Nickolas thuis

Maud schoot in de lach en ging even op een eigen stoel zitten en zei vrolijk," Whaha je wist het niet. Maakt niet uit hoor. Ik vier het nooit omdat ik mijn leeftijd nooit echt interessant vond. Maar 18 vind ik toch iets groots eigenlijk. Dus ik was van plan om mijn verjaardag dit jaar wel te vieren." Ze nam een slok van haar thee en nam nog een hapje van haar appeltaart." Ik hoef geen cadeau, bij jou zijn vind ik al goed genoeg. Ohh dat doet me eraan herinneren dat ik even voor een baantje moet zoeken." Ze pakte haar telefoon uit haar zak en begon naar een paar mensen te smsen." Oké geregeld, ik heb een baantje. En heb ervoor gezorgd dat ik niet hoef te werken op mijn verjaardag." Wel handig, conecties hebben.

Nick was nog steeds heel erg rood. "Oh wat erg, hoe kon ik dat niet weten?" mompelde hij. Hij durfde haar even niet aan te kijken. "Sorry Maudje, je mag me elke willekeurige straf geven die je me wilt geven" mompelde hij. "Wat wil je doen dan? Wie wil je uitnodigen?" vroeg hij, terwijl hij ging verzitten en haar aankeek, en zelf een hapje taart pakte. "En waar wil je het doen, want 18 is inderdaad wel iets om te vieren ja" knikte hij, terwijl hij zijn hand op haar knie legde omdat het al even geleden was dat ze zo ver bij elkaar vandaan gezeten hadden. Het was raar, als hij Maud niet aanraakte, of kon zien, miste er altijd iets aan de omgeving. Hij was verslaafd aan haar, dat was hoe je het ook kon zeggen.

Maud legde haaqr hand op die van hem die op haar knie lag." Je kon het niet weten, ik ben er nooit over begonnen. En ik was van plan het in Bakkertje goeie morgen te doen. Ik heb de sleutel en Robby gaat het echt geen probleem vinden. Het is daar geschikt voor iets van 30 mensen. Nou heb ik niet al te veel vrienden maar de mensen die willen komen zijn welkom. En Mel, Emma en Ana mogen natuurlijk ook komen. Ik dacht gewoon eigenlijk aan taart en hapjes en drankjes. Meer niet. Voor mij is dat al indrukwekkend na iets van 5 jaar geen verjaardag." Ze dronk haar thee op en stond toen op. Zonder dat ze het doorhad gehad had ze namelijk al haar taart stukje op gehad en liep naar de keuken. Daar zette ze het in de gootsteen en liet het water stromen. Snel waste ze even alles af en zette het daarna weer terug in de kast." Ohh en over die straf, ik denk er nog even over na. Maar het word niet echt een straf voor jou maar eerder een beloning voor mij."

"Ik had erover moeten beginnen" vond hij. Hij bleef naar haar kijken en leunde achterover op de bank terwijl ze afwaste. "Weetje Maud, daarvoor is er een afwasmachine" zei hij, terwijl hij met de nodige moeite dankzij zijn, nu al, vermoeidheid, omhoog kwam. Omdat zijn slaap vannacht en vanmorgen onderbroken was was hij nog steeds moe. Hij liep naar haar toe en hielp met afdrogen. "En dan bereiden we dat toch voor, ik kan overigens niet wachten op mijn straf." toen alles in de kast stond pakte hij Mauds hand vast en drukte een kusje op haar lippen. "Ik hoop dat die chemo nu snel helemaal voorbij is, dan ben ik ook weer wat wakkerder." zei hij met een kleine glimlach. Hij gaapte. "Maar nu ga ik even liggen." zei hij. "Je kan op de schommel als je wilt?" grinnikte hij nog, terwijl hij naar de schommel die buiten aan een boom hing wees. Emma's berzigheid als ze in de tuin was. Emma zou straks ook opgehaald moeten worden, maar waarschijnlijk deed Ana dat straks wel even, hij wilde ook wel, maar verwachtte niet dat hij dan wakker was. "Verder is daar de computer" hij wees. "Oh en mocht je interesse hebben" hij gaf haar een cd uit een la. "daar de cd speler, je kan hier goed dansen als je wilt, niemand heeft er last van als je de muziek wat harder zet.

