Kamer 135: Liam, Reed, Robert en Adam.

Het is een van de standaard kamers met de bekende vier bedden die in een duidelijke afstand van elkaar staan zodat er vier ongeveer gelijke delen ontstaan. De kamer grenst aan een simpele, maar luxe badkamer.


Adams deel van de kamer:
Het is hier in een woord stijlvol. Het is er strak ingericht met vooral grijstinten, al zijn er een paaar subtiele kleuraccenten. Op de muur voven zijn altijd strak opgedekte bed hangt een gigantisch grijs prikbord met foto's, de meesten door Adam gemaakt, maar daarna bestaat het grootste deel vooral uit foto's van hem en Flavio of alleen Flaaf en een paar met zijn zus Lindsay, dit prikbord en de foto's zijn zijn belangrijkste bezit en hij zou ze nooit wegdoen.

Adam draaide de sleutel om en hield voor de derde keer de deur open voor zijn nu-weer-vriendje. Er was niemand in de kamer, gelukkig, want hij wilde Flavio vandaag helemaal voor zichzelf, geen sprake van dat hij hem zou delen.

Flavio stapte naar binnen en keek geïnteresseerd rond. De twee keren dat hij hier geweest had had hij niet erg veel aandacht geboden aan de omgeving. Alleen aan zijn vriendje, zijn vriendjes mond om precies te zijn. Hij glimalchtte en keek naar de fotos op het prikbord, een aantal daarva had een tweelingbroer die zich op het moment in een van de fotolijstjes op zijn nachtkastje bevond.

Adam volgde Flavio's blik toen hij de deur had gesloten en glimlacht, "Ik heb ze er nooit af willen halen..." zei hij zacht, hij sloeg zijn armen van achteren om de schouders van Flavio en plaatste een kusje op diens oorlel. "I never wanted to lose you..." fluisterde hij op een manier waarbij er veel warme adem langs Flavio's oor streek.

Flavio's handen zochten die van Adam op en hielden diens armen in deze positie. "Adam.." zei hij zacht, op ene iets serieuzere toon. Hij was ergens wel blij voor de positie waarin ze nu stonden, zo kon Adam alle onzekerheid op zijn gezicht niet zien. "Weet je zeker dat je dit wilt? Tegen die homofoben ingaan?" De twijfel was in zijn stem te horen. Hij wilde dat Adam koos. Dat had hij in de eerste plaats misschien moeten doen, dan waren ze misschien neit in deze positie verzeilt geraakt, aan de andere kant zou Adam dan ook meteen een doelwit worden.

Adam fromsde verward zijn voorhoofd. "Natuurlijk wil ik dat, ik wil ten eerste niet dat ze je weer pijn gaan doen, als ze iemand pijn doen moet ik het zijn, en de tweede rede zei ik daarnet al. I love you, Flavio. Don't ever forget that..." zei hij en hij plaatste weer verscheidenen kussen op de zijkant van Flavio's gezicht en hals.

Flavio maakte een hummend geluidje, want Adam ontnam hem de kunst om kloppende zinnen te formuleren. Hij kantelde zijn hoofd een beetje zodat Adam beter bij zijn nek kon. "Ti Amo." Zei hij zacht. Hij snapte niet dat hij Adam ooit had weg kunnen sturen, die jongen was te geweldig voor zijn eigen goed.

Adam glimlachte tegen de huid van Flavio's nek aan en creëerde een zeer goed geplaatste paarse vlek, Flavio zou hem makkelijk kunnen verbergen. "Ti amo...." fluisterde hij terug, zijn lippen zacht langs de huid van zijn vriendje strijkend.

Flavio glimlachte. Hij had toch WAT Italiaans aan Adam geleerd in de periode dat ze samen waren. Hij draaide zich om in zijn armen en herenigde hun lippen. Het was een tedere kus, anders dan die in het cafeetje. Flavio's handen verhuisden naar hun vaste plekje achter Adams nek.

Ad sloot zijn ogen en kuste Flavio zacht terug. Wat had hij die lippen gemist, hij proefde ze nu pas echt goed, in het cafeetje was hij te verdomd van vreugde geweest om echt aanwezig te zijn. Hij vond het jammer om in plaats van thee koffie te proeven, maar dat veraderde het genot van het moment niet. Na een tijdje streek zijn tong langs de naar koffie smakende lippen en werd de kus een tandje heftiger, ook bevonden zijn handen zich steeds lager op Flavio's rug.

Flavio opende zijn mond een beetje, al dacht hij er iets langer over na dan hij eerst altijd had gedaan. Hij hield van Adam, echt, maar nu wilde hij misschien proberen het wat rustiger aan te doen. Maar dit as niet erg. Zijn vingers verstrengelde zich met de plukken van Adams zachte haar. Hij had Adam gemist, hij had die naar koffie smakende lippen gemist, die lieve glimlach, die zachte handen, alles.

Adam merkte niet dat het langer duurde dan vroeger voor Flavio toegaf aan zijn non-verbale vraag, hij was te versuft door het gevoel van liefde en het geweldige gevoel van Flavio dicht bij hem. Hij kuste Flavio nog een tijdje waarin zijn handen zich naar de onderkant van diens T-shirt verplaatsten. Deze bevonden zich op zijn rug toen hij terugtrok, zijn wang tegen die van Flavio aandrukte en "Let's just... Do it..." fluisterde.

Flavio hield een hoop van Adam, maar dat ging te snel. Hij schudde zijn hoofd. "Nee, Adam." Zei hij zacht maar streng. Hij maakte geen aandrang om zich uit Adams armen los te maken. Hij wilde best zoenen, en knuffelen, maar nog niet DAT. De eerste keer was hij dronken geweest en de eerst volgende keer was na een weken lange stabiele relatie, nu waren ze pas weer hoogstens een half uur weer bij elkaar.

