Villa Diaz

Arianne liet zich meetrekken. Ze dacht eventjes na over haar favorite eten. Ze ha dal zo lang niets meer gegeten omdat het lekker was dat ze daar echt over na moest denken. 'Ik denk dat dat pizza is,' zei ze toen langzaam. Ze liep rustig terug naar de bank en krulde zich daar op. 'Favorite film,' vroeg ze toen aan hem. Ze wilde niet te lang nadenken over haar favoriete eten.

"Dan bestellen we vanavond pizza" knikte Collin. "Hmm, ik heb geen favoriete films, ik kijk nooit films of tv, vandaag hoor ik hier eigenlijk ook helemaal niet te zijn, maar ergens in Europa waarschijnlijk" zei hij. Het was waar als Emile hem nu zag zou hij flippen. "Wat is de jouwe?" wilde Collin weten "En wat is je lievelingskleur?" De lievelingskleur zei veel over mensen, wist Collin.

arianne keek hem eventjes aan. 'we gaan geen pizza eten,' zei ze met een glimlach, het was slecht voor haar, ze at het eigenlijk nooit maar vond het wel heel lekker. 'favoriete film, the Lion in.' zei ze, ze was dol op tekenfilms. 'mooiste kleur, ehmm... Lichtpaars' zei ze met een grijns. 'die van jou?'

Collin glimlachte "waarom niet? Ook niet als ik je trakteer?" hij trok zo'n zielig hondjesogen gezicht. Hij wilde haar graag op haar lievelingseten trakteren, waarom wist hij niet, maar dat wilde hij nu. "De mijne is wit" zei Collin. Hij gaf er maar geen uitleg bij. Lichtpaars. Dat had hij nog niet vaak gehoord, hij wist dus ook niet hoe hij dat moest omschrijven...

Arianne glimlachte. 'Past niet in het dieet, sorry,' zei ze toen tegen hem. Ja nu zou hij haar helemaal voor gek verklaren, maar dat was dan maar zo. Na deze dag zouden ze elkaar waarschijnlijk nooit meer spreken. Ze was eventjes vergeten dat ze misschien een probleem had. Dat wilde ze ook zo snel mogelijk vergeten. Zolang ze het vergat zat het er misschien niet. 'Leukste dag van de week?' zei ze toen tegen hem.

"Dan vergeet je je dieet maar even, voor een dagje" zei collin koppig. Hij wist zeker dat hij zijn kans moest grijpen, misschien wilde ze na vandaag wel niks meer met hem te maken hebben. "leukste dag, vrijdag" ze Collin vastbesloten. "de jouwe?"

Arianne dacht eventjes na. 'Woensdag,' zei ze met een glimlach. Ze drukte eventjes een kus op zijn lippen. 'Ik zou niet willen dat jij de woede van Diane en Cara over je heen krijgt,' zei ze toen. Ze zou zich aan haar dieet houden. Dat moest. Ze maakte iedereen al boos genoeg met haar andere acties.

"Die hoeven er toch nooit achter te komen" zei Collin. Hij moest en zou haar pizza geven. "Waarom woensdag" wilde hij weten, maar het antwoord zou op zich moeten laten wachten want hij had Arianne weer op schoot getrokken en begon vol passie aan een uitgebreide kus.

Arianne liet de discussie over pizza maar eventjes zitten. Ze kon altijd gewoon weigeren om het te eten. Arianne had zich gewillig op zijn schoot laten trekken en haar armen lagen nu om zijn nek. Ook zij kuste hem passievol. Ze drukte haar lichaam een beetje tegen dat van hem aan zodat weer elke centimeter van haar lichaam hem aanraakte.

