist zeker dat het goed zou komen. Zij samen met z'n tweeën, en over een paar maanden misschien wel met z'n drieën, tenminste als Flynn zou kunnen blijven... Toch besloot ze er maar op te vertrouwen, het zou goedkomen met Flynn, hij zou gewoon kunnen blijven.

Flynn knikte gerustgesteld. "goed, wanneer ga je?" vroeg hij met een glimlach. "ik bedoel we" hij vond het een fijn idee dat hij er voor Courtney zou zijn als ze het haar ouders moest vertellen. Hij was blij dat hij haar in elk geval niet hoefde te missen dan, eigenlijk wilde hij Courtney als een soort handtasje overal mee naartoe nemen, omdat hij bang was dat hij een keer weg moest zonder afscheid van haar te nemen. Eigenlijk wilde hij haar uitnodigen om een keer bij hem in het appartement te blijven slapen, of vaker dan een keer. Er hoefde niets te gebeuren en hij zou gewoon een doek voor de camera's leggen. Ze zouden het vast begrijpen, toch?

ahww ik ga echt huilen als ze die miskraam krijgt :C
-
Courtney haalde haar schouders op, "We kunnen direct na het kerstfeest gaan hier? Of heb je geen behoefte om er heen te gaan?" zelf zou ze wel even haar gezicht willen laten zien, maar nu ze toch geen jurkje heeft om te showen hoefde het wat haar betreft niet echt. Dat was mesetal de voornaamste reden, om een beetje rond te flirten, maar daar had ze sowieso dit keer geen behoefte aan. Ze had Flynn. "Maar ik weet niet wta jij voor plannen hebt, verder."

"Ik hoef er niet zo nodig heen" zei Flynn schouderophalend. "we kunnen dan ook meteen gaan". Hij drukte nog met heel veel moeite omdat ze nou eenmaal niet erg handig lagen een kusje op haar neus. "Kom je vanavond mee naar mij, ik kook" Hij had zin haar eens flink te verwennen, wilde haar helemaal volproppen, met allemaal eten en gewoon een heel normale avond met zijn vriendinnetje, tenminste, dat was ze, toch?

~~
ik kan ook eerst flynn laten verdwijnen, dat hij dan terug komt, voor een dag ofzo, omdat hij per se nog afscheid wil nemen en dat ze dan die miskraam krijgt ofzow?

"Hoe bedoel je meteen gaan?" vroeg ze, op het moment hadden ze nog les dus dat leek haar een beetje sterk. Ze grinnikte om het onhandige, maar schattige kusje op haar neus. "Kun je koken?" vroeg ze toen verbaast, "Maar ik vind het goed." lachte ze, "Zolang je me maar niet vergiftigd." zei ze plagend tegen hem.

"We hoeven niet op de kerstviering te wachten, dus we kunnen meteen 's ochtends vroeg gaan, ik rij wel" zei hij met een glimlach. Hij vond het een prettig idee dat zijn auto er ongeveer op gebouwd was dat er andere auto's overheen reden. Dat voelde veilig aan, en niet voor zichzelf, maar hij had niet zo graag dat hij Courtney niet helemaal veilig op de plek van bestemming kreeg. "je moet me wel de weg wijzen hoor" voegde hij er nog aan toe. "Of ik kan koken? Daar kom je vanavond vanzelf achter, en ik zal geen vergif in jouw eten doen, is er iets waar je niet tegen kan?" dat kon natuurlijk; als hij iets met noten maakte kon het zijn dat ze een allerchie tegen noten had, en dat zou hij jammer vinden. "of iets waar je niet zo van houdt, of juist wel"

Courtney knikte "Ik vind het goed." zei ze, hoewel ze wel tegen het moment op zag dat ze haar ouders zag. "En de weg wjzen moet luken." glimlachte ze. Ze kon zelfs een soort van kaart lezen, hoewel een tomtom toch wat makkelijker was. Ze vond het fijn om bij hem in een auto te zitten, zelf kon ze ook wel rijden, maar ze vond het fijner dat hij zou rijden. Kort dacht Courtney na over de vraag of ze ergens niet tegen kon of niet lekker vind. "Ik lust alles wel, maar liever niet al te gekruid eten."zei ze met een knikje op haar buik. Nee, sinds ze zwanger was was ze daar mee gaan oppassen, het had niet een echte reden, maar ze had zo'n gevoel dat het niet goed was voor een ongeboren kind.