Maud drukte een kusje op zijn lippen en kneep kort in zijn hand." Is goed, ga maar slapen. en ik weet ook wel dat er een afwasmachine is maar de vaat doen maakt mij altijd rustig. Dan lijk ik beter te kunnen denken." Ze grinnikte zachtjes en pakte de cd aan van Nick. Ohh dansen, dat had ze al een lange tijd niet meer gedaan." Ik neem mijn Ipod wel en ga buiten dansen, anders maak ik jou wakker en zo kan ik die salto oefenen met de muur. Ik kan hem al bijna." ze had hem een hele tijd achter elkaar gedaan en iedere keer wanneer hij fout ging wilde ze hem alleen maar beter kunnen." Ik loop even mee naar boven want ik heb mijn dasn kleding nodig. Ohh eindelijk normale kleding. Nu kan ik deze kleren verbranden." ze keek naar haar spencer en haar ribbroek die duidelijk een preppy look gaf. Ze haatte deze look.

Nick lachte. Liep met haar mee naar boven waar hij de rolluik omlaag deed en kort rilde. Toen achter haar ging staan en een kusje op haar lippen drukte. "Daar is de badkamer als je je wilt omkleden, daar kan je straks ook douchen, en kijk je uit met die salto's van je?" Hij liep van haar weg en trok de dekens weg om op het zachte matras te gaan liggen. "Ik heb trouwens niets tegen je kleren, wat mij betreft mogen ze blijven" glimlachte hij, waarna hij gaapte, het zachte kussen leek hem te roepen. "En anders kunnen we ze op de openhaard gooien als je wilt? Of we verbranden ze als je 18 wordt?" Hij keek naar haar vanuit zijn donkere positie in het bed. Wat was het toch een mooi meisje! Hij snapte nog steeds niet hoe hij haar verdiend had. Wat had hij gedaan dat zij hem goed genoeg vond?

De zachte stem en het aanzicht van Nick deed het meisje, Maud, opleven. Ze had naar zijn lippen verlangd zoals ze naar nog geen enkel paar lippen had verlangd. Het verlangen wakkerde in haar binnenste aan en alles riep in haar lichaam om het verlangen naar buiten te laten komen. Maar het leek geen goed idee. Dus probeerde Maud alles weer bij elkaar te stoppen in een klein plekje net naast haar hart, in een soort kast waarvan de deur haast niet meer dicht wilde gaan. De sleutel van die kast lag in de handen van Nick. Hij kon hem open en dicht doen ieder moment hij wilde. Haar blik was een beetje wazig geworden en toen ze doorkreeg dat ze naar Nick aan het staren was herstelde ze zich en liep naar de tassen die ze in de hoek van de kamer naast de deur van de badkamer had gelegd. Ze pakte er een groot shirt uit en een jogging broek en liep de badkamer in. Ze sloot de deur niet helemaal zodat ze wel gewoon met Nick kon praten. Haar spencer en hemp vielen op de grond. Haar silhouette was nog wel door de kier te zien en ze stond met haar rug naar Nick toe. Haar broek ging uit en ze met een behendige en snelle beweging haar joggingbroek aan. Haar grote shirt ging ook aan en toen liep ze weer de kamer in. Terwijl ze zich aan het omkleden was had ze nog een paar dingen gezegd zoals," Ik ga ze toch verbranden ik vind ze niet mooi." En," Natuurlijk kijk ik uit met de salto's, ik ben maar twee keer door mijn enkel gegaan de afgelopen oefensessies."

Nick keek naar de deuropening en zijn hart ging iets sneller kloppen. Stiekem verlangde hij naar haar. Was er nog een ding dat hij zeker gedaan wilde hebben voor hij dood was. Hij zoud at nooit aan iemand toegeven en zeker niet aan Maud zelf. Waarschijnlijk ook niet aan zichzelf. De deken voelde nog koud en hij keek naar Maud door de deuropening. "Je mag ze gerust verbranden hoor" glimlachte hij. "maar ik ga wel mee nieuwe kleren voor je kopen!" dat betekende meer tijd met Maud, en als hij daarvoor moest shoppen had hij het ervoor over. "Maud, maar twee keer, kijk alsjeblieft uit, ik wil niet dat ik straks met je naar het ziekenhuis moet om een of ander gebroken been ofzo" zijn stem klonk bezorgd als altijd als hij tegen Maud sprak. Toen ze weer uit de badkamer kwam stak hij zijn hand naar haar uit en trok haar nog kort in zijn armen. "Ik wil nog even een wel te rusten kusje" grinnikte hij, terwijl hij haar op het bed trok en bovenop haar rolde. "daarna mag je doen wat je wilt, maar eerst wil ik een goede weltrusten" Hij drukte zijn lippen zacht op die van haar, voelde zich langzaam warmer worden onder de nog koude dekens. Het wijde shirt verhulde haar rondingen, maar het gaf niets, Maud bleef mooi. "Waarom ben je zo mooi?" vroeg Nick haar uiteindelijk ook, nadat hij naar haar had zitten staren.

