Het café ' Just around the corner'

Dennis haalde zijn schouders op. Hij merkte niet eens hoe emotieloos haar stem klonk. "Mooie naam" zijn glimlach was oprecht toen hij haar aankeek. Hij dacht even aan zijn eigen jeugd "Ik kan me niet voorstellen mijn ouders niet te kennen" zei hij met twinkelende ogen. In tegenstelling tot veel andere mensen kon Dennis zijn emoties op geen enkele wijze onder stoelen of banken steken. Dat lag er ook voor het grootste gedeelte aan dat die emotie bijna altijd blijdschap was, en waarom zou hij die wegstoppen.

Nyeri glimlachtte en knikte weer,' Begrijpelijk ik wens het ook niemand toe. En mijn naam hoort niet mooi te zijn. Ondanks dat jij het vind. Maar goed dat leg ik vast nog wel een keer uit. Heb ik nu geen zin in. Wat is jou talent als je ook bij mij op school zit moet je een talent hebben.' Kort ging ze met haar hand door haar haren en keek ze even kort naar de asbak die voor haar op de tafel stond.' Euhm heb je iets tegen roken? Want ik wil graag een sigaret opsteken maar als jij het niet fijn vind moet je het zeggen hoor.'

"Zolang je niet verwacht dat ik meerook" zei Dennis terwijl hij naar de asbak knikte. "En ik teken, wat doe jij? Dansen?" vroeg hij met interesse in zijn stem.

Nyeri schudde haar hoofd en zette grote ogen op,' Natuurlijk verwacht ik dat niet. En tekenen had ik echt niet achter jou gezocht wat leuk.' Ze glimlachtte en haar stem klonk zoet en hoog, dat met een mix van haar accent kon een jongen verliefd laten worden alleen maar op haar stem.' Maar ik doe geen dansen. Wat zou ik dat graag willen. Die mooie vloeiende bewegingen van het lichaam. Maar ik zing. Niet zo goed als al die mensen die ook naar franklin high gaan maar niet slecht.' Eigenlijk kon ze helemaal niet zingen. Het ging erom dat als ze zei dat ze acteerde dat hij dingen kon gaan verwachten.

"Laat eens wat horen?" vroeg Dennis nog steeds vriendelijk. Hij had niet door dat het meisje hem misschien wel probeerde om haar vinger te wikkelen. Hij dacht er ook helemaal niet over na om ooit misschien wel iets met dit meisje te kunnen hebben, dat deed hij niet snel. En als, dan was dat meestal onenightstanding, maar veel vaker als dat gewone vriendschap zoals hij met Dawn had. Maar toen met Lauren, dat was iets anders geweest. "En ik geloof niet dat je slechter bent dan de anderen op franklin high want dan zouden ze je niet toelaten" zei dennis er nog met een glimlach achteraan.

Nyeri werd rood toen hij zei dat ze iets moest laten horen. Dan zou ze helemaal door de mand vallen,' Laat ik dat maar niet doen. Want ik durf het ten eerste niet en ten tweede dan rent iedereen uit dit café gillend de deur uit vanwege mijn gekrijs.' Ze grinnikte om haar eigen grapje omdat ze veel tutjes dat ook wel eens had zien doen. Het idee dat ze zich nu meost gaan gedragen als één van die tutjes irriteerde haar mateloos. Maar Dennis was wel aardig. Het voelde raar om mensen een kans te moeten geven en ze wist ook niet echt zeker of het wel zo'n goed idee was geweest om zonder voorbereiding gelijk te gaan acteren.

Dat vond Dennis een vreemde beschrijving van iemand die op Franklin zat omdat ze goed zong. "Ah, kom op" drong hij aan. Hij was echt heel erg nieuwsgierig nu. "Anders gaan we even naar buiten." voegde hij eraantoe. De bediende kwam eraan en veegde het zweet van zijn voorhoofd. "Appeltaart, een cappucino en een latte?" vroeg hij een beetje paniekerig. Dennis vond hem er maar zielig uitzien en besloot maar gewoon te betalen, het was ook niet makkelijk om in zo'n overvol restaurantje te moeten werken.

Nyeri schoot in de lach zodra de ober weg was.' Ahh het is hier ook zo verschrikkelijk druk. Maar nee ik ga niet zingen. Dat durf ik echt niet.' Ze zou straks wel gaan bekennen dat ze acteerde maar ze wilde nu eerst even overkomen als een normaal huppeltje. Ze trok haar hempje even goed. Wat was zij blij dat ze haar donkerrode hempje aan had met het kant aan de bovenkant. Het zag er niet uit als Nyeri normaal zou zijn en des te leuker was het voor Nyeri om zich in haar rol te leven. Ze keek even naar haar nagels en daarna gleed haar blik naar Dennis,' Wil je misschien wat voor me tekenen? Ik ben benieuwd.'

"Als jij voor me zingt" zei Dennis met een glimlach. "en ik heb hier tekeningen" voegde hij eraantoe terwijl hij zich bukte naar zijn tas om er zijn schetsblok uit te halen. Hij bladerde even door te tekeningen en besloot dat hij een portret zou laten zien. En dan niet eentje van God of een van een spirit, maar gewoon een portret van zijn pa en zijn zusje. Hij schoof het blok naar haar toe over de tafel. "Wat wil je liever een latte of een cappucino?" vroeg hij met een grijns.

Nyeri twijfelde even,' Doe maar een latte en ik vind je tekening echt super mooi. Maar nu moet ik je toch echt even wat bekennen voordat je verwacht dat ik ook echt ga zingen. Ik kan niet zingen. Mijn stem is net als katten gekrijs. Ik ben niet aangenomen vanwege mijn zang maar vanwege mijn acteer kunsten.' Ze wilde eraan toevoegen, ik ben niet zo'n typisch irritant kut meisje. Ze trok haar zwarte vest weer aan en liet haar haren even wat meer voor haar gezicht vallen zoals ze het altijd droeg. Ze zakte wat in en mompelde toen weer met een sterk accent,' Zo benne ik normaal.'