~~timeflash~~

gaan we hier dan verder? Want dat is dan laat maar zeggen een paar weken later.... Dat hij haar heeft uitgenodigd ofzo iets....

okee, ondertussen is het al aan uit, aan uit enzo geweest?

op dat moment weet arianne eigenlijk nog niets en hebben ze denk ik nog niet echt aan uit gehad, want anders gaat het wel heel snel, misschien een beetje...
_____________
arianne stond voor de deur van collin. Ze was verbaast geweest dat hij haar had uitgenodigd om langs te komen, ze had hem immers al meer dan een week niet gesproken. Ze zat nog steeds in haar maag met die zwangerschap, gelukkig n je er nog niets van zien. Over een week was ze er van af, dan zou de abortus plaats vinden. En ja dat was verschrikkelijk, maar ze had geen keuze. Arianne stond te popelen om collin weer te zien, ze had naar hem verlangd. Rustig belde ze aan en wachtte af.

Collin deed zelf de deur voor haar open. Hij keek haar even aan. Hij was bang haar meteen om de hals te vallen, dadelijk zag ze hem toch niet zo. Daar kwam nog bij dat ze er gebroken uitzag, haar gezicht stak wit af tegen haar niet eens zo donkere kleren. Hij kon wel zeggen dat als ze niet zo knap was geweest, ze er slecht uit gezien zou hebben. "Arianne" zei hij blij.

arianne glimlachte blij door zijn vrolijke stem. Ze deed een stap naar horen en omhelsde hem. Als hij haar als een gewone vriendin zag moest dat ook kunnen. Daarna keek ze hem weer recht aan. 'zoals je ziet ben ik zo snel mogelijk gekomen,' zei ze met een brede glimlach. Ze wilde hem normaal omheen zodat ze zijn warme kon voelen. Alleen wist ze dat dat niet gepast was om te doen. Helaas.

Collin was blij dat ze hem omhelsde enthousiast omhelsde hij haar terug. Zachtjes drukte hij een kus op haar voorhoofd. Hij hield van dit meisje. "Ik heb je gemist" fluisterde hij. Zodra hij het gezegd had wilde hij het weer terugnemen, wat was dat nou weer voor 'gewone vriend' die dat zei. Misschien voelde hij dat wel heel anders...

Arianne haar hart maakte een sprongetje toen hij zei dat hij haar had gemist. Zij had hem ook gemist. Ze glimlachte breed. 'ik jou ook,' zei ze toen. Ze was meteen een stuk vrolijkere. Heel eventjes kort dacht ze aan het kind wat in haar groeide, maar al snel glimlachte ze weer gewoon. Langs Collin liep ze het huis in.

Hij was blij dat ze hem ook gemist had, of het tenminste zei. Ze liepen samen naar binnen en gingen in de huiskamer zitten. Collin ging nonchalant op de bank zitten. "Ga zitten!" zei hij uitnodigend tegen Arianne. Hij had haar lievelingsfilm gehuurd en er stonden thee met koekjes op de salontafel. "Lust je thee?" vroeg hij vrolijk. Toen kwam Kyra binnen. "Meneer, misschien wilt u dit wel zien..." zei ze weifelend. "Kyra, je had toch vrij vandaag?" vroeg Collin met een glimlach, hij was zo vrolijk nu Arianne er was. "Jawel meneer, maar ehm, ik was in de sigarettenwinkel, en ik zag dit" Kyra legde een tijdschrift voor Collin neer. Op de kaft stonden hij en Courtney en het was heel duidelijk wat ze aan het doen waren, zijn bovenlijf was ontbloot en Courtney's bh was goed zichtbaar door de open knoopjes van haar blouse. Hij kon zichzelf wel voor de kop slaan, waarom liet ze dit zien nu Arianne erbij was? Snel pakte hij het van de tafel en stopte het in de mand zo ver mogelijk bij Arianne vandaan. Shit. Het had verder geen betekenis gehad, maar toch geloofde hij niet dat Arianne het zo geweldig zou vinden...

