Grasveldje

Marije is 15. dis dat valt eigenlijk wel mee xdd
-----

Marije dacht even na. 'Ik weet niet, ik vind alles wel mooi. Ik denk dat
je er gewoon voor open moet staan' bedacht ze. 'Maar zeg jij maar iets,
ik kan wel veel zingen, ik heb een veelzijdige stem'. Ze ging met haar
hand door haar haren, die ze toch maar weer los deed en de goud bruine
lokken vielen langs haar gezicht.

'Ik weet op dit moment echt niks maar ik kom er later wel vast op. In welke kamer slaap jij want anders kan ik nog wel een keer bij je op bezoek komen en dan kunnen we het bespreken ofzo.' zei ze nadenkend.
-
Jaa, maar toch..

Whaha, toen mijn broer 17 was was zijn vriendin 15 xdd
--------

Marije dacht even na. 'Ik ben verplaatst, vandaag. Even kijken' ze haalde de brief ui haar tas waar op stond naar welke kamer ze verhuisd was. 'Kamer 222' las ze voor. 'Geen idee waar het is, moet maar is gaan zoeken denk ik'.

New
~~
Collin liep niet geheel onvrolijk over het grasveldje, hij had de gossipcrew, zoals hij zijn mannetjes noemde ergens af weten te schudden en liet zich voldaan in het gras zakken, hij nam zijn gitaar tevoorschijn en meteen kwamen er een aantal meisjes naar hem toe. Eigenlijk hield hij niet zo van al die aandacht, maar het hoorde erbij en zijn vader vond dat hij het wel leuk moest vinden, dus hij zocht het op tegenwoordig. Hij stemde de gitaar even en begon toen te zingen:

Your lipstick stains on the front lobe of my left side brains
I knew I wouldn't forget you
And so I went and let you blow my mind
Your sweet moonbeam
The smell of you in every single dream I dream
I knew when we collided you're the one I have decided
Who's one of my kind

Het was een bekend liedje, maar dat maakte niets uit, omdat hij het gecoverd had had hij zijn eigen draai eraan gegeven iets minder bas iets meer ritme. Het scheen de meisjes ook niets uit te maken die deden enthousiast mee. Er liep een ander groepje langs dat begon te schreeuwen "CD!!!" gilden ze. Hij liet ze begaan, hij kende het wel.

Courtney was bezig geweest op haar mobiel, zoals gewoonlijk toen een ven de leerlingen een live concert begon te geven. Iets wat ook niet bepaald slecht klonk. Toen hij klaar was e de grootste deel van de menigte er weer van weg gelopen was stond Courtney op en liep naar hem toe. Zoals gewoonlijk zag ze er weer piekfijn uit, "Dat was niet slecht." zei ze met een glimlachje tegen de jongen, waarvan ze verbaasde dat ze hem nog nooit eerder gezien had.

Heeft ze hem nog nooit eerder gezien:o! Dat zal hem kwetsen (reclamespotjes+films+soort Justin Bieber(kweetniet of hij daar trots op moet zijn))
~~
Nog een paar meisjes bleven staan en gilden om een handtekening. Collin schudde zijn hoofd, maar ze bleven toch staan. Toen liep er een erg goeduitziend meisje de kring in. "Ook hallo" zei Collin en zijn ogen veranderden van uitdrukking. "Collin" Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak die een van de meisjes in het kringetje meteen probeerde aan te raken. Bevreemd keek Collin het meisje aan, alsof zoiets hem niet elke dag minstens twintig keer gebeurde.

@Roelien, sorry was onze meet helemaal vergeten .
~
Swan grinnikte, ze mocht dit meisje wel. ][Omg, ik weet niet meer wat er was gebeurd/.xD]

haha ze legde de link niet terecht, brr justin bieber :c
-
Courtney begreep de reactie van de meisjes die om zijn handtekening schreeuwde in eerste instantie niet, tot hij zijn naam noemde. Er kwam een blik van herkenning in haar ogen te staan, die collin. Haar blik ging even onzichtbaar voor Collin, geïrriteerd naar de meisjes die als een stel kleuters die zich voor de schoot van de Kerstman verdrongen naar Collin gilde. "Courtney." zei ze toen ze zich weer naar Collin gedraaid had, de mogelijkheid om zijn hand te schudden had ze niet, maar goed.

