De eetzaal

Maud keek het meisje geschrokken aan.' Ohhh nee gelukkig niet. Maar één van hun is mijn beste vriend en ik ben bang zijn vriendschap kwijt te raken en er weer alleen voor te staan.' Ze had de botte toon niet eens echt gehoord. Of eigenlijk ze was er aan gewend dus in dat opzicht maakte het haar niet zo veel uit.

Sahirah haalde toen haar schouders licht op, "is dat alles?" kwam eruit. Ja Sahirah vond zichzelf behoorlijk zielig dat ze Matt verloren had aan een gast met ene of ander mes. Die jongen was nooit gepakt. En nu stond ze er weer alleen voor. "Dan ga je voor die ander? Zo lastig lijkt mij die keuze niet." onbewust grinnikte ze even, was zij nou degene die een soort advies gaf? Wauw. Als het meisje slim was zou ze er niet naar luisteren, ze verpeste toch alles.

MAud keek het meisje woedend aan. Ja voor haar was dat alles. Ze had al niet veel vrienden en dan kon ze haar beste nou niet echt verliezen. Maar hoe kon je diegene die je zo vaak ziet uit je hoofd zetten. Dat gaat gewoon niet.' Weetje ik had gelijk, dit is niet een onderwerp om met jou over te praten.' Ze stond op en pakte haar boek en flesje weer.

Sahirah probeerde de schrik voor haar woedende blik te verbergen, haar schouders konden toch niet verder inkrimpen. De donkere ogen van Sahirah keken kort naarhet mesje dat opgestaan was. Ze kniktw haast onopmerkbaar bij haar woorden. Ja dat was niet het onderwerp om met haar over te praen.

New
--

Lauren zat in de kantine bij haar gewoonlijke groep vrienden. De knappe meisjes, de meeste ook wel een beetje bitchy. Ze hadden bijna allemaal niet doorgehad dat ze zich echt niet meer een van hun voelde, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ze mee lachte, kletste over jongens en normaal at.

Courtney zat niet bij haar standaard groepje meer de laatste tijd, nee haar buik was tegenwoordig niet meer te bedekken en ze had geen behoefte aan hun vlijmscherpe tongen. Die had ze zelf ook, maar ze had geen zin om er tegen in te gaan. Nee, door Flynn was ze er blij mee. Gelukkig kon je het zelfs noemen. Courtney keek naar haar ord en merkte dat ze haar drinken vergeten was, met een zucht stond ze op en ging achter in de rij staan bij het buffet om nog wat water te halen.

Lauren luisterde met een half oor naar het gesprek dat bezig was, opeens hoorde ze Jessica's scherpe stem.. 'Ja, en ik moet nog cadeautjes kopen voor mijn broer en ouders, ze komen hierheen dit weekend, echt zo irritant...'. Lauren luisterde niet eens meer verder, maar ze schoof haar stoel naar achteren. 'Ik ga even wat halen' zei ze en ze vluchtte weg naar de rij waar nog een paar leerlingen stonden. Snel ging ze achteraan staan en slikte haar tranen weg.

Courtney keek kort om naar het meisje dat achter haar in de rij aansloot. Ze kende haar... Dat wist ze zeker, hoewel ze niet meer op haar naam kon komen. Aan haar kleding, haar uiterlijk te zien kwam ze van het ene tafeltje. Toch had ze iets over zich heen wat niet bij het tafeltje paste, misschien de blik in haar ogen? Haar gezichtsuitdrukking. In iedergeval haalde courtney een keer diep adem, terwijl zenogmaals een blik op haar wierp.

Lauren keek het meisje voor haar -hoe heette ze ook al weer?- aan en glimlachte geforceerd. 'Hoi' zei ze terwijl ze een chocoladereep uit het rekje boven de lange toonbank haalde en wachtte op haar beurt. 'Ik ken je, maar kan even niet op je naam komen...' zei ze met een verontschuldigende uitdrukking op haar gezicht.

