kamer 197: Nick, Brendon ....

"Ik heb geen problemen Maud en ik ben blij dat je met jouw probleem naar mij gekomen bent, iets wat overigens ook een echt probleem is." zei hij met een zucht. Hij wreef over de denkrimpel in haar voorhoofd om hem weg te krijgen. "Ik heb er twee jaar gezeten, ongeveer dan, misschien iets langer" zei hij "en dat is inderdaad de reden dat ik moeite heb met mensen die geen afscheid nemen, er zijn genoeg mensen die gewoon gegaan zijn zonder iets te zeggen. Maar dan heel ergens anders heen dan terug naar school" zei Nick, niet om haar haar schuldig te laten voelen ofzo, maar gewoon omdat het zo was. "ER zijn veel mensen aanwie ik nog vaak denk, mensen zoals Laury, volgens mij heb ik je wel eens over haar verteld, wacht" Nick strekte zich uit naar de foto die op het kastje stond. "Kijk, dit was mijn groep" er stonden ongeveer zeventien kale hoofdjes op de foto, sommige in slechte, andere in betere staat. "We zijn met zijn zessen over gebleven en er zijn er twee die doei gezegd hebben" zei Nick zachtjes.

Maud keek hem aan met een gekwelde blik," Het spijt me dat ik erover begon. Ik weet dat dit moeilijk voor je is." Ze pakte zijn hand vast en keek even naar de foto. Wow van de ongeveer 17 maar zes over. Het was heftig, Maud wist eigenlijk niet eens hoe ze hierop moest reageren." Ik zal voortaan altijd afscheid nemen. Vooral van jou." Ze kneep kort in zijn hand en kroop weer dicht tegen hem aan. Ze was nog steeds koud maar ze negeerde het. Ze wilde bij Nick zijn." Euhmm kunnen we vandaag niet gewoon in bed blijven?" Ze wilde niet meer. En het bed lag te lekker. Ze had ook het idee dat ze Nick nog een hoop te zeggen had en hij haar.

"Het geeft niet, je hebt het recht het te weten" zei hij terwijl hij een kusje op haar neus gaf. "Kijk, dat ben ik" zei Nick met een glimlach terwijl hij naar een jongen die kaal was wees. "En ik vind het niet heel moeilijk erover te praten, het is allemaal weer goed gekomen, anders zat ik hier niet" voegde hij eraantoe. Hij trok haar dichter tegen zich aan en voelde de kou bijna die zij voelde. "En ik vind dat een goed plan, ik bel wel dat we ziek zijn" zei hij met een grijns. "ik ben negentien en hoef het niet te laten doen door mijn ouders" Hij wreef over haar rug, voor hij uit bed stapte en een extra deken van een ander bed pakte waar hij haar in wikkelde.

Maud schoot in de lach om de extra deken." Je moet weten dat het geen enkel effect heeft. Ik zal het nog steeds koud hebben en aanvoelen. Maar toch bedankt." Ze vond het heel fijn om te weten dat Nick echt goed voor haar zorgde en het maakte haar toch wel gelukkig. En een dagje niks doen zal haar goeddoen. Even geen stress of haar ouders die op haar lip zaten. Ze had haar mobiel laten liggen op haar kamer dus ze zou het niet horen als haar ouders belde. Iets dat erg opluchtte. Dus ging ze wat beter liggen en volgde met haar ogen de bewegingen van Nick." Ik hou van je." Haar stem was zacht en twijfelend maar de woorden kwamen er toch erg duidelijk en zelfverzekerd uit. Ze wist het zeker. Ze hield van Nick al vanaf het moment dat ze hem zag.

