Gemengde zangles van Raf en Dana

Aurora knikte. 'En wie was dan later?' Als ze maar geen instrument hoefde te spelen, dat kon ze dus niet. Zingen, ja, dat was nog wel oké. Ze had nog veel training nodig om haar sopraanstem helemaal in vorm te krijgen, want af en toe waren haar uithalen wat vals. Pas als ze heel hoog op de toonladder klom, klonk haar stem nog best wel goed. Maar ze had nog nooit van haar leven een instrument aangeraakt. Ja, wel had ze een keer iets op een piano geprobeerd, maar dat was zo rampzalig dat Aurora er zelfs liever niet over nadacht.

Dana knikte naar een jongen achter haar die net ook had meegeluisterd.' Dit is volgens mij heet hij Mike, maar ik ben het helaas weer vergeten. Ik krijg namelijk zo veel gezichten te zien dat ik het ook allemaal niet meer weet. Maar ik heb hem gitaar horen spelen en hij is echt goed dus je bent in goede handen.' Dana hield in haar ooghoeken nog steeds Lizz en Raf in de gaten. Het zat haar niet lekker dat die twee met elkaar deze opdracht moesten doen maar ze vertrouwde Raf wel. Lizz alleen niet.

Lizz stond op van de stoel zodra Dana weggelopen was van Raf. Rustig liep ze naar hem toe waarbij ze even diep ademhaalde en een glimlach opzette. ' ik moet zeggen, Dana zingt ook niet slecht.' Zei ze terwijl ze wat met een pluk haar speelde. Ze ging maar niet zeggen dat Raf beter zong, dat zou het effect een beetje erg teniet doen. ' Maar in ieder geval, ik heb nog geen liedje gekozen, dus... jij weet niet toevallig iets of wel?' Zei ze met een grijns. De meeste nervositeit die ze voelde ging alweer weg door gewoon met Raf te praten. Zelfs zonder het flirten was het gezellig om bij hem te zijn.

Raf knikte terwijl hij naar Dana keek die nu met het meisje dat te laat was praatte. Dit kon zij beter dan hij. "Inderdaad, maar het lijkt niiet uit te maken hoe vaak ik haar dat zeg, ze gelooft me gewoon niet," zei hij met een zucht. Maar daarna haalde hij zijn blik van haar af en richtte zich op Lizz. "Je kan door mijn liedjes kijken als je wilt," zei hij terwijl hij zijn tas pakte en er een map uit viste en haar die aanbood. Er zaten veel verschillende duetten in, van popliedjes tot de liedteksten van Miss Saigon. Van de buitenkant zag de map er nog netjes uit, maar zodra je hem opende moest je uitkijken dat er niet iets uitviel. Ook nam Raf nooit de meoite ze te ordenen. Het was dus absoluut neit zo dat alle liedjes van Miss Saigon bij elkaar zaten. Hij vond het al heel wat dat hij de duetten en solo's in verschillende mappen had.

"Hoe kan ik nou weer zingen op wat jij allemaal speelt?" tierde Aurora tegen die Mike. "Zeg, je mag blij zijn dat ik überhaupt voor je speel!" riep de jongen. Een tijdje bleven ze daar ruzieën. Mike wilde persé zijn gitaar blijven spelen, maar het soort liedjes dat Aurora zong, geloof me, het laatste waarmee die begeleid werden was een gitaar. Mike keek haar kwaad aan. "Jij bent wel erg brutaal voor zo'n kleintje, hé. Je zoekt maar een andere partner of zo. Ik weiger om met zo'n verwend kreng te spelen." Aurora kneep haar ogen samen. "Blij daarmee! Ik hoef niet met zo'n eikel te spelen." Aurora greep haar tas van de grond, en stond op. Was er wel iemand die harp of piano speelde?

Dana had de ruzie even een tijdje aangehoord en ze had eigenlijkniet echt ingegrepen omdat haar aandacht bij Lizz en Raf lag. Toch besloot ze maar even naar het meisje toe te gaan.' Hmm dat ging zo te zien niet helemaal goed. Wat was er aan de hand? Konden jullie het niet eens worden over welk nummer ofzo? Want dan had je even naar mij moeten komen dan had ik je kunnen helpen.' De jongen was al bij iemand anders gaan staan en je zag duidelijk dat hij alweer een nieuwe partner had gevonden.' Weet je wat anders word ik jouw partner voor deze les. Ik denk dat er namelijk voor de rest geen mensen meer zijn.'

