Het grote raam

August keek verwijfeld naar Jamie. Het klonk allemaal zo logish en mooi, het idee dat hij over een paar weken al drugs af kon zijn en dat Jamie hem daarbij wilde helpen. August zocht in zijn zak weer naar het plastic zakje met de spuit erin en trok die er voorzichting uit. Het enige probleem was dat August niet dacht dat hij dat kon. Ookal klonk Jamie nog zo overtuigend en geloofde hij hem, omdat hij in dezelfde situatie had gezeten, het stemmetje in zijn achterhoofd bleef zeggen dat August niet zonder drugs kon. ' Ik... Ik weet het niet.' Gaf hij toe, zijn verdrietige ogen op de spuit gericht.

Jamie legde zijn hand op de schouder van de jongen. De naam van de jongen was even uit zijn geheugen gesprongen.' Ik snap het. Ik vond mezelf ook niet echt verslaafd, maar werd toch naar een afkick kliniek gestuurd. Mensen dachten vonden me het eerste soort verslaafde. Ik was diegene die het nog niet onder ogen had gezien dat ik per dag vier pillen slikte en dat dan de hele week door. Maar mezelf niet verslaafd vond. Tot ze me op een gegeven moment vroegen, Oké stop dan. Laat het achter je en kom er niet meer aan. Ik wilde het wel maar het lukte me gewoon niet.' Hij beet op zijn lip en schudde zijn hoofd. Dit waren verschrikkelijke gedachtes.' Maar voor jou is het nog niet te laat. Ik weet dat het moeilijk gaat worden want je bent er al aan begonnen. Je zit er alweer helemaal in verwikkeld. maar ik wil je helpen er vanaf te komen. Ik wil zorgen dat jij niet straks eindigd als ik, hier als wiskunde docent jongeren helpen die dezelfde fout als ik willen begaan. Voor mij is het een roeping, ik doe dit voor mijn ouders. Om te laten zien dat ik wel een goed mens kan zijn. dat de drugs mijn leven hebben veranderd. maar jij bnet nog jong. Jij kan nog leuke dingen. Jij kan nog proberen iets goeds te maken van je leven.'

~`

Volgens mij zijn mijn popjes erg goed met woorden XD

Misschien had Jamie gelijk, hij kon het altijd proberen. Hij kon bang blijven zijn dat het niet ging lukken, maar hij zou er nooit achter komen als hij het niet probeerde. Dan zou hij ook maar meteen moeten stoppen met drinken, of in ieder geval zwaar minderen. Langzaam stak hij zijn hand uit met de spuit erin en hield hem voor Jamie. ' Misschien heb je gelijk.' Zei hij zacht. Toch schoten er al meteen andere dingen door zijn hoofd. Hij had namelijk dealers die verwachtten dat hij zijn koopafspraken nakwam. Hij wist niet of die wel zo blij zouden zijn als hij opeens stopte. En die afkicksverschijnselen dan, hij had er heus wel van gehoord, gehoord hoe erg die konden worden. Bij het idee rilde hij al.

Alsof Jamie zijn gedachte kon lezen begon hij te praten.' Dealers zijn nooit blij als één van hun vaste klanten opeens stopt. Ze gaan je ook echt proberen terug te krijgen. Doen alles om maar weer geld te mogen verdienen. De afkick verschijnselen zijn ook erg alleen je moet je eroverheen durven zetten. Na die afkick verschijnselen ben je weer oké. Dan heb je dit spul niet meer nodig. Je moet er alleen maar even doorheen komen. Hoelanger je wacht hoe erger je moet afkicken.' Hij pakte de spuit van August dankbaar en legde hem naast zich neer.

James zat in het het raamkozijn naar buiten te kijken. Zijn gezicht stond boos, maar hij probeerde de woede te onderdrukken. Eens in de paar weken had hij zo'n bui. Er hoefde niet veel te gebeuren, een slecht cijfer of iemand die hem irriteerde. En dan bleef hij de hele dag boos.

Sky kwam in de meest vrolijke bui aangewandeld. Hij had weer eens een goeie dag. Zijn gezicht toonde zijn emotie, zoals altijd. In zijn armen had Sky zijn trouwe 'gereedschap' geklemd: zijn tekenblok en etui met van alles aan tekenmateriaal erin. Een uur geleden was hem een nieuwe tekenopdracht verteld: een surrealistisch landschap ontwerpen. Daar kon hij wel wat mee. Het enige wat hij daarvoor nodig had was zijn fantasie, tekenspullen en een rustig plekje waar hij zijn ideeën helemaal de vrije loop kon laten. Sky wist gelijk waar dat zou zijn. Maar toen hij eenmaal bij het grote raam aankwam zag hij dat iemand eenzelfde idee had gehad. Niet dat Sky het erg vond, hij was immers een echt gezelschapsmens. Opgewekt deed hij net zijn mond open om de jongen te begroeten, toen hij plots zijn blik opmerkte. Oeh, iemand was in slechte bui vandaag.. Stilte.
“Hoi!” zei Sky uiteindelijk toch niet minder ethousiast. Een glimlach stond op zijn gezicht.