Adam kreunde en plaatste weer wat kusjes in falvio's nek. "Kom op, Flaafje. I want you..." zei hij zacht, ze kussen niet stoppend. "Just really quick..." zei hij zacht en hij beet zacht op Flavio's oorlel, zich niet helemaal bewust van de irritatie van Flavio.

Flavio liet Adam nu los . Hij zette zijn handen tegen Adams borst en duwde de andere jongen van hem af. "Ik zei nee." Zei hij met een lichte frons. Sinds wanneer was hij gewoon Adams speeltje? Sinds wanneer maakte het Adam niet meer uit wat HIJ ervan vond? "Waarom kan je dat niet gewoon aannemen?"

Adam gooide zijn hoofd in zijn nek en mompelde iets naar het plafond voor hij Flavio weer aankeek. "Sorry?" zei hij zacht. Hij had de eerdere irritatie echt niet gemerkt en begreep niet echt waarom Flavio opeens zo bot deed, okee, hij had eigenlijk wel gewoon naar de nee moeten luisteren, maar hij hield niet van nee.

Flavio sloeg zijn armen over elkaar. "Ik houd echt van je, Adam, maar ik ben niet jouw boytoy." Hij zuchtte en zijn blik verzachtte een beetje. Hij hield neit van ruzies. "Ik wil het gewoon nog een beetje rustig aan doen, okee?"

Adam knikte, hij had Flavio nog niet aangekeken, dat durfde hij niet. Zijn blik was op zijn voeten gericht, waarvan er een nu op de tenen heen en weer bewoog. "Ik snap wat je bedoelt... Denk ik. Ik had rekening met jou en je leeftijd moeten houden." hij bet op zijn lip, bang iets verkeerds gezegd te hebben.

Een blonde wenkbrauw ging omhoog. "Lééftijd? Je denkt dat dit iets te maken heeft met mijn fucking leeftijd?" Nu was Flavio echt een beetje pissed. "Jij kent me zo slecht dat je neit doorhebt dat als ik net als jij zeventien geweesd zou zijn ik óók niet zomaar elk vrij moment bij je in bed zou duiken?" Yep, Adam had het echt een beetje te bont gemaakt. "En als ik het me goed herinner is mijn leeftijd eerder nooit een probleem geweest. Nee Adam, hier gaat het op ge-voe-lens. Ik weet zeker dat je die dingen kent." Hij rold emet zijn ogen om zijn woorden kracht bij te zetten.

Adam achrok van de uitbarsting. "Zo bedoelde ik het niet, Flavio, echt niet. Ik... Ik begrijp dat het hier niet om leeftijden gaat ik had het niet zo willen zeggen." verdedigde hij zichzdlf snel, nu Flavio wel aankijkend om te laten zien dat hij het meende. Hij had het echt zwaar verprutst, hij en zijn onbebuste behoefte aan een bedpartner. "Okee Flavio, ik weet dat ik me hier niet zo gemakkeelijk uit kan praten, maar geef me een kans. Ik wil je niet nog eens kwijtraken om mijn stomme fouten..." zei hij met gebroken stem, hij was er nog steeds van overtuigd dat huin breakup zijn schuld was, ondanks het feit dat hij nu wist van de bedreigingen.

Misschien vergaf Flavio te makkelijk. Adam mocht er maar blij om zijn. Zijn blik verzachtte. "Adam, ik zou het echt niet om zo iets stoms uitmaken. Ik wil alleen weten dat het je te doen is om meer dan alleen mijn lichaam." Hij vond het lastig om dit toe te geven aan Adam. Het was lastig om zijn zwakheden toe te geven.

Adam keek Flavio doordringend aan, deze moest zien dat hij het meende. "Ik geef echt om je, Flavio, vreselijk erg, niet alleen om je lichaam, ik ben gewoon graag dicht bij je... Heel dicht. Ik liet me meeslepen. Wat jij wilt is belangrijker dan wat ik wil en daar had ik rekening mee moeten houden..."Je kon zien in zijn ogen dat hij zichzelf zo stom voelde. Het moment drukte zwaar op zijn schouders dus hij pakte een sigaret en aansteker uit het pakje in zijn zak om het wat te verlichten, misschien kalmeerde hij dan en kon hij beter aan Flavio uit leggen hoe veel hij van hem hield.

Flavio knikte. "Adam het gaat niet alleen om wat ik wil en niet alleen om wat jij wil, maar om wat WIJ willen." Hij glimlachte. "En ik houd ook erg veel van jou, echt waar, maar ik wild at gewoon nog niet, voorlopig." Hij glimlachte. De glimlach verstomde echter toen hij de sigaret zag. "Adam, sinds wanneer rook jij?" vroeg hij met een klein stemmetje.

Adam grijnsde "Je bent veel te vergevingsgezind, jij."zei hij met een knipoog toen hij de sigaret tussen zijn lippen stak. "En ik snap dat je wilt wa-... Wat? Oh."zei hij een beetje bellemmerd door de sigaret, die hij nu had aangestoken en weer tussen zijn lippen vandaan haalde. "Sinds het uitging..." zei hij, zijn glimlach compleet verdwenen toen hij een trekje nam.

Flavio fronste. "As long as you know that you're not gettin' any french kisses al long as you taste like smoke and nicotine." Merkte hij op. Hij was iets van Adam af gaan staan om de rook een beetje te ontwijken. "En het is erg aso om binnen te roken, als je dat maar weet." He gave Adam a pointed look.