Er kwam een kleine grinnik uit haar keel en ze streelde door zijn haren heen en zachtjes in zijn nek." hmm een welterusten kus? Heb je die wel verdient? En natuurlijk doe ik voorzichtig het is maar een training, alsof jij nooit blessures hebt gehad door dansen? Maak je geen zorgen, dat was mijn taak al." Ze drukte kusjes in zijn nek en uiteindelijk eindigend op zijn lippen. Haar mond opende zich haast automatisch, kort likte ze over de lippen heen van Nick en beet zachtjes in zijn onderlip. Daarna verbrak ze de kus voordat die over kon gaan in een zoen en fluisterde in zijn oor, waardoor haar warme adem tegen zijn huid aan kwam," Ik heb werkelijk geen idee. Wat ik wel weet is dat ik jou mooier vind." Het sprak haar wel aan dat Nick mee ging nieuwe kleding kopen. Niet dat ze die echt nodig had. Het enige wat ze nog wilde was een jurk. Een jurk voor haar verjaardag en om Nick te verrassen. Een jurk die liet zien dat ze niet meer gewoon een klein meisje was maar een groeiende vrouw. Gewoon een wat volwassenere uitstraling. Ze had haar kindertijd achter haar gelaten. Die voorgoed afgesloten en ze wilde nu verder gaan met haar leven. Haar blik vond die van Nick en zelfs haar ogen straalde. Ze voelde zich meer dan goed en het lege gevoel in haar lichaam was voorgoed weg. Ze zou nu altijd nog liefde voelen voor de jongen voor haar. Voor de jongen die haar hart had gestolen. Voor de jongen die er altijd voor haar zou zijn. Voor de jongen bij wie zij zichzelf kon zijn.

"Hmm maar ik ben jou niet, en aangezien jij je nergens zorgen om lijkt te maken, doe ik dat maar" zei hij met een glimlach. "En nee, die heb ik niet verdiend, maar jij wilt me vast aan het slapen hebben, en dat heb jij wel verdiend, dus nu doe je eigenlijk iets voor jezelf" lachtte hij. Hij zoende toch wel een beetje hongerig terug. Het was vreemd, ze lagen samen onder de deken, maar wisten allebei dat er niets ging gebeuren. Nick zou best willen. Maar het was iets dat hij wilde bewaren voor een speciaal moment. Maar wel een moment dat hij nog helemaal goed was. Niet dat hij zo enorm snel achteruit zou gaan, dat was in elk geval waarop hij hoopte. Hij had haar stevig in zijn armen en was niet in staat haar los te laten. Toen hij haar warme adem over zijn huid voelde gaan kreeg hij kippenvel op zijn armen. Nick lachte. "ik weet zeker dat als ik een foto aan 10 jongens zou laten zien van jou, ze allemaal spontaan gaan kwijlen" het was waar. Hij had al een keer met haar per ongeluk langs het footballteam gelopen, en een paar dagen later, bij de volgende training hadden ze hem allemaal op zijn schouder geklopt en haar nummer gevraagd. Dat was nog in de tijd dat Maud en Nick niets hadden, en Nick had haar niets verteld over dat voorval. Misschien had ze in die tijd wat vage smsjes gehad, maar hij had er niets over gehoord. Nick streelde kort over haar haar met een arm. Wilde haar nog steeds niet loslaten. Het voelde warm nu in het bed. Uitnodigend, veel uitnodigender dan net. hij keek naar haar en glimlachte breed, terwijl hij wegsmolt in haar ogen. Zoals hij altijd deed. Ze was gewoon geweldig! Anders was ze niet te beschrijven. Nu hij daaraan dacht. Hij moest met Ana gaan praten over het perfecte cadeau, ookal wist hij wat Ana ging zeggen. En hij had al wel een idee.

