Het café ' Just around the corner'

Stefan kwam met een schok weer terug bij zinnen. Hij keek Jacky in haar ogen. Hij zag de angst, voelde zich meteen schuldig. Hij stapte achter uit. 'Sorry.. sorry,' stamelde hij. Dit had hij niet willen doen. Hij wilde haar geen pijn doen. Hij was verward, meer dan daarvoor. 'Sorry,' stamelde hij weer. Hij draaide zich van haar weg en vluchtte de kroeg uit. De koele avond lucht in, dit was Stefan niet meer. Hij voelde zich slecht, schuldig. Hij kreeg het gevoel alsof hij de slechterik was in het hele verhaal.

Stefan kwam met een schok weer terug bij zinnen. Hij keek Jacky in haar ogen. Hij zag de angst, voelde zich meteen schuldig. Hij stapte achter uit. 'Sorry.. sorry,' stamelde hij. Dit had hij niet willen doen. Hij wilde haar geen pijn doen. Hij was verward, meer dan daarvoor. 'Sorry,' stamelde hij weer. Hij draaide zich van haar weg en vluchtte de kroeg uit. De koele avond lucht in, dit was Stefan niet meer. Hij voelde zich slecht, schuldig. Hij kreeg het gevoel alsof hij de slechterik was in het hele verhaal.

Jacky herkende de schok die had zij iedere keer nadat ze met iemand had gezoend of zelfs meer. Het voelde niet fijn. Maar ze was nu veel te geschokt en kon amper op haar benen staan. Dit was Stefan niet meer. Hij was veranderd. Zij had hem veranderd. Die persoon kon onmogelijk voor Jake zorgen. Ze moest maar weer eens een keer naar Sarah gaan die kon haar wel helpen. Dat hoopte ze ten minste. Maar nu meost ze eerst naar huis komen. Zonder Tanon of wie dan ook. Gewoon alleen even in haar eigen bed en heerlijk slapen. Dit alles even goed tot haar door laten dringen.

-NEW-

Dawn liep het cafe in, ze verveelde zich echt dood, ze had Dennis al veel te lang niet gesoroken. Oke, ze had hem gister nOg gesproken maar het leek wel een eeuwigheid..ze liep naar de bar waar een vriendelijk uitziende vrouw achter stond. " doet u me maar een cola alsublieft." vrieg ze beleefd. Ze keek een beetje verdrtietig voor zich uit, altijd als ze met Dennis was voelde ze zich veel gelukkiger..

-NEW-

Dawn liep het cafe in, ze verveelde zich echt dood, ze had Dennis al veel te lang niet gesoroken. Oke, ze had hem gister nOg gesproken maar het leek wel een eeuwigheid..ze liep naar de bar waar een vriendelijk uitziende vrouw achter stond. " doet u me maar een cola alsublieft." vrieg ze beleefd. Ze keek een beetje verdrtietig voor zich uit, altijd als ze met Dennis was voelde ze zich veel gelukkiger..

Dennis zat aan een tafeltje toen hij Dawn binnen zag komen. Zachtjes liep hij naar haar toe en deed zijn handen voor haar ogen. Hij zei niets. En keek alleen met twinkelende ogen naar Dawn.

Dawn schrok "ieh" piepte ze verschrikt. Ze voelde een vertrouwden warmte.. SDennis? "ben jij dat dennis..." zei ze aarzelend. Ze draaide zich om en keek recht in Dennis' fonkelende ogen, zr voelde haar blosjes opkomen, zou ze daar ooit mee ophouden.. Ze voelde dat haar gezicht oplichtte eb glimlachte de kuiltjs in haar wangen."Dennis!!" zei ze enthousiast en vloog hem verlegen maar lief om de hals, en drukte een kusje op zijn wang.

Dennis was blij dat zijn actie duidelijk geslaagd was. Hij sloeg zijn armen ook om haar heen en zijn wangen werden rood naar haar kusje. "Dag Dawnie, wat doe jij nou in een café?" Hij wist dat Dawn nog geen zestien was en vond haar niet het type om die regel nog een keer te overtreden, na wat er de vorige keer gebeurd was er vloog even een soort verdriet over zijn gezicht maar dat was meteen weer weg toen hij Dawn weer aankeek.

"een colaatje drinken, nooit meer alcohol vor mij.." zeibze kreunend. Haar gezicht vertrok bij de gedachte aan wat. Ze gedaan had.. Ze pakte haar cola en trok Dennis verlegen mee aan zijn hand naar een vrij tafeltje. "oh wacht, nog even betaln" ze zette haar cola op het tafeltje en liep haastig terug naar de bar." alstublieft" en legde een muntje neer. Glimlachend liep ze terug naar Dennis en nam tegenover hem plaatst." ik ben blij dat je er bent.." zei ze bloznd.

