Het grote raam

Adam glimlachte, 'Ik heb jou liver als verpleegster...' zei hij, zijn glimlach neteen vervagend. Hieruit zou Flavio kunnen opmaken dat hij een verpleegslster had;' Het komt goed. Maak je maar geen zorgen...' zei hij niet al te overtuigend. Hij wilde dat iemand dit tegen hem zei... En het meende, daarvoor kon hij het niet menen.

Flavio pakte de hint niet op, te opgelucht dat Adam hem ervan verzekerde dat het goed kwam. "Als jij het zegt, jij weet het best hou jouw lichaam eraan toe is, niet?" zei hij met een lieve glimlach.

Adams maag keerde om bij die opmerking, hij was onbewust zo goed geplaatst. 'Ja...' zei hij zacht, meer tegenbde lucht dan tegen Flavio. 'Wil jij het ook weten..?' vroeg hij zacht zonder echt door te heben wwt hij zei.

Flavio keek Adam met een lieve glimalch aan. "Ik heb geen idee wat 'het' is. Maar vertel eht gerust, als het je oplucht." Zei hij lief. Hij pakte Adams handen beet. "Je weet toch dat ik van je houd, wat er ook gebeurt."

Die laatste woorden maakten een lichtpuntje in Adam's gedachten, 'echt?' vroeg hij voorzichtig en ademloof voor hij zijn handen op die van Flavio legde in het contacte dat ze toch al hadden en deze op zijn buik legde. 'Hier... Ongeveer... Zit een eetje van jou... En een beetje van mij.' legde hij uit met een blik die wel naar Flavio's ogen ging, maar niet echt keek.

Je kon de raderen in Flavio's hoofd zien draaien. Hij opende zijn mond om iets te vragen, maar de woorden kwamen niet, dus hij sloot hem weer. Hij bleef Adam alleen aankijken. Hij snapte wat de opmerking impliceerde, maar dat was biologisch onmogelijk... toch? "Adam... bedoel je dat...." vroeg hij voorzichtig en stamelend gevolgd door een onzekere. "Hoe?"

Adam knikte, 'Ik ben ermee geboren, nou ja zonder dat beetje van jou... Vind je me nu een freK? Ik wel.' zei hij zuchttend. 'Ik kan die ring nog ruilen voor geld mocht je hem niet meer willen, wat ik goed begrijp, wil jehem dan teruggeven.

Flavio fronste. "Adam, spreek geen nonsens. Ik zeg toch continue dat ik van je houd? We zijn verloofd. Waarom zou zoiets dat opeens veranderen. Ik houd van jou, niet van hoe jij in elkaar zit, of wat dan ook. Je bent nog steeds dezelfde Adam waar ik verliefd op werd, dit heeft er niets aan veranderd." Hij glimalchtte lief naar Adam en knuffelde hem. "Ti amo, e il bambino si, il nostro bambino, anche." I love you, and baby you, our baby, too. Zei hij liefdevol.

Adam kreeg tranen in zijn ogen en viel Flavio in de armen toen deze uitgepraat was. 'Wat moet ik doe-hoen!?' huilde hij en hij tork Flavio dichter naar zich toe. 'Help me... Alsjeblieft.' smeekte hij vervolgens, hij wilde hulp, zo graag. Alleen zou hij dit niet aankunnen.

Flavio trok Adam stevig tegen zich aan in de hoop dat die daardooor wat zou kalmeren. Hij wist zelf ook niet wat hij moest doen. Dit was nu niet echt een normale situatie. "Ada, op dit moment hoef je maar een ding tr beslisse, of je hem ofd haar houd of niet. Ik weet hoe je tegenover abortus bent, en ik ook, maar je weet niet of je lichaam wel een zwangerschap aankan. Ik ga je niet jezelf in levensgevaar laten brengen. Daarnaast moeten we gaan bedenken hoe we dit geheim gaan houden, want ik weet zeker dat je geen mediacircus wilt."

Adam ademde iets rustiger nu hij merkte hoe kalm en lief Flavio reageerde. Hij wist zeker dat hij het zonder Flavio niet zou redden. 'Ik wil het zo graag proberen... Als het niet goed gaat merken de doktoren dat wel, al voel ik me een soort experiment bij hen...' mompelde hij. Hij wilde dit doen, met Flavio.

Flavio glimalchtte naar Adam. "Dan zoeken we toch andere artsen op? Dit is nogal een... bijzonder geval dus mij lijkt het het beste als we goed gaan onderzoeken waar ze het beste voor jou en het kleintje kunnen zorgen." Zei hij lief.

Adam schudde zijn hoofd. 'Ze zorgen goed voor me, het is alleen dat ze er zelf ook nog achter moeten komen omdat ik de eerste ben... Ik wil het niet aan nog meer vreemden uitleggen...' zei hij. Dat laatste wat zahter, al was dat de echte reden.