Arianne glimlachte vrolijk toen ze naast hem op de bank ging zitten. Ze luisterde eventjes naar Kyra en haar ogen gingen vluchtig over het blad heen. Ze zag het niet echt goed omdat Collin het ding snel weggritste, dat maakte alleen maar dat ze ging twijfelen aan wat er was gebeurd. Snel boog ze over zijn schoot heen en gritste het ding uit zijn handen. Haar ogen werden groot, en toen weer kleiner, ze kneep ze iets samen toen ze het blad zag. Ze ging recht zitten en keek van het blad naar hem terug. Ze stond op van de bank en gooide het blad naar zijn hoofd. 'Eikel,' zei ze koel tegen hem. Arianne had vluchtig haar tas van de grond geplukt en liep nu richting de deur. Ze hoefde hem nooit meer te zien, de eikel.

ze kan nu ook dat met die zwangerschap naar zijn hoofd flikkeren
~~
Collin vloog op een greep haar hand vast. "Arianne, toe nou, het is niet als het lijkt!" wow, hoe cliché, nooit gedacht dat hij dat ooit zou gaan gebruiken. "Arianne, ik kende je toen nog niet eens" voegde hij er zachtjes aantoe en hij hoopte dat het een iets uit zou maken. Zijn stem klonk wanhopig, en dat was niet gespeeld. Er stond angst in zijn ogen, de angst dat ze zo echt weg zou gaan.

Arianne draaide zich om. Ze keek hem boos aan. 'Flikker een eind op, dat zijn foto's van niet meer dan drie dagen geleden.' wierp ze hem naar het hoofd. Ze was boos, en als ze boos was wist ze niet wat ze zei. 'het is godverdomme maar beter dat ik dat kind weg laat halen, je bent toch een onbetrouwbare zak,' schreeuwde ze toen. De woede en frustraties van de laatste paar dagen kwamen eruit, ze had het hem niet eens willen vertellen dat ze zwanger was. Het zou toch niet uitmaken, zij ging geen kind opvoeden. Dat kon ze niet.

"Arianne, dat zijn het wel!" riep Collin terug. "En je wat? Welk kind laat je weghalen?" hij was geschrokken, hij had zoiets kunnen verwachten na vorige week, maar hij had het niet gedaan. Zijn ogen waren groot geworden. Bijna zo groot als kommetjes, er verscheen een diepe denkrimpel in zijn voorhoofd. "Wat zei je?" fluisterde hij.

Arianne zag zijn geschrokken blik, alleen widle ze het niet zien. Ze trok haar hand los. 'Niets, je hebt er niets over te zeggen,' zei ze tegen hem. Ze schuivelde langzaam achteruit. Ze wilde hier weg. Zo snel mogelijk. Ze had staan popelen om hiernaar toe te gaan, maar nu ze er was wilde ze zo snel mogelijk weg. Zo snel mogelijk, ze had haar mond weer eens voorbij gepraat.

"Arianne?" zijn stem brak. Hij wilde niet dat ze boos op hem was. Het was twee weken geleden en hij wist dat het stom was geweest om iets met Courtney te proberen. "Je moet me geloven, er is niets gebeurd..." het kwam er nog amper fluisterend uit. Zijn stem stond vol pijn en ergens een sprankje liefde, liefde voor het meisje wat nu zo graag bij hem weg wilde. "Kunnen we er op zijn minst over praten?" zijn stem was hees, bijna onverstaanbaar zacht. Zijn ogen spraken boekdelen. Als ze nu zou gaan zou zijn hart in een miljoen stukjes uit elkaar spatten en niemand zou die stukjes allemaal weer terug kunnen vinden in de zee van verdriet.

Arianne schudde haar hoofd. Ze wist dat ze weg moest gaan. Ze geloofde hem niet over het feit dat het zo lang geleden was met Courtney, die foto's waren duidelijk zat. Ja ze had hem eerder met andere zien zoenen. Maar niet terwijl zij iets met hem had. Of tenminste dacht dat ze iets hadden. 'Waar wil je het over hebben? Ik heb al een beslissing over genomen. Je hebt er niets over te zeggen,' riep ze hem toe. Ze had haar hand op de deurklink liggen, klaar om weg te gaan.

_____
Ik ga bezig met school...