Central Park

ik denk niet heel groot, vrij simpel, niet zo ver van school en verder kan ik nu niets bedenken
----------------
Raf moest zichzelf er af en toe aan herinneren dat hij keek waar hij liep, hij zag zichzelf met Dana in zijn armen nog wel tegen een boom aanlopen. Toch hield hij zijn blik het grootste gedeelte van de tijd op Dana gericht. Het was ongelofelijk, het straatkind was verloofd met de mooiste, beste, vrouw ter wereld. Af en toe waren er wel mensen die hen even raar aankeken, maar Raf merkte het niet en zelfs als hij dat gedaan had zou het hem niets kunnen schelen. Niets, dus ook dat niet, zou zijn geluk ook maar iets kunnen verminderen.

ik ga hem wel effe aanmaken. Kijken of ik het een beetje kan opschrijven.
~~

Dana widle nog van alles zeggen maar de stilte nam haar woorden weg. Ze vond het een schitterende stilte. Niet zo'n ongemakkelijke die ze met de meeste mensen altijd had. Dit was een stilte waarbij je gewoon niks hoefde te zeggen. Want alles wat je zou zeggen zou overbodig zijn. Ieder woord die uit haar mond zou komen zou Raf zelf ook wel snappen.

oki, dan begin ik daar wel

ik ehb me best gedaan, als ik dingen moet veranderen moet je het zeggen.

I like it ^_^

ben begonnen

new
~~
Ally liep met een glimlach door het park heen, ze was weer een heel stuk opgeknapt en hoestte niet meer de hele tijd, ze dacht aan Jake, die was nog op haar kamer geweest toen ze weggegaan was. Ze was kerstcadeautjes gaan kopen voor hem en voor Summer en nog wat mensen die wel een extra presentje verdienden. Ze had nog steeds het perfecte cadeau voor Jake niet gevonden. Voor Summer had ze een theemuts gekocht en voor wat andere mensen had ze handschoenen en sjaals en blikken soep, gewoon dingen die echt nuttig waren gekocht. Haar hakken tikten zachtjes op de grond, ze had ook weer gewoon haar pumps aan, met een donkergrijze spijkerbroek en een dikke, maar stijlvolle jas.

Jake was zich helemaal kapot geschrokken toen hij wakker was geworden in Ally's kamer en zij weg was geweest. Meteen had hij een aantal leden van de Lb gebeld die hij zeker kon vertrouwen om naar haar uit te kijken. Zelf was hij overal gaan zoeken en geëindigd in het park, niet verwachtend dat hij haar zou vinden. Het komt wel goed, probeerde hij ziczhelf moed in te spreken. Ze hebben haar niet, niet nu. Dat wilde hij niet geloven. TOen zag hij haar ineens lopen. Een enorme opluchting voor hem. Hij sprong op van het bankje was hij gaan zitten. 'Ally!' riep hij. Zijn gezicht was ontspannen nu hij haar had gevonden en wist dat ze veilig was.

Allyshia's glimlach werd groter toen ze hem hoorde, maar nu was de verassing er wel af en dat vond ze jammer. "Jake" zei ze lachend. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen. "goedemorgen, ik heb nog steeds het perfecte cadeau niet gevonden, en helaas ben je ook zo vriendloos dat niemand me kon vertellen wat het perfecte cadeau dan zou zijn" begon ze te ratelen terwijl ze hem losliet. Ze had helemaal niet aan Jake's verhaal gedacht. Ze was met haar hoofd bij kerstmis en was nu bezig met een kerstdiner samenstellen in haar hoofd. ze zou iemand laten komen om het klaar te maken, ze kon wel koken, maar wilde jake er echt mee verassen.

Jake kuste haar kort en glimlachte naar haar. Hij wilde haar vrolijke bui niet verpesten en begon dus niet over hoe bezorgd hij was geweest. Hij had zijn arm nog om haar middel heen liggen. 'Jij bent het perfecte cadeau,' zei hij met een glimlach. 'Meer heb ik niet nodig,' voegde hij er nog aan toe. Toen zij over cadeautjes was begonnen waren er in zijn hoofd ook alarmbellen gaan rinkelen, hij had nog steeds niets gekocht. Thuis deden ze nooit aan kerstmis, alleen hij wist dat Allyshia dat wel deed. Hij had alleen geen idee wat hij voor haar moest kopen, hij wilde niet met een simpele armband of oorbellen aankomen. Hij wilde iets speciaals, net zoals zij was.

