Grasveldje

Swan kreeg twee lichte blosjes op haar wang, ze kreeg niet vaak te horen dat iemand jaloers was op haar. 'Dankjewel zeg, maar ik weet niet wat je aan mij zo mooi vind aan mij hoor.'. Ze glimlachte waardoor haar tanden zichtbaar werden, door de rode lippenstift leken ze witter dan dat ze waren. 'Waarvoor zit jij op deze school' vroeg ze geïnteresseerd, dit meisje was wel een musical type maar meestal raadde ze fout.

Marije keek het meisje even verbaasd aan, maar ze snapte het wel. Alle knappe mensen hier op school hadden al zo'n grote deuk in haar zelfvertrouwen veroorzaakt, dat ze nu iedereen knap vond. "Ik zing" zei ze simpel. "En ik teken ook, maar dat is niet mijn talent. Wat doe jij?" vroeg ze.

'Ik dans, vooral klassiek ballet en modern maar ik hou ook van partnering als tango en flamingo. Ook speel de de piano. Ik hou van zingen maar dat kan ik niet.' haar stem klonk vrolijk, ze werd ook vrolijk als ze over dansen praatte. Het was iets magisch wat niet iedereen kon, net zoals zingen

Marije knikte. "Dansen" mompelde ze. "Dat kan ik dus echt niet" zei ze een beetje lachend. "Piano spelen doe ik ook, alleen ik heb het mezelf geleerd dus het is niet zo goed, al is het beter dan dat de meeste het kunnen". Ze ging even met haar hand door haar haren, en baalde ervan dat het niet goed zat. Dus ze deed het snel met een elastiekje vast.

Waar gaat ze meeten met Matt?
~
'Het is ook goed als je het jezelf leert hoor, vele mensen kunnen dat niet.'. 'Ik kan ook geen noten lezen.' vervolgde ze. Gelukkig kon ze goed tellen op de maat anders was ze nergens geweest, Door het dansen lukte het ook steeds beter maar die noten kwamen maar nietb ion haar kop en het was voor haar gewoon overbodige informatie en iets te ingewikkeld. Als je het gewoon hoorde waar je de vingers hoorde te zetten was het ook goed genoeg.

Kies jij maar
---

"Ik kan op zich wel noten lezen, dat moet. Maar ik speel meestal gewoon op gehoor" zei Marije en ze glimlachte even. Toen legde ze haar boek weg, haar vinger werd lam van het tussen de bladzijden houden waar ze was. Ze legde het boek maar op zijn kop weg, omdat mensen meestal dom deden als je ze vertelde dat je fan was van twilight.

Swan merkte op dat ze het boek weglegde. 'Wat lees je?' vroeg ze glimlachend, ze hield op zich wel van lezen maar deed dit niet zo vaak. Door haar slordigheid vergat ze het boek meestal waardoor ze een ik weet niet hoe dikke boete kreeg die ze dan zelf moest betalen. Haar moeder betaalde dan wel veel maar dingen waarvoor zij verantwoordelijk was moest ze zelf betalen. Jammergenoeg.

~
Ehh, wat is zijn talent?

Hij is een football speler
----

Marije keek een beetje onhandig op. "Oh, eh, New moon" zei ze met een scheve glimlach en ze schoof het boek nog iets verder weg. Een paar plukken van haar haren vielen in haar gezicht, en snel stopte ze ze weer achter haar oor, wat niks hielp want ze vielen meteen weer naar beneden. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg ze het meisje om het gesprek gaande te houden.

'Oh, leuk. Ja, ik heb niets met twilight maar ik heb er wel respect voor aangezien ze al heel veel awards hebben gewonnen.' zei ze lachend. In haar ogen was een kleine twinkel te vinden, dat gebeurde altijd wanneer ze lachtte. 'Ik heet Swan, hoe heet jij?'. Ze mocht dit meisje wel, ondanks ze waarschijnlijk veel jonger als haar was.

-
De zolder?

Marije glimlachte even, blij om de reactie van het meisje. 'Ik heet Marije. En Swan is echt een mooie naam. Je staat zelfs in dit boek' zei ze, en ze bladerde door het boek. 'Hier' ze wees het aan. De achternaam van Bella was Swan, vandaar dat het erin voorkwam.

---
Is goed, begin jij?

'Funny!' zei ze lachend. 'Wieweet wordt een vampier ooit ook wel verliefd op mij.' grapte ze. Oke, dat was echt een dom grapje maar het was niet meer terug te draaien. 'Marije is ook leuk hoor, lekker speels. Ze gleed met haar hand door het gras en grinnikte, het gaf haar zo een fijn gevoel. Het was gewoon niet te beschrijven

Marije begon te lachen. "Was het maar zo, Robert Pattinson is echt geweldig" zei ze voor de grap een beetje dromerig, maar toen keek ze weer op. "Ik weet niet, maar het is in ieder geval niet vreselijk, al vind ik het niet bij mezelf passen" zei ze lachend.

