Het café ' Just around the corner'

Oh. ALS het om stereotiepes ging. Dus Adam viel onder het stereotiep, maar hij was geen lid van team rainbow.... Flavio liet zich er niet door beïnvloeden, zichtbaar dan. Van binnen was hij ergens een beetje teleurgesteld. "Ach, dan zal je de geweldigheid van Jane Austen en haar geweldig romantische boeken nog wel ontdekken bij engels literatuur." Hij glimlachte vriendelijk naar Adam.

"Hopelijk" grijnsde Adam "Wat je er nu over gezegd hebt klinkt ge-wel-dig!" hij meende het, hij zou Harry Freakin' Potter zeker even aan de kan leggen voor de boeken waar Flavio zo enthousiast over was.

Inge houd heel veel van die boeken, en haar DVD box met vier van de 6 jane austen boeken in hun BBC verfilming
------
Flavio glimlachte. "Geloof me, ze zijn geweldig." hij nam een laatste slok van zijn thee, aleen om tot de ontdekking te komen dat die alweer leeg was. Giallo piepte en tikte met zijn snavel tegen Flaafs horloge, het vogeltje vond het leuk en wilde de wijzertjes hebben om mee te spelen. Flavio daarentegen zag geen speelgoed, maar dat hij al flink laat was voor de dierenarts. Hij vloekte zachtjes in het Italiaans "Shit Shit shit, Adam, ik ben echt heel erg te laat om dit jochie naar de dierenarts te brengen." hij glimlachte verontschuldigend. "Ik spreek je vast nog wel op school."

NEW
~~

Jamie zat ergens achterin het café maar wel bij het raam. Hij had zijn oortjes in en neuriede vrolijk terwijl hij rondkeek soms een slok van zijn koffie nam en naar buiten staarde. Hij had voor het eerst in een maand even geen huiswerk dat hij moest nakijken of proeven die optijd oesten nagekeken. Nee hij kon nu eens lekker rustig achterover hangen en niks doen. Normaal zou hij ieder moment bij Elena zijn maar die had nu les. Dus dat ging niet helemaal. Gelijk besloot hij naar het café te gaan omdat dit vroeger zijn standaard hang plek was. Hij kende de medewerkers en die kende hem.

Lauren liep het café binnen en deed haar jas uit. Het was echt vreselijk druk hier, er waren geen tafeltjes meer vrij. Ze vloekte zachtjes en liep een beetje verder het cafétje in. Daar zat een jongen, of man, alleen. Misschien kon ze daar wel gewoon bij gaan zitten, hij zag er aardig uit, en niet geheel onbelangrijk, hij was echt best wel knap. "Kan ik hier zitten" vroeg ze met een glimlach die geen man kon weerstaan, of hij was gay.

Jamie keek op en glimlachtte precies hetzelfde terug naar het meisje.' Ga je gang. Alleen maar gezellig. Hoe meer mensen hoe meer vreugd nietwaar?' Hij deed zijn oortjes uit en ging wat rechterop te zitten.' En wie mag deze schone dame dan wel zijn?' Hij ging kort met zijn hand door zijn haren en klakte even met zijn tong.

Lauren hing haar jas over haar rugleuning en ging zitten. "Lauren" zei ze met een glimlachje. "En jij? of U?". Ze kon hem niet goed inschatten, en had vaag het gevoel dat ze hem kende, maar wist niet waarvan. Ze ging even met haar hand door haar blond haar en steunde met haar ellebogen op de tafel, waarna ze haar kin om haar handen legde.

Jamie grijnsde om de u.' Jij en ik ben Jamie. Volgens mij heb ik je wel eerder gezien op school. Franklin high toch?' Hij trok een wenkbrauw omhoog en vouwde zijn handen om zijn warme kopje koffie heen.' Moet je ook koffie hebben?' Hij pakte een kopje die hij ook op tafel had staan. Hij had hem meegenomen in de hoop dat er iemand bij hem zou komen zitten. Daarna pakte hij de kan koffie. Die hij standaard kreeg van Merel. Het meisje dat achter de bar stond.