"Haha, grapjes" zei ze vreugdeloos. "nee, niks daarvan je krijgt een goed cadeau of je dat wilt of niet en viert kerst bij mij." ze kon er niets aan doen maar dat besliste zij nu even. "oh, over bij mij vieren gesproken, wat eet je het liefst? Pasta, of aardappelen of rijst, zeg het maar" Haar glimlach was zo breed dat hij hem er onmogelijk af zou kunnen poetsen. Ze dacht er niet eens aan dat hij ook een cadeautje voor haar moest kopen. Maar ze was haar hoofd nog steeds aan het breken over een cadeau voor hem. Misschien iets nuttigs? Maar wat deed hij eigenlijk in zijn vrije tijd, hij was altijd bij haar. Misschien moest ze hem wat vrije tijd geven? Of uitvogelen wie zijn vrienden waren?
~~
haha wat denk je ervan als hij op kerstnacht verdwijnt ?

Dat zou echt gewoon geniaal zijn....
___________
Jake glimlachte naar haar. Eigenlijk werd hij al zenuwachtig als hij alleen al dacht aan bij haar kerst vieren, dat zou betekenen dat hij haar ouders moest ontmoeten. En hij dacht niet dat haar ouders blij zouden zijn met hem als aanstaande schoonzoon. 'Maakt niet zoveel uit,' zei hij toen tegen haar. Thuis aten ze meestal Mexicaans, alleen was dat niet echt iets wat je met kerst ging eten. Tenminste dat dacht hij, hij had kerst immers nog nooit gevierd dus wist ook niet echt hoe het hoorde.

Ze zag een lichte zenuwachtigheid in zijn ogen. "Oh en maak je niet druk, ik verwacht niet dat mijn ouders thuis zijn met kerst, ze hebben het druk weet je...." ze had haar ogen neergeslagen en keek naar haar voeten. Ze wist nog wel hoe dat gegaan was, toen ze klein was. Ze had altijd de grootste cadeaus voor verjaardagen en kerst gekregen, maar haar ouders waren er in al die jaren maar een stuk of vijf keer bij geweest. Ze had ook geprobeerd te staken en de cadeautjes niet uit te pakken, had geschreeuwd en was boos geworden op de kerstman. Het had nog nooit geholpen, en Ally verwachte ook niet dat ze vandaag thuis zouden komen. Vlug schudde ze even met haar hoofd om de nare gedachten weg te jagen, het was kerstmis, hier moest ze nu niet aan denken. "wat voer jij eigenlijk uit in je vrije tijd, ik heb het idee dat ik je de hele tijd opeis" ze trok een kort pruillipje.
~~
je kan ze nu ook alvast door een paar leden van de lb gezien laten worden.

Jake merkte dat Ally het niet prettig vond dat haar ouders niet thuis zouden zijn met de kerst. Ondanks dat hij het juist wel prettig vond, vond hij het vor haar erg vervelend. Hij zei er verder niets over, want hij had geen idee wat hij zou moeten zeggen. Kort drukte hij een kus op haar lippen. 'Niet zoveel, ik zwem veel,' zei hij tegen haar. Hij kon haar moeilijk vertellen dat als hij vrije tijd had dat hij dan bij de gang rondhing. Of klusjes aan het opknappen was, dingen die in haar wereld niet thuishoorde. 'Trouwens, jij mag mij altijd opeisen,' zei hij daarna met een brede glimlach om een klein beetje op een ander onderwerp over te stappen. Hij werd zenuwachtig van dit soort vragen.
_________
IK laat Paco straks wel opduiken (Zijn beste vriend in de gang..)

