Gemengde zangles van Raf en Dana

volgens mij is het Aurora Lizz is weer binnen
------------
Raf keek verbaasd naar het meisje dat naar buiten kwam gestormd, hij wist niet hoe ze heette. Hij herkende haar alleen als het meisje dat te laat was geweest. "Is er iets aan de hand?" Vroeg hij met een wat ongeruste toon in zijn stem. Hij had de klas alleen gelaten met het idee dat het wel zou lukken maar nu was hij bang dat er iets mis was gegaan. Snel keek hij even naar binnen en sloeg een zucht van opluchting, iedereen was nog gewoon bezig en het was redelijk rustig. Natuurlijk was het niet echt rustig, iedereen was aan het zingen of overleggen, maar iedereen was tenminste bezig met de les.

"Nee, ik denk dat er wat aan de hand was met mijn derde partner." snauwde Aurora tegen hem. Haar schoudertas slingerde wild heen en weer, terwijl ze verder liep. Wat kon ze ziek worden van mensen zeg. Wat was het probleem? Mensen konden toch ook normaal doen?

Nee ik had het wel degelijk over Lizz
er stond dat ze haar tas pakte en weer naar buiten wilde gaan XD
~~
Dana pakte toch weer de hand van Raf,' Laat haar maar ze heeft net flinke ruzie met mij gekregen en ik stond op het punt haar eruit te sturen dus ik ben allang blij dat ze weg gaat.' Ze keek met lieve ogen naar Raf en richtte zich toen weer op Lizz.' Ik geloof dat jullie nog een heel mooi duet straks moeten opvoeren en ik heb mezelf in de hand hoop ik dus probeer de liefde wel echt over te brengen dat maakt een optreden toch wel mooier.'

oh
----------
Raf keek het meisje dat boos wegliep verbaasd na. Had ze het nou over haar derde partner, dan moest hij toegeven dat hij het met Dana eens was en dat ze lastig was. Als je met een iemand niet kon opschieten kon hij het begrijpen, maar als je ruzie kreeg met drie mensen na elkaar was er iets met jou aan de hand. Dus richtte hij zich weer op Dana. Hij glimlachte licht en gereserveerd naar Lizz. "Kom," zei hij knikkend naar het klaslokaal.

Lizz keek even om naar Lauren en schudde haar hoofd. ' Nee dankje.' Toen ze verder wilde lopen, stormde er een meisje langs haar heen naar buiten die bijna tegen Dana en Raf opbotste die in de deuropening verschenen. Nadat het meisje weg was en Dana haar de vraag stelde, richtte ze haar blik even op Raf maar daarna weer op Dana. ' Ik ga, dat zie je toch wel. Jij wil duidelijk niet dat ik met Raf zing, ook al wil je dat niet zeggen, omdat je het kinderachtig vindt.' Zei ze zonder Dana aan te kijken. Ze probeerde de woorden boos te laten klinken, alleen mislukte die poging. Misschien had ze nu iets te duidelijk gemaakt dat ze hen had afgeluisterd, maar wat maakte dat ook uit.

Aurora draaide zich even om. "Een ruzie heeft twee kanten, bitch. En je bent ook wel heel lui om maar alles te accepteren wat je lieve vriendinnetje zegt." gilde Aurora tegen Dana en de mannelijke leraar. "Spring voor een trein."

Dana schudde haar hoofd,' Ten eerste hoe weet jij dat? Agh laat maar het boeit me neit eens dat je ons hebt afgeluisterd in ben er zelfs blij om. Dan heb je ook vast gehoord dat ik jou niet de schuld geef en Raf ook niet. Ik moet me niet zo mee laten slepen. Alsjeblieft zing met Raf, het klonk mooi en zo kunnen jullie de klas eens laten zien hoe het echt hoort zonder dat ik hoef te zingen en het verpruts.'