"Hij speelt gitaar. Kan ik niet op zingen." zei Aurora simpelweg. "Oké, fijn." Aurora knikte. "Ik zong andere liedjes dan die hij zong, en hij vertikte het iets nieuws uit te proberen. Ach." Aurora haalde haar schouder op, en ging bij de lerares staan. Hoezo brutaal op je eerste dag. Mja, ze moeten weten met wie ze te maken hebben. Aurora ademde diep in, en vervolgens weer uit, om de kwade toon uit haar stem te jagen. Dat zou ook niet echt helpen bij het zingen. "Wat speel jij zoal?"

Dana trok haar wenkbrauw op,' En jij vertikte het ook om nieuwe dingen te proberen? De jongen heeft het al moeilijk genoeg. Twee dingen doen is niet al te makkelijk. De volgende keer een beetje meer begrijpelijker graag. Want ik hoor duidelijk dat je zelf geen instrumenten speelt.' Ze glimlachtte vriendelijk maar haar stem was toch wel werkelijk streng. Ze liep naar de piano voor in het klaslokaal.' Hmm ik speel piano ik denk dat je daar wel iets mee kan.' Ze keek het meisje aan.' Euhm als ik het goed had heb jij je nog niet voorgesteld, of wel?' De houding van het meisje stond haar niet aan maar goed Dana wist met moeite er doorheen te kijken. Je bent hier om te leren, dan moet je soms een sprong in het diepe wagen. Iets nieuws uitproberen. Dus ook aan andere mensen aanpassen.

Aurora gooide haar handen in de lucht. "Heb ik al eens geprobeerd. Lager kan ik niet zingen, dan heeft het geen zin. Hoezo heeft dat joch het moeilijk?" mompelde Aurora vijandig. Had ze maar een robot die niet zeurde en gewoon zonder morren Angels van Within Temptation op de piano speelde. Dat was het eerste lied ooit waar ze op zong. Ook was Like a Feather in the Wind een lied waar ze redelijk op kon zingen. "Best. Jij je zin. Ik probeer het wel wat lager, maar als je het hoort in vergelijking met als ik hoger zing, kan het bij het afval." Aurora zuchtte diep.

Dana stond gelijk stil toen het meisje tegen haar uitviel.' Ik weet niet of je het doorhebt maar ik ben wel de lerares hier en kan je ieder moment eruit sturen. Je hoeft mij geen plezier te doen hoor. Zing gerust hoog en vooral steeds dezelfde liedjes, jij komt er alleen niet verder mee. Jij word er dan niet beter op. En gitaar spelen is al redelijk moeilijk opzich, een innstrument spelen is al moeilijk genoeg en dan er nog bij zingen en ook nog eens aan andermans verwachtingen voldoen is soms gewoon te veel. Je kan zingen samen met een piano? Anders mag je van mij gelijk de deur uit.' Ze was toch redelijk geirriteerd door het meisje voor haar die zich nog steeds niet had voorgesteld.' En ik vroeg je iets, wat is je naam?' Door dit meisje was ze even Raf en Lizz vergeten.

Aurora vernauwde haar ogen. "Jaja, rustig maar hoor. Ik zei dat ik het wel wilde proberen, alleen dat het geen zin had. En trouwens, ik heet Aurora." Maar je mag me ook Little feather noemen, zo noemt iedereen me. Nee, dat was niet waar. Het was een lerares, maar die hoefden niet persé zo onaardig tegen haar te zijn. Wat een lerares. Dat was nog heel wat anders dan haar vroegere lerares op dat andere suffe schooltje van haar, die niets durfde, en altijd over zich heen liet lopen door de leerlingen.

Dana schudde haar hoofd maar liet deze discussie erbij zitten. ' Nou Aurora wat wil je dat ik speel, het moet een duet zijn dus je moet de tabmuziek bij je hebben of je moet kijken of het in de kast daar staat.' Wijzend op de kast terwijl ze ging zitten voor de piano. Dit meisje met de naam Aurora was toch verschrikkelijk arrogant en het irriteerde Dana verschrikkelijk. Lizz was irritant maar Aurora was nog meer zelfzuchtig. Iets dat Dana haatte omdat ze het zelf altijd al erg was.' En proberen kan altijd, maar met een houding van dat het toch geen zin heeft kom je niet ver. We zijn hier juist om dat soort dingen uit te proberen. Om jezelf te leren kennen en nieuwe dingen uit te proberen. Ik had voordat ik hier op school kwam nooit gedacht dat ik uberhaupt maar iets van zingen kon en nu geef ik er les in.'