Maud rolde zo op het bed zodat zij bovenop lag en drukte nog een keer kort haar lippen op die van hem. Daarna schudde ze lachend haar hoofd," dat is overdreven Nick, mensen smsen mij niet of ze met me uit willen. En nu al helemaal niet meer. Snap dan dat ik echt niet zo mooi ben en dat jij gewoon door liefde verblind bent." Ze streek met haar vingers over zijn hals heen en drukte weer een kusje op zijn lippen en daarna op zijn neus." Maar nu moet jij slapen en ik uit het bed want ik hoor Emma alweer binnen komen en dat betekent dat ze deze kamer binnen stormt over een paar minuten en als ik dan nog bij jou in bed lig gaat ze rare dingen denken." Ze grijnsde en drukte nog een laatste keer een kusje op zijn lippen en rolde toen van Nick af en het bed uit." Slaap lekker schat. Rust maar effe goed uit. Je zal het nodig hebben voor als je met mij gaat shoppen. Ik moet toch iemand hebben die mijn aankopen draagt." Ze stak haar tong naar hem uit en trok snel haar sneakers aan waarna ze met nog een blik over haar schouder heen naar Nick de kamer uit liep en bijna tegen Emma aan botste die gelijk breed begon te lachen en begon te roepen," Ik weet zeker dat jullie iets uitspookte."

Emma was het alweer bijna vergeten en begon Maud's naam heel vaak achter elkaar te zeggen, omdat Maud doorliep. "Maud maud maud maud maud!!!" gilde ze enthousiast. "Wil je niet zien wat ik gemaakt heb?" Toen Maud stil bleef staan duwde Emma een tekening onder haar neus. "Kijk, dat ben jij!" zei ze enorm overbodig, aangezien Maud's naam er al bij stond. Ze had een vrouw getekend die ergens wel iets van Maud weg had. Dezelfde bruinachtige haren en Emma had heel goed haar best gedaan de ogen ook echt te laten lijken op Maud's bambi ogen. Hij was niet perfect, maar ze had er duidelijk haar best op gedaan. "We moesten tekenen wat we later wilden worden" vertelde ze. "maar kijk, ik heb je wel andere kleren aan gedaan, die vond ik niet mooi." voegde ze er nog aan toe, alsof dat geen belediging was. Ondertussen lag Nick in bed te luisteren naar het gesprek, hij moest toch wel even lachen. Emma was hem er toch eentje. Maar ze gaf hem wel gelijk! Hij vond het jammer dat Maud nu aan de andere kant van de deur was, maar wist heel goed dat hij haar ook niet vast wilde binden. Dus ging hij maar verliggen en sloot zijn ogen. Hij had zin in met Maud shoppen, of nou, in het deel 'met Maud' dat shoppen was gewoon iets wat wat minder was, maar erbij hoorde.

Maud keek om naar Emma en kreeg haast gelijk een tekening in haar gezicht gedrukt. Rustig nam ze de tekening in handen en keek naar de persoon die zij moest voorstellen. Maud moest toegeven dat ze er wel een beetje op leek. Maud opende haar mond maar moest eerst even naar de woorden zoeken om te zeggen." Ik vind hem echt heel mooi, maar waarom heb je mij getekent als de opdracht was, wat je later wilde worden?" Daarna keek ze even naar haar kleding en naar de kleren op de tekening. Wat was er nou weer mis met haar kleding. Nou ja, ze zou er maar niet te lang over nadenken." Emma, kan jij net zo goed als je broer dansen? Want ik was eigenlijk van plan om in de tuin te gaan dansen. Zo zou Nick geen last hebben van mijn muziek maar kan ik nog wel doen en laten wat ik wil."