Dennis glimlachte naar haar. "Haha, je bent inderdaad goed! Ik had je zo geloofd" Hij lachte even hardop. Hij schoof de latte nog na grinnikend naar haar toe en nam een slok van zijn cappucino. Hij was bijna koud, maar dat maakte Dennis niet zo veel uit. "Ik vind je normaal veel mooier" zei dennis nog terwijl hij haar een zacht kneepje in haar schouder gaf. Het was niet flirtend bedoeld, ookal kon het zo misschien wel overgekomen zijn. Dennis had dat nooit door als hij flirtte.

Nyeri haalde haar schouders op,' Ik heb het niet zo op mensen dus als ik niet had geacteerd had ik je waarschijnlijk zo boos gemaakt dat je woedend van me vandaan was gelopen. En thanks, het is een opdracht van mijn leraar. Hij wilt dat ik wat meer opener ben tegenover andere mensen maar ik kan gewoon niet normaal doen. Ik hou niet van die tutjes die continu aan hun haar zitten en iedereen om hun vinger proberen te winden.'

Dennis glimlachte nog steeds. "Die types ken ik wel" zei hij. "en ik geloof echt niet dat je zo'n verschrikkelijk iemand bent dat je mij weg zou krijgen van mijn koffie" grapte hij. "Ga je me nog vertellen waarom je naam niet mooi is?"

Nyeri keek even bedenkelijk,' Nu kan het wel. Nu je weet dat ik geen tutje ben. Als ik het je eerder had verteld had je me heel raar aangekeken en zou mijn rol niet meer kloppen. Nyeri betekent pijn in het Indonesisch.'

"oh..." even was Dennis uit zijn doen. "Pijn als in: je schoonheid doet pijn aan mijn ogen?" vroeg hij, hij wist zelf ook wel dat dat een stom grapje was, maar hij wilde vooral voorkomen dat het gesprek doodliep of dat ze misschien die pijn wel ondervond.

Nyeri had een kussen van het bnakje gehaald waar ze op zat en had het naar het hoofd van Dennis gegooid.' Erg grappig maar dat lijkt me niet. Maar goed, waarom kwam je juist hier zitten? Ik bedoel het hele café is druk en ik denk dat het leuker is als je aan een ander tafeltje was gaan zitten. Zo gezellig ben ik niet.' Ze stak haar tong naar hem uit en grijnsde nu toch echt naar hem. Op een normale manier.

"Nou, hoe leuk zou jij het vinden om bij die mensen aan tafel te gaan zitten" vroeg Dennis en hij wees naar een groepje meiden met hoge rode pums en bijpassende rode lippenstift, hun lichamen waren in veel te korte jurkjes en rokjes geperst en ze haalden voortdurend een spiegeltje uit hun tasje om te kijken of er lippenstift op hun tanden zat. "Of bij die mensen" zei dennis terwijl hij wees naar een oud stel dat elkaar voortdurend verlangende blikken schonk.

Nyeri kreeg allemaal kippevel over haar armen heen.' Oké laat maar ik snap waarom je bij mij bent gaan zitten. Of nou ja die met de rode lippen staren wel de hele tijd naar je.' ze lachtte vrolijk en nam een slokje van haar latte.

Dennis grijnsde "Oh echt? Zit mijn lippenstift nog wel goed dan?" bij zijn laatste zin schoot zijn stem een beetje spottend omhoog. Zijn capucino was nu koud, maar hij maakte zich er niet druk om hij nam nog een slok. Hmm, meer een soort ijskoffie...

Nyeri boog zich wat voorover en keek duidelijk turend naar zijn lippen,' Hmm in de hoek is het een beetje uitgeschoten maar ik kan het wel voor je laten zien. Ik heb mijn spiegeltje binnen handbereik.' Nee ze had geen spiegeltje en lippenstift daar wist ze helemaal niks van. Rustig ging ze weer wat naar achtere zitten en zocht druk in haar tas.

Dennis begon te lachen. Hij merkte dat de meisjes inderdaad nu al voor de derde keer keken sinds Nyeri hem er op opmerkzaam gemaakt had. Hij besloot even iets uit te proberen. "Hé, zou je meespelen" zei hij met twinkelende oogjes tegen Nyeri.

Nyeri trok haar wenkbrauw op maar knikte toch,' Alles waarbij ik kan acteren. Geen rol is voor mij niet te spelen. Of dat wil ik graag denken.' Ze lachtte vrolijk en keek toen ook even vanuit haar ooghoeken naar de meiden.' Wat is je plan?'

Een van de meisjes zette een verleidelijke glimlach op en zwaaide verleidelijk. Dennis glimlachte even naar haar. "Kijk ze eens boos aan en doe dan alsof je iets in mijn oor fluisterd" grijnsde dennis terwijl hij zijn kaken niet van elkaar afhaalde.

Nyeri trok even haar wenkbrauw op maar besloot gewoon te doen wat er van haar gevraagd werd. Met een boze blik keek ze even naar de meiden die gelijk begonnen te fluisteren en daarna boog ze zich voorover over de tafel heen en mompelde in de oor van Dennis,' En waarom moest ik dit doen eigenlijk?'

"vind je het heel erg als ik je dadelijk ga zoenen?" fluisterde Dennis met een grijns terug. Hij glimlachte even heel schattig naar het meisje wat net naar hem gezwaaid had deze begon te blozen, haar gezicht werd bijna dezelfde kleur als haar mond. Ze stond op om naar hem toe te gaan lopen.