Het tuinhuisje

Ergens op het buitenterrein, dicht bij het bos, staat een klein, houten tuinhuis. Voor je door de glazen deuren naar binnen kan gaan, moet je eerst een houten trapje opklauteren. In het tuinhuisje staan enkel een oude sofa, een tafel en een stoel. Er zijn ook enkele lantaars voor licht.
Het is een simpele, maar nuttige inrichting.
Vroeger diende dit huisje als een extra onderkomen van de tuinman, maar tegenwoordig is het in gebruik bij de leerlingen van Franklin High zelf. Men zegt dat het een perfecte plaats is om inspiratie op te doen of heerlijk tot rust te komen.

Regels: Zuinig omgaan met de spullen
Personen: 3 tot 4 maximaal, het is niet erg groot.

Sky zette zich neer op de smalle sofa. Voor zo'n oud ding, zat het bijzonder lekker. Maar alles leek vandaag eigenlijk mooier en beter en Sky wist wel waarom.. Voor de zoveelste keer keek hij op zijn horloge. Buiten was het al donker, maar door de lantaars kon hij prima zien. Vijf voor tien. James zou, als het goed is, nu elk moment kunnen komen.. Bij de gedachte aan James alleen al, vlogen er honderden vlinders door zijn lijf. James.. Als hij het briefje maar gevonden had! Én natuurlijk wilde komen..

James zette de capuchon van zijn zwarte trui op en rende naar het tuinhuisje toe. Het was al een beetje donker, en eigenlijk mochten leerlingen nu niet meer alleen over het schoolterrein zwerven. Bij het tuinhuisje aangekomen zorgde hij eerst dat hij zijn ademhaling onder controle had, en dat zijn haar, trui en zwarte strakke -maar niet overdreven strak- broek goed zat. Toen klopte hij op de deur en liep met een glimlach naar binnen toe.

Sky schrok plotseling op door het geklop. Een vlaag van herkenning ging door hem heen bij het zien van de gestalte bij de deur. James!
Oké gedraag je normaal! was zijn idee, maar het ging gewoon niet! Gelijk begon Sky breed te glimlachen. "Hé handsome. Dus je bent toch gekomen, zie ik?" zei hij zodra James binnenkwam. Sky kon het niet laten zijn ogen, met een groot gevoel van goedkeuring, langzaam over James' lichaam te laten glijden. Vooral bij de broek bewogen zijn ogen nog net iets trager. De glimlach veranderde geleidelijk aan in een speelse grijns.

James glimlachte naar hem. "Dacht je dat ik niet zou komen dan?" vroeg hij speels. Hij plofte naast Sky op de bank, met zijn benen in kleermakerszit. In zijn ogen was spanning te lezen, maar hij was ook benieuwd, en een tikkeltje ondeugend. Zijn ogen spraken altijd boekdelen, maar hij hoopte dat het nu niet zo was. Hij liet zijn blik even over Sky gaan, en vanzelf ontstond er een glimlach op zijn gezicht, hij was So Handsomeee.

Sky maakte ruimte om James erbij te laten op de bank. Hij voelde zijn hartslag onregelmatiger en sneller worden. Omg..waar zou dit op uitlopen?
Uit James' blik viel op te maken dat hij zich waarschijnlijk hetzelfde afvroeg. "Nee, ik wist wel dat je zou komen. Althans..ik hoopte het." sprak Sky zacht. Zijn stem klonk een beetje schor. Zijn ogen glinsterden in het vage schijnsel van de lantaarns. "Hm, het enige wat nu nog mist is een warm haardvuur." ging Sky verder, maar toen ging zijn blik naar opzij naar James. "Aan de andere kant..heb ik die helemaal niet nodig om warm te blijven." Voorzichtig, alsof hij anders iets zou breken, drukte Sky zijn lichaam tegen die van James, keek hem voor een moment diep in de ogen en kuste hem toen liefdevol op de mond. Het maakte zoveel gevoelens bij hem los, dat hij zich ineens niet meer voor kon stellen hoe hij het de afgelopen uren zonder James had volgehouden.

James voelde de lippen van Sky, en al zijn twijfels waren verdwenen. Zijn lippen bewogen mee met die van Sky, alleen liefedevoller en meer teder dan vanmiddag. Hij wilde genieten van elke seconde, en niet haasten. Ze hadden tijd genoeg, als het moest zou hij hier best willen blijven slapen, zo lang hij maar bij Sky was.