Courtney was allang blij dat ze niet over haar buik begon, het feit dat ze zwanger was was niet echt makkelijk meer om te ontkennen. Wie anders liep er met een buik ter grootte van een ballon rond. "Hetzelfde probleem." zei ze terwijl ze op haar beurt een flesje water pakte. "Courtney trouwens." zei ze met een glimlachje, klein, voorzichtig.

Lauren keek even naar Courtney. 'Je ziet er goed uit, vrolijker' zei ze glimlachend. Het was ook zo, de baby deed haar waarschijnlijk goed. Snel rekende ze af. 'Ik ben Lauren trouwens' zei ze nog snel en ze bleef even treuzelen, omdat ze geen zin had om weer terug te gaan naar de tafel waar ze eerst had gezeten.

Courtney wist niet of ze zichzelf nou vrolijker wilde noemen, zeker niet hier op school met die geweldige blikken van iedereen, ook zo lief en aardig... Niet dus. Maar ze was allang blij dat dit meisje niet leek te zijn zoals de andere. Ook zij rekende af, waarna ze zich weer naar Lauren draaide. Ze wist niet echt wat ze nu moest zeggen. Ze zou vast terug gaan naar haar tafel. "Jij ziet er ook goed ut." het was meer uit plicht dat ze het zei, vriendelijkheid, want ze zag er juist niet echt heel vrolijk uit.

Lauren lachte zachtjes. 'Nee, ik zie er niet goed uit. Ik ben een wrak, maar ik doe alsof dus dan valt het niet zoveel op' zei ze omdat ze dit meisje eigenlijk wel vertrouwde. 'En ik bedoel dat je er anders uit ziet dan de vorige keer dat ik je gezien heb. Iets volwassener of zo... Ik weet niet' probeerde ze uit te leggen, maar het lukte haar niet echt goed.

Courtney vond nou ook weer niet dat ze eruitzag als een wrak, maar omdat ze er zelf al overhene praatte hield ze haar mond maar. Ze trok even een wenkbrauw op. Zag ze het nou echt niet. Over het algemeen viel een bolle buik behoorlijk op. Zelfs al probeerde je het te bedekken met blousjes en slobbertruien, dat lukte nog wel bij de eerse paar manden, maar nuw as het gewoon niet meer mogelijk. Dat was dan ook de reden waarom ze even met een mond vol tanden stond, probeerde ze nu een soort ingekapselde belediging of niet...

Tuurlijk had Lauren de bolling van haar buik gezien, maar daar wilde ze liever niet over beginnen, ouders en familie lagen een beetje gevoelig bij haar. 'Ik bedoel gewoon dat je er verstandiger uitziet, maar dat kan ook komen omdat je niet meer bij die zit' zei ze als laatste poging om het uit te leggen en ze knikte naar de tafel waar ze zelf vandaan kwam.

Ik ben al begonnen bij pacha
-
Courtney wierp een blik op de tafel, wat eigenlijk niet nodig was omdat ze wel wist wie ze bedoelde. Kort snoof ze even sarcastisch. "Nee, dat ga ik mezelf niet aan doen nu." wauw misschien was ze wel echt verstandig geworden, schoot er door haar hoofd heen. Nu dacht ze een keer aan haar zelf, niet aan haar reputatie. "Maar jij dan." ze had Lauren er bij zien zitten, dus ze begreep haar opmerking niet helemaal. Kort draaide ze zich wat richting de tafel waar ze aan gezeten had. Maar op zo'n manier dat ze als het ware LAuren vroeg om erbij te komen zitten.

Lauren ging bij Courtney aan tafel zitten en zuchtte. 'Ik probeer mijn oude leventje op te pakken, maar het lukt niet echt' zei ze en ze scheurde de verpakking van de chocoladereep open waarna ze een hap nam. Snel legde ze de reep weer neer omdat ze er nu al geen zin meer in had. 'En ik denk dat het slim van je is, want het heeft geen zin om bij hun te gaan zitten, ik snap nu echt niet meer dat het ooit mijn vriendinnen van geweest zijn'.