Nick had net een nummer ingetoetst op zijn mobiel om de receptie te bellen toen ze die drie woorden uitsprak. Ze leken hun betekenis niet te verliezen, want zijn ogen werden groot en namen daarna een zachte uitdrukking aan. Aan de andere kant van de lijn werd opgenomen. "eh *uche* ja *snotter snotter* Hallo hier met *uche* Nickolas Jamm *uche* ja die. Nee ik wil me *haalt neus op* ziek melden, *uche* ik voel me helemaal niet goed vandaag." kuchte hij, terwijl zijn ogen lachend op Maud gericht stonden. "*uche* jah, Uhuh, oké" en hij legde de telefoon op, zo dat moet geregeld zijn. Hij haalde een zakdoek uit de la en hield die boven de spraakopname ding. "Hallo, ja, ik wilde Maud Donnevon ziekmelden, ja, ze was vanmorgen in mijn klas, maar ik heb haar maar naar huis gestuurd, ze zag er niet zo goed uit, uhuh, ja, oké, ik zal het haar zeggen, doei" hij hing weer op en kroop terug in het bed waar Maud nu het monopoly over had. "zo, dat is ook geregeld." zei hij weer met zijn normale stem terwijl hij Maud nog een kusje gaf. Hij sloeg zijn armen om haar heen. "neem vandaag maar eens lekker om uit te slapen, iets zegt me dat je dat al lang niet meer gedaan hebt" zei hij zachtjes. "En Maudje" Hij keek haar nu recht aan. "ik hou ook van jou" die woorden kwamen er zacht, maar zelfverzekerd uit.

Maud moest moeite doen haar lach in te houden en toen Nick eindelijk de telefoon ophing schoot ze dus ook gelijk in de lach." Iets in me zegt dat je dat vaker had gedaan. En ik dacht dat jij zei dat ik het eerste uur vrij had." Maar gelijk toen hij weer naast haar kwam liggen en die lieve woorden terug zei voelde zij zich licht worden. Alsof ze zo kon gaan zweven. En hij had gelijk. Ze had al hele lange tijd niet geslapen en was daarom ook enorm dankbaar dat hij zei dat ze mocht slapen." Maar dat is niet leuk voor jou. Dan kunnen we eindelijk de hele dag samen en alleen zijn en dan ga ik slapen." Ze kuste hem zachtjes en likte langs zijn lippen terwijl haar koude hand die van hem vond.

Nick lachte terug en knikte. "Nouja, zo ongeveer vanmorgen dus nog" zei hij lachend, terwijl hij zich in de zoen liet meeslepen. Hij trok haar dicht tegen zich aan. "Hmm, we hebben de hele dag en avond" zei hij toen hij de kus kort verbrak "en nacht" mompelde hij daarna, maet zijn lippen weer op die van haar. "En ik vind het leuk om te kijken hoe jij slaapt, dan zie je er zo mogelijk nog liever uit als als je niet slaapt." zei hij daarna terwijl hij zijn armen dichter om haar heen sloot, haar en de deken. "En je moet je beter melden als je beter bent, dus als je morgen geen zin hebt kan je morgen ook blijven liggen, en overmorgen en de dag ernaar" zei hij lachend.

Maud schoot in de lach maar merkte gek genoeg wel dat ze warmer werd. Misschien hield de deken dan toch wel? Natuurlijk lag het niet aan de deken. Nick maakte haar gelukkig en hij zorgde ervoor dat ze niet nadacht of stressde over dingen. Ze rolde uit de deken en sloeg hem over haar ne Nick heen en kuste hem met wat meer verlangen. Haar armen vonden een weg om zijn middel heen en ze trok hem dicht tegen haar aan zodat ze lichaam tegen lichaam zaten. Het klonk zo goed om zoveel tijd met Nick te hebben. Gewoon niets doen en alleen maar bij elkaar zijn.

Nu de deken tussen hen weg was kon hij een stuk dichter bij Maud komen en zijn handen vlochten zich in haar haar, dat weer losgeraakt was uit de knot. Zijn kus werd hongeriger naarmate hij langer duurde en hij genoot met volle teugen. Hij hield van Maud en wilde haar nooit meer loslaten, dat wist hij zeker. Met een hand streelde hij zachtjes over haar gezicht, en met zijn tong ging hij vragend een keer over haar lippen. Zijn ogen waren gesloten en hij kreunde zachtjes van geluk.