"Ik heb Angels bij me." Aurora was altijd wel voorbereid, en had zich voor de zangles gek genoeg ook voorbereid. "Het is geen duet, maar we kunnen toch gewoon het lied samen zingen?" Aurora had flink de pest in de lerares. Ze was het niet gewend dat mensen onaardig tegen haar waren. Haar moeder was altijd wel aardig geweest, had haar goed opgevoed. Iedereen had altijd alles gepikt wat ze zei, al was het nog zo stom. Tja, als ze binnenkwam met een 'Ik ben een aardig en lief meisje dat over me heen laat lopen' houding, dan hoefde ze ook niet te verwachten dat er ook maar iemand naar haar zou luisteren. Met zo'n houding sloeg ze zich door haar leven heen.

Dana schudde haar hoofd.' Sorry maar dat is niet de opdracht. Het ging juist om de samenhang van een duet en hoe erg je dan op elkaar ingespeeld moet zijn. Dat gaat dus niet als je gewoon samen zingt. Dan kan ieder een andere hoogte en maakt het helemaal niet uit wat er tussen jou en je partner gebeurd. Dit bedoel ik niet om gemeen te zijn want hoe leuk ik het ook vind om gemeen te zijn, we moeten er samen doorheen komen en ik wil je toch nog wel wat leren dus als jij even in de kast kijkt naar een goed duet dan ga ik nog heel even de klas rond kijken of mensen nog vragen hebben.' Haar stem gaf duidelijk aan dat ze geen tegenspraak dulde. Dana was altijd de iets wat strengere lerares geweest en vooral nu ze met Raf zat die eigenlijk altijd alles wel best vond was het voor haar nodig om toch wel de strengere te zijn want anders deed niemand dat en werd het een chaos.

"Best, zeg." Aurora slofte met tegenzin naar de kast, en griste lukraak een boek met bladmuziek uit de kast. Na even bladeren had ze een duet gevonden, met een piano partij. "Nou, ik heb geen idee wat dit is." Ze legde het boek op de piano, zodat het met een doffe plof neerkwam. Dat was harder dan ze eerst van plan was, maar toch. "Oh, fijn. Dit is dus niet hoog genoeg. Mja, ik probeer het wel, voor de "verrijking van mijn stem". Moet bijzonder zijn." sneerde Aurora sarcastisch, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders. Ze bladerde er kort doorheen. Dit zou dus echt niets worden. Ze zou vast en zeker afgesnauwd worden door die lerares, en dan kon ze het vergeten.

Dana hoorde het gemopper en de houding van het meisje was van ver te zien. Dus excuseerde ze zichzelf even van de jongen die ze aan het helpen was en liep naar Aurora toe.' Met zo'n houding wil ik je niet in de les hebben. Er zijn genoeg andere mensen die mijn hulp wel nodig hebben en daar kan ik zo'n arrogant kindje als jij niet bij hebben. Je komt ten eerste te laat de les binnen en hebt daardoor de uitleg en het voorbeeld gemist. Ten tweede heb je ruzie gekregen met je toenmalige partner omdat jij vind dat hij zich moest aanpassen inplaats van jij. En ten derde loop je nu met een attitude van hier tot Tokyo rond en dat werkt niet stimulerend op de andere leerlingen. Dus of jij gaat nu flink wat veranderen in je houding of ik zou zeggen daar is de deur en ik wil je deze les niet meer terug zien.' Dana sloeg haar armen over elkaar en keek toch best boos naar het meisje.

"Pardon zeg. Ik kom te laat, heb ik me toch voor verontschuldigd? Zo arrogant als jij zegt ben ik niet. Of wil je dat ik je u ga noemen?" zei Aurora zacht, maar piswoest. "En die attitude van mij valt ook mee. En volgens mij heb je als lerares het recht niet zo over mij te praten." Arrogant? Hoe durfde ze. Die lerares zat ook op het randje van arrogantie. Nou ja, zeg maar gerust, alles wat de lerares over Aurora had gezegd was precies hetgene hoe Aurora over die Dana dacht. Ze zuchtte. Het was zo irritant. Buiten school zou ze niets aan haar houding veranderd hebben, maar hier moest ze wel, ze was tenslotte hierheen gekomen voor les.

Dana wilde zo graag met haar ogen rollen maar hield zich in.' Weet je wat, je mag gaan. Ik wil je niet in mijn les hebben. Of je moet nu opeens een drastische verandering in je houding maken. Als het aan mij lag was je niet eens meer mijn les binnen gekomen ik heb een hekel aan te laat komers. Zo laat je alleen maar zien dat je niet in deze les wil zijn anders was je wel op tijd gekomen. En dan ook nog eens ruzie zoeken want oké ik zal je niet meer arrogant noemen maar je gedraagde je net als een klein prinsesje dat niet haar zin kreeg. Sorry niet iedere opdracht zal je kunnen liggen maar ik verwacht wel dat je je best doet je eraan aan te passen.'

