De binnentuin

Adam knikte, 'Begrijpelijk...' zei hij veij droogjes, maar hij meende het wel. 'Als je maar weet dat ik hem of haar wil zien, of ze nou in een afoptiegezin wordt opgenomen of door jou opgevoed, het blijft ook mijn kind...' zei hij vrij zacht, zodat niet de hele school mee hoefde te genieten.

Courtney knikte langzaam. "Dat snap ik." zei ze terwijl ze naar haar vingers staarde. Ze moest haar nagels weer lakken, schoot er door haar hoofd heen. Daarna keek ze weer op naar Adam, ze kon niets beloven.

Adam knikte, 'Maar... is het ook mogelijk?' vroeg hij voorzichtig maar duidelijk op zoek naar een antwoord, hij wilde duidelijkheid, nu. Aan "dat begrijp ik" had hij niets, hij wilde er voor zijn kind kunnen zijn, daar was hij vader voor. Misschien draaide hij hier een beetje mee door, maar hij wilde zo graag een betere vader worden dan zijn eigen vader voor hem was geweest, ookal was het kind een ongelukje.

courtney haalde nogmaals haar schouders op, "Ik hheb echt geen idee." zei ze naar waarheid, ze sloeg haar blauwe ogen op om naar Adam te kijken, "Ik heb er nog nauwelijks over nagedacht." ook dat was waar, ze had er niet over na durven denken. Maar ze konden het kindje in iedergeval hier niet op school houden. Tot zover was het wel duidelijk in haar hoofd.

Adam knikte 'Kan ik begrijpen, maar ik heb recht op contact met mijn kind, net zo goed als jij. Dus wil je contact met me opnemen zodra je het weet? En... Had je een echo gepland om te kijken of alles goed is, want als dat zo is wil ik met je mee. Ik betaal zelfs waar nodig.' zei hij met een vastberaden knikje, hij nam niet echt heel veel rekening mat Courtney, daar was hij nooit goed in geweest, rekening met mensen houden, dat was wel te merken aan het kind onder hen.

Courtney pakte haar tas en opende een klein vakje waar een stukje opgevouwen papier inzat. "Hier." zei ze zonder nadere informatie. Op het papier stond e uitdraai van de echo, alles was in orde geweest. Maar waar het om ging was om het plaatje. De echo had ze al enkele dagen terug gehad, nog steeds was er een verwarring in haar hoofd over hoe ze het nu gevonden had. Fijn of juist niet. Gelukkig was Flynn erbij geweest, anders was hte echt niet goedgekomen.

'Dankje...' zei Adam zacht en hij bekeek het plaatje goed, hij zag zoals bij alle echos echt niets (ikdusooknietxd), maar toch vrolijkte het hem op om zijn kind te zien. Vandaar ook de grote glimlach op zijn gezicht. 'Eigenlijk best raar dat iets wat echt nergens op lijkt me zo blij kan maken...' grinnikte hij, deze echo kwam zeker op het prikbord boven zijn bed.

ik ook niet hoor xD
-
Courtney grinnikte onverwacht toch even. "Ik zie er dus ook geen kind in..." zei ze met een lichte glimlach op haar gezicht. Wat onzeker ging ze met haar hand door haar haren. "En nu?" vroeg ze toen. Ze had geen idee wat te zeggen.

Ook niet bij die van 8 maanden, ik zie alleen streepjes xd
--
Adam knikte en keek nog even naar de echo voor hij opkeek. Hij wist ook niet wat nu, dus hij keek haar even aan voor hij antwoor gaf, 'Houden we contact..?' zei hij met een lichte neiging tot een vraag.

