Het tuinhuisje

Dat bewees maar weer eens dat zij niet beoaald sterk was in haar armspieren. "dankjewel" zei ze glimlachend. Ze bekeek de jongen eens goed, hij was gespierd en zijn Haar zat superleuk, zijn ogen hadden een mooie sprankeling. Een beetje verlegen nu stapte ze het huisje binnen, haar ogen gingen even naar de gitaarkoffer, leuk hij speelde gitaar. Ze glimlachtte.

Owen deed alsof hji een hoed afnam. 'No problem' zei hij met een glimlach en hij ging op de drempel zitten, waarna hji zijn gitaar uit zijn koffer haalde alsof het zijn kindje was. Zachtjes begon hij te spelen, en nog zachter zong hij mee. Het was een mooi liedje van Ed Sheeran.
This is start of something beautiful
This is start of something new
You are the one who'd make me loose it all
You are the start of something new, ooh

Ze glimlachtte terug, ze ging op de oude sofa zitten en luisterde naar de jongen. He, dat liedje kende ze.. Zachtjes zong ze de tekst mee, een beetje onzeker.. Ze kon wel zingen maar dat was nietbwaarom zie hier op school zat. Onzeker stopte ze met zingen en glimlachtte verontshculdigend naar de jongen.. "sorry.." mompelde ze.

Owen luisterde. 'Je mag best meezingen hoor' zei hij met een glimlachje. Hij stond op en ging bij haar op de bank zitten. Het was een beetje koud buiten, vooral de wind, hierbinnen had hij daar geen last van. zachtjes zong hij de rest van het liedje, dat al niet lang was.
And I've thrown it all away
And watched you fall into his arms again
And I thrown it all away
Watched you fall, now

Aarzelend xong ze met hem mee, en het liedje wasval ten einde. Eigenlijk had ze even alleen willen zijn maar de jongen was prettig gezelschap. " ik heet trouwens yinther" glimlachend stak ze haar hand naar de jongen uit. Ze streek een pluk blond haar achter haar oor zodat ze hem beter aan kon kijken met haar knalblauwen ogen.

Owen keek met zijn glimmende bruine ogen in haar felle blauwen, en stak zijn hand uit. 'Owen' zei hij glimlachend, waardoor zijn ogen nog meer sprankelden. 'Speel je ook een instrument?' vroeg hij geinteresseerd en hij gign een beetje onderuitgezakt zitten.

Zijn ogen waren schattig.."ik speel wel eens piano" zei ze schouderophalend. Het was niet echt bijzonder, en zo goed kon ze het nou ook weer niet.. Ze ging tegen de leuning van de bank aanhamgen en keeknaar owen. Ze glimlachte breed, zodat je haar fonkelende tanden kon zien. "enjij? Ofbspeel je alleen gitaar". Vroeg ze hem nieuwschierig.

'Leuk, ik speel gitaar, alle soorten en ik zing. Ik heb wel eens geprobeerd om piano te spelen alleen ik heb het geduld niet om het te leren' zei hij en hij lachte een beetje in zichzelf. 'Wat is je talent dan?' vroeg hij nieuwsgierig.

Hij kon goede zingen ja... "Ik doe aan ballet.." zei ze onzeker. De meeste mensen vonden ballet maar iets sufs, iets voor saaie meisjes, tutjes... Ze begrepen niet dat ballet iets moeilijks was, een soort vorm van kunst maar dan bewegend.. "Piano is echt niet zo moeilijk hoor" zei ze lachend. "gitaar spelen, dat lijkt me pas ingewikkeld" zei ze schouderophalend. Ieder zijn talent toch.

Owen lachte 'leuk' zei hij, en hij meende het. 'Ik kan echt niet dansen' zei hij, en hij keek haar met lachende ogen aan, waarna hij een liedje op de gitaar begon te spelen. Het was eigenlijk klassieke muziek, en hij had er wel eens een ballerina op zien dansen. Hij was benieuwd of ze het zou kennen.

Haar gezicht lichtte op toen ze het deuntje horen, dit liedje kende ze uit duizenden. "Rivers flows in you, bella's lulleby" zei ze hem. "En als je de zanger/zangeres wilt weten Yiruma" voegde ze er aan toe. Hierop had ze al vele keren gedanst, en het was het liedje waarmee ze auditie had gedaan voor Franklin.

Owen glimlachte. 'Dans dan!' zei hij enthousiast en zijn gezicht lichtte op. Als ze goed kon dansen moest ze dat nu doen, dit was haar kans, maar hij bleef toch rustig doorspelen, en keek haar overtuigend aan.

Onzeker stond ze op van de bank, ze streek haar rokje glad. Ze begon met wat pliés, maakte een relevé en weer een pliés, maakte een tendu en bewoog haar armen gracieus. Rug aanspannen, bilspieren en alles, haar kin een stukje omhoog. Ze maakte een, goed in evenwicht, arabesque gevolgd door een arabesque penchée. Onzeker stopte ze. "Wat vond je?" vroeg ze hem.

als je niet weet wat het betekent:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Klassiek_ballet#Opbouw_van_de_les

Owen keek, hij zou dit echt nooit kunnen, het zag er mooi uit, al snapte hij niet goed wat ze deed. 'Mooi' zei hij en hij knipoogde naar haar, waarna hij de laatste snaar aansloeg, waarvan het geluid in de lucht bleef hangen, het klonk nog na in zijn oren. 'Je moet niet zo onzeker zijn, je bent echt goed' zei hij bemoedigend.