"Jaja, ik pas me al aan. Dus jij ging spelen en ik moest zingen?" Aurora haalde haar armen van elkaar af en liet ze langs haar zij hangen. Ze had geen zin in mot op haar eerste dag, al was ze flink op weg. Ze trapte tegen haar tas aan, zodat hij rammelend aan de kant schoof. "Of moet je nog mensen helpen?" Ze voelde zich vernederd omdat ze er bijna uitgestuurd was. Dat ze haar houding moest veranderen, kom op zeg. Ze was veel te veel gewend geraakt aan de sarcastische koosnaam Little Feather, en aan de liefkozende manier van doen tegenover haar.

Lauren had het gedoe al een tijdje gade geslagen maar stapte nu op de lerares en het meisje af. Dana kende ze goed, het was al een tijdje haar begeleider geweest voor piano les en ze glimlachte naar haar. 'Mevrouw, anders zing ik wel een duet met haar' zei ze op beleefde toon, maar haar ogen stonden koud en kil, zoals ze de laatste maanden altijd stonden. Dana en Raf waren er al op ingesteld dat ze naar deze les kwam maar nooit meedeed. Meestal zat ze alleen maar in een hoekje gitaar te spelen, maar ze had wel zin om te zingen nu, en als ze daar iemand bij kon helpen was dat alleen maar mooi meegenomen.

Dana keek verrast naar Faith,' Weet je dat zeker, ik bedoel als jij dat wilt zou dat geweldig zijn. En je weet wat ik heb gezegd over dat mevrouw. Ik voel me er dan zo oud door en ik ben niet eens zo veel ouder dan jullie. Maar goed dan is dat geregeld. Aurora ik hoop dat je het goed kan vinden met Faith en zo niet, jammer voor jou je past je maar aan.' Daarna richtte ze zich op Faith,' Weet je het zeker? Je kiest nou niet bepaald de beste partner uit. Maar goed jouw piano spel zal je er wel doorheen slaan.' Ze legde een hand op de schouder van Faith en glimlachtte dankbaar.' Dan verwacht ik dat jullie aan het einde van de les een goed nummer hebben gevonden om te zingen dat alle twee jullie stemmen mooi uitkomen. Dus Aurora laat Faith ook zingen.' Daarna voordat er weer ruzie kwam liep ze snel weg naar een paar mensen om te helpen. Gelijk gleed haar blik naar Raf en Lizz. Ze was ze helemaal vergeten tijdens dat gekibbel met Aurora.

"Oh ja, tuurlijk. Dan ben je fijn van me af, hé?" Aurora glimlachte naar Dana, of de lerares, of hoe ze ook aangesproken wilde worden, maar haar armen plaatsten zich weer in haar zij. "Wat boeit het ook. Hoe heet je?" Ze draaide zich naar het meisje toe, en opnieuw pakte ze haar tas van de grond. "Of nog belangrijker; Welk instrument bespeel je?" Als het maar geen gitaar was, zeg. Daar door had ze al ruzie gekregen met haar vorige partner. "En ik wil wedden dat ik een betere partner ben dan een arrogante lerares." voegde ze er nog mompelend aan toe. Het was ook gewoon weer eens niet te geloven.

Ow oeps. verkeerde account, eht moest Lauren zijn -.-
========

Lauren knikte en wendde zich tot Aurora. 'Ik speel piano en gitaar en je mag zeiken en zeuren wat je wilt, maar ik trek me er niks van aan' zei ze, en ze schoof achter de piano waarna ze haar zwarte haar over haar schouder gooide. Ze was langer, knapper en waarschijnlijk ook een stuk ouder dan dit arrogante meisje, maar er was altijd verdriet in haar ogen te lezen en ze had gigantische wallen onder haar ogen.

"Fijn. Dan ben jij vast ook zo'n arrogant persoon als dat je vriend zei dat ik was." Aurora knikte met haar hoofd naar Dana. "Goed, speel je dit?" Ze gooide de bladmuziek naar het meisje, of nou ja, het oudere meisje toe, en ging zelf zitten. "Als je haar hoort zou je nog denken dan ik... Dat ik een of ander... Dat ik zo'n high school trut was of zo." Aurora's rechtermondhoek trok wat omhoog. Ze was in zichzelf aan het mompelen, als gewoonlijk.

Lauren keek het meisje met opgetrokken wenkbrauwen aan en pakte de muziek aan. 'Ik denk niet dat dit heel erg toepasselijk is' zei ze terwijl ze door het zoetsappige liefdesliedje heen bladerde. 'Wat dacht je van dit, of is het te moeilijk voor je?' zei ze met een glimlach en ze schoof haar ipod over de vleugel naar het meisje toe.

-
https://www.youtube.com/watch?v=1p1zpZGF6hM