"Ik wil later net zo als jou worden" zei Emma vastbesloten terwijl ze langs Maud heen naar de slaapkamerdeur huppelde om die open te doen, toen ze een slapende Nick aantrof deed ze alsof ze de deur nooit aangeraakt had en sloot hem heel zachtjes. Huppelde toen op haar tenen weer terug. "Nee, Nick is véél beter, maar hij heeft me wel wat dingen laten zien" knikte Emma met een serieus gezicht. Er waren weinig meisjes die zoveel respect hadden voor hun broer als Emma. En Emma besefte nog niet helemaal wat Nick's 'ziekte' betekende. Ze besefte nog niet dat Nick er waarschijnlijk straks niet meer zou zijn. Ze liep met Maud mee naar buiten en keek haar vragend aan. "Wat ga je nu doen?" wilde ze weten, terwijl ze bijna rondjes om Maud heen aan het stuiteren was van opwinding. Ze had er zin in! Emma was enthousiast, enorm enthousiast, met alles wat ze deed. Ze maakte een paar redelijk gelukte danspasjes en keek Maud daarna glunderend aan. "Zeg nou eens eerlijk he, deden Nick en jij echt niks?" vroeg ze, terwijl ze haar wenkbrauwen ongelovig optrok. Ze geloofde er niets van dat die twee nog niet dat uitgevreten hadden waar de jongens op school het de hele tijd over leken te hebben. Want dat deed je toch gewoon als je een vriendje had? Dat was ook waarom Emma fel tegen een vriendje was. De jongens in haar klas waren in hun haha-scheet fase, als je begrijpt wat ik bedoel.

Ondertussen lag Nick rustig te slapen in het grote bed, af en toe rilde hij kort omdat hij het koud had. Zo nu en dan werd hij gedesoriënteerd wakker. Het voelde vreemd om na die tijd een keer zonder Maud wakker te worden, maar telkens viel hij weer in slaap. Korte dromen werden opgevolgd met langere. Nick zag hoe hij een doosje openmaakte, en er kwam helder witachtig licht uit. Daarna werd het opgevolgd door een vaag gekleurd licht, alsof de zon door glas in lood scheen. Hij zag Maud op zich aflopen en hij voelde zich een beetje vaag zenuwachtig. Hij kon niet zien wat ze droeg omdat het allemaal wazig was. Hij zag alleen haar gezicht, en dat ze op hem af kwam lopen. Toen werd hij door een luide klap gewekt en hij schoot overeind. Hij keek om zich heen, op zoek naar de klap, maar het bleek alleen de wekker te zijn die hij van het nachtkastje gegooid had in zijn slaap. Hij geeuwde en klom uit het bed, om heel zachtjes de rolluik omhoog te doen en te gluren naar Maud en Emma vanuit het raam. Hij hoopte maar dat ze hem niet zagen.

Maud was verbaasd geweest door dat antwoord. Waarom wilde Emma nou weer zoals zij zijn? Een stressend, over gevoelig, onzeker, onhandig meisje, die niet eens voor zichzelf kon opkomen. Die woorden zei ze maar niet hardop. Ze was allang blij dat Emma naar haar opkeek. De vrolijkheid van Emma stak Maud aan en ze zette de muziek op de speaker en begon Maud een paar pasjes uit te leggen. Maud was erg goed in uitleggen en ze nam geen moeilijke pasjes. Dus binnen een kwartier kon Emma ze ook. Ze deed nog een keer de muziek aan en deed de passen samen met Emma. Daarna klapte Maud voor Emma en gaf haar even kort een knuffel. Maud lachtte om haar woorden," Emma, Nick en ik deden echt niks. Dat willen wij helemaal niet." Kort beet ze op haar lip, ze wilde het wel." We geven elkaar soms een zoen of een kus op de wang maar meer eigenlijk ook niet. Het is eerder het gevoel dat het brengt als Nick bij me is. Hij maakt me blij. Hij zorgt ervoor dat ik me gelukkig voel wanneer ik mezelf niet meer gelukkig kan maken. Het gaat niet om het. Dat moet je sowieso na het huwelijk doen. Dat is iets wat van het geloof moet en waar ik ook volledig achter sta."

Emma keek Maud argwanend aan, maar zei niets meer. Nick vond het leuk hen van boven te bekijken. Zag dat Maud op haar lip beet over iets. Ze leek halve verhalen te vertellen, maar hij was de laatste die daar iets van zou zeggen. Hij liep naar beneden en ging in de deuropening naar de twee staan kijken. "Willen jullie een kopje thee dadelijk?" vroeg hij, met een glimlach toen ze hem niet opgemerkt hadden. Hij grijnsde breed bij de aanblik van 'zijn' twee meisjes. Ze konden het goed met elkaar vinden, dat zag hij wel, en het maakte hem blij. Ze zouden het nog wel even met elkaar moeten doen, want hij zou niet kiezen. Hij bleef in de deuropening staan, weer helemaal wakker en vrolijk. Hij hield van zijn meisjes. "Em, kan je je dansje zo eens voordoen?" vroeg hij, met een knipoog naar Maud. "Wat denk je, mag Maud blijven?"