"Hmm, echt?" Allyshia was weer helemaal vrolijk door zijn woorden en drukte haar lippen zacht op die van hem, terwijl ze nog een stapje dichterbij zette. Hij zwom dan wel heel veel vond ze, en de laatste tijd gebruikte zij de tijd dat hij zwom om weg te glippen en haar ding te doen. Hij hoefde niet te weten wat zij allemaal uitvoerde als ze niet bij hem was. Haar hand legde ze in zijn nek. Het voelde zo fijn hem te kussen, het gewoon te kunnen voelde fijn, het voelde niet gedwongen ofzo, het voelde altijd natuurlijk alsof dat er zomaar even van kwam.

Jake glimlachte breed naar haar, blij dat ze niet verder vroeg. Zijn armen lagen alweer om haar middel heen en ook hij kuste haar zachtjes en teder. Iets wat Ally niet wist was dat hij vaak zei dat hij ging zwemmen, maar dat hij dan naar de LB ging. Meestal zorgde hij er wel voor dat als hij niet bij Ally was dat Paco haar dan schaduwde, dan wist hij zeker dat haar niets zou overkomen. Alleen hoefde Ally dat niet te weten.
Hij liet Ally weer los en keek haar recht aan. Op dat moment hoorde hij ee nal te bekende stem zijn naam roepen. Paco. Jake keek snel richting Paco zijn stem en liet Ally los. 'Wacht eventjes,' zei hij tegen haar en daarna rende hij op Paco af. 'Ben je gek geworden!?' zei hij met een zachtte sissende stem. Ondertussen hield hij Allyshia goed in de gaten, ze mocht niet met Paco spreken, dat zou echt een hel worden.

Ally keek met opgetrokken wenkbrauw hoe Jake opeens wegliep. Wie was die jongen waar hij heen ging? Het zag eruit of ze elkaar kenden. Allyshia negeerde zijn wacht eventjes en ze liep naar hen toe. Keek de jongen vluchtig aan en keek toen Jake vragend aan. Als er iet zou zijn zou hij het haar zeggen, toch? "Hoi, ik ben Allyshia" zei Ally uiteindelijk maar met een glimlach tegen de vreemde jongen, een scheef oog op Jake houdend. Ze zei er niet bij dat ze Jake's vriendin was, want ze wist niet of hij daar wel zo blij mee zou zijn. Zijn houding was opeens helemaal veranderd en ze vond het niet leuk. Zoals hij bij haar was was hij veel leuker, vond ze.

Jake keek eventjes geirriteerd naar Paco. Hij had hier niet moeten zijn. Maar Paco negeerde hem verder. 'Paco,' zei hij met een glimlach tegen Ally. Toen viel Jake's oog pas op de bandana die Paco om zijn hoofd had geknoopt, een duidelijk tegen van de Latino Blood. Was Paco soms vastbesloten om zijn leven te verruïneren? 'Paco, opdonderen,' zei Jake met een koele, dodelijke stem. Binnen LB was deze stem van hem zeker niet onbekend, alleen Ally zou het niet kennen, en hij wist dat dit vragen op zou wekken. Hij zou Paco vanavond nog wel spreken. Of nou, wat zij spreken noemde.

Allyshia glimlachte terug. Ze deinsde terug bij Jake's woorden. Haar ogen werden groot en ze keek van Paco naar Jake en weer terug. Ze wilde vragen wat er aan de hand was, maar toen ze haar mond opendeed kwam er geen geluid uit. Paco had ook zo'n bandana op zijn hoofd als Jake wel eens droeg, maar dan een blauwe. Ze wilde er eigenlijk een opmerking over maken, maar bedacht dat dat niet zo slim was op dit moment. Zij konden toch ook gewoon even weggaan? Allyshia's voeten stonden eigenlijk al in vluchthouding. Als er iets zou zijn zou ze zo weg kunnen rennen, ookal had ze schoenen aan met een hak van vijftien centimeter. Ze werd een soort van bang voor Jake en dat was ze niet gewend. Ze wilde niet zo voelen over Jake als ze nu deed.
~~
hmm, straks pikante scene waarbij ze het pistool tegenkomt?

Hmm dat kan... Is goed
_____________
Jake keek naar Ally, meteen veranderde de blik in zijn ogen en ontspande zijn gezicht. Paco had zich omgedraaid en begon weg te slenteren. 'Sorry,' mompelde hij tegen Ally en daarna begon hij een andere richting op te lopen dan dat Paco had gedaan. Zijn handen had hij in zijn zakken gestoken. Hij had Ally laten schrikken, dat was voor hem duidelijk geweest toen hij haar houding had gezien. Hij moest echt op gaan passen.