James keek de jongen aan met een vernietigende blik, zuchtte en gaf geen antwoord. Hij wist dat het vreselijk onbeleefd was, maar hij was ook niet beleefd, dus het maakte hem niet uit. De jongen was echt vreselijk vrolijk, en James was eigenlijk jaloers. Waarom kon hij niet zo zijn? Hij deed altijd alsof.

--------
sorry, mijn reacties zijn een beetje kut, maar ik moet weer ff aan James wennen.

Sky voelde spontaan een rilling langs zijn rug lopen door de blik van de jongen. Als reactie vormde Sky onbewust een pruillipje. “Nou zeg..” mompelde hij bijna onhoorbaar. De houding van de jongen maar even negerend nam Sky plaats naast hem in het raamkozijn. Hij trok zijn knieën op tot bijna tegen zijn borst als een soort geïmproviseerd tafeltje om zijn tekenblok op te leggen. Daarna toverde hij uit de etui één van zijn schetspotloden tevoorschijn en begon hij wat in het wilde weg te schetsen op leeg vel papier. Zijn hoofd stond richting de jongen, waardoor hij makkelijk Sky's geconcentreerde gezicht zou kunnen zien ten teken dat hij nu even niet gestoord wilde worden.

---
Geef niet, ik ken het.

James' ogen vormde zich tot spleetjes. Hij had nu al een vreselijke hekel aan deze jongen. "Heb je een probleem?" vroeg hij, op vreselijk beleefde en aardige toon. Hij acteerde niet voor niks, en hij kon het ook vreselijk goed, anders zou hij hier niet op school zitten. Hij kon mensen manipuleren en laten denken dat ze gek waren geworden. Allemaal voor de lol natuurlijk.

Sky's concentratie werd plotseling verbroken door de jongen die tegen hem sprak. “Pardon?” Zijn ogen gleden naar het gezicht voor hem. Niet slecht overigens..
“Ik? Nee hoor.” antwoordde Sky net zo vriendelijk. Zijn mondhoeken krulden iets omhoog, maar in zijn ogen viel de verbazing te lezen. Waar kwam dit aardige gedrag ineens vandaan? “Bedoel je niet of jíj een probleem hebt, schat. Want het lijkt erop dat je niet helemaal je dag hebt vandaag, hm?” Kaatste Sky de bal terug. Hij boog zich iets voorover bij die laatste woorden, waarbij zijn wenkbrauwen een beetje omhoog gingen.

James lachte vriendelijk. "Ach ja, School sucks, right?" zei hij met een lachje. "Wat maak je?" vroeg hij geïnteresseerd aan de jongen en hji zette grote vragende ogen op. Zo vonden mensen hem aardig, Hij wist niet waar het vandaan kwam, want hij deed nep. Maar één op de twintig had het door. Emmalynde laatst bijvoorbeeld, maar dat was een misverstand geweest.

Sky lachte mee met de jongen om zijn uitleg. Oké, hij viel best mee eigenlijk. Misschien was het dan niet heel netjes van Sky geweest om zo brutaal te doen. Maar ach..hij droeg meestal het hart op de tong, daar kon hij gewoon niets aan doen. “Ehm..tja..het stelt nog niet veel voor eigenlijk.” antwoordde hij met een frons op de vraag. Als bewijs hield Sky de tekening op naar de jongen, welke alleen nog bestond uit een paar simpele basislijnen. Toch vormden de lijnen al duidelijk de contouren van een ontbloot mannelijk bovenlijf.

James keek naar de tekening. "Interessant" zei hij, hij had al gemerkt dat de jongen gay was, omdat hij zelf bi was had hij een geweldige gaydar. "Is het iemand, of gewoon zelfbedacht?" vroeg hij de jongen voorzichtig. Misschien was dit iets té, maar hij vroeg het zich toch wel af.

