Het zwembad

New
~~
Allyshia liep in haar bikini over de tegeltjes van het zwembad, het was ijskoud, maar dat maakte haar niet uit, want het water zou verwarmd zijn. Ze liet zich in het water glijden en begon aan haar baantjes. Bij sport kon je je hersenen helemaal uitzetten, was haar wel eens verteld en nu merkte ze wat er bedoeld werd. zE was helemaal alleen omdat het nou eenmaal niet zo'n weer was om buiten te zwemmen. Maar dat gaf niet. ze vond het juist wel fijn dat er niet overal ogen naar haar gluurden.

Jake sprong van de kant het bad in. Soepel. Hij begon meteen met krachtige slagen te zwemmen, elke dag deed hij dit. Altijd in het buitenbad omdat dat nu eenmaal het prettigste was. Alleen als het heel erg vroor niet want dan was het water niet fijn genoeg. HIj had niet door dat er nog iemand in het bad was en zwom dus rustig maar wel met een behoorlijke snelheid door het water heen.

plotseling kon Allyshia niet meer omhoog, ze had een stukje onder water gezwommen en liet zichnu weer omhoog drijven, maar er was iemand boven haar e ontweek het maar en kwam even later boven, happend naar adem omdat ze nu langer dan gepland onder water geweest was. Toen pas zag ze dat het Jake was en ze zwom naar de kant om uit het water te gaan en te verdwijnen, zoals hij bij haar gedaan had. Ze was nog steeds gekwetst, maar hij had haar niet echt pijn gedaan, omdat ze zoiets verwacht had.

Jake kwam aan de andere kant van het bad omhoog. Zelfs als hij bezig was met trainen kon hij Ally niet uit zijn hoofd zetten. Hij keek omhoog en zag Ally over het gras lopen. 'Heey!' riep hij haar na, het was duidelijk dat ze net in het water had gelegen. Hij wilde dat ze terug kwam, hij wist dat hij dat niet moch willen maar toch deed hij het.

Allyshia keek hem met moordende ogen aan. Hoe durfde hij haar terug te roepen? Hoe durfde hij haar nu te roepen, oké hij had dan niet direct geroepen, hij had alleen gegroet. "Hoi" zwaaide ze terwijl ze nog steeds doorliep, haar handdoek lag veel te verweg. Het was ijskoud en het water drupte in dikke druppels van haar af, wat maakte dat het extra koud was. Ze wilde Jake niet zien nu, en al zeker niet in zwembroek, hij had een vriendin, en hij had niet het fatsoen gehad de vorige keer dat ze elkaar gezien hadden normaal afscheid te nemen en dan pas weg te lopen, nee hij had haar laten staan. Precies zoals zij nu met hem zou doen. Ze was boos op hem, had hem van te voren gezegd dat ze het niet vond kunnen, ookal had hij een vriendin. Dat was zijn probleem, alsof zij iets met hem zou willen dat zijn vriendin dwars zou zitten! Ze had een hekel aan deze jongen. Stiekem wist ze goed dat hier helemaal niets van klopte, hij zou haar zo gemakkelijk over kunnen halen zich om te draaien, en ze wilde maar wat graag wilde ze iets met hem, maar ze besloot niet toe te geven aan dat hele stille gevoel ergens ver weg.

Jake hees zichzelf uit het water en rende naar Ally toe. 'Wacht eventjes, alsjeblieft,' zei hij tegen haar. Zijn hand lag op haar schouder, maar die haalde hij snel weg omdat het een tinteling in zijn hele lichaam veroorzaakte. Hij wilde haar weer in zijn armen nemen, alleen kon hij het niet. Niet nadat hij haar zo achter had gelaten in de bibliotheek.

Als er geen tinteling door haar hele lichaam getrokken was omdat hij haar aanraakte was ze niet blijven staan, maar nu was er gewoon helemaal geen mogelijkheid om door te lopen. De ijzige wind blies langs haar slanke lichaam en maakte dat haar tanden gingen klapperen. "Wwwwat?" vroeg ze rillend van de kou met een kille stem, ze zou hem niet laten zien dat hij haar iets betekende.

Jake trok haar aan een arm mee richting een van de hottubes die langs het zwembad stonden en gebaarde haar dat ze erin moest gaan zitten. Ook hijzelf klom erin en keek haar aan. Hij wilde niet dat ze het koud had. 'Het spijt me,' zei hij toen rustig. Het speet hem dat hij een vriendin had en haar daardoor niets kon geven. Hij ging er automatisch van uit dat ze iets van hem zou willen.

"Wat spijt je?" vroeg Ally redelijk giftig terwijl ze weer omhoog klom, ze wilde zo ver mogelijk bij hem uit de buurt. Ze kon het niet hebben als hij zo dichtbij was, nog even en ze zou breken, hij had haar al vaker pijn gedaan en nu was het genoeg. Ze zou hem niet meer zo dichtbij laten komen.