"O ja lekker" zei ze met een lachje. "En ja dat klopt, jij ook?" vroeg ze hem, ervan uitgaand dat hij een leerling was. De koffie was lekker, en ze was blij dat ze hier was gaan zitten. Ze haalde een appel uit haar tas en nam er een hap uit. Tot haar verbazing zag ze dat het een hartje was en glimlachte een beetje (- sorr, ik wou dat een keer gebruiken omdat het ook in twilight zit xdd).

Whaha maakt niet uit.
~~

Jamie schoot in de lach.' Ja zoiets. Ik geef wiskunde daar. En soms val ik in voor de dansleraar. Maar de meeste daar zien me als één van de leerlingen. En ik gedraag me eigenlijk ook als één van de leerlingen.' Hij nam kort nog een slok van zijn koffie en keek haar vriendelijk aan.' En mag ik weten waar je mee bent aangenomen? Ik heb trouwens vroeger ook op franklin high gezeten hoor.'

Lauren lachte even. "Ik zing en schrijf soms wat muziek, niet goed hoor. O, ja, en soms doe ik wat modellenwerk" zei ze op onverschillige toon en ze nam weer een hap van haar appel. Ze wist dat ze wel dun genoeg was, maar at toch erg gezond, en sporte erg veel, misschien iets te veel. Maar het was niemand opgevallen, ze zag er nog gezond uit.

Jamie keek bewonderd en natuurlijk liet hij even zijn blik over het lichaam van Lauren gaan voor zover hij het kon zien.' Is te merken je bent echt schitterend.' Nee hij hield zich niet in. Hij zei altijd wat hij wilde zeggen en wat hij dacht.' Maar je bent vast wel goed anders ben je hier niet aangenomen.'

Lauren voelde een glimlach op haar gezicht verschijnen en een schok door haar lichaam gaan, dat gebeurde altijd als iemand haar complimenteerde. "Ik denk het wel ja" zei ze. "En jij? Zat je voor scheikunde of dansen op school?" vroeg ze hem geintresseerd. Ze draaide met haar vingers kleine krulletjes in haar haren, niet dat ze bleven zitten, maar ze deed dit altijd als ze geconcentreerd was.

Jamie grinnikte kort en schudde zijn hoofd,' Ik was aangenomen voor dansen maar wiskunde lag me beter. Er waren al veel te veel goeie mensen in dansen. En wiskunde leraren zijn ook nodig. Toch wilde ik niet weg van franklin high dus ben ik terug gekomen als wiskunde leraar.' Hj haalde zijn schouders op en keek even naar buiten. Daarna richtte hij zich weer op Lauren.' Welk jaar zit je nu?'

Lauren haalde haar schouders op. "Je hebt gelijk, wiskunde is makkelijk, ik doe alleen nooit mijn huiswerk" zei ze naar waarheid, ze deed gewoon alsof hij een leerling was. "Ik ben zeventien, dus zit in het * jaar".

*= geen idee welk jaar dat is xdd

Jamie glimlachtte breed,' Ik deed het ook nooit hoor. Maar ik vind het gewoon veel te makkelijk dus ik hoefde het ook nooit. Ik haalde gewoon goede cijfers zonder moeite te doen. Dat had ik eigenlijk ook alleen maar bij wiskunde maar goed. Oké wat raar dat ik je nog niet eerder heb aangesproken. Ik stap meestal wel op mensen af. En jij valt toch best wel op.'

NEW
~~

Nyeri zat in een hoekje van het café. Bij het raam. Maar ze voelde zich er echter niet op haar gemak. Ze hield niet van mensen en al helemaal niet van een ruk café zoals deze. Alleen was hier wel de lekkerste koffie. Dus zat ze met veel tegenzin aan de tafel een bakje koffie achterover te werken. Ze zat na te denken hoe ze haar opdracht ging uitvoeren van de acteerleraar. Die had tegen haar gezegd dat ze in de rol van een barbie pop moest gaan zitten. Of nou ja eigenlijk, één van de populairdere meiden. Maar zij noemde het de barbie poppen.

Toen Dennis het café inliep zag hij dat alle tafeltjes al bezet waren. Net als bijna alle stoelen hij liep even een soort rondje langs de tafeltjes, maar toen hij geen vrij tafeltje vond ging hij maar bij een meisje wat hem vaag bekend voorkwam staan. Hij dacht haar wel eens op school gezien te hebben. "Is deze stoel vrij?" vroeg hij haar vriendelijk.

