kamer 197: Nick, Brendon ....

Brandon voelde zich nu echt heel erg ongemakkelijk en was het liefst de gang weer opgerend. "Nou, ik zou een nieuwe kamer krijgen," zei hij van zijn ene been op het andere huppend. Nu pas herkende hij Nick, misschien zou hij blij moeten zijn dat hij zijn kamergenootje al kende, maar nu kon hij dat niet opbrengen. Waarom had iedereen hier op school of een relatie, of een heleboel problemen met de liefde? Aarzelend stapte hij de kamer in, zijn tas achter zich aan slepend. "Waarom staan alle bedden aan de kant?" Vroeg hij verbaasd toen hij de kamer in zich op nam.

"Ehm ja sorry daarvoor, maar dat is wat makkelijker als ik wil oefenen met dansen, je kan ze wel weer terug zetten hoor" zei Nick twijfelend. "Maar anders dan bots ik de hele tijd tegen van alles aan..." Nick wist niet dat Brandons talent dansen was. "En stoor je niet aan Maud, ze is relatief ongevaarlijk" zei Nick lachend. "wat is je talent eigenlijk?" hij zette teveel achter elkaar dat wist hij ook wel. "oh, dus jij ben mijn nieuwe kamergenootje?" alweer.

Maud pakte een kussen en gooide het naar Nick," Zeg maar gewoon ongevaarlijk tegen jou hoor Brandon. Ik plaag alleen Nick." Ze zei het zonder zich van de laptop te richten. Haar vingers vlogen over het toetsenbord en binnen de vijf minuten die ze had gevraagd had ze hem afgemaakt en opgeslagen en verstuurd naar de leraar." Ik zei toch dat ik zo klaar was Nick." Zei ze terwijl ze een trieomfantelijk gezicht trok en naar hem toe liep. Ze liep achter hem langs naar haar kleding en streelde zo even zijn rug. Daarna pakte ze haar kleding en zei zich richtend op Brandon," Ik zal hier niet altijd zijn hoor. Hoe graag Nick dat ook wilt."

Brandon moest zeggen dat hij dat wel een goed idee vond, vooral als hij geen zin had naar een danszaal te gaan of als die vol waren. Dus gooide hij zijn tas op een van de bedden die nog leeg waren. "Ik dans ook," zei hij zachtjes lachend toen Maud het kussen naar Nick gooide. Gelukkig leek ze wel aardig. Knikkend liep hij nu zelf naar zijn bed en liet zich erop zakken. Hij dacht dat hij de eerste paar nachten eruit zou vallen aangezien hij thuis bovenin een stapelbed sliep en dus een rand had die ervoor zorgde dat hij er niet uitrolde. Maar goed, hij kon wel tegen een stootje.

"Oh en wie zegt dan wel dat ik dat graag wil? Volgens mij had ik je nog neit vergeven" zei Nick met een grijns tegen Maud. "Cool, laat maar eens wat zien, maar wij gaan nu eerst iets eten, want ik sterf van de honger en aangezien Maud ook eindelijk kan stoppen met school... Moeten we iets voor je meebrengen?" Nick raapte zijn kleren van de grond en bleef voor de badkamerdeur staan wachten tot Maud tevoorschijn zou komen.

Maud had haar nette kleding weer aan. Een witte blouse, een colbertje eroverheen, haar haren in een vlecht, vans en een zwarte skinny. Kortom Maud en niet flirterig of sexy. Maud droeg eigenlijk nooit iets heel anders. De enige keer was de jurk toen ze met Nick kerst ging vieren. Ze opende de badkamerdeur en glimlachtte naar Nick die voor haar stond." Jij wilt wel dat ik bij je ben, anders had je niet ingestemd op het idee om een dagje vrij te zijn zodat we meer tijd met elkaar konden doorbrengen." Ze stak haar tong naar hem uit en liep toen voorbij hem en ging naast Brandon zitten." Maar zoals ik al zei, ik zal hier dus niet altijd zijn. Wees maar niet bang. Nick en ik zijn nog niet heel lang bij elkaar en zullen dus ook niet al te klef zijn."

Brandon schudde afwezig zijn hoofd, hij had al gegeten. Hij probeerde te bedenken of hij genoeg ruimte zou hebben voor een salto of dat hij dan minstens een been zou breken. Schattend keek hij van het ene uiteinde van de kamer naar het andere en probeerde het te vergelijken met dezelfde afstand die hij in de danszaal gebruikte. "Is er genoeg plaats voor een salto?" Vroeg hij Nick. Normaal had hij het gewoon geprobeerd maar hij had er geen zin in om straks in het ziekenhuis te liggen. Hij keek op toen Maud weer binnenkwam en grijnsde. Het zou even wennen worden, dat wist hij zeker. Dat was het ook toen zijn broer een vriendinnetje kreeg al dacht, en hoopte, hij dat Maud en Nick anders waren.