Jake trok haar terug in de hottube. Zijn ogen boorde zich in die van haar. 'het spijt me dat ik niet eerlijk tegen je ben geweest.' zei hij na een wat langere maar niet ongemakkelijke stilte. Hij wilde haar tegen zich aan trekken, alleen wist hik dat dat het alleen maar erger zou maken. Hij vertelde ook niet dat hij van plan was het uit te maken met carmen. Ook dat zou het alleen maar erger maken

_______
sorry voor eventuele spellingsfouten, zit op mijn mobiel...

Ally keek hem woedend aan. "Het interesseert me geen zak of je eerlijk bent of niet, dat had ik ook niet verwacht" ze sprak naar waarheid, "Maar waar ik niet bij kan komen is dat je je gewoon omdraait, zonder verder nog iets te zeggen, terwijl ik je van te voren gezegd heb dat ik niet vind dat dat kan!" haar stem was kil, en gevoelloos. Ze wilde hem omarmen, ja, maar dat hoefde hij niet te weten, ze wilde dat ze hem kon vergeven, en dat kon ze, maar niet zo.

Jake keek haar nog steeds aan. 'Ally, ik kan je niet alles wat ik doe uitleggen. Maar het is niet zo als jij iets niet vind kunnen dat ndere mensen het dan ook meteen niet doen,' zei hij rustig tegen haar. Ze moest niet denken dat de hele wereld om haar mening draaide. 'Je hebt geen idee hoe hard deze wereld kan zijn, dat neem ik je ook niet kwalijk maar leer er gewoon mee om gaan dat je niet altijd alles krijgt wat je wilt.'
Het was niet lullig bedoeld wat hij zei, nee hij zou haar nooit willen kwetsen. Alleen wilde hij ook niet dat ze dacht dat alles om haar draaide.

"Jake, het gaat niet om jou en mij, het gaat mij om de manier hoe jij dingen afsluit!" ze was nu echt boos, hij tekende haar af als een soort bitch die vond dat de hele wereld om haar moest draaien. "Als jij het niet fatsoenlijk vind om op een normale manier afscheid te nemen van een meisje wat je net gezoend hebt en waar je ook nog eens tegen gelogen hebt wil ik ook helemaal niet weten hoe jouw wereld eruitziet. Ik hoef niet alles te krijgen wat ik wil, ik wil alleen een normaal afscheid!" Allyshia had vaker meegemaakt dat mensen gewoon weggelopen waren, zo had ze zichzelf in de soepkeuken aangewend met iedereen een praatje te maken en aan het einde ook echt doei te zeggen. Het was namelijk wel eens gebeurd dat de mensen diezelfde dag nog gestorven waren aan het een of het ander, dat was hetzelfde in het bejaardenhuis, ookal zou je daar moeten verwachten dat de mensen elk moment te oud konden worden en hun lichaam eht opgaf, ze zou er nooit aan wennen als er een man of vrouw de avond dat ze er geweest was gestorven bleek te zijn. Ze kon niet tegen afscheid zonder dat er afscheid genomen was, en dat was niet omdat dat nou zo enorm belangrijk was voor haar wezen, het was belangrijk voor de afsluiting. De dag met Jake was niet zo bijzonder geweest, totdat hij gegaan was zonder afscheid.

Jake had geen idee waarom dat afscheid zo belangrijk voor haar was, Jake zelf vermeed afscheid nemen meestal. Hij hechtte zich niet aan mensen omdat hij wist dat hij ze zo weer kon verliezen. Dat was vaak genoeg gebeurd. 'Ik kan je nu eenmaal niets normaals geven,' zei hij tegen haar. Op dat moment hoorde hij zijn mobiel overgaan. Hij hees zichzelf uit het bad en pakte de telefoon. Carmen. Dit moest hij opnemen. Hij nam op en hield de telefoon bij zijn oor. 'Heey, schatje,' zei hij tegen Carmen. Ondertussen keek hij kort naar Ally. Hij verontschuldigde zich met zijn ogen en stapte daarna helemaal uit het bad. Carmen was aan de andere kant al aan het praten tegen hem.

Ally kookte vanbinnen, hoe kon hij alleen al denken dat ze überhoubt iets van hem wilde. Hoe durfde hij. Het was waar, oké, maar dat hoefde hij ook niet te weten. Z'n vriendin. Allyshia wist dat ze niet zomaar weg kon lopen, dat zou ze niet uit kunnen staan. Ze hees zichzelf ook uit het bad en liep naar de kleedruimtes waar ze een dikke zwarte stift en een memoblaadje uit haar tas haalde, een handdoek omsloeg en weer naar Jake toeliep. 'Ik wil niet dat je me iets geeft, DOEI' het doei in hoofdletters zodat ze zeker wist dat ze doei gezegd had. Ze plakte de memo op zijn voorhoofd en draaide zich om. Ze was zo enorm boos op die jongen dat ze niet merkte dat de tranen over haar wangen begonnen te stromen toen ze zich van hem weggedraaid had, ze rende naar de kleedkamers en daar rolde ze zich op tot een balletje met de handdoek die langzaam doorweekt raakte om haar heengeslagen. Waarom wilde ze die jongen zo graag, waarom wilde ze dat hij bij haar was, waarom verlangde ze zo naar zijn armen. Het deed pijn dat ze wist dat ze dat ene wat ze echt graag wilde hebben niet kon krijgen, natuurlijk was ze gewend alles te krijgen, van haar 'pappie'. Maar dit was anders, ze wist dat ze zonder zou moeten doen, maar ze wist niet of ze dat kon, was ze in staat zonder deze jongen te kunnen? Kon ze hem vergeten zoals ze hem zo graag wilde vergeten?