Dennis gezicht werd warm bij haar woorden. "je hoeft toch niet te betalen, dat doe ik wel" zei hij lief. Hij liet haar hand niet los. "ik ben ook blij dat jij er bent" zei hij zachter.

~~
sorry voor mijn inspiloze stukje :$

Dawn kreeg heel erg de neiging om Dennis te zoenen.. Maar ze durfde niet ze waren vrienden, en zo zag Dennis hun.. Ieder meishje zou door gehad hebben dat Dennis ook iets voor haar voelde.. Maar zij niet. Ze begon te blozen toen ze dat dacht. Voorzichtig pakte zs dennis hand weer. Ze sloeg haar ogen neer en voelde haar wangen branden

"Hmm, wil je iets eten?" stelde Dennis voor, als hij haar dan niet uit kon vragen voor een date, zou hij er zelf eentje van maken. Hij hield haar hand nog steeds vast onder de tafel en kneep er zachtjes in. "Ik nodig je uit, je mag het duurste en het vieste van de kaart nemen, of gewoon friet" zei hij terwijl hij haar kin optilde omdat ze nog steeds naar de grond keek. "Wat is er Dawnie?" vroeg hij zachtjes terwijl zijn eigen wangen ook rood werden.

Ze begon nog erger te blozen "Uh... uh... niets hoor.." zei ze stamelend. Ze blikte in Dennis' ogen en haar hart begon wild te kloppen, ze zag dat Dennis wangen ook rood kleurden. Ze streelde Dennis hand met haar duim, het voelde zo fijn.. zo vertrouwd... "Ik.. uh.." ze durfde het niet te zeggen. Ze schudde haar hoofd, dadelijk zou ze alles verpesten door het hem te vertellen en daarbij durfde ze het ook gewoon niet. Ze was zijn vraag over of ze iets te eten wilde alweer vergeten.. Ze kon alleen maar denken aan hoe graag ze wilde dat Dennis iets met haar had...

Dennis vergat zijn eten helemaal en kneep kort in haar hand. Hij veegde een pluk haar uit haar ogen en beet op zijn lip. Niet denken Dennis, niet doen, ze is je beste vriendin schreeuwde de bewaker van Het Koffertje. En hij luisterde. Even knipperde hij snel met zijn ogen en keek toen de andere kant uit. Damn it!

Dennis die op zijn lip beet.. Hoe sexy kon dat zijn? Ze kreeg het wel erg warm. Ze snapte niet waarom hij nou wegkeek... Ze trok haar hand terug. Misschien wilde hij dat niet, maar waarom zou hij dan haar haren uit haar gezicht strijken? En een kneepje in haar hand geven.. En zo lief tegen haar doen? Ze verbeelde het zich vast, ze wilde gewoon zo graag dat Dennis haar leuk vond dat ze het zich ging verbeelden... Dat moest het zijn, Dennis zou haar vast niet willen als vriendin..

Dennis ging tegenover haar zitten. Keeping the distance, dadelijk kon hij zich niet inhouden... "Lust je iets te eten, ik nodig je uit" zei hij vriendelijk. Voor het eerst in zijn leven moest hij moeite doen om te lachen. Een beetje moeilijk glimlachte hij naar haar, hij wilde haar gewoon zoenen, haar als meer als gewoon een vriendin kunnen knuffelen. Hij wilde haar zijn gevoelens biechten. Maar de bewaker van zijn koffertjes gilde bijna door zijn hoofd. 'het is je beste vriendin! dat wil je toch niet verpesten?' Dus nam hij genoegen van haar bekijken en haar trakteren, hij zou haar op alles trakteren wat ze wilde, alles.

'IK WIL GEEN ETEN IK WIL JOUW' had ze willen schreeuwen maar dat zei ze niet "Doe maar iets van een tosti ofzo.. niets bijzonders of duurs" zei ze zacht. Ze wilde helemaal geen tosti of iets, ze wilde helemaal niets behalve Dennis. Maar dat kon nou eenmaal niet.. Dus zou ze nu maar genoegen nemen met een tosti en Dennis als beste vriend. Natuurlijk vond ze het leuk dat Dennis haar beste vriend was, dat zou ze echt niet anders willen maar, ze wilde gewoon haar lippen op die van hem kunnen drukken zijn hand pakken zonder bang te zijn dat hij dat niet wilde... Zeggen wat ze voelde zodat ze geen geheimen meer voor hem had..Ze keek op naar Dennis, hoopte dat hij haar weer recht aan zou kijken..