Een licht blosje kwam op, meestal bloosde ze niet ze was niet snel verlegen.. Onzeker was ze wel. "Bedankt.. Vind je dat echt?" vroeg ze hem voor de zekerheid. Zou hij dan verstand hebben van dans? Want anders zou hij het zowiezo wel goed vinden, niet iedereen vond dat ze goed kon dansen en dat vond ze zelf ook niet. "Jij kan ook echt goed gitaar spelen" zei ze hem complimenterend en glimlachtte stralend naar hem. Van ballet kreeg ze altijd een blij gevoel..En van jongens ook...

'Dank je' zei hij, en hij zette zijn gitaar tegen de leuning van de bank. 'En ja, dat vind ik echt' zei hij met zijn glimlach. De glimlach die iedereen over kon halen, en waar iedereen zich prettig door voelde. Hij stapte van de bank en liep naar haar toe. 'Niet zo onzeker' zei hij, nog steeds met dezelfde glimlach.

"Bedankt" zei ze glimlachend. Hij bezorgde haar een prettig gevoel, een vertrouwd gevoel, alsof ze hem langer kende. Toen hij op haar af kwam glimlachtte ze charmant, ondanks dat ze ballerina was was ze echt niet altijd zo braaf. En ze had naar Lauren geluisterd, had haar kledingstijl wat veranderd zodat ze niet alleen maar lievemeisjes dingen droeg. Vandaag droeg ze daarom ook een roze panty, wel een gewoon effen zwart plooien rokje met een zwart topje waar ze een roze hesje op droeg. Simpel, maar anders dan ze gewend was. Ze zette een stapje dichter naar Owen en keek naar hem op.

Owen glimlachte weer naar haar en pakte haar hand, waarna hij haar een rondje liet draaien. 'Je moet mij is leren dansen, dat kan ik echt niet. Al is ballet niet echt mijn stijl' zei hij. Ze was echt heel leuk. Hij ontmoette niet zoveel zorgeloze meisjes, die ook nog eens zo aardig waren.

Haar hand tintelde onder zijn aanraking. "Zullen we dan maar met iets anders beginnen dan met ballet" zei ze glimlachend. Ze pakte Owen's hand en legde die zachtjes op haar middel, ze dwong hem niet als hij haar daar niet vast wilde houden, dan hoefde dat niet. Ze legde haar hand aarzelend op zijn schouder. "ik leid wel.." zei ze nog steeds glilmachend, iets onzekerder dat wel. Ze tilde haar voetje op en plaatste hem naar voren, liet de ander aansluiten en weer terug naar achteren.

Owen deed voorzichtig mee. 'Je bent een goede lerares' zei hij in haar oor, toen hij na een tijdje doorhad hoe het moest. In zijn hoofd klonk er muziek, en zachtjes zong hij mee, niet heel hard, maar voor haar moest het toch te horen zijn.

Yinther begon te stralen toen ze Owen's complimentje hoorde.. "Bedankt" zei ze glimlachend. Toen hij begon te zingen voelde ze zich gelukkig, het klonk zo zacht en zo mooi.. Ze vergat zo ongeveer alles om haar heen, alleen nog maar Owen en zijn stem. Ze was wel erg snel weg van hem.. Sneller dan normaal maar deze jongen had gewoon iets... "Jij doet het ook goed" zei ze hem zacht en keek hem vanonder haar wimpers lief aan met haar knalblauwe ogen.

Owen keek terug. Wow! Haar ogen waren echt heel blauw. En ze waren zo mooi. Snel wendde hij zijn blik af en keek een beetje blozend naar zijn voeten, maar hij bleef wel door zingen. Hij moest deze melodie onthouden, hij was echt heel mooi. Even veegde hij een pluk losgevallen haar uit haar gezicht.

Zelf keek ze ook weg, maar niet lang want gelijk daarna vestigde ze haar aandacht alweer op hem. Toen hij haar haarlok uit haar gezicht veegde glimlachte ze lief naar hem, zijn vingers voelde zacht aan op haar huid. Ze deed een stukje afstand en zwaaide voorzichtig haar been omhoog, zodat ze in een perfect in evenwichtige zweefstand stond. Ze bleef Owen's handen vast houden, keek hem aan en glimlachte.

Owen keek naar haar, en haalde zijn hand toen uit die van haar, om even te klappen. 'Ik weet niet hoe je dat voor elkaar krijgt' zei hij een beetje lachend, aar zijn ogen stonden bewonderend.

Ze kwam weer overeind en kwam blij voor hem staan, keek naar hem op en grijnsde breed. "Vooral heel veel oefenen" zei ze grinnekend. Deze jongen was zo fijn in de omgang, en het voelde vertrouwd. Hij was leuk, en muzikaal, lief en leek haar echt aardig te vinden. "Wil jij me nu dan helpen gitaar te leren spelen?" vroeg ze hem nieuwschierig, benieuwd naar zijn antwoord. Ze wilde graag dat hij haar hielp..