New

Ian lag op zijn rug op een bankje naar de wolken te staren. Zijn gezicht mistte een grijns en was niet meer dan een emotieloos masker. Een masker dat hij maar al te goed kende. Dit was zeker niet de eerste keer dat hij het droeg. Zijn ene hand lag futloos op de grond naast het bankje terwijl hij de ander op zijn borstkas had liggen. Hij hield van Mari. Ze was zo lief, vrolijk puur en onbeschadigd. Ze wist hem altijd op te doen lichten als een vuurtje waar benzine over heen gegooit werd. Maar ze had nee gezegd. Ze wilde hem niet. Ze vond hem leuk maar wilde niets met hem. Hij was niet genoeg. Het licht dat normaal in zijn licht grijze ogen lag was gedoofd. Ze waren nu net zo lelijk als hij geloofde dat ze waren. 'Hij kan niet echt goed met afwijzing omgaan' was overduidelijk een understatement.

Nick liep door de binnentuin heen en ging uiteindelijk zitten op een bankje, keek om zich heen en zag alleen een eenzame jongen op de grond, hij zag er gebroken uit, dus Nick zei niets en keek alleen maar naar hem.

Ian draaide zijn hoofd naar de jongen toe toen hij die hoorde aankomen. Hij glimalchtte een nogal fake-glimlachje en knikte naar de jongen, als begroeting. Er was dus nog wel IETS van Ian over.

------------------
Dear Ian,
Honey, I feel sorry for you, but you're overreacting
sincirely, Inge

nieuw
-
Chelsea was kwaad, dat was ook wel van haar gezicht af te lezen. En dat niet alleen, van haar hele houding. Ze was Fay dankbaar dat ze het verteld had wat Ty haar had geflikt, ze wist zeker dat hij het haar anders niet verteld had. Ze had Ty een sms'je gestuurd dat ze in de binnentuin was, meer niet. Ze wilde weten of hij de moeite nam om te komen.

De zenuwen van angst gierde door zijn buik terwijl hij sloffend naar buiten liep. Zodra hij het smsje had gekregen, waren ze begonnen en sindsdien niet meer gestopt. Hij had getwijfeld of hij wel moest gaan, hij wist toch wel wat Chelsea ongeveer zou gaan zeggen. Toch was hij gegaan, misschien omdat hij wist dat hij het verdiende, misschien omdat hij dacht dat hij haar nog kon smeken om bij hem te blijven. Hij wist het niet precies. Nu keek hij even rond tot hij Chelsea zag, diens boze houding maakte hem alleen maar nog angstiger. Met gebogen hoofd liep hij naar haar toe, als een hond die wist dat hij iets fout had gedaan. 'Heey' Klonk er heel erg zacht uit zijn mond.

Chelsea keek met een kwade blik in haar ogen naar Ty die aangelopen kwam, "Zo je hebt je kunnen losrukken van je andere vriendin?" het was niet echt een vraag waar ze antwoord op wilde. "Hoe kon je?!" Chelsea stond op van het bankje waar ze op gezeten had, zodat ze Ty beter aan kon kijken. Ze kon gewoon niet begrijpen waarom hij het gedaan had.

Ty durfde zijn blik haast niet op Chelsea te richten, maar deed het uiteindelijk toch. 'Het spijt me.' Zei hij zacht met verdrietige ogen. Hij wilde Chelsea niet kwijt, als hij haar niet al kwijt was. Ze was hem te dierbaar. Waarom hij dan met Jacky had gezoend? Zij was daar gewoon op de verkeerde plek op het verkeerde moment geweest, net als Fay eigenlijk.

Chelsea beet op haar lip, ze kon niet tegen de verdrietige blik in zijn ogen. "Maar waarom heb je haar dan zitten zoenen?"vroeg ze haast smekend om een antwoord, ze kon het niet begrijpen. Misschien wilde ze het ook niet begrijpen. Maar ze kon niet tegen het idee dat er andere meisjes waren die misschien zelfs belangrijker waren.

Ty haalde zijn schouders op. ' Ik was boos en zij was daar en ze zei dat ze me wilde zoenen.' Het kwam er wat onverschillig uit, misschien niet echt de juiste houding voor iemand die betrapt was op vreemdgaan. ' Maar het was maar 1 keer Chelsea, het zal niet weer gebeuren, echt waar.' Zei hij deze keer smekend. Het was niet zoals bij haar geweest, bij haar voelde het altijd geweldig en zou hij willen dat het moment nooit stopte. Bij Jacky had het wel goed gevoeld, maar gewoon als afleiding.