Maud was druk met Emma aan het praten en had Nick dus echt niet gezien. Bij het horen van zijn stem draaide zij zich snel om en er kwam een stralende glimlach." Dat zou lekker zijn. Maar ik maak het wel even, dan kan Emma haar dans laten zien aan jou en kan je haar uithoren over mij." Ze grijnsde breed, streek nog een keer door de haren van Emma en liep toen naar binnen. in het voorbijgaan gaf ze Nick nog even kort een kusje en kneep in zijn hand. Daarna liep ze de keuken in en zette de waterkoker aan terwijl ze opzoek ging naar mokken en iets lekkers voor bij de thee. Haar blik gleed weer naar Nick en naar Emma. Ze mocht Emma echt heel erg. Het was een vrolijk en druk meisje, eigenlijk het tegenovergestelde van Maud. Maar dat maakte Emma ook zo gezellig. Ze leek in niks op Maud. Niets kon Maud ervoor zorgen dat ze zich niet goed voelde. En Nick, agh dat was gewoon echt haar Nick. Daar hoefde ze niet eens echt iets over te zeggen.

Nick klapte uitbundig in zijn handen toen Emma klaar was met dansen. Hij liep samen met Emma naar binnen, waar Maud de thee al klaar had staan. Even had hij een soort idee van; dit is wat ik later wil. Hij zag het al helemaal voor zich. Huisje boompje beestje, en natuurlijk zijn Maud. Hij ging dicht bij Maud staan, maar raakte haar net niet aan. Emma keek lachend naar hen, terwijl ze een beker thee pakte en een koekje weggriste uit het pak. Toen Emma afdroop naar de tv pakte Nick Mauds hand vast en speelde met haar vingers. "Hoe zie jij de toekomst?" vroeg hij opeens. "Wil jij later kinderen?" Hij vroeg het zich af, en het hield hem bezig, ook omdat hij nooit degene zou zijn met wie Maud kinderen zou krijgen, of een toekomst op kon bouwen, hoe graag hij dat ook wilde. Eerst had hij nooit kinderen gewild. Dat was allemaal zo lastig. Maar nu... Stiekem wilde hij een leven waarin hij met Maud getrouwd was, ze kinderen konden krijgen, een huis als ze dat zouden willen. Gewoon alles. Hij een saaie kantoorbaan, als dat zou moeten, en dat hij thuis kon komen in hun huis.

Maud vond het heerlijk om weer de aanwezigheid van Nick te voelen. Ook zij pakte een koekje en stopte hem snel in haar mond. Daarna toen Emma weg was draaide ze zich naar Nick toe en keek naar hun handen die met elkaar speelde. De vraag verraste haar. Wist ze het antwoord erop? Ja ze had nog steeds het idee dat Nick zou blijven leven ondanks dat wat Stef zei." Ik zou heel graag kinderen willen. Maar ik denk eerder geadopteerd dan van mezelf. Misschien één kind van mezelf. En als ik eerlijk ben, zie ik ons nog steeds trouwen en gelukkig worden. Ik kan mezelf wel in een nieuw huis zien, het eten klaarmaken en dan als jij thuiskomt even dicht tegen je aan kruipen op de bank voor de tv. Maar het voelt raar om nu al plannen voor de toekomst te hebben; als de toekomst nog niet eens zeker is." Ze beet op haar lip en sloeg haar ogen neer. Misschien was het niet goed om te zeggen. Maar ze wilde de vraag van Nick eerlijk beantwoorden. Haar vingers vlochten zich in die van hem en ze bracht zijn hand naar haar mond en drukte er een kusje op." Ik hou van je en dat zal ik volgens mij altijd blijven doen."

