Kamer 200 - Ynary, Angeline, Courtney en Evy.

"Hmm, gister" zei hij, "ze wisten mijn precieze verblijfplaats en ik was buiten, niet zo handig dus" Hij keek Courtney aan. "Het doet al lang niet zoveel pijn meer hoor" het deed verschrikkelijk veel pijn, maar dat hoefde zij niet te weten. "Ik ga straks wel even langs het ziekenhuis om het opnieuw te laten verbinden" dat zei hij vooral om haar gerust te stellen. Hij merkte dat ze een soort van aan de wond gekleefd bleef met haar ogen. Hij pakte haar hand vast en keek haar aan. "hee" zei hij toen bij wijze van ontmoeting met een zachte glimlach. "ik heb je gemist" Zijn stem was zacht en lief, en het liefst wilde hij haar tegen zich aan trekken, maar omdat hij bloedde leek hem dat niet zo'n slim plan.

Courtney keek hem met haar blauwe ogen aan die door hem haar glans langzaam weer terugkregen. "Ik jouw ook." zei ze haast op fluistertoon terwijl ze wat dichter bij hem ging staan, hoewel dat niet echt goed ging door het bloeden van hem dat ze probeerde te stelpen. "Heel erg." voegde ze er aan toe. Zachtjes kneep ze in zijn hand, het was ongeloofelijk dat ze hem kon vasthouden. Dat dit geen droom was.
-
zullen ze anders zo verder gaan als zijn wond weer gehecht is?

isgoed, zijn appartement?

zal ik beginnen?

Okay is goed

begonnen