Kamer 101: Lyd, Chuck, Dennis, Lodewijkding

Haar hard maakte een sprongetje toen Dennis' hand op haar schoot lag. Voorzichtig pakte ze hem op, alsof het heel breekbaar was. Zachtjes streelde ze met haar vingers zijn handpalm en glimlachte dromerig. Dit was te perfect..Even voelde ze zich het gelukigste meisje van de wereld, tot ze eraan herrinnerd werd dat ze gwn vrienden waren. Ze zuchtte, en keek weer naar Dennis gezicht. Het stond gespannen door de film. Zij had die film willen zien, maar als je haar zou vragen waar het over ging? Ze zou het echt niet geweten hebben. Ze hield Dennis hand stevig vast, bekeek hem van alle kanten alsof het een bijzondere diamant was..

Als Dennis niet bijna letterlijk in het scherm gezeten had dan had hij gemerkt dat Dawn zijn hand nog steeds vasthield, maar het voelde heel natuurlijk, normaal bijna, zo normaal dat Dennis er niets van merkte. En op de ontknoping schrok hij. Alweer.

Ze glimlachte toen Dennis schrok, ze gaf hem een kneepje in zijn hand. Ze voelde haar ogen branden, en kon een gaap niet onderdrukken. Ze had niet gemerkt dat ze zo moe was. Met moeite kon ze haar ogen nog open houden. Ze drukte een zacht kusje op Dennis' hand, en de blosjes kwamen weer op. Ze liet zijn hand los, en kroop verder het bed op, tegen een kussen dat tegen de muur stond, ze leunde er tegen aan en hield haar ogen op Dennis gericht. Ze gaapte weer, ze was echt moe, maar ze had geen zin om al weg te gaan wat wel beter zou zijn, dan zou ze morgen uitgerust bij zijn familie zijn. "Dennis.. Ik ben moe.." zei ze zachtjes.

Honderdduizend stroompjes schoten door zijn hand recht naar zijn hart. Dennis zette de tv uit en trok het bed open. Hij klopte op de warm uitziende ondergrond. "Ga maar liggen, of wil je naar je eigen kamer?" vroeg hij. Hij hoopte heel erg dat ze gewoon zou blijven slapen. Zodra ze zijn hand had losgelaten voelde dat onnatuurlijk. Alsof zijn hand een kussen nodig had. Zijn hand vroeg om meer. Zijn hart vroeg om meer, maar hij nam genoegen met minder.

"Mag ik lbijven.." zei ze verlegen. Haar hart begon wild te kloppen. Ze kroop naar de plek waar Dennis het dekbed open had geslagen. Ze bleef aarzelend zitten. "En jij dan?" vroeg ze hem hevig blozend. Stiekem hoopte ze dat hij gewoon naast haar kwam liggen, dat ze niet alleen hoefde te zijn vannacht. Eigenlijk had ze liever die joggingbroek niet aan terwijl ze sliep.. Zou ze hem gewoon uitdoen? Het shirt was toch lang genoeg. Ze trok haar broek voorzichtig naar beneden en gooide hem op de grond. Ze begon nog erger te blozen..

Dennis merkte het niet eens en sjorde ergens een deken vandaan. Hij trok een kussen onder het bed vandaan (ik weet ook niet wat hij daar nogmeerverstopt ) "Tuurlijk mag je blijven!" het liefst wilde hij bij haar in het bed kruipen, maar hij wist dat hij dat niet kon doen. Ze waren alleen maar vrienden herinnerden de stemmetjes in zijn hoofd hem, dus hij gooide het kussen op de grond en klikte het licht uit. De kamer was nu helemaal donker, hij stootte zijn teen tegen een ander bed en vloekte. Toen ging hij op de grond op de mat liggen. Zijn kamergenoten zouden nooit ergens vanaf weten, die waren allemaal weg.

Ze trok de dekens omhoog en voelde zich schuldig, nu moest hij op de grond slapen.. "je mag ook wel hier slapen dan ga ik wel op de grond" fluisterde ze. Ze draaide op haar buik en schoof het gordijn een stukje opzij, buiten was het donker en de maan stond vol te schijnen aan de hemel. Vanaf hier was het een prachtig gezicht, met die fonkelenede sterren. Het licht van de maan scheen op Dennis' gezicht, en hij werd dus prachtig verlicht door het maanlicht. Ze glimlachte lief naar hem. Hij was zo lief voor haar...