"Ik heb geen idee, dat heb ik nog nooit geprobeert, maar neem anders de matrassen van de bedden en leg ze zo neer dat je het uit kan proberen zonder gebroken benen" hij negeerde Maud, gewoon om haar te plagen en liep de badkamer in. Hij kleedde zich om, gewoon spijkerbroek en een knalgroen t-shirt en hij poetste zijn tanden, ging met zijn hand door zijn haar en binnen drie minuten stond hij weer buiten.

Maud sloeg haar armen over elkaar toen ze merkte dat Nick haar negeerde maar kon een grijns niet onderdrukken." Hmm als het kan mag je het me leren. Want dat lijkt me echt heel gaaf. Niemand gaat dat van mij verwachten op de dansvloer. Wil je iets voordoen? Je zit met twee dansmensen opgescheept. Ook al is het niet mijn talent hier, ik hou ontzettend van dansen." Ze glimlachtte lief naar de jongen en keek toen weer naar Nick die de badkamer uit kwam." Ik vind dat jij dan ook de salto moet leren. Dan kunnen we straks met zijn drieën de salto. Dat lijkt me nog een stoer." Ze grinnikte en trok haar benen wat meer op en haar vingers begonnen aan een pluisje te frunniken.

Brandon glimlachte opgewekt, hij vond het leuk dat ze hem allebei niet behandelde als een kind maar als een gelijke. In ieder geval niet alsof hij dom was. "Ik kan het jullie wel leren denk ik, zo moeilijk is het niet. Het moeilijkste is om daarna te blijven staan en gewoon verder te dansen," zei hij grijnzend terwijl hij opstond. Hij had besloten dat de kamer wel groot genoeg was. Even moest hij in zijn hoofd de muziek afspelen, het was moeilijker zonder muziek te dansen omdat er gewoon geen maat was.

https://www.youtube.com/watch?v=GUrrZtCKkmk
vanaf 40 sec tot de rest ook begint te dansen

Nick lachte toen Maud wilde gaan leren salto's maken. Maar hij zei er niets over omdat ze wel echt goed danste. Nick klapte in zijn handen toen Brandon klaar was. "wow, je bent echt goed, ik zie wel wat je hier doet' zei hij met een glimlach. "Maar als je het niet heel erg vindt ga ik eerst wat eten" zijn maag knorde instemmend. "Ik geloof dat ik anders omkiep zonder van te voren salto's geprobeerd te hebben." hij schopte zijn zwart witte gym schoenen aan en keek vragend naar Maud.

Maud begon toen hij geëindigd was luid te joelen." Kijk dat noem ik nog eens dope. Zeker weten nu moet je me dat leren. Niemand verwacht dat ik dat ga kunnen." Ze grijnsde breed en keek Brandon aan. Hij was tot nu toe echt heel aardig. Als dit de kamergenoot van Nick was. Wat hij duidelijk was dan zou ze het wel overleven en wel wat vaker langskomen. Maud was toch heel anders zodra ze het over dansen had. Haar vingers waren gestopt met haar zenuwtrekje en je kon duidelijk zien dat zodra ze over dansen hadden ze oplichtte.

Brandon grijnsde ook, hij zou het niet erg vinden als Maud vaker zou komen, besloot hij. Ze was aardig. "Als je niet danst, waarmee zit je hier dan?" Vroeg hij terwijl hij de muts op zijn hoofd weer rechttrok. Het ging beter als met een pet, als die iets te los zat viel die van je hoofd zodra je ook maar een handstand deed. Het kon wel, dat hij bleef zitten als je op je kop ging staan, maar dan moest hij erg strak zitten en dat was niet altijd even prettig.

Maud glimlachtte maar vond het eigenlijk helemaal niet leuk om van onderwerp te veranderen," Ik speel viool, klassiek." Ze ging met haar hand door haar haren en gelijk merkte ze dat het niet ging want ze had een vlecht in. Dus snel haalde ze de vlecht uit haar haren en ging even een keer door haar haren. Dat zat toch wel wat fijner. Ze stond op en keek naar Nick," Is goed, ik kom al we gaan eten. Nu blij?" Ze keek met een grote grijns naar hem en knikte nog een keer naar Brandon," Het was leuk je te leren kennen en we praten nog wel een keer verder eerst ga ik Nick naar zijn eten brengen anders eet hij straks jou of mij op."

"Hmm, ik denk dat ik liever jou opeet, aan Brandon heb ik nog iets omdat die mij een salto leert eten, maar dat is allemaal niet nodig als je mij nu gaat voeren nee" zei hij met een grinnik. "Ik zie je straks hea, en je houdt je mond over ons 'ziekzijn' anders zwaait er wat" zei hij met een grijns die er niet af kon. Hij pakte zijn vest nog van de kapstok, "en als je iets nodig hebt, pak maar gewoon en vraag straks, de stereo staat daar mocht je willen oefenen met geluid"

Brandon grinnikte, "je gaat een dertienjarige toch niets aandoen," zei hij terwijl hij puppyogen opzette. Hij wist dat mensen hem snel schattig vonden en al had hij er een enorme hekel aan wist hij wel hoe hij er handig gebruik van kon maken. Hij stond op en maakte zijn tas open. Eerst zou hij eens al zijn spullen eens uit gaan pakken en klaar gaan leggen.