Allyshia wist even niet hoe ze het had. Maar ze durfde er niet naar te vragen. Ze bleef stilstaan en keek naar allebei de jongens die van haar wegliepen. Toen ze lucht gehapt had en tot haarzelf gekomen was liep ze achter Jake aan. Ze durfde niets te zeggen en de schrik stond nog steeds in haar ogen. Ze hield een bepaalde afstand van hem, zo'n halve meter tot dertig centimeter, dichterbij kwam ze echt niet. Ze wilde weten wat er net aan de hand geweest was. Wilde weten of het iets was wat ze kon negeren of verkeerd begrepen had. Ze had door dat er veel over Jake te weten viel, en het meeste daarvan wist ze niet. Kon ze dit wel, zoveel geheimen en dan een relatie? Kon ze Jake zo vertrouwen?

Jake keek naar Ally. Hij haatte het dat die schrik in haar ogen stond. 'Sorry, Ally.' fluisterde hij zachtjes naar haar. Hij wilde een arm om haar heen slaan, iets wat lastig was nu ze zo ver weg was. 'Alsjeblieft, niet boos zijn,' zei hij toen. Hij was bang dat hij haar boos had gemaakt, of teleurgesteld of had beangstigd. Hij was gewoon bang dat ze van deze kant van hem weg zou vluchten.

Allyshia keek nog steeds een beetje angstig zijn kant uit. "Jake...?" fluisterde ze terug. Ze zou niet zeggen dat ze hem vergaf. "ik ben niet boos" nee ze was niet boos, alleen bang. Bang voor wie hij was, bang dat ze niet alles over hem wist. Bang voor dat wat ze niet over hem wist. Deze kant hoopte ze nooit meer te hoeven zien. Ze ging een heel klein beetje dichterbij lopen en pakte zijn hand vast, zorgde dat hij stil zou gaan staan en keek hem met grote ogen aan. Ze wilde met haar eigen ogen kunnen zien dat hij niet eng was. Haar hart klopte in haar keel. De afstand bleef, mentaal dan, want alhoewel ze heel dichtbij stond had ze het gevoel dat er een kilometer tussen hen in zat. Ze keek in zijn ogen en werd er niet eens een heel klein beetje wijzer van. Hij leek een vreemde. "Jake, wat was het probleem?" vroeg ze toen, angstig, maar redelijk streng.

Jake had zijn armen om haar heen geslagen. Kort beet hij op haar lip, kon hij het haar vertellen? Nee dat zou hij teveel over zijn eigen geheim moeten zeggen. Dat zou niet gaan werken. 'Er is geen probleem, alleen een oude ruzie,' zei hij zachtjes tegen haar. Het was niet de waarheid, alleen hij moest iets zeggen.

Ze keek hem kort aan, maar sloeg haar armen niet om hem heen. "echt?" ze wilde eerst weten of hij het meende. Als hij toe zou zeggen zou ze hem geloven. Ze besloot hem maar gewoon op zijn woord te vertrouwen en sloeg uiteindelijk ook maar haar armen om hem heen, drukte haar lippen hongerig op die van hem, ze was niet meer bang voor hem. Ze was niet bang voor Jake. Ze hield van Jake. Haar ogen waren gesloten en ze genoot van zijn warmte om haar heen. Na een tijdje, toen ze wel moest stoppen door een te kort aan lucht legde ze haar hoofd gelukzalig op zijn borst. "ik geloof je, het spijt me dat ik zo reageerde" mompelde ze, in de stof van zijn t-shirt.

Jake had zijn armen steviger om haar heen geslagen. 'Het maakt niet uit,' fluisterde hij. Daarna drukte hij zijn lippen weer op die van haar. Hij merkte dat er een bepaalde lust in zijn lichaam ontstond. Dat was ook zeker opgewekt door haar hongerige kus van daarnet. Toen hij haar eventjes later weer los liet keek hij haar aan met een glimlach. 'Wil je hier blijven?' vroeg hij, duidelijk dat hij ergens anders heen wilde gaan. Naar een plek met wat meer privacy.