Nick keek Maud aan en drukte een klein kusje op haar neus. "Sorry" zei hij zachtjes. Het was een beetje vaagjes waarvoor. Maar hij wilde het gezegd hebben. Voor hem was dat omdat hij verliefd op haar geworden was op haar, en zij op hem, dat had zoveel ellende gescheeld, en ook omdat hij haar die toekomst die ze wilde nooit zou kunnen geven. Hij zou nooit in hun huis thuiskomen, zou haar nooit tegen zich aan voelen kruipen terwijl ze een slechte film op tv keken. Opeens voelde hij de behoefte om naar de allerslechtste films te kijken die een van hen ooit gezien had. Dat was iets om te onthouden. Maar nu niet, nu wilde hij eerst genieten van bewegen, zolang dat nog kon, hij wist dat het langzaam steeds slechter zou worden. Hij wilde dat niet, wilde niet dat Maud dat mee hoefde te maken. Wilde het zelf niet mee hoeven maken, maar alle tijd, was tijd. "Dankje" ook die dankje was beladener dan een normaal woord van zes letters. Het was ook voor de woorden die ze net uitgesproken hadden, ookal waren ze niet zeker, dat wilde hij ook helemaal niet. Dat ze nu nog bij hem was, daarvoor bedankte hij haar ook, dat ze nu bij hem was, op dit moment, en dat ze hem niet in de steek zou laten. Dat ze onvoorwaardelijk van hem hield, ookal bracht hij toch een deel van haar toekomst in de war. Eigenlijk zou hij het allemaal uit willen spreken, waarom die woorden gesproken werden, wat hij erbij dacht. Maar kon hij dat wel? Zou hij haar kunnen vertellen hoe belangrijk haar aanwezigheid en woorden voor hem waren? Dan stelde hij zich toch veel te kwetsbaar op? Nick was altijd het type stoere jongen op school geweest. Onverschrokken en met een horde meisjes achter zich aan. En nog grotere hordes vrienden. Hij was makkelijk, deed nergens moeilijk over, en vond het geen probleem om een keer buiten de lijntjes te dansen.

Maud legde haar hoofd even op zijn borst en sloeg haar armen om hem heen." Kunnen we vanavond uitgaan? Ik bedoel, ik heb van al heel veel mensen gehoord dat ze je missen in het uitgaansleven en nu ik geen verplichtingen meer heb van mijn ouders wil ik ook wel eens een keer ontdekken wat er nou zo geweldig aan is." Ze wilde kunnen dansen en de tijd vergeten zoals ze dat altijd deed wanneer ze dansde. Het vrije gevoel weer in haar binnenste laten waar ze altijd blij van werd wanneer ze de muziek hoorde en het door haar liet vloeien. De tijd vergeten want die deed tot nu toe alleen maar slechte dingen met Nick en met Maud. Ze deed een stapje van Nick vandaan en keek hem doordringend aan," Ik wil dat jij plezier maakt in die laatste euhmm tijd." Het was moeilijk voor Maud om erover te praten. Daarna pakte ze haar thee en vouwde haar vingers eromheen omdat ze het koud kreeg. Ook toverde ze uit haar broekzak een pilletje die tegen haar stress probleem was. Iedere keer wanneer ze wist dat ze zich ergens druk om ging maken moest ze die innemen. Snel nam ze hem in en dronk er wat achteraan. Eigenlijk hoopte ze dat Nick het niet zou zien maar ze deed het niet onopvallend.

Nick keek haar vragend aan. Misschien moest hij het haar niet vragen... Maar het ging tegen zijn beschermingszin in, dus keek hij haar vragend aan. "Waarom slik je dat pilletje?" vroeg hij na een tijdje. Toen hij merkte dat ze het koud kreeg ging hij dichter bij haar staan en sloeg zijn armen om haar heen. Dit was een prettige opstelling, zolang Emma niet teveel oahs en ahs uit de kamer liet komen. Hij wilde graag een keer mét haar erbij uitgaan, dan hoefde hij niet alleen over haar op te scheppen, maar konden de mensen eidnelijk ook een keer zien hoe geweldig ze was. Met eigen ogen. Zijn vrienden waren niet veeleisend, maar als ze dat wel waren geweest zou maud niet bepaald in hun straatje passen. Maud was slim, wat maar heel weinigen van hen waren, en dat was niet gemeen bedoeld, maud was rustig, weer zoiets. Maar Nick zou het niet anders willen. zE was geweldig, en die rustigheid viel ook nog best wel mee. Hij zat altijd in een dansersgroepje, en die hadden gewoon de gewoonte om enorm druk te zijn. En ook niet bepaald de beste punten haalden. Hij streelde over Mauds haren terwijl hij haar vasthield. Genietend van het moment, en hopend dat ze meer van deze momenten mochten hebben.