Raf voelde nu zelf ook boosheid opkomen tegen het meisje. Het maakte hem niet uit dat ze hem lui noemde, hij wist zelf heel goed dat hij dat niet was, maar hij kende genoeg mensen die voor de trein waren gesprongen. De vorige keer dat hij bij zijn familie was geweest hadden ze gezegd dat de buurjongen dat had gedaan. En nu zei dat kind het tegen Dana, daar kon hij niet tegen. Even sloot hij zijn ogen en vertelde zichzelf dat het een leerling was en dat hij op school was, dus richtte hij zich weer op Lizz en Dana. Hij liet Dana maar praten, hij zag zichzelf al iets heel raars zeggen waardoor hij weer wat zou verprutsen.

Dana moest ook moeite doen niet tegen het meisje genaamd Aurora uit te vallen of iets ergers te doen. Dus pakte ze alleen maar steviger de hand van Raf vast en ging even wat meer tegen hem aan staan zodat hij haar zou kunnen tegenhouden als ze straks iets geks deed. In haar hoofd begon ze tot tien te tellen maar toen ze bij tien was voelde ze nog steeds razernij door haar lichaam gaan.

Lizz begon te twijfelen. Het leek alsof Dana het echt meende, maar ze had een hekel aan Lizz dus dat kon niet, toch? Ze keek weer even naar Raf, niet wetend wat te doen. Tuurlijk wilde ze wel met hem zingen, maar ze wist niet of ze dat nu nog wel kon en als ze voor de klas moest zingen al helemaal niet. ' Ik... ik weet niet.' Zei ze dan ook zacht waarbij ze naar de grond keek.

Lauren keek naar de drie mensen om haar heen en liep toen weg. Ze was er al aan gewend geraakt dat mensen haar negeerden, of zich in ieder geval niet meer voor haar uitsloofden. Ze pakte de mooie zwarte gitaar en ging alleen in een tafeltje zitten om een simpele melodie te gaan spelen en een beetje weg te dromen.

Aurora zag dat ze straal genegeerd werd. Ze knalde een kast om die in de gang stond, sprong eroverheen, en was nu echt weg. Ze had geen zin meer in niets. Ze was kwaad op iedereen, op iedereen die ze zou zien, of die haar zou zien. Op de hele wereld.

Raf keek even naar Dana en kneep in haar hand, het was het niet waard. Als Dana dat meisje echt aan zou vliegen zou ze ontslagen worden. "Het is goed Lizz," zei hij vriendelijk glimlachend. "Je kunt het wel," zei hij toen hij de onzekerheid opmerkte. Hij had gemerkt dat Lizz dat alleen had als het over zingen ging, in de haardkamer was dat zo geweest en net toen ze gingen zingen ook.

Dana was blij door het knijpje van Raf. Het gaf haar wat meer zelfvertrouwen dat ze boven dat meisje stond.' Echt ik zal niet meer gemeen zijn. Het spijt me ook van de tekening misschien was ik inderdaad iets te streng geweest. Maar dat ben ik tegen iedereen ook tegen mezelf en zelfs tegen Raf dus in dat opzicht moet je je er niet door aangesproken voelen.' Met een vriendelijke glimlach liet ze de hand van Raf los en liep de klas weer in.

Lizz wilde eigenlijk het liefst gewoon snel het lokaal uitlopen, maar nu Dana haar excuses had gemaakt en alletwee de leraren wilden dat ze weer naar binnenkwam, kon ze dat niet maken. Ze draaide ze zich misschien wat stijf om en liep het lokaal weer binnen. Voor de zoveelst keer haalde ze diep adem en kneep haar hand even in een vuist. Ze kon dit wel, ze kon dit wel..... oohh ze kon dit niet.

Raf liep na Lizz ook het lokaal weer in. Het was niet moeilijk te zien dat ze zelf helemaal niet het idee dat dit goed zou gaan. Na een korte aarzeling legde hij een hand op haar schouder en probeerde hij de rust waavan hij wist dat hij hem normaal ook al uitstraalde, te versterken. "Ik weet dat je dit kan Lizz, je hebt een prachtige stem," zei hij waarna hij doorliep en weer bij de piano ging staan.