Maud ging op zijn zoen in en opende haar mond. Ze liet haar tong even kort die van Nick uitdagen door hem aan te tikken maar dan zich weer terug te trekken en haar mond weer half dicht te doen. Dat deed ze een tijdje maar uiteindelijk verlangde ze te veel naar meer van Nick en begon met zijn tong te spelen. Ze liet hem niet meer los en ging met haar vingers door zijn haren heen en daarna langs zijn hals waar ze bleef strelen. Haar andere hand vond een weg naar zijn middel en trok hem nog wat dichter tegen haar aan. De warmte van Nick en dit vrije gevoel zorgde ervoor dat ze niet trilde, geen zenuwtrekjes had en ook haar kou nam langzaam af. Binnenkort zou ze ook nog echt eens iets kunnen eten zolang ze bij Nick was. Ze ging hem straks wel vragen of hij haar wilde voeren. Misschien lukte het haar dan eindelijk om wat te gaan eten. Nu was ze gewoon eng, haar ribben kon je tellen en haar wangen begonnen alweer een beetje in te vallen. Maar dat van haar wangen was niet duidelijk.

Nick genoot en liet haar begaan, haar vingers in zijn nek kietelden en hij ging met zijn hand langs haar rug omlaag en weer omhoog, zachtjes, met strelende beweging. Toen ze uiteindelijk dan toch een keer lucht moesten halen haalde Nick zijn lippen kort van die van haar om daarna weer een kusje op haar lippen te drukken als een soort afkickertje. Daarna trok hij haar hoofd onder zijn kin en haalde rustig adem, probeerde zijn hartslag weer normaal te krijgen. Zachtjes ging hij nog steeds met zijn hand door haar haren. "Ik hou van jou" fluisterde hij zo zacht dat het bijna onhoorbaar was. Zei hij het te vaak? Was hij te klef? Maar de woorden waren zo waar.

Maud voelde de vlinders weer oplaaien iedere keer als hij die woorden zei." Ik hou ook van jou Nick." Het gaf ook nog een heerlijk gevoel om het terug te kunnen zeggen en ze glimlachtte vrolijk terwijl ze hem nog even wat meer tegen zich aantrok." Hmm kunnen we zo wat gaan eten? Ik wil kijken of het werkt als jij me voert. Misschien krijg ik dan wel iets door mijn keel. Je hebt er al voor gezorgd om mij te laten stoppen met trillen, mijn zenuwtrekje is weg en ik voel me al warmer worden. Jij bent voor mij een heel goed tegengif." Ze grijnsde breed en drukte weer een kusje op zijn lippen.

Nick verbaasde zich over die vraag en hij opende zijn ogen bevreemd. Bij haar woorden werd hij helemaal warm vanbinnen. "Natuurlijk, ik zou je altijd voeren" zei hij terwijl hij over haar wang streelde en er daarna een kusje op gaf. "Maar wil je niet eerst nog wat slapen?" hij geeuwde. "ik ben namelijk nog best moe." hij keek haar met lachende ogen aan. "maar we kunnen ook wel meteen gaan en straks nog wat slapen, wat vindt jij?" hij keek haar met een lieve glimlach aan en kon het niet laten nog een kusje op haar lippen te drukken bij de blik in haar ogen.

Maud deed alweer haar ogen dicht en knikte," Kom dan maar lekker tegen me aan anders slaap ik alsnog niet." Eigenlijk lagen ze al haast helemaal tegen elkaar maar ze wilde eigenlijk gewoon duidelijk maken dat ze Nick nodig had. Hij was haar rots in de branding en iets in haar vertelde haar dat als hij er niet was zij er niet wilde zijn." Verlaat me nooit alsjeblieft?" Fluisterde ze zachtjes en keek nog even kort naar Nick.

Nick trok haar nog dichter in zijn armen, waardoor ze allebei vanuit hun borst moesten gaan ademen. Zijn kin rustte op haar hoofd. "Ik was niet van plan je ooit te verlaten, want er is nog heel veel dat ik met jou wil delen" zei hij met een glimlach in zijn stem. Hij hield van Maud en er waren nog dingen die hij haar wilde geven. Als ze volwassen waren wilde hij met Maud trouwen, haar tot zijn vrouw maken. Hij wilde een toekomst met Maud erin. Hij doemelde in een zachte slaap waarin hij over haar droomde.