Sky kon het niet laten te grinniken door de vraag van de jongen. Hij vond het helemaal niet erg als mensen hem zulke persoonlijke vragen stelden, want hij had zelf ook weleens de neiging zulke vragen op iemand af te vuren. “Mmm, was het maar waar dat het iemand was..” mompelde Sky dromerig terwijl hij zijn tekening, maar vooral het beeld in zijn hoofd, eens aandachtig en half zwijmelend bekeek. “Maar nee, het is zelfbedacht.” antwoordde hij toen.
Sky maakte zijn ogen los van het papier en liet het tekenblok weer op zijn schoot zakken. Daarna ging zijn aandacht terug naar de jongen. De lach op zijn gebruinde gezicht verbreedde zich iets. “Ik had me nog niet eens voorgesteld, hm? Wat onbeleefd weer.” prevelde hij ineens zodra hij dit zelf had bedacht. Eén hand plaatste hij op zijn borst. “Bij deze dan: ik ben Sky Summers. En jij bent?” vroeg Sky de jongen nieuwsgierig terwijl hij weer iets naar achteren leunde.

James lachte. "Mocht je hem ooit tegenkomen, en hem niet meer willen, verwijs hem maar door naar mij" zei hij en hij bedacht hoe makkelijk dit ging. Het was zo makkelijk om in zijn rol te blijven, en te doen alsof hij echt geïnteresseerd was. "James" zei hij alleen als reactie op wat de jongen gezegd had.

Sky voelde zijn ogen groot worden. Had hij het nu goed verstaan? Lichtelijk verbaasd keek hij naar de jongen, die James bleek te heten. Dus hij was ook een Rainbow! Yay! Je zou verwachten dat op een school als het Franklin High, vol met creatieve mensen, heel veel Rainbows zouden rondlopen, maar dat viel in Sky's ogen zwaar tegen. Dit was daarom een aangename verrassing. “Dat zal ik doen, sweetie. Al kan ik me niet indenken dat ik zo iemand ooit zat zou worden..” sprak Sky half fluisterend. Zijn groenige ogen glinsterden speels.
“James..” herhaalde hij toen de naam met zwoele stem. “Duidelijk, authentiek en prettig in de mond.” was Sky's optiek over de naam. “En James,” hij kon het gewoon niet laten de naam op een bepaalde manier uit te spreken, “waar liggen jouw interesses zoal?” wilde hij weten.

James lachte, het klonk goed. "Acteren" zei hij simpel "Soms zing ik een beetje, maar het is niet geweldig" zei hij met een lachje. Hij mocht Sky eigenlijk wel, maar hij moest oppassen dat hij niet door zou slaan. Het was één keer gebeurd, dat hij op iemand vertrouwd had. Maar dat zou de laatste keer zijn. Hij mocht niet meer op mensen vertrouwen, want mensen breken hun beloftes en dan ben je weer net zo alleen als je daarvoor was, en je voelde je nog erger. "En jij? Tekenen zo te zien. Nog meer?" vroeg hij.

Oeh, acteren! James had zeker wat punten gescoord met dat antwoord. “Acteren is geweldig. Jammer dat ik daar niks van bak.” Sky zuchtte eens diep en wuifde zijn woorden weg met een simpel handgebaar. Hij had ooit een poging gedaan als bijrol in een schooltoneelstuk, maar eindigde achter de coulissen met een verstuikte enkel en stemloos. “Zingen kan ik daarentegen wel een beetje naast tekenen. En ik schrijf ook graag mijn eigen liedjes.” Sky legde zijn hoofd op zijn handen en keek James diep in de ogen. “Trouwens..ik heb je wat van mijn werk laten zien, zou jij dan ook wat van jouw kunnen aan mij willen laten zien?” Een klein grijnsje sierde zijn gezicht. Sky zou James oprecht weleens willen horen zingen of acteren.
Zijn nieuwsgierigheid voor de jongen hield hem in zijn greep en zorgde ervoor dat zijn tekening onaangeroerd bleef voorlopig.

James keek de jongen aan. Een stem in zijn hoofd zei: Vertrouw hem niet, vertrouw hem niet. Maar een ander zei: Eigenlijk heb je wel behoefte aan een vriend. "Dan kies ik voor acteren, want dat kan ik beter. Maar wat moet ik doen dan?" vroeg hij Sky voorzichtig. Misschien moest hij zich maar een keer laten gaan. Voor zijn vader. Misschien moest hij zijn harde kant laten zakken en gewoon vrienden zoeken. Hij zou het toch nooit volhouden hier alleen.