Sky's hart maakte een sprongetje door James' reactie. Genietend sloeg hij zijn armen om James' hals. Nu hij er zo naar had verlangd, voelde dit nog geweldiger! Zijn vingers gingen nu kietelend door het donkere haar van James. Het was zo zacht.. Voor zover het nog kon schoof Sky dichterbij. Zijn lippen maakten zich moeizaam los van die van James en gleden langs zijn kaaklijn, hals, naar het laatste stukje huid voor zijn shirt begon. Daar stopte Sky en ging hij weer dezelfde weg terug en nog een keer. "Jij maakt mij nu gek.." verzuchtte hij zich voordat hij hem opnieuw kuste. Maar wat Sky eigenlijk bedoelde is dat James hem gek maakte van verliefdheid. Wacht..kon het echt..? Was hij verliefd op James..?
--
Ik moet gaan. Doei! ;')

James voelde de lippen van Sky, en kon een kleine huivering niet onderdrukken. Het was een huivering van geluk, niet walging, en hij hoopte dat Sky dat doorhad. Zijn handen gingen door zijn haar, en gleden langs zijn hals naar zijn rug, waarna hij hem iets dichter naar zich toe trok.

---
Lekker slapen x

Harry trok.zijn broer aandiens hand mee het trapje op. "Dat was te lang tussen andere mensen.." zei hij zacht terwijl hij de deur van het huisje opende en naar binnen liep. "Poekiee. I need youu!" zei hij op zeurerige toon.

George knikte. "I was counting the minutes till our escape, cutiepie." Zodra de deur was dichtgevallen voelde het alsof er een last van hem was afgevallen. Zodra ze uit het zicht van de ramen waren was hij vrij. Hij trok Harry naar hem toe en omhelsde zijn tweelingbroer gewoon. Hij wilde dicht bij hem zijn. Hij haatte het dat hun lliefde geheim moest blijven because it was frowned upon.

Harry nam George stevig in zijn armen, een zucht van opluchting ontsnapte uit zijn mond voor hij een kus in zijn Broers nek plaatse, hij kon er niet langer tegen om de liefde die hij voelde voor zich te houden. Hij trok terug en bekeek d paarsblauwe plek die hij had achtergelaten. "Ik zou de volgende keer de plaats beter bedenken... Maar ik kon er niet meer tegen." zei hij zacht en legde zijn kin op de schouder van George.

?Georde lachtte. "Ach, het si toch koud genoeg voor sjaaltjes. Als je hoger had gezeten waren we pas de klos." zei hij zachtjes. Hij legde zijn hoofd op de schouder van zijn kopie, zijn spiegelbeeld, zijn grote liefde. "Ik mis dit, thuis hadden we veel meer tijd. We konden onze kamerdeur gewoon op slot doen. Hier hebben we roomates." Zei hij teleurgesteld. Het irriteerde hem echt. Waarom kon hij nu niet bij zijn geliefde zijn.

"Hmm, ik hou wel van sjaaltjes..." zei Harry zacht en hij sloot zijn ogen om de omhelzing beter te kunnen voelen. "Ik mis het vreselijk, maar we kunnen het hen niet kwalijk nemen.." begon hij "Maardat betekend niet dat ik dat dan ook doe..." voegde hij er eerlijk aan toe.

George knikte. "Love you." zei hij zacht voor hij een kus in zijn broers nek plaatste. "I love you, I love you, I love you." na elke liefdesverklaring kwam zijn kus dichter bij de mond van zijn broer. "I can't live without you." fluisterde hij voor hij zijn lippen op die van Harry plantte

Harry glimlachte zwoel "Love you more wist hij nog uitte brengen voor hij zich in de kus stortte. Hij was gretig in de kus en zijn tong bevond zih al snel tegen d lippen van zijn kloon. Hij had te lang zonder deze momenten gemoeten en vergat even om ervan te genieten.

George opende zijn mond voor Harrys tong en begroette die met zijn eigen. Zijn ene hand lag tegen HHarry's borst, de andere lag in zijn nek en trok de jongen dichter anar hem toe. Hij was kinda desperate nu. Ze haddden te lang zonder elkaar gemoenten.

Langzaam werd de kus minder gehaast en begon Harry ervan te genieten, werkelijk en niet alleen omdt hij zo lang zonder had gemoeten. Hij haalde voorzichtig hun lippen van elkaar en fluisterde met zijn ogen nog steeds dicht: "Ik wil nooit meer nooit meer zo lang zonder je."