Maud glimlachtte maar kon toch neit heel goed in slaap komen. Ze kroop zachtjes onder zijn armen vandaan en dekte hem even goed toe. Nee hij zou het niet merken. Hij sliep al. Ze ging even snel naar haar eigen kamer en pakte een paar spullen waaronder haar knuffeltje. WAt kleding en een paar schoenen. Daarna pakte ze toch half aarzelend haar agenda en liep weer naar de kamer van Nick. Gelukkig sliep hij nog toen ze terug kwam. Ze zette haar spullen in de hoek en bladerde met haar zenuwtikje dieweer terug was door haar agenda. Ze zou vandaag niet zo veel belangrijks hebben alleen een boek verslag dat ze moest inleveren. Dus startte ze de laptop van Nick op en liet haar blik naar Nick glijden. Hij lag daar zo schattig.

Na een half uur werd Nick wakker, haar naam zachtjes kreunend omdat hij in zijn slaap met een hand naar haar gezocht had en alleen de deken gevonden had. Hij opende zijn ogen en veerde overeind. "Maud?" vroeg hij terwijl hij opstond en naar haar toe liep, achter haar ging staan en de laptop dichtklapte. "onze dag, weet je nog" zei hij met een glimalch, terwijl hij een kusje op haar oor drukte. "Zullen we ons maar even gaan omkleden en iets eten, dat kan niet op school, wij arme spijbelaars, daarvoor moeten we New York in" zei hij lachend terwijl hij haar overeind trok en een rondje met haar in zijn armen danste. Hij werd vrolijk van haar aanwezigheid.

Maud begon gelijk te protesteren," Nick als ik nu niet dat boekverslag afmaak kom ik een één te staan voor het boek verslag. Ik heb nog nooit een één gehaald en was niet van plan dit spijbel dagje mijn cijferlijst naar beneden te werken. Ik was bijna klaar. Ga je anders maar aankleden dan maak ik hem even snel af. Ik kan hem mailen naar de leraar zodat ik nog steeds de schijn kan ophouden dat ik ziek ben." Maud was erg gefocusd op haar cijfers. Dat was wel weer duidelijk. En haar ziekte had het even van haar over genomen. HEt had in haar oor gefluisterd hoeveel gevolgen het had als ze een les miste. Ze zou proefen niet doorkrijgen en misschien zelfs een onverwachte overhoring. Ze beet op haar lip en liep weer naar de laptop toe." Daarna gaan we wat eten, goed?" Vroeg ze met een lieve stem en met grote bambi ogen.

"Haha Maud, ik dacht het niet, kom" Hij had zijn laptop ingesteld dat die alle bestanden automatisch opsloeg. "je krijgt geen één als je een dagje ziek ben en daardoor iets niet in kan leveren. Kom, mee, of ik trek de stekker van mijn laptop eruit" hij tilde haar op. "ik ken helemaal niemand die zo veel voor school over heeft dat ze daardoor minder tijd met mij door wil brengen" grapte hij terwijl hij haar meenam naar de deur. "en ik ga met je mee, want ik vertrouw er niet op dat je je eigen laptop met rust laat" zei hij met een glimlachje, Misschien was hij wel te streng, maar hij vond dat Maud a day off verdiende.

Maud begon te lachen en spartelde als een gek." Toen je sliep had ik al een paar kleren hierheen gebracht dus laat me nou maar gewoon los en kleed je aan. Dan maak ik nog heel even het verslag af. Echt ik was bijna klaar dit is gewoon oneerlijk." Toch kwamen haar woorden niet echt serieus over omdat ze tussendoor nog steeds zat te lachen." Nickkk, Zet me neer!" Zei ze met een brede grijns en drukte een kus op zijn lippen." Alsjeblieft?" Vroeg ze toen ze weer haar bami ogen opzette waar je haast nooit iets tegen kon weigeren en ze streelde zachtjes door zijn haren." Ik beloof daarna niet meer over school te beginnen."