Geërgerd keek Collin naar de meisjes die alleen maar dichterbij leken te komen. Toen kwam Emile als uit het niets, achter hem liepen Sacha en Enriqué "Hoe durf je ons zomaar ergens alleen achter te laten?" gilde Emile. Collin rolde met zijn ogen, niet alweer! "Oh My Gosh!!!" gilde Enriqué die een kam tevoorschijn haalde. "Hoe durf je zo door het leven te gaan?" Collin zag de tranen in zijn ogen staan, wat had hij nu weer gedaan? Verwoed begon Enriqué door zijn haar te kammen. "Enriqué kan dat niet wacht...." zijn zin werd onderbroken door een gil van Enriqué "wil je nu beweren dat je ZOOO door het leven durf te lopen????!!!!" hij stopte wel en beledigd keek hij naar Emile en Sacha. "Zien jullie niet dat ik praatte met een betoverende damen?" vroeg Collin terwijl hij Courtney nog eens bewonderend opnam.

Courtney keek licht geschrokken op toen er drie gillende mensen bij kwamen, waarvan een de haren van Collin begon te kammen. Wauw, zo erg waren de de ergste stylisten op een shoot nog niet eens geweest, had zij even geluk. Courtney lachtte toen hij het over haar had. "Of tenminste hij doet een poging." zei ze met een lach op haar gezicht richting de mensen. Als hij hem zo zag zitten, omringd door dertigduizend mensen leek het beroemd zijn een stuk minder aantrekkelijk, bedacht ze zich.

Gekwetst gooide Enriqué zijn handen in de lucht "betoverende dame, betoverende dame, ookal waren er zestig" boos liep hij richting de andere twee die elkaar betekenisvol aankeken. Sacha en Emile waren een paartje, heel schattig als ze niet net achter Collin aanzaten. "Collin die mooie dame van je kan me gestolen worden, je moet over twee uur in een vliegtuig zitten en dat weet je best, van te voren moeten we nog ..." Emile sprak beheerst maar het adertje in zijn hals klopte gevaarlijk. "Vinden jullie het niet heel erg onbeleefd om zo'n mooie vrouw gewoon te negeren?" vroeg Collin die zijn ogen tot spleetjes trok en Sacha, die nog niets gezegd had, maar straks zou ontploffen gevaarlijk aankeek. "Dus Courtney, heb je zin om ergens iets te gaan drinken?" vroeg hij toen weer op normale toon en met normale ooggrote aan haar.

Courtney wist niet of ze die mensen die om Collin heen hingen als schoothondjes, bemoederende schoothondjes dat wel, grappig moest vinden of juist irritant. Ze glimlachte even gevleid naar hem toen hij het had over een mooie dame. "Klinkt als een goed plan, als je zeker weet, dat je noujaa...." ze knikte even naar de drie, "Mee moet." Ze had geen idee waar hij naar toe zou moeten vliegen, maar met een beetje geluk had ze nog alle tijd om dat aan hem te vragen.

Collin keek even gevaarlijk naar zijn crew die hem eigenlijk zou moeten begrijpen. "Collin Peter Sam, schatje, hoe kom je erbij nu nog iets te gaan drinken!" gilde Sacha, die van het plannen was, belerend. Collin haalde zijn schouders op en liet de drie verbrouweerd achter. "Goed, waar wil je heen, ze blijven nog wel even waar ze zijn, maar we moeten wel een vrij onvoorspelbare keuze maken" zei hij tegen Courtney terwijl hij een blik achterom wierp. Ze waren nu weer ruzie aan het maken.

Courtney keek ook even naar het ruziemakende stel, "Je meent toch niet dat je de hele dag met hun door moet brengen?" vroeg ze aan Collin, met een gezichtsuitdrukking die duidelijk maakte dat ze medelijden had met hem als dat zo zou zijn. Even verscheen er een nadenkende blik in de ogen van Courtney, "Goede vraag... Waar zullen die gastjes nooit van hun leven komen?" vroeg ze aan hem, zoals gewoonlijk lag er een klein glimlachje op haar rode lippen.