Jake trok het memoblaadje van zijn voorhoofd en las de tekst. Ergens deed hem dit glimlachen. Hij propte het papiertje in zijn zak en praatte kort met Carmen, hij zag ondertussen Ally naar de kleedruimtes lopen. 'Carmen, het spijt me maar ik moet gaan,' zei hij tegen haar. Hij wist dat hij het nu alleen nog maar meer had verpest bij Ally. En ergens vond hij dat verschrikkelijk, hij wilde haar liefhebben. Haar koesteren en nooit meer laten gaan. Carmen protesteerde maar jake hing al op. Hij schakelde het toestel uit en liep naar de kleedruimtes. Hij klopte op de deur waarachter Ally zat. 'Ally?' vroeg hij toen zachtjes.

Allyshia had niet verwacht dat hij haar achterna zou komen. "Ga weg oké!" riep ze woedend en met verstikte stem. "ik kleed me om!" riep ze erachteraan, en ze kon een lichte snik niet onderdrukken, snel liep ze naar de wasbak en spetterde wat water in haar betraande gezicht, om de een of andere reden verwachtte ze niet dat hij zou luisteren. Ze wilde dat hij doei zei. Gewoon dat éne simpele woordje. Doei. Het betekende veel voor haar, en veel mensen zouden dat niet eens beseffen. Hij had een vriendin, spookte door haar hoofd. En hij weet dat ik iets van hem wil. Alletwee deze dingen wilde ze niet weten, ze wilde niet weten wat hij wist of dacht. Ze hoefde neit te weten dat hij een vriendin had, ze hoefde niet te weten dat hij overduidelijk ook iets van haar wilde, maar of dat om de goede motieven was, ze had wel eens gehoord dat jongens expres vreemd gingen, nieuw, avontuur. Wat was haar rol in dit hele verhaal? Was haar rol de rol die ze wilde spelen?

Jake ging met zijn rug tegen een muur staan en liet zich naar beneden zakken totdat hij op de grond zat. 'Ik wacht wel,' zei hij tegen haar. 'Ik ga niet weer zomaar weg lopen, Dat was toch wat je zo graag wilde?' zei hij vervolgens tegen haar. Hij keek naar de deur van haar kleedkamer, hij had de snik gehoord, en het deed hem pijn dat hij verdriet bij haar had veroorzaakt.

"En tot nu toe heeft het je helemaal niets uitgemaakt" zei ze zachtjes terwijl ook zij zich tegen de deur aan liet zakken. "neem afscheid en vertrek, dat is al veel beter dan jij gewend bent" voegde ze er kattig aantoe. Haar benen leken te zwak haar nog te kunnen dragen en ze huilde in stilte voor de deur. Was dit nou haar verdriet?! Dit sloeg toch helemaal nergens op, ergens was een vrouw genaamd Willy die haar lichaam verkocht aan een veel te oude man en een man die Max heette en zijn hele familie en bezittingen kwijt geraakt was aan een brand. En alles waar zij zich druk om maakt was een jongen die ze niet eens kon krijgen.

'Ik heb al te vaak mensen gekwetst,' zei hij tegen haar. Het was alle uitleg die hij haar zou geven. 'Ik wil niet nogmaals dezelfde fouten maken,' vertelde hij verder. Hij had al teveel gezegd wist hij van zichzelf. Hij stond langzaam op. 'Het spijt me dat ik je heb gekwest,' zei hij toen. 'Doei, ik zie je nog wel een keer,' fluisterde hij toen zachtjes. Daarna draaide hij zich om en begon weg te lopen, hij dacht dat dat was wat ze wilde. Dat ze wilde dat hij verdween en voorlopig niet meer terug kwam.

Allyshia hoorde hem weglopen. Dat was toch wat ze wilde? Waarom duwde ze dan de deur open en stond ze op wankele benen op om hem na te kijken, stiekem hopend dat hij niet om zou kijken omdat hij haar dan zo zou zien. Ze wilde naar hem kijken, wilde hem nog heel lang bekijken. De handdoek die ze omhad was doorweekt en een koude wind blies om haar heen de kleedkamer in. "doei Jake" fluisterde ze. En ergens in haar hoofd sloot ze het hoofdstuk af. Een einde. Een punt. Een afscheid.

nieuwe meet of eventjes niet??

wel
ik houd van onze ally en jake meets

Ik ook, maar ga zo. Er komt straks bezoek..

zullen we ze laten meeten bij de wenteltrap, of zijn inge en kim daar nog bezig? (whaha 3.05 am)