Nick kneep zijn ogen stijf dicht en zette haar nog niet op de grond neer. "Hmm laat mij nadenken" zei hij lachend. "En alsjeblieft maak niet ook nog misbruik van het feit dat jij gewoon onweerstaanbaar bent" zei hij met een korte kietel in haar zij. Hij draaide nog een rondje met haar in zijn armen en keek haar toen weer aan, nu zelf met bambi oogjes, maar hij was niet zo goed als Maud. "Wilde je niet de héle dag met mij doorbrengen?" vroeg hij met een stemmetje alsof hij een klein kind was en zijn moeder om aandacht vroeg.

Maud sloeg hem op zijn borst en schoot in de lach," Kom op Nick ik meen het. Ga je aankleden en geef me 5 minuten dan ben ik klaar en kan ik de hele dag met jou doorbrengen. Maar begrijp dat ik niet bij je blijf als jij je uit en aan kleed dus zet me neer verdwijn met je kleding in de badkamer en laat mij dat boekverslag afschrijven." Ze drukte een kusje op zijn lippen en sloeg uiteindelijk haar benen om zijn middel heen en haar armen vonden een weg naar zijn hals. Ze drukte nog wat langer haar lippen op die van hem en fluisterde in zijn oor," Alsjeblieft, schat?" Ze ging maar niet in op dat wat hij zei over haar onweerstaanbaarheid. Dat was de enige rede waarom ze haar bambi ogen opzette.

Brandon liep met een papiertje in zijn hand waarop was gekrabbeld: kamer 197. Hij keek steeds naar de deuren om te zien of hij er al bijna was. Het eerste half jaar had hij nog thuis gewoond omdat er wat problemen waren met de kamerindeling ofzo. Maar in ieder geval zou hij nu, eindelijk zijn ogen, hier een kamer krijgen. Voor de deur waarop 197 stond bleef hij staan. Aarzelend klopte hij op de deur en opende hem daarna. Hij dacht eigenlijk dat dat kloppen overbodig zou zijn omdat bijna iedereen nu les had. Wat hij in plaats van een lege kamer zag verraste hem. "Woow, sorry sorry." Snel draaide hij zich weer half om. Natuurlijk, dit moest hij weer hebben. Kwam hij binnen in zijn nieuwe kamer zag hij zijn kamergenoot samen met zijn vriendinnetje. Hij dacht er liever niet bij na dat jongens die ouder dan hem waren waarschijnlijk alleen hadden gelachen.

Nick kreunde. "Maud, wat zei ik nou..." mompelde hij terwijl hij zijn lippen dwingend op die van haar drukte, "goed, vijf minuten, niet meer" zei hij uiteindelijk, hij kon geen nee tegen haar zeggen, dat kon hij gewoon echt niet en hij haatte het. De haartjes in zijn nek gingen overeind staan door haar fluistering en hij zette haar uiteindelijk ook neer. "maar ik zal het je nooit vergeven" zei hij met een pruillipje. Toen stapte Brandon, de jongen van het zwembad binnen. Nick liet Maud verschrikt los en was blij dat ze al op de grond stond. "Brandon, wat doe jij hier?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Kom erin, maar wij zijn eigenlijk ziek *uche*" grapte Nick.

Maud was blij dat hij haar had neergezet en schrok heel erg van de deur." Ohh euhmm nu ga ik zeker weten aan mijn boekverslag. Nou Brandon was het? Ik ben Maud aangenaam." Ze grijnsde breed en glipte toen op de stoel voor de laptop en deed die weer open. Gelijk hoorde je haar vingers druk over het toetsenbord heen gaan maar ze keek nog even glimlachend van Nick naar Brandon," En Nick je bent nog niet van me af. Echt jij gaat me wel weer vergeven. Dat weet ik zeker." Ze gaf hem even een kushandje en richtte zich toen helemaal op de laptop.