"Dat meen ik wel en inderdaad, dat moet". Hij had de medelijdende blik in haar ogen wel gezien. "maar ze zijn lang zo erg niet als je ze leert kennen, en ik ook niet" voegde hij er een tikkeltje arrogant aantoe. Hij moest muren opbouwen, niet teveel van zichzelf laten zien. "Dat vraag ik me soms ook af. Ze lijken dwars overal doorheen te kunnen kijken en overal waar drank te krijgen is weten ze de weg" een vreugdeloze grinnik ontglipte zijn lippen.

Courtney keek hem even aIn haar gedachtes ging ze een aantal plekken met drink gelegenheden af in de school, alle waren niet echt moeilijk te vinden. "Tja, dan word het wel een beetje lastig niet waar?" ze trok een overdreven pruillipje, waarna ze zelf ook even grinnikte en met haar hand door haar rode haren ging. "Maar er zijn genoeg plekken waar ze je niet zullen vinden." knipoogde ze, "Dus als je die nmodig hebt, zeg het maar."

"Laten we beginnen met nu; over anderhalfuur zal ik er niet onderuit kunnen komen, maar nu wil ik niets liever als zo ver mogelijk weg bij hun." Hij trok haar aan haar hand mee. "suggesties?" vroeg hij met een uitdagende blik.

Courtney merkte de uitdagende blik wel op, "Hmm meer dan genoeg." zei ze uitdagend, "Er staat een schuurtje achter de school, een stukje het bos in, geen hond op wat leerlingen na die daar komt, gewoon omdat niemand die plek kent." stelde ze voor.

"Show me the way, beauty" zei hij met een grijns rond zijn lippen die zijn ogen niet bereikte. Hij legde zijn arm ontspannen om haar schouders.

Courtney merkte niet dat dat zijn grijns niet helemaal van harte leek te zijn. "It's a pleasure." grinnikte ze terwijl ze hem wegtroonde van de 3 mensen die nog steeds ruzie stonden te maken. "Waar gaat het vliegtuig waar je over 2 uur verplicht in moet zitten heen?" vroeg ze nieuwsgierig aan hem.
-
zov verder bij het schuurtje?

okee begin jij daar weer?
~~
"Honkong denk ik" antwoordde hij weifelend. "of Italië ik houd dat niet allemaal bij, er is een vollegorde dacht ik of morgen of vandaag naar een van de twee" er verscheen een denkrimpel in zijn voorhoofd. Even geen zin in werk.

Adam zat met een ingevallen, bleek gezicht, rode ogen van het eeuwige huilen en een sigaret in zijn hand tegen een van de bomen aan. Hij zat vrij afgezonderd van de rest die zich op het veldje bevonden. Op het moment had hij ook geen gezelschap nodig. Alleen Flavio zou goed gezelschap zijn, maar diha hem nou eenmaal gedumpt en dat maakte veel dingen die hij wilde onmogelijk.

New
-
Megan lag in het gras. Ze had haar afgetrapte grijze allstars aan een oversized sweater in dezelfde grijze kleur en een kort afgeraffeld spijkerbroekje. Haar wilderige haren zaten als leeuwenmanen om haar in verhouding met alles pefecte gezichtje. Het was middig, vele mensen zaten in het gras. Het was weer een van die mooie dagen in de hefst. deze maakte haar vrolkijk want ja, ze was weer eens voor een keer vrolijk. Wat je misschien niet zag aan de kleren.

Jonathan zat in een zwart t-shirt en een simpele spijkerbroek in zijn zak. Zijn aandacht was bij een boek voor zijn neus. Het was eindexamen stof waar hij mee bezig was, ontzettend saai, maar wel nodig om te lezen. Af en toe dwaalde zijn ogen af naar zijn omgeving en krabbelde zijn pen een willekeurig tekeningetje op zijn aanteken blok. Soms was zijn aandachtsspanne echt geweldig goed.

Ze moest lachen om het woord Camebridge wat op haar sweater stond aangezien ze daar nooit aangenomen zou kunnen worden. Met gemak rolde ze om en haalde een borstel uit haar tas. Aangezien ze nu toch niks deed kon ze ook wel haar haren borstelen. Iets wat niet iedereen deed als ze op een openbare plek waren, maar ze was niet iedereen ze was een individu.