Heb gereageerd.
~
'Waarom niet, wat had dan meer bij je gepast?'. Bijna nooit was iemand tevreden met zijn/haar naam, andermans \namen waren dan toch mooier leuker of sexier. Zelf was ze wel blij met haar naam, het had iets sierlijks en het was behoorlijk speciaal. Ze kende tenminste niemand die als voornaam Swan heette. Ze keek naar de lucht, een vogel vloog voorbij. Straks poepte die op haar hoofd?!

Ik ook (:
-----

Marije haalde haar schouders op. "Geen idee, ik heb niet zoveel zelfkennis dus ik weet niet zo goed wat bij me past" zei ze een beetje bedenkelijk en ze streek haar haren weer achter haar oor. Toen leunde ze tegen de boom en rommelde even in haar tas. 'Wil je een rolo?' vroeg ze Swan uit beleefdheid.

'Jaaaa, lekker!' kwam er iets enthousiaster uit dan ze wilde. Haar wangen kleurde weer rood, waarom gebeurde dit nou altijd. Grijnzend streek ze haar hand door haar haar, ze kon er wel om lachen. 'Soms kom iets denk ik net iets té over.'

Marije lachte. "Nee leuk juist" zei ze enthousiast en ze pakte het rolletje waarna ze een chocolaatje aan Swan gaf. "There you go". zelf stopte ze er ook een in haar mond, waarna ze er een beetje nadenkend op kauwde. De boom was mooi, het schors had een mooie kleur, anders dan andere bomen. Dus snel pakte ze haar mobiel uit haar zak en maakte er een foto van. Raar misschien, maar dat deed ze altijd als ze bijzondere dingen zag.

'Dat vind jij, veel mensen vinden dat juist net te. Eigenlijk ben ik normaal helemaal niet zo maar als ik vrolijk ben heb ik zo mijn drukke momentjes.'. Na deze zin stopte ze het chocolade snoepje in haar mond, heerlijk chocola. 'Fotografeer jij?'. Zelf kon ze er niks van , toch was het leuk om andere mensen er over horen te praten. Een paar maanden geleden sprak ze een buschauffeur die ook fotografeerde. Je merkte duidelijk dat hij dat liever deed als bus besturen.

'Soms. Op de school waar ik hiervoor zat hadden ze speciale kunstklassen, daar heb ik een tijdje ingezeten en geleerd over fotografie en allerlei andere kunstvormen' legde ze uit.

'Leuk, ik bak er niks van. Duw mij een potlood en gum in me hand en je zult alleen maar een verschrikkelijk lelijk poppetje zien en vele gumstrepen of hoe je dat look noemt.' Ze grinnikte, ze kon dan misschien wel goed dansen en was musiikaal maar zulke dingen doen als teken of schilderen lukte haar niet.

Marije haalde haar schouders op. "Ik ben veelzijdig denk ik. Maar dat is ook net echt geweldig want ik kan het allebei aardig maar niet heel goed' zei ze. Het was de waarheid en ze baalde ervan. Ze was nu in het stadium beland dat ze toch geloofde dat ze wel aardig kon zingen, anders was ze hier nooit aangenomen.

'Als je maar genoeg oefent kan je misschien heel goed worden. Geloof in jezelf, niet te want dat is ook niet goed, maar denk dat je het kan en het gaat veel makkelijker.' zei ze om haar een steuntje in de rug te geven. 'Eerst dacht ik ook dat ik nooit aangenomen zou worden en kijk eens aan ik ben toch hier.'

Marije glimlachte. "Dank je, ik geloof wel in mezelf. Alhoewel dat moeilijk is als je omringd wordt door al deze geweldige mensen' zei ze en ze gebaarde naar alle mensen om hun heen. 'En je bent vast heel goed' voegde ze er aardig aan toe met een glimlachje.

'We kunnen wel eens een keertje samen oefenen. Jij zingen en ik dansen, ofzo.' Ze glimlachte, hopelijk vond die Marije het ook leuk want ze had het og nooti gedaan,. Ze hield van nieuwe dingen, vooral op dansgebied.

'Ja dat lijkt me echt vet, ik zat er al aan te denken alleen ik zit hier nog niet zo lang op school dus ik wist niemand om het aan te vragen' zei Marije, en in haar ogen begonnen kleine pretlichtjes te ontstaan die zich uitspreidde over haar gezicht, waardoor er een lieve glimlach te zien was.

'Van wat voor een muziek houdt je, ik kan namelijk alleenballet en modern. Of partnering maar ik weet niet of dat zal lukken aangezien ik geen partner heb. Dan moeten we nog meer zoeken enzo en dat duurt voor mijn gevoel veel te lang.' praatte ze vrolijk verder. Fijn dat ze nu al iemand had ontmoet, oke ze zat al wat langer op deze school maar het was gewoon zo fijn om weer een nieuw leuk persoon te ontmoeten. Het grappig was alleen dat dit meisje ook nog eens behoorlijk jong was, mensen waar ze normaal nooit op af ging.