Dennis keek haar niet recht aan, nu even niet, hij moest zich eerst even weer in de hand krijgen. "Een tosti it is" zei hij terwijl hij naar het barretje liep om het te bestellen. Even afstand, heel even maar. Hij moest zich zwaar inhouden om niet als een soort magneet weer terug te schieten naar Dawn. Hij voelde zich alsof hij aan een onzichtbaar elastiekje zat.

Dennis keek haar niet recht aan.. Wat zou dat te beteken hebben. Ze schoof wat op het bankje en leunde tegen het raam. Een beetje ongelukkig keek ze Dennis na, die een tosti voor haar ging halen. Waarom moest het nou zo moeilijk zijn? Waarom kon ze hem niet gewoon zeggen wat ze voor hem voelde? Ze wist wel waarom.. Ze was bang afgewezen te worden en bang dat hij dan niet meer bevriend met haar wilde zijn, en als hij hetzelfde voelde dan zou ze bang zijn dat als het uit was ze niet meer goed met elkaar om konden gaan.. En dat was iets wat ze absoluut niet wilde, ze wilde koste wat kost bij Dennis zijn, en als ze dit daarom voor haar moest houden.. Nou dan deed ze dat. Dennis kon op haar rekenen, ze zou er altijd zijn, als beste vriendin. Maar waarom werd ze dan niet gelukkig bij die gedachte? Ja daar wist ze het antwoord ook wel op... Ze wilde gewoon heel graag bij Dennis zijn, op een andere manier.. Ze trok haar benen op het bankje en sloeg haar armen eromheen, nog steeds kijken naar Dennis.. Dennis..

Dennis kwam terug met een tosti voor haar, zelf had hij geen honger. Hij had nooit geen honger, maar nu, met zijn verlangen naar Dawn, kreeg hij gewoon even niets door zijn maag. Hij haalde diep adem en slikte nog een keer voordat hij het voor haar neerzette. "Alsjeblieft" hij glimlachtte even naar haar en keek daarna meteen weer weg. Niet ver genoeg.

"Bedankt..." mompelde ze. Ze vond deze spanning maar niks.. Ze moest er iets aan doen. "Dennis.. Als je niet wilt dat ik hier ben dan wil ik ook wel gaan hoor" zei ze zacht. Ze dacht dat het aan haar lag, dat hij geen zin in haar had, dat hij gemerkt had wat ze voor hem voelde en dat hij daarom niet meer met haar wilde omgaan en daarom zo deed. "En als je niet meer met me wilt omgaan dan snap ik dat, dan geef ik je nu je geld terug voor mijn tosti en dan zal ik me afzijdig houden.." zei ze schril. Ze keek onzeker naar Dennis, waarom deed hij nou ineens zo.. ze snapte het niet..

Was dat wat ze wilde, wilde ze niet bevriend met hem zijn? Wilde ze weg van hem, wilde ze hem niet eens haar tosti laten betalen? Gekwetst keek hij op en hij schudde zijn hoofd. "Wil je gaan?" vroeg hij met onvaste stem, hij wilde dat ze bleef, hij wilde alleen dat dat gevoel weggging.

Verschrikt keek ze op, weggaan? Dat was wel het laatste wat ze wilde. Ze stond op en ging naast Dennis staan, het deed pijn Dennis zo te zien en te horen. "Nee! nee echt niet" zei ze hem wanhopig. "Ik dacht, je doet zo zo verwarrend, en ik dacht dat je niet meer met me om wilde gaan" gaf ze verlegen toe.. Ze pakte hem bij zijn arm en keek hem liefdevol aan, hij moest dat niet denken, ze wilde nooit bij Dennis weggaan. "Ik wil nooit weggaan eigenlijk" gaf ze schaapachtig toe. Ze begon te blozen en keek naar haar hand op Dennis arm, en liet haar hand naar beneden glijden om zo zijn hand te pakken. Ze gaf hem er een voorzichtig kneepje in en keek weer op, schonk hem een glimlach.

Door de glimlach sloeg zijn hart een slag over, hij wist het zeker. Lief keek hij terug. Hij tikte de kuiltjes een voor een aan. Zo mooi. Toen boog hij naar haar toe en gaf een kusje op haar lippen. Meteen had hij spijt en draaide hij zijn hoofd weg. "sorry" fluisterde hij, maar hij gaf wel nog een kneepje in haar hand. Hij had helemaal geen spijt, alleen wilde hij niet dat hij en Dawn ooit zou veranderen.

Ze voelde Dennis' lippen op die van haar, ze werd duizelig van geluk. Maar toen waren ze weer weg... En toen hij sorry mompelde had ze het niet meer. "Niets te sorry.. kom hier jij" zei ze zachtjes en draaide zijn hoofd terug. Ze drukte haar lippen aarzelend op die van hem. Ze hoopte dat hij haar kus zou beantwoorden, dat het geen vergissing was...