sorry ik loop je vandaag mis vanavond heeft mijn broertje de computer
~~
Dennis hart maakte een raar huppeltje toen ze naar hem keek. "Nee hoor, dit ligt wel goed" glimlachte hij zacht. Hij wilde best naast haar gaan liggen, maar was bang dat hij zichzelf dan niet in kon houden haar op z'n minst in zijn armen te nemen terwijl ze sliep en dat zou alles alleen nog moeilijker maken voor hem. Haar lieve gezicht had iets sprookjesachtigs in het maanlicht. Hij stond op en opende het gordijn helemaal. "Laat die maar open" zei hij. Het was gewoon een smoes om haar vannacht te kunnen zien, maar dat hoefde zij niet te weten. Hij ging weer liggen op de harde vloer, voor Dawn had hij het over. Ze zag er lief uit in zijn bed en hij wilde dat ze er vaker zo uit zou zien; ze was echt; zonder mascara door hun vele watergevechten, zonder andere make-up want die droeg Dawn gewoon niet. Mooi, was alles wat in zijn hoofd opkwam.

grrrr.. damn it.
~~
"Ligt wel goed.. Morgen kom je bij je ouders met een stijve rug..." zei ze mopperend. Dat mopperen was gewoon een masker, ze wilde gewoon graag dat hij naast haar kwam liggen. Ze wist dat het niet kon, dat vrienden dat niet deden, maar ze wilde het gewoon zo graag. En hopen mocht. Toch? Ze ging op haar rug liggen en staarde naar het plafond, piekerend hoe ze ooit Dennis duidelijk moest maken hoe ze zich voelde.. Het bed van Dennis voelde ze groot, zo leeg net zoals haar bed de laatste tijd. Alsof ze te veel ruimte had en die niet nodig had. Ze draaide haar gezicht weer richting Dennis, ontmoette zijn blik.. En begon te blozen, wat je waarschijnlijk alsnog zag doordat het maanlicht nu vol door het raam scheen. Ze schonk hem een glimlach, een glimlach waardoor je haar kuiltjes weer zag. "Weet je echt zeker dat je daar blijft liggen?" vroeg ze aarzelend. stiekem was dit een uitnodiging, een uitnodiging om naast haar te komen liggen. En haar wangen werden nog roder...

jeej ik mag 5 minuten Zeg maar bedankt
~~
Dennis keek om hoog en zag haar rode wangen en haar kuiltjes. "Ga aan de kant dan" fluisterde hij lachend terwijl hij haar begon te kietelen. Dit deden beste vrienden niet, misschien beste vriendinnen wel, maar dat wist Dennis niet. Dus schoof hij langs haar in het bed. "Als je van me af wilt gooi je me er maar uit" zei hij zachtjes en zijn gezicht was even heel dicht bij het hare. Snel ging hij weer naar achteren. Dennis koffers! gilde het stemmetje. Fuck them dacht Dennis, maar hij durfde niet weer dichterbij te gaan liggen. Af en toe gluurde hij naar haar maar uiteindelijk viel hij toch in slaap. Met haar warme lichaam tegen zich aan voelde ook hij zich veilig.

Zezag Dennis in slaap vallen, voelde hem naast haar liggen. Ze glimlachtte hij was echt heel lief als hij sliep. Toen zijn ogen dicht gevallen waren kroop ze dichter tegen hem aan, dit was niet iets wat je bij je beste vriend deed... Ze legde haar hoofd voorzichtig op zijn borst om hem niet wakker te maken. Hij sliep, hij zou het niet te weten te hoeven komen als ze s ochtends maar niet meer zo lag. Ze voelde zich gelukkignhier, veilig en vertrouwd. Tevreden sloot ze haar ogen en een paar seconden was ze zo goed als weg, dromend over Dennis..

je bent er toch!!! *maakteenvreugdedansje* kom op msn !!!
~~
Dennis voelde zich alsof hij toegedekt werd met iets warms een warme deken over hem heen. Een tevreden gevoel overviel hem en in zijn slaap klikten alle koffertjes open. Zijn armen legden zich onbewust om Dawn heen. Het leek zo te horen. Zo gemakkelijk ging het. Maar hij merkte het niet. Hij merkte niet dat hij haar in zijn slaap dichter naar zich toe trok en zin neus in haar haren begroef. Hij merkte niet dat zijn benen zich om haar blote enkels krulden. Hij sliep vredig.

Dawn sliep geweldig die nacht. Toen ze eventjes wakker werd merkte ze dat Dennis zijn armen om haar heen geslagen had. Ze zuchtte gelukzalig. Ze keek omhoog naar Dennis vredige gezicht." weetje Dennis.." zei ze zachtjes "eigenlijk, hou ik van je.." nu durfde ze het hem wel te zeggen hij sliep toch...ze drukte een paar kleine kusjes op zijn arm. Ze sloot haar ogen weer om te gaan slapen.

Dennis hoorde het niet. Tenminste niet in het echt. In zijn onderbewustzijn veroorzaakte het een droom. Even later fluisterde hij zachtjes "Dawnie ik ook van jou..." Hij kon er niets aan doen maar hij sprak in zijn slaap. Zei wat hij dacht terwijl hij sliep. Zijn arm tintelde in zijn slaap en hij wreef er vaag overheen. Het voelde als een miljoen stroompjes door zijn lichaam.