Sky klapte even verrukt in zijn handen, maar trok daarna een bedenkelijk gezicht. “Uhm, tja..” mompelde hij met een frons. “Doe een scène van iets. Jij bent de expert, kies maar iets geschikts.” was Sky's antwoord op de vraag. James leek hem iemand met genoeg acteerervaring om dat te kunnen inschatten, plus dat als Sky iets moest kiezen het dan nog weleens een heel 'aparte' scène zou kunnen worden.
In dat geval zou Sky bijvoorbeeld kiezen voor een liefdesscène uit Romeo & Julia. Hijzelf was dan natuurlijk even Julia, mmm..ja.. Niet dat hij James nou per se als zíjn Romeo zag ofzo, nee, daar kenden ze elkaar nog lang niet goed genoeg voor. Maar Sky was en bleef gewoon een hopeloze romanticus. Zo kon hij bij een romantische film helemaal wegzwijmelen (en zich achteraf ellendig voelen natuurlijk omdat híj zulke momenten nog nooit had gehad. Gelukkig bestond er dan nog zoiets als Ben&Jerry's).

---
Ik ga nu, want ik heb nog een berg huiswerk liggen waar je akelig van wordt. x_x
Maar ik kom later weer terug! ^ .^ Byez!

IS goed hoor (:
-----------------

James dacht even na. "Ik zou natuurlijk een scene kunnen doen uit een toneelstuk waar ik ooit in gespeeld heb, maar dan kan ik even niks bedenken." zei hij en hij glimlachte even. "Wacht. Als jij nou iets verzint wat ik moet doen. UIt een heel bekend toneelstuk of gewoon iets wat ik moet improviseren, dan doe ik het wel" zei hij en hij keek Sky vragend aan, benieuwd wat hij zou zeggen.

Sky zuchtte ongemerkt. Het leek wel alsof James zijn gedachte had gelezen. Het idee van de Romeo&Julia – scène werd steeds verleidelijker.. Maar nee, dat kon niet. Dat was ongepast.
“Hm, oké, misschien weet ik wel wat..” begon Sky vertwijfeld. In zijn hoofd maalden de gedachtes.
Nee, zeg niet Romeo&Julia. Verzin iets anders. Eens zien..iets anders..iets van Shakespeare? The Commedy of Errors, dat was een idee. Goed, die werd het. “Romeo&Julia!” flapte Sky er toen net iets te enthousiast uit. Wacht, had hij dat nou hardop gezegd? Nee, nee, die bedoelde hij niet! Maar het was nu al te laat om het terug te nemen. Sky kuchte. Een lichte blos stond op zijn wangen. Hij kon maar beter doen alsof het de bedoeling was geweest, hoewel James – als ervaren acteur - daar makkelijk doorheen kon kijken. Daarbij was Sky een niet al te beste leugenaar. “J-je kunt een scène naspelen uit Romeo en Julia of zelf iets verzinnen gebaseerd op dat verhaal.” Sky merkte hoe zijn stem zeker een octaaf omhoog schoot. Fijn, als het al niet duidelijk was..

James keek hem even raar aan, maar glimlachte toen. "Is goed, maar dan moet je wel meespelen, want Romeo & Julia wordt nogal moeilijk in mijn eentje" zei hij. Hij deed alsof hij de blos en al de andere oneffenheden in het gedrag van Sky niet opgemerkt had. Eigenlijk vond hij het wel grappig. "Als jij nou Julia speelt, dan speel ik Romeo" zei hij. Maar hij schrok even van zichzelf, wat zie hij nou? Snel deed hij alsof het zo hoorde. "Welke scene?" vroeg hij.

Toen Sky merkte dat James niet al te veel moeite met zijn keuze had, verscheen er weer een brede glimlach op zijn gezicht. “Oké!” antwoordde hij opgewekt, helemaal weer zijn oude zelf. Zijn ogen glinsterden. Lenig sprong Sky vervolgens overeind en sloeg zijn handen ineen. Zijn ogen dwaalden af naar het plafond alsof daar ineens een romantische scène uit Romeo & Julia werd vertoond. “Laten we mijn lievelingsscène spelen: waarin Romeo onder aan het balkon voor het eerst zijn liefde voor Julia aan haar verteld. Mmm, zóóó cute!” Sky kon het niet laten kort een vreemd gilletje te slaken zoals alleen hij dat kon doen. Daarna keek hij James verwachtingsvol aan, benieuwd naar wat hij nu ging doen.

--
Improviseer er maar op los XD

James glimlachte hij stond langzaam op en concentreerde zich even op zijn rol. Hij liep heen en weer en mompelde even in zichzelf. Hij riep even Julia's naam en keek Sky met een glimlach aan. Benieuwd hoe goed hij zijn tekst kende. Toen begon hij te praten. "Je zult je wel afvragen wat ik hier doe..." begon hij zijn zin, wetend dat Julia/Sky hem hier moest onderbreken.