Courtney keek haar even vragend aan, het was miscshien wel bekend geworden in de shcol wat er was gebeurt, maar ze was zo druk et zichzelf geweest dat ze heel wat nieuwetjes en roddels gemist had, daarom had ze geen idee wat er was gebeurt waardoor haar oude leventje verpest was. Courtney draaide het flesje open en nam een slok. Ze knikte instemmend bij haar woorden over, toch kon ze het zelf nog wel bergijpen. Aan de ene kant zou ze nog wel bij hen willen zitten, gewoon de uitstraling van het groepje trok haar aan. Naïef waarschijnlijk, maar als ze eerlijk was was het wel zo. "Tja, hoe ouder, hoe wijzer je word." grapte Courtney op droge toon.

Lauren knikte. 'Ja, maar dan was ik misschien wel liever jong en dom geweest' zei ze en ze glimlachte naar Courtney. Ze had geen zin om over haar problemen te praten, over iets wat waarschijnlijk de hele school wel wist. Maar aan Courtneys vragende blik te zien wist die het niet. Voorzichtig nam ze nog een hap van de reep, maar ze had er nu echt geen zin in dus ze gooide hem in de prullenbak.

Courtney keek toe hoe ze de reep in de prullenbak mikte. Met haar vingers ging ze langs de rand van het dienblad wat er nog op haar tafel stond terwijl ze kort even naar dé tafel keek en toen snel weer naar Lauren. "Ja je hebt gelijk, het is hier een stuk beter." ze herkende het nukkerige gezicht van Charice die op het punt stond weer een roddel te vertellen die waarschijnlijk de reputatie van iemand zou verpesten.

Lauren keek om naar de richting waar Courtney heen keek en zag Charice venijnig naar haar grijnzen. Die hadden het vast over haar en Courtney, de zwangere en de ex-gedeprimeerde die samen aan een tafel zaten te lunchen. 'Weet je, ik heb ze ook helemaal niet nodig, ik geef toch niks meer om populariteit. Ik ga echt niet meer bij ze zitten' flapte ze er opeens uit.

Courtney knikte eventjes instemmend, maar niet geheel van harte. Ze wist dat als ze niet zwanger zou zijn ze er bij had gezeten, misschien had ze dan zelf wel een roddel verteld. Maar dat aws een gedachte die ze uit haar hoofd schudde. Snel nam ze een slokje van haar water. "Kiken wanneer zij er eens achter komen." zei ze met een glimlachje, "Dat ze strontvervelend zijn."

'Ik weet wat je denkt, en als mijn ouders niet overleden waren had ik er waarschijnlijk ook bij gezeten. Maar we moeten de waarheid accepteren, dat we er nu echt niet meer bij horen, dat is voorbij. Ik bedoel, we zouden het wel kunnen faken, maar bij elke opmerking die ze maken heb ik echt zin om ze de huid vol te schelden' zei ze terwijl ze een flesje water uit haar tas pakte en er een slok van nam.

Courtney was even stil, dat was dus de reden waarom ze niet meer bij die meisjes zat, haar ouders waren ovreleden... Kort keek ze haar licht geschrokken aan, maar ze praatte zelf al snel verder . Ze maakte met haar hand een wijds gebaar, "Nou ga je gang." glimlachte ze, "Niemand die je tegenhoud." als iemand het ooit echt zou durven zou het óf goed uitpakken, óf je had geen sociaal leven meer. Ook courtney nam nog een slok van haar water.

Lauren lachte zachtjes. 'Laat ik het maar niet doen' zei ze met een grijns en ze was blij dat Courtney niet meer doorvroeg over haar ouders omdat het echt een pijnlijk onderwerp was. Z nam een slokje water en wist niet meer waar ze over moest praten dus bleef maar stil. Opeens schoot haar iets te binnen 'Is het een jongen of een meisje?' vroeg ze, en ze hoopte dat Courtney niet boos zou worden omdat ze erover begon.