Dawn was plots weer klaar wakker toen ze Dennis dat hoorde zeggen. Ze kwam een beetje te snel omhoog zodat Dennis' armen niet meer om haar heen zaten. "Dennis? Dennis? Ben je wakker, zei je dat nou echt?" fluisterde ze dringend tegen hem. ze keek naar Dennis' gezicht, zijn ogen waren nog dicht. "O..." ze ze fronsend dat snapte ze eventjes niet. het was ook te mooi om waar te zijn, zuchtend ging ze weerzachtjes met haar hoofd op Dennis' borst liggen. Starend naar het plafond.

Door de plotselinge verandering van lucht schrok Dennis wakker. "Hmm wat?" fluisterde hij. Dawn lag op zijn borst. Een beetje vaag keek hij om zich heen, droomde hij nog? Waarom zou ze anders zo dicht bij hem liggen? Hij wist het niet en de koffers waren moeilijk dicht te houden nu. 'Ga weer op de grond liggen!' gilde een stemmetje. 'maar dit is toch zoals je het wilde' schreeuwde een ander.

Verschrikt keek Dawn op toen ze Dennis hoorde, ze begon direct hevig te blozen omdat ze op zijn borst lag. Snel kwam ze overeind, "uh sorry, ik ga wel weer hier liggen" zeu ze verontschuldigend, dacht dat hij dat miss niet wilde. "ik dacht dat je net wat zei.. Sorry dat ik je wakker maakte.." zei ze kleintjes. Het was stom om te denken dat hij echt gezegd had dat hij ook van haar hield. Ze ging wat dichter naar de muur zitten, afwachtend of hij misscjien haar weer naar zich toe zoubtrekken or something..

"het maakt mij niets uit hoor" zei Dennis zachtjes. Hij miste haar warmte nu al. 'haaalooo?!' gilde het stemmetje 'beste vriendin weet je nog!' Dennis negeerde hem en omdat hij nog niet echt wakker was viel hij zo weer in slaap.

Dawn's gezicht vertrok een beetje, dit was niet echt waar ze op gehoopt had, maar het was ook geen afwijzing. Ze zag dat Dennis alweer sliep. Ze liet haar vinger vederlicht over Dennis mooie gelaatstrekken gaan. "wat ben je lief.." zei ze zacht zuchtend. Ze kroop weer onder de deken, en schoof voorzichtig wat naar Dennis toe. Ditkeer kegde ze haar hoofd maar niet meer op zijn borst, maar ze bleef dichtbij.. Ze legde haar arm over zijn middel heen en verstopte haar gezicht in zijn. T-shirt,en viel weer in slaap.

Dawn's gezicht vertrok een beetje, dit was niet echt waar ze op gehoopt had, maar het was ook geen afwijzing. Ze zag dat Dennis alweer sliep. Ze liet haar vinger vederlicht over Dennis mooie gelaatstrekken gaan. "wat ben je lief.." zei ze zacht zuchtend. Ze kroop weer onder de deken, en schoof voorzichtig wat naar Dennis toe. Ditkeer kegde ze haar hoofd maar niet meer op zijn borst, maar ze bleef dichtbij.. Ze legde haar arm over zijn middel heen en verstopte haar gezicht in zijn. T-shirt,en viel weer in slaap.

Die ochtend vond Dennis Dawn vastgekluwd aan zijn shirt. Hij glimlachte tegen haar haar en gaf er een zacht kusje op. "Dawnie? Wakkerworden" fluisterde hij zachtjes. "Goedemorgen"

Slaperig deed Dawn haar ogen open, ewekt door een lieve stem, en een kusje op haarharen. "hee, Dennis.. Goede ochtend.." zei ze zachtjes, haar stemdeed het 's ochtends nooit zo goed. Ze keek Dennis met slaperige oogjes aan, rn schonk hem een kleine lieve glimlac. "heb je net zo goed geslapen als ik?"vroeg ze hem blozend..

Hij knikte en kon een geeuw niet onderdrukken. "Kom, ga je klaarmaken voor vanmiddag" grijnsde hij toen hij het bed uitstapte. "Ik ga ook maar eens douchen, ik kom je om elf uur halen!"

Dawn kwam sloom overiend, ze had best nog wel evn kunnen blijven slapen.. Elf uur? Hoe laat was het dan? Ze stond op en trok de joggingbroek die op de grond lag Aan. Ze had het shirt van Dennis ook nog aan, en dat wilde ze niet terug geven eigenlijk.. "tot zo.." riep ze debadkamer waar Dennis in verdwenen was in. Ze liep naar de deur, en terwijl ze bedacht wat ze aan moest trekken liep ze naar haar kamer.

~ENDMEET~ ithink..