Chelsea voelde zich gekwetster dan ze liet merken. "Echt niet?" nu kwam het er op haar beurt smekend uit. Ze zou hem niet kunnen laten gaan, maar ze had zijn actie niet echt kunnen waarderen. Ze wist niet of ze hem nu ooit weer helemaal zou kunnen vertrouwen.

Ty schudde zijn hoofd en stapte naar haar toe. Losjes legde hij zijn armen om haar heen, bracht zijn gezicht dichter bij het hare en zei:' nee, echt niet, ik beloof het je.' Hij trok zijn hoofd een stukje terug en bleef haar schuldig glimlachend aankijken. 'Wees alsjeblieft niet meer boos op me.' Zei hij zacht terwijl zijn ogen naar de zachte puppy-ogen transformeerden waar hij zo goed in was.

~~
OMGosh, ik heb een leuk idee, als hij op zijn verjaardag nou helemaal dronken raakt, kunnen ze daar spinn te bottle gaan doen (zonder Chelsea er dan eigenlijk bij) of hij gaat gewoon met een ander meisje staan zoenen ofzo. ^^ ( ja ik ben gemeen, want ik wil een break-up tussen hen X) )

Whaha ja is goed
-
Chelsea wist een soort glimlach op haar lippen te krijgen. "Oké dan." zei ze zacht terwjl ze een arm rond zijn middel sloeg, als in een soort knuffel. In haar hoofd spookte de woorden rond die Jacky gezegd had, misschien had ze gewoon te weinig te bieden voor Ty. Maar snel schudde ze deze gedachten uit haar hoofd om ty kort aan te kijken.

Er brak een brede glimlach op Ty's gezicht door, maar hij probeerde zich niet te veel te laten gaan. Hij trok haar dicht tegen zich aan en gaf haar een kus op haar kruin. 'Je bent geweldig, wist je dat?' Fluisterde hij zacht, waarna hij haar nog een kus tussen haar haren gaf. Nu durfde hij pas een zucht van opluchting te laten en hij legde zijn kin zachtjes op haar hoofd en omhelsde haar stevig met zijn ogen gesloten. Hij was haar niet kwijt, ze wilde nog steeds bij hem zijn, ondanks die fout.

Chelsea glimlachte bijna onzichtbaar voor Ty, aangezien zijn hoofd boven die van haar was.Ze liet zich gewillig tegen hem aandrukken in zijn stevige armen. Ze voelde zich veilig bij hem, gelukkig, ondanks de fout die hij gemaakt had. Eentje die ze bereid was te vergeven zolang hij het niet nog eens zou flikken.

Alana zat rustig op een bankje een boek te lezen. Een pluk haar viel telkens voor haar ogen en geïrriteerd schoof ze het dan weer achter haar oor. Het boek dat ze aan het lezen was had ze al gelezen, maar veel betere boeken had ze nog niet kunnen vinden.
Ze voelde de zon op haar hoofd en ze kneep met haar ogen tegen het licht dat op haar boek viel en de bladzijdes zó wit maakte dat het pijn aan haar ogen deed. Natuurlijk had ze binnen kunnen gaan zitten, maar het was zonde om binnen te zitten als de zon scheen en je even rustig alleen kon zijn. De geur van lavendel hing om haar heen, vast doordat die er dan ook in overvloed stond, maar het rook lekker. Ze sloot haar ogen en genoot van de warmte, rust en de geur.

Irina liep met haar gitaar de binnenplaats op en ging op een bankje zitten. Voorzichtig begon ze een rustig melodietje te tokkelen, en hoopte dat ze het meisje dat een paar meter verderop zat er niet mee stoorde. Het kon vreselijk irritant zijn, maar deze melodie klonk zo een met de natuur dat het net leek alsof het erbij hoorde, als een soort achtergrond muziekje bij een film, waar verschillende muziek experts heel lang op hebben zoeken.