Flavio knikte. "Dat begrijp ik volkomen." Zei hij zacht terwijl hij Adam knuffelde. Zijn maakten cirkels op de rug van zijn geliefde om die een beetje te kalmeren. "Misschien is het een goed idee om vaker check-up te doen dan bij normale zwangerschappen. Bij ons is de kans dat er iets mis gaat toch iets groter. Verder geen roken, geen drinken en goed eten." Die laatste zin werd een beetje streng gezegd.

Adam knikte 'Dat was ik ook van plan. En ik rook en drink niet. Niet meer. Oke soms.' zei hij met pauze tussen zijn zinnen waarin hij toch wilde toegeven. 'Als ik helemaal stop... Krijg ik dan mijn beloning nog?' vroeg hij voorzichtig. Dit wa hem in eens tebinnen geschoten.

Flavio knikte met een big smile. "Natuurlijk krijg je je beloning nog, dat was de afspraak." zei hij met een knipoog. Hij drukte een kusje op Adams neus. "Stop je dan nu, alsjeblieft? Nu niet alleen voor jezelf en mij, maar ook voor ons kleintje?" vroeg hij lief.

Adam knikte, 'Natuurlijk doe ik dat. Al moet ik toegevenbdat ik toen ik erbachter kwamvbewt veel gerookt heb, niet genoeg over nagedacht.' gaf hij bewust van zijn schulden toe. 'Hier. Zo kom ik niet in de verleiding... En als jebmerkt dat ik ook maar 1 pqkje gekocht heb.... Dqn gqat de qfspraak niet door.' zei hij en hij legde twee pqkjes sigaretten en een aansteker in flavio's handen.

Flavio knikte en stopte de dingen in zijn broekzakken. "Ik hop dat dat niet al te veel kwaad kan....." Zei hij xacht. Hij glimlachte naar adam. "Can I have a kiss now? I've not recieved any real kisses today." Zei hij met een smeek gezichtje.

Adam knikte. 'Dat hoop ik ook...' zei hij zacht en piekerend, maar toen begon hij te grijnzen. 'Well...' begon hij en hij deed alsof hij nadacht ' You've been a good boy today soo I guess youcan.' voegde hij er aan toe en hij leunde voorover om Flavio teder te kussen, zijn handen op diens rug.

Flavio glimalchtte en kustte Adam terug. Hij legde zijn handen in de nek van zijn verloofde en soort van baby momma. Het was zo zo raar. Hij was 16 en hij zou vader worden. Het voelde zoooo onrealstisch, als een droom. Vooral als je het ik-dacht-dat-mijn-partner-toch-echt-een-dude-was deel in beschouwing nam.

Adam stortte al zijn opluchting en liefde in de kus, niet alleen had Flavio hem meteen geloofd, ook had deze laten merken dat hij e voor hem zijn. En dt betekrnde de wereld voor hem, Flavio was pas zsstien, en zoals het er nu uitzag zou deze voor hem zoren in plaats van andersom. Even moest hij aan Courtney denken, en aan zijn andere kind die hij bijna vergeten was. Het leek zo onwerkelijk, da hij in korte tijd vader én , zoals hij het zag, moeder zou worden.

Flavio kustte Adam even liefdevol terug. Hij had respect voor hem. Hij had in zo'n korte tijd te horen gekregen dat hij vader en moeder zou wordden. Toen hij eenmaal naar lucht noest happen zat hij dan ook meteen met een vraag. "Adam, omdat jij praktisch gezien de moeder bent in deze situatie, is ons kleintje dan ook joods?" Vroeg hij opeens.

Adam haalde zijn schouders op, 'Officieel wel, maar als jij graag een Christelijke opvoeding voor hem of haarilt vin ik dat geen probleem. Het jodendom heft duizenden regels, dus als j daar niet aan wilt beginnen vind ik het goed.' zei hij nadenkend en hij wreef even oer zijn nek en kaaklijn.

-
Ik heb dingen geleer d n het jodenmuseum. Yes geen melk en vlees tegelijk voor zita.

Flavio glimalchtte naar Adam. "Jouw geloof is veel grootser en ik ben al 5 jaar niet meer in een kerk geweest behalve met kerst en Pasen en zo." AKA sinds hij uit de kast was, en de famillie met hen had gebroken. Zijn moeder was van kerk gewisseld, ze was neit rooms meer maar protestants. "Onder een voorwaarde, hij of zij krijgt een half italiaanse opvoeding en leert dus ook prima Italiaans spreken." zei hij met een knipoog.

Adam glimlachte en knikte, 'We gaan t wel met uitzonderingen doen hoor, ik heb geen zin in twee koelkasten.' zei hij en hij grinnikte, 'Pas maar op.of ik ga nog denken dat mijn eigen kind sexy klinkt als jij de leraar bent. En dat zou nogal erg zijn. Maar ik vin het een prima idee.'