Het zwembad

Ik vidn het goed, weet niet of die daar nog bezig zijn.. zal ik beginnen??

ja

Ben begonnen

New

Brandon had hier met wat vrienden afgesproken en daar was hij nu op aan het wachten. Of eigenlijk was hij het wachten een beetje zat en was hij het water in gedoken. Ze mochten hem dadelijk komen zoeken, dacht hij licht geirriteerd. Met krachtige slagen zwom hij verder, zo zwom hij door tot hij aan de overkant van het bad was en zichzelf op de rand trok. Zijn donkerblonde haar was nu echt bruin te noemen en hing druipend langs zijn gezicht. Hij liet zijn blik over de mensen die aan het zwemmen waren en aan de kant stonden glijden, kijkend of een van zijn vrienden ertussen zat.

Nick sprong vanaf de kant in het water waardoor het water om hem heen omhoog spoot. Hij hield van bommetjes en de reactie die dat uitlokte bij andere mensen. Sommige mensen vonden het helemaal geweldig en anderen zagen eruit alsof ze hem wel konden schieten. Hij maakte nog een paar krachtige slagen onder water voor hij weer bovenkwam en om zich heenkeek wie hij eens lekker geïrriteerd had. Zijn zusje had het altijd geweldig gevodnen, maar die was hier nu niet. Er waren wat meisjes die gillend met hun handen omhoog aan de kant van het water stonden zoals alleen meisjes dat konden. Nick kon het niet laten even te grijnzen. Niemand kreeg die glimlach die hij al de hele dag op zijn gezicht had ervanaf. Maud was vanmorgen naast hem wakker geworden en dat had zo goed gevoeld.

Brandon sloot zijn ogen toen er een grote plens water richting zijn kant kwam. Als reactie schudde hij met zijn hoofd om het water iets uit zijn haren te krijgen. Stiekem hopend dat de aanstichter dichtbij genoeg was om de druppels die nu uit zijn haar kwamen te voelen. Met zijn voeten zat hij nog aan het water en licht ging hij met ze heen en weer waardoor er kringen in het water ontstonden. Zijn haar was niet het enige waar nog steeds water uitdroop. Ook van zijn blauwe zwembroek met lichtblauwe strepen drupte nog steeds druppels water.

Nick voelde druppels in zijn nek en keek lachend op. Het was een jongen, die amper ouder leek dan zijn zusje. Hij zwaaide naar hem. "Hoi, k ben Nick, ik hoop dat je niet te nat geworden bent" hij gniffelde. Hij hoopte dat hij wel nat geworden was. Wat dit soort dingen betreft was hij echt achter in ontwikkeling, en bovendien genoot hij overal net even ietsje extra van vandaag. Hij leunde met zijn ellebogen op de kant en keek de jongen met twinkelende ogen aan.

Brandon keek de jongen even schuin aan en om te laten zien dat hij toch echt wel nat was schudde hij nog eens zijn hoofd waardoor er weer druppels alle kanten uitspatte. "Zie ik er droog uit?" Vroeg hij sarcastisch. Echt boos was hij niet, niet eens in de buurt. Hij was vooral zo nat omdat hij net zelf had gezwommen, niet omdat de jongen het leuk had gevonden een vloedgolf te creeeren.

"Nee, daarom, zin in een wedstrijdje? Wie het eerst aan de overkant is?" stelde Nick voor. De jongen zag er wel aardig uit, voor zover hij daarover kon oordelen. Ookal was hij tamelijk jong, hij leek niet veel ouder dan zijn zusje en dat was dan weer een pluspunt. Nick vond de meeste mensen vrijwel meteen aardig. Daar konden die mensen weinig aan doen. Maar als hij je niet mocht dan liet hij je ook helemaal links liggen. Hij deed niets voor of tegen je. Je was er wel, maar voor hem was je er niet.

Brandon hield wel van wedstrijdjes, maar niet als hij zeker wist dat hij zou gaan verliezen. "Maar jij bent veel groter en ouder dan ik, als jij je uitstrekt ben jij dertig centimeter langer dan ik, dus ook veel eerder bij de overkant," protesteerde hij. Waarschijnlijk zou hij uiteindelijk toch wel meedoen maar hij hoopte zo een voorsprong of zoiets te krijgen. Al wilde hij graag ouder en groter worden wist hij wel hoe hij zijn leeftijd kon gebruiken om te krijgen wat hij wilde.

"Maar jij hebt minder tegendruk in het water omdat je lichter bent" zei Nick met een grijns, hij zou hem wel laten winnen, maar hij deed niet aan voorsprong. Bij niemand niet, natuurlijk waren er uitzonderingen, maar niet bij deze jongen. "Wie ben je eigenlijk?" vroeg hij met een vriendelijke glimlach aan de jongen, waaraan hij opkeek vanuit het water.

"Dat slaat helemaal nergens op!" Riep Brandon uit. Eigenlijk was hij daar verre van zeker van, hij was niet de beste in natuurkunde of bij welk vak dit ook hoorde. Maar het klonk raar, de druk kwam toch van voren? "Ik ben Brandon," zei hij met een glimlach. Het was fijn dat dit de eerste vraag was die hij kreeg. Als mensen hem eerst hadden zien dansen was het meestal: waar heb je zo leren dansen? en zit je in de eerst? Dit was vaak pas de derde vraag.

"Eigenlijk wel" zei Nick met een grijns, hij had geen idee. "Dag Brendon, doe je nog mee of wat?" vroeg Nick met een glimlach. "Ik wil weer eens iemand helemaal inmaken" *uche uche* hij wild hem laten winnen, maar het was niet zo leuk meer voor hem als hij dat zou weten.

Brandon deed alsof hij die nadacht, maar hij had in het begin al geweten dat hij mee zou doen. "Oke dan," zei hij met een grijnsnterwijl hij opstond en klaar ging staan om het water in te duiken. Hij kon wel goed zwemmen en hij kon wel winnen van veel jongens van zijn eigen leeftijd maar hij was niet zo overmoedig te denken dat hij van een jongen die heel wat ouder was zou kunnen winnen. Maar proberen kon altijd, en als hij verloor ging hij niet af omdat hij jonger was. Het had zo zijn voordelen en nadelen een van de jongste op school e zijn.

Nick knikte. "go" zei hij, terwijl hij toekeek hoe Brandon het water insprong en een stukje voor hem uitspoot, daarna zette hij de achtervolging in om weer vlak voor het einde te stoppen, aangezien Brandon onder water was zag hij niet dat Nick wachtte tot hij naast hem was en toen de laatste meter overzwom om de kant aan te raken. Hij lachte. "Ik zei toch dat je geen voorsprong nodighad" zei hij met een onschuldig gezicht. "Je kan ook zonder van me winnen"

Brandon dook het water in, het was geen nette of mooie duik maar een waarbij je weer makkelijk verder kon zwemmen. Zo snel als hij kon zwom hij verder, dat Nick hem wilde laten winnen had hij niet door. Nu was hij alleen maar bezig met zo snel mogelijk aan de overkant komen. Zodra hij de kant tegen zijn hande aan voelde stopte hij en ging rechtop in het water staan en keek om zich heen. Gek genoeg kwam Nick pas even later aan. Met een verbaasde uitdrukking keek hij hem aan. Dit gebeurde nooit, tenzij... "Heb je me laten winnen?" Vroeg hij boos. Dit gebeurde wel vaker en dat was een van de redenen dat hij er niet tegen kon.