Lizz keek even om toen ze de hand op haar schouder voelde. Ze knikte even en wist dat ze hem moest geloven, maar het was zo moeilijk. Ze liep met hem mee naar de piano en pakte het blaadje met het lied erop weer. Ze ging op de pianokruk zitten en zette het blad voor haar neer. Misschien moest ze eerst dit maar even oefenen, al wist ze dat dat alleen maar uitstel van executie was. Ze liet haar vingers even over de toetsen glijden om de juiste op te zingen en zette toen het eerste stuk in. Eigenlijk was het gewoon herhalen en het lied was ook niet erg lang ofzo, dus het duurde niet heel lang voor ze het wel aardig onder de knie had. (normaal zou het denk ik langer duren, maar ik wil dat ze dat lied gaan zingen X) ) Ze speelde het een laatste keer en keek toen op naar Raf. Ze haalde haar schouders op om nonverbaal te zeggen: ach het moet toch gebeuren.

Raf keek rustig toe hoe Lizz het lied op de piano oefende, geduld had hij genoeg. Van hem mocht ze alle tijd nemen voordat ze er klaar voor was. "Wil je het met of nog een keer zonder piano oefenen?" Vroeg hij als reactie op haar schouder ophalen. Hij was wel benieuwd hoe het zou klinken met alleen piano. In de show was er een heel orkest en tijdens de repetities hadden ze meestal alleen een bandje gebruikt.

' Doe maar met piano.' Zei ze met een zwak glimlachje. Ze keek even naar het blaadje en knikte om aan te geven dat ze zou beginnen. Eerst speelde ze het intro, waarna ze weer begon met zingen. Nu ze zich op het pianospel moest concentreren en ook nog op haar zang, had ze niet veel tijd om nerveus te zijn en vergat het dan ook even. Het ging niet helemaal perfect, maar niet slecht voor een eerste keer met piano.

Raf concentreerde zich ook weer op het zingen, het was eigenlijk niet nodig maar zo probeerde hij het acteren zo veel mogelijk te verminderen. Het hielp ook een heleboel dat Lizz bezig was met het pianospel en hem dus niet aankeek. Hij vond het erg knap van haar dat ze dit liedje, dat ze eerst nog niet had gekend, nu zong en tegelijkertijd pianospeelde.

Lizz maakte het lied af en glimlachte naar Raf. Door haar nervositeit vergat ze helemaal om vrolijk te zijn, wat voor haar raar was. ' Dat ging wel aardig toch?' Zei ze alsnog wel twijfelend, al vond ze het zelf niet al te slecht gaan. Maar ze vertrouwde niet op haar mening.

Raf knikte goedkeurend met een tevreden glimlach op zijn gezicht. Het was voor hem even wennen omdat hij er aan gewend was met Na-Young te zingen en Lizz deed het toch anders. Niet perse slechter, gewoon anders. Soms legde Lizz de klemtoon anders en ze spraken dingen anders. Het was wel te horen dat Lizz het nog maar twee keer had gezongem, maar ze deed het rpima. "Heel goed, vooral als je bedenkt dat je het lied pas net kent," zei hij.

Lizz glimlachte weer, blij om het compliment. Ze wierp even een blik over haar schouder naar Dana en zei op zachte toon:' Weet je zeker dat ze het niet erg vindt?' Lizz wilde het liever niet weer wagen om ruzie met haar te krijgen, zeker nu ze haar excuses had aangeboden. Ze keek weer op naar Raf met een ernstige blik in haar ogen.

Raf beet even aarzelend op zijn lip voordat hij antwoord gaf. "Ze zal het nooit echt fijn vinden, net zoals ze mijn tegenspeelster nog steeds niet mag, maar ze kan zich er overheen zetten" zei hij met ern licht glimlach. "En..." hij aarzelde weer. "Zolang jij niet..." Het was raar dit te zeggen omdat hij er zelf geen idee van had of het klopte. Dana zei dat ze met hem had staan flirten, maar hij dat niet door. "Dana vindatdat je met mij flirt en ik denk dat dat het grootste probleem is," zei hij zuchtend.

Lizz werd lichtelijk rood om de opmerking die hij maakte. Wat moest ze daar nou weer op zeggen? Ze kon moeilijk tegen hem liegen, al was ze daar normaal wel goed in. ' Ikeeh...' begon ze twijfelend. Om toe te geven aan Raf dat ze met hem had geflirt was moeilijker dan ze dacht. ' Sorry' Zei ze uiteindelijk terwijl ze ongemakkelijk naar de pianotoetsen keek.