Het café ' Just around the corner'

Nyeri kreeg even grote ogen.'Euhmm nee denk ik...' Ze wist eigenlijk niet goed hoe ze daarop moest reageren. Eigenlijk had ze nog nooit echt gezoend. OF nou ja ze had het wel maar dat was anders. Daar werd ze dan gedwongen toe dit was niet gedwongen hij vroeg het zelfs nog. MAar ze herinnerde zich dat dit een rol was. Het was acteren. Ze ging weer wat naar achtere omdat ze niks meer in zijn oor hoefde te fluisteren.

Het meisje stond nu twee stappen van de tafel en haar hakken tikten op de vloer. "H-" ze wilde hoi gaan zeggen maar Dennis keek niet op. Hij legde een arm achter in Nyeri's nek en zoende haar plat op haar mond. Zijn ogen sloten zich. Hij hoorde de stem van het meisje verstommen en hij wist dat ze als dat mogelijk was nog roder was geworden.

Nyeri wist dat hij het zou doen maar toch voelde het zo onverwachts aan. Zijn lippen op die van haar en vooral het verstommen van het meisje naast hun. Haar maag keerde zich wat om. Niet omdat ze het verschrikkelijk vond maar omdat ze een nieuwe ervaring had mogen delen met deze jongen die ze toch eigenlijk wel aardig vond. Nee niet leuk Nyeri vond niemand leuk maar wel aardig.

Na niet al te lange tijd haalde Dennis zijn gezicht ietsje verder bij Nyeri weg, hij tikte met zijn vinger even tegen haar neus. Zijn arm liet hij liggen op de leuning achter Nyeri. Toen keek hij op naar het meisje wat nu helemaal als verlamd stond. "Hoi" grijnsde hij naar haar, terwijl hij zijn best deed zijn lach in te houden.

Nyeri wist waar Dennis mee bezig was dus leunde ze wat tegen hem aan en glimlachtte vriendelijk naar het meisje dat naast hun tafel stond,' Is er iets? Heb je de suiker nodig ofzo?' ZE trok haar wenkbrauw op en keek vol belangstelling naar het meisje dat naar haar woorden aan het zoeken was en uiteindelijk maar zonder verder nog iets te zeggen weg liep naar de meiden terug die ook met verbijsterde ogen zaten toe te kijken.

Dennis kon zijn lach nu echt niet meer in houden en hij probeerde het zo zachtjes mogelijk te doen toen hij opeens de slappe lach kreeg. Toen hij weer een beetje op adem was nam hij de laatste slok uit zijn mok cappucino en pakte zijn vorkje om aan de appeltaart te beginnen. "Nou schatje, mondje open" grapte hij terwijl hij de vork voor haar neus hield.

Nyeri had met Dennis mee gelachen en nam vrolijk een hapje van de taart.' Hmm wat lekker. Nou wat ben ik blij dat jij er bent honey.' Ze drukte vrolijk een kusje op zijn wang omdat ze in haar ooghoeken hun blikken nog steeds voelde.' Oké die blikken zijn onvergetelijk. Zo veschrikkelijk mooi.'

Dennis grijnsde. "oh ja!" zei hij terwijl hij een hapje van zijn taart pakte zwaaide hij nog een keer naar het meisje die nu verdwaasd voor zich uitkeek. Haar vriendinnen gaven haar een klopje op haar arm. "Zij moet zich nu wel heel stom voelen" grijnsde Dennis. Terwijl hij Nyeri nog een hapje gaf met een glimlach.

Nyeri grijnsde breed,' Heerlijk mensen pesten.' ze nam nog een hapje een keek toen naar Dennis,' Dus ik ga ervanuit dat jij geen vriendin hebt. Anders ga ik je nu echt slaan.'

Dennis glimlachte. "Nee, geen vriendin, waarom zou je me anders slaan dan?" vroeg hij quasie unknowing. "Hun roddelden over ons" verdedigde Dennis hen, hij vond dat een goede reden om eens even lekker mensen te pesten.

Nyeri grijnsde,' Ik heb geen rede nodig om mensen te pesten. Dat doe ik toch eigenlijk voor mijn plezeir. En ik zou je slaan omdat jij me net hebt gezoend en als je dan een vriendin hebt ben je vreemdgegaan dat kan ik die vriendin dan niet aandoen maar geen vriendin betekent geen hand tegne je wang aan.' Ze glimlachtte en pakte het vorkje van hem over en nam zelf nog een hap om vervolgens hem te gaan voeren.

Dennis hapte gewillig naar de vork waarbij hij nog een blik richting de meisjes in de hoek stuurde. Het meisje was nog steeds niet helemaal bij. Hij grinnikte kort en kauwde verder op het appel gebak. "Je hebt geen reden nodig om mensen te pesten?" vroeg dennis nu hij hield er niet van als iemand zomaar pestte dit was meer plagen geweest vondhij.

Nyeri haalde haar schouders op,' Ik vind mensen gemeen. Zij weten niet hoe verschrikkelijk ze kunnen zijn. Ik heet niet voor niks pijn. Kan je na gaan hoeveel pijn ik in mijn leven heb gehad door mensen. MAar goed dit is wel één van de betere momenten.' Ze nam nog een laatste hap van de taart en darana voerde ze Dennis het laatste stukje taart.' Je hoeft niet hier te blijven zitten hoor ik weet dat ik niet gezellig ben en dat zal ik waarschijnlijk ook niet echt worden.'

Dennis moest glimlachen om haar verklaring. Het was niet zijn gewoonte om zo moeilijk te doen. "nee hoor ik ga hier niet weg, jij bent toch mijn vriendin" zei hij lachend terwijl hij naar de meisjes keek. Zij wist ook wel dat hij het niet meende, dacht hij. En hij haalde zijn schouders op. "Dan ben ik blij een van je betere momenten meet e maken." voegde hij eraantoe terwijl hij haar in haar zij prikte zodat ze zou gaan lachen.

Nyeri was niet gewend dat mensen aan haar zaten maar die handeling deed haar giechelen. Iets dat niet vaak voorkwam. Ook begon ze te kronkelen omdat het een raar gevoel had gegeven.' En jij mijn aller liefste vriendje.' ze stak haar tong naar hem uit. Het voelde heerlijk om even zorgeloos met hem te kunnen praten en gek doen. Ze had niet veel vrienden en nu was ze gewoon rustig zichzelf.

Dennis moest lachen om Nyeri's rare kronkels. Om de een of andere manier deden mensen altijd iets losser als Dennis erbij was, ze durfden meer, voelden zich minder opgesloten. Dennis keek beteuterd naar het lege bordje waar net nog de appeltaart op gelegen had. Hij had altijd een raar gezicht als hij beteuterd keek, meestal kwamen bij mensen dan hele lachsalvo's los.

Nyeri schoot in de lach en leunde half tegen hem aan vanwege haar lach.' Zal ik dan nog één laten brengen? Je kijkt zo teleurgesteld.' Ze grinnikte en zocht in haar tas naar geld.

Dennis keek haar lachend aan. "Ja!" zei hij met een pruillipje. "Ik ben nog niet volgevoerd hoor" grijsde hij. En hij zwaaide naar de ober. Het zweep drupte van zijn voorhoofd toen hij uiteindelijk voor hen stond.

Nyeri grijnsde en bestelde nog een stuk appeltaart,' En nog een koffie, jij ook nog een koffie?' Ze keek even naar Dennis en daarna weer naar de ober. Ze gaf alvast wat geld.

Dennis knikte en hij haalde zelf ook geld tevoorschijn. Dennis keek even medelijdend naar de bediende. Arme jongen.

Nyeri schudde haar hoofd toen ze zag dat Dennis zijn geld pakte.' Dat is niet nodig. Ik betaal. Dus twee koffie en geen latte of capeccino ofzo gewoon twee zwarte koffie en een stukje appeltaart.' Daarna gaf ze het geld en glimlachtte vriendelijk naar de ober. Die haar raar aankeek. Ja ze kwam hier vaker, nee ze lachtte nooit naar de obers.

Dennis glimlachte naar haar en stopte zijn geld maar weer terug. Hij glimlachte even naar de vreemd kijkende ober en toen glimlachte hij even naar Nyeri. Hij KREEG appeltaart!

De ober wist niet hoe snel hij weg moest komen en Nyeri schoot in de lach.' Snap je nou wat ik bedoel. Ik pest mensen zelfs zonder dat ik het doorheb. Of nou ja ik had door dat ik glimlachtte en dat gebeurd niet vaak. Misschien was hij bang van mijn glimlach is mijn glimlach eng?' Ze glimlachtte vrolijk naar Dennis en keek hem met een beetje schuin hoofd aan. Wachtend op zijn antwoord.

Dennis bekeek haar even nadat hij uitgelachen was om de vraag. "Hmmm," terwijl hij haar van alle kanten bekeek. Hij vertrok zijn voorhoofd in een ernstige rimpel toen hij haar van boven bekeek," nou met dit licht..." zei hij weifelend terwijl hij zijn lach in probeerde te houden. "nee, zelfs nu is je lach niet eng" grinnikte dennis waarna hij begon te bulderen van het lachen, dat was wel echt de vreemdste vraag die hij ooit gehoord had.

Nyeri verwachtte niet dat hij haar vraag echt serieus zou nemen en moest ook uiteindelijk enorm lachen.' Oké je bent gezellig Dennis. En wees vereerd dat ik het zeg want ik vind niemand aardig of gezellig.' Nyeri wilde nog iets zeggen maar aleer stond de ober uit het niets naast hun met dit keer wel de goeie bestelling. Twee donkere koffie en een stukje appeltaart.