George kon alleen nog maar een instemmend hum-geluidje maken. Hij legde zijn voorhoofd tegen dat van zijn evenbeeld. Zijn ogen bleven gesloten though. Zijn ahnden blefen lekker liggen waar ze waren. De een lag lekker tegen Harry's zachtte trui, terwijl da ander de eer had met de zachte haartjes in Harry's nek te spelen. "Je t'aime, mon Ange." ik houd van jou, mijn engel fluisterde hij zachtjes.
---
PS:If you get the reference, then I applaude to you, and you'll get 20 klaine points
PS2:George gaat zich aleen wel beter gedragen dan de persoon die ik half om half quote, veel beter, en hij is niet een halve koning van narnia. Okee nu moet ik mijn mond hoduen. BTW het is geen fanfic maar een boek

Ik lees geen boeken. There, I said it c: okee natuurlijk lees ik ze wel, maar echt heel weinig xd
-----
Harry luisterde aantachtig naar elk geluid dat elke beweging en elk woord van George maakte. Ondanks zijn slechte Frans kon hij toch verstaan wat George zei, dat was basiskennis, maar hij nam niet de moeite om te antwoorden. In plaats daarvan beet hij heel zacht in zijn tweelingbroer zijn onderlip, om een volgende, rustigere kus in te zetten.

Vincent Farley in...*dentk even in welk deel ook weer**deel twe, was dat nu spiegeljongen, tegenspel of schijnbewegingen* ...tegenspel. zo noemt hij Adrie (Adrian) telkens, dat was zijn koosnaampje voor zijn geliefde, maar George heeft geen gemene oudere broer die zaken belangrijker vind dat het geluk van zijn broertje, en er is geen stomme stomme Bob die alles weer eens moet verpesten. en geen hoe-heet-ze-ook-weer die ook een frans koosnaampje krijgt

even een korte samenvatting van het boek zodat u me volgt:

T is een echte aanrader, sadly is het blijkbaar dus neit in het engels verschenen, dus zoeken naar fanfic die wat meer op de niet-hoofdpersonen ingaat, cozz ik zou graag iets lezen dat was ingaat op de sfinx (een adelijke vrouw die het grote geheim van alle leden van de purperen hofhouding kent en accepteerd en hen een beetje beschermt) of de leden van de purperen hofhouding, of wat er gebeurt zou zijn als adrie andere keuzes had gemaakt,
-----
George kuste hem gelijkwaardig terug. Bij Harry zijn stelde hem gerust, maakte hem kalm. Dit waren de momenten waar hij voor leefde. Hij was ervan verzekert dat hij zonder Harry of zelfmoord zou plegen of krankzinnig zou worden, een van de twee.

new.

Eigenlijk was Allison hier nog niet in de buurt geweest en met een glimlachje op haar gezicht keek ze naar het tuinhuisje dat ze nu ontdekt had. Ze vond het schattig, jammer voor haar was het tuinhuisje niet roze met wit en hartjes, maar zo vond ze het ook leuk. Ze haalde haar lange nagels door haar lange witblonde haren en stapte het trapje op. Ze keek nog even het bos door, ze vond het heerlijk om zo buiten te zijn, heerlijk om even weg te zijn van alles daar.

Matthew was opzoek naar een huisje met gereedschap, dat hij helemaal verkeert zat wist hij niet, maar hij had een paar moeren nodig om zijn motor weer aan de praat te krijgen. Het was zo irritand dat hij het niet meer deed. Het was altijd leuk om een ritje mee te maken. In plaaats vgan bij een huis met gereedschap te komen kwam hij terecht bij een schattig tuinhuisje waar een prachtig meisje de trap op klom. Licht uitdagend floot hij kort op zijn vingers.

Voordat Allison naar binnen kon stappen hoorde ze een fluit achter haar. Met een klein glimlachje rond haar roze lippen keek ze om naar een jongen die daar stond. Haar glimlach werd nogal uitdagend. 'Oh, hallo.' Zei ze tegen hem met een heldere stem waar de positiviteit uit straalde. Ze haalde even een hand door haar haar en liet haar haar langs haar schouders vallen. Ze nam de jongen in zich op, hij was knap, ze kon niet anders zeggen.

Matthew had het niet verkeerd gezien, toen het meisje zich omdraaide werd hij niet teleurgesteld. "Hey" zei hij terwijl hij richting het houten trappetje liep, maar echt aanstalte doen om er bven op te klimmen deed hij nog niet. "Wat doet een meisje als jouw in de middle of nowhere?" vroeg hij aan het meisje dat prachtige haren had. Direct wist hij waar hij zijn zinnen op gezet had.