Nyeri keek iets wat schittig op en besloot toen in de rol te gaan zitten. Gewoon oefenen want eigenlijk hoefde zij maar tegenover één iemand maar zo huppelig te doen. Alleen ijverig als Nyeri was wilde ze de rol perfect kunnen en dan was één persoon niet genoeg. Er kwam een vriendelijke glimlach op haar gezicht en ze ging wat meer rechtop zitten.' Ja ga gejust sitten.' Haar accent was duidelijk tehoren maar de meeste mensen vonden dat eigenlijk juist leuk. Haar accent maakte haar er onschuldig overkomen.

Dennis' glimlach werd breder. Zo kon het toch ook. Hij had vandaag al een paar boze blikken ontweken. Ze sprak schattig. "Hoi, ik ben Dennis, ergens ken ik je toch van?" grijnsde hij.

Nyeri streek een pluk uit haar gezicht maar bleef er nog even mee spelen voordat ze hem los liet. Ze had het al zo vaak meiden zien doen en zelf vond ze het er belachelijk uit zien maar jongens bleken het leuk te vinden. Wat had ze moeite om maar niet met haar ogen te rollen daarom keek ze even verlegen naar beneden naar haar koffie.' Ja klopt ik ga naar dezelfde school.' Er kwamen blosjes op haar wnagen zonder dat ze het zelf doorhad en ze keek weer vrolijk naar de jongen terwijl ze breed glimlachtte. Wat voelde dit slecht aan voor Nyeri. Ze haatte mensen en nu moest ze zichzelf eigenlijk voor hun voeten gooien. Wat haatte ze nu intens erg haar acteer leraar.

Dennis had helemaal niet door dat het allemaal hardstikke nep was. Ookal vond hij Nyeri er niet echt uitzien als iemand die met een plukje haar zou spelen om een jongen te versieren. Het maakte hem echt geen bal uit of meisjes hem versierden, de helft van de tijd had hij het zelfs niet eens door. Een verhitte bediende had zich door de mensenmassa gewurmd. "Kan ik uw bestelling opnemen?" vroeg hij beleefd. "Doe maar een gewone koffie zonder iets, en voor de damen?" hij keek Nyeri vragend aan.

Nyeri keek even verstrooid op naar de ober en naar Dennis en glimlachtte toen even waardoor haar kaarsrechte en vooral mooi witte tanden duidelijk te zien waren.' Voor mij graag ook een koffie met niks erin.' Zij was van het sterke spul. Voor haar geen verslappende melk of verzoetende suiker. Dat is hetzelfde als iemand beoordelen maar overal mee rekening houden. Mensen hielden ook altijd rekening met haar achtergrond maar dat was nergens voor nodig. Ze was goedgenoeg in dingen om gewoon normaal beoordeeld te worden. Haar acteer leraar wist dat. En hield daar ook wel van. Daarom gaf hij haar altijd opdrachten mee naar huis. Gewoon omdat zij echt beter wilde worden. Iets dat moeilijk was om te doen want Nyeri was gewoon al erg goed in toneel. In een masker opzetten en niet meer uit dat masker komen.

Dennis knikte goedkeurend. Geen neppe koffie. Zou het meisje dan ook niet nep zijn? Ze had een accent en Dennis besloot er gewoon naar te vragen, hij was niet verlegen en waarom dus niet. "Hoe heet jij eigenlijk? Je klinkt niet alsof je van hier bent" Zijn glimlach kon erg vervelend gevonden worden op het gegeven moment omdat deze nooit van zijn gezicht verdween.

Nyeri glimlachtte vriendelijk en knikte,'Klopt ikke kom uit Indonesië en heet Nyeri. Of nou ja zo heb ik mezelf genoemd. Ik ben als klein kind bij ouders weggehaald. Hebbe geen idee watte mijn naam zou zijn.' Ze haalde haar schouders op en vertelde het alsof ze het over het weer had. Maar het eerste wat ze met toneel hadden geleerd was hoe je de emotie weg kan werken. Dus dat je makkelijker over dingen kan praten. Soms is het juist namelijk heel belangrijk dat jij je zelf niet te veel mee laat slepen in het stuk omdat je anders het niet goed kan spelen.