Maud ging dicht bij hem staan en drukte even kort haar lippen op die van Nick." Omdat ik me nergens zorgen om wil maken als ik bij jou ben." Haar zachte en fluwelen stem kwam weer naar boven. Ze had hem al lang niet meer gebruikt omdat ze de laatste tijd goed verstaanbaar wilde zijn. Maar het hoorde gewoon bij Maud. En sowieso was er nu geen reden om hard te praten, ze stond niet eens een meter van Nick vandaan en er stond geen muziek aan dus echt hard hoefde ze niet te praten. Met een kleine zucht liet ze haar hoofd op zijn borst leunen en strengelde haar vingers in het shirt van Nick. Ze wilde zo blijven staan tot ze haar benen niet meer kon voelen. Dat leek een heel mooi vooruitzicht. Gewoon zo lang hebben gestaan dat je benen gingen slapen. Emma kwam even de keuken in gehuppeld omdat ze haar thee op had en haar lege kopje zette ze op het aanrecht maar ze bleef nog wel even argwanend van de ene naar de ander kijken." Ik mis mijn camera iedere keer op de leukste momenten. Blijf zo staan dan ga ik hem halen!"

"Je hoeft je niet druk te maken" zei hij zachtjes, maar verder zei hij niets meer. Hij zou er toch niet zo lang meer zijn dat ze zich teveel zorgen ging lopen maken. Hij streelde over haar haren en glimlachte kort, verdrietig naar Emma. Die snapte het niet, snapte niet dat dit geluk straks pijn zou doen. Hij had zijn moeder horen schreeuwen na de dood van zijn vader. En er waren heel veel foto's van hem die haar aanvallen niet overleefd hadden. maar hij mocht nog niet opgeven, wist hij, maar dat werd zo moeilijk als Stef er zo overtuigd van was. Nick deed wat hem gevraagd werd, al was dat niet om Emma een pleziertje te doen. Hij wilde Maud nu gewoon niet loslaten. Hij keek niet op toen Emma een foto van hen maakte en keek naar Maud's gezichtje op zijn borst. Er zou heel duidelijk verschil te zien zijn met de vorige foto; die was veel vrolijker, spontaner. Maar liefde was makkelijk te herkennen op een foto, zo ook bij deze. Emma glunderde terwijl ze met haar camera naar de huiskamer verdween. (was die nou polaroid of gewoon digitaal?) Uiteindelijk verbrak Nick de omhelzing en pakte haar hand vast. "Ik heb zin in vanavond" glimlachtte hij naar haar. De glimlach klopte niet helemaal bij zijn ogen, maar het kwam in de buurt. Hij moest het van zich afzetten. Maar toen besefte hij dat zijn vrienden helemaal niet wisten dat er iets mis was. Dat zouden ze hen vanavond dus moeten vertellen... Nick besloot het te bewaren voor het einde van de avond. Wilde de avond niet te erg verpesten. "Jij bent een meisje en zou je al druk moeten maken over kleren" grinnikte hij toen, terwijl hij haar neus aantikte. Hij betwijfelde of ze dat deed, en ergens hoopte hij dat ze dat niet deed, zich druk maken over kleren, want als ze zich daar al druk over maakte, dan zou ze zich nog veel zorgen maken. "Zullen we Emma's camera vannacht even lenen, zodat ze morgen wakker wordt met een paar nieuwe foto's?" stelde hij voor. Hij wilde foto's van Maud en hem terwijl ze echt plezier maakten.

Maud kreeg wel een kleine glimlach op haar gezicht bij de woorden van Emma en bleef gewoon rustig in de armen van Nick staan. Ze voelde dat hij ergens mee zat maar er echt naar vragen durfde ze niet. (ik vind een polariod) De foto kwam gelijk het toestel uit en gelijk pakte Maud hem behendig van Emma af en keek ernaar. Wat ze zag op de foto was een jongen en een meisje in elkaars armen, je zag duidelijk dat dit niet hun beste tijd was toch leken ze sterk te zijn. Hun liefde was duidelijk aanwezig. De jongen keek naar het meisje en het meisje keek naar de grond. Alles bij elkaar was het een mooie maar intense foto. Haar tanden vonden een weg naar haar lip en ze beet zachtjes op haar lip terwijl ze de foto bekeek." ik vind het een goed idee om de camera mee te nemen. Je krijgt daardoor hele spontane foto's. En kleding is wel het laatste waar ik me zorgen om maak." Ze pakte de hand van Nick wat steviger vast en legde de foto op het aanrecht,"Is het goed als ik even ga douchen, Emma leren dansen is toch best vermoeiend